Η φάση που βλέπετε παρακάτω είναι από το χθεσινό Λαμποράλ - Ολυμπιακός και συμβαίνει στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου και αφότου ο Σπανούλης έχει πετύχει όλους τους πόντους του στο παιχνίδι. Δεν ξανασκόραρε ξανά.
Ο Σπανούλης έχει ξεκινήσει την προσπάθεια του από εκεί που βρίσκεται τώρα ο Όντομ, στον αστερίσκο. Εχει πάρει ένα πρώτο σκριν από τον Πρίντεζη και πηγαίνει να πάρει ένα δεύτερο (staggered) από τον Τζέιμς. Λεπτομέρεια: παρόλο που η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του Μάντζαρη , τέσσερις από τους παίκτες των Βάσκων δεν την κοιτάνε. Όλη η προσοχή είναι στραμμένη επάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού. Ο Τζέιμς δεν δίνει τελικά το σκριν και κόβει μέσα στην άδεια ρακέτα δεχόμενος την ασίστ με το ένα χέρι (το αριστερό) από τον Μάντζαρη για καλάθι και φάουλ.
Η φάση είναι απόλυτα ενδεικτική των πραγμάτων που αποκομίζουν οι ερυθρόλευκοι από τον ηγέτη τους, τα οποία δεν εμφανίζονται σε κανένα στατιστικό φύλλο. Ο Σπανούλης που αναλάμβανε όλες τις κατοχές λογικά θα πρέπει να ανήκει στο παρελθόν. Αντίθετα, ο Σπανούλης ο οποίος θα λειτουργεί ως σκιάχτρο (δηλαδή ως εν δυνάμει , "ψεύτικη" απειλή) είναι πολλαπλά ωφέλιμος. Αυτό που αρκεί στη φετινή έκδοση του Ολυμπιακού είναι μία ολιγόλεπτη απόδειξη ότι μπορεί να κάνει την αντίπαλη άμυνα σμπαράλια. Οι συμπαίκτες του, οι οποίοι έχουν μάθει να παίζουν και μόνοι τους, έχουν τους τρόπους να εκμεταλλευτούν ανάλογους χώρους.
Χθες στη Βιτόρια συνέβη ακριβώς αυτό. Ο V-Span χρειάστηκε για να ξεμπλοκάρει την ομάδα στο τέλος της τρίτης περιόδου , και αφού το απέδειξε, τότε οι υπόλοιποι βρήκαν τις ευκαιρίες να λειτουργήσουν στην επίθεση εκμεταλλευόμενοι την προσοχή της άμυνας πάνω του. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως ο Σπανούλης καθάρισε το παιχνίδι, αυτό το έκανε μάλλον η άμυνα και ο Μάντζαρης. Ομως εκείνος δημιούργησε τις προυποθέσεις για να κάνουν τη δουλειά τους οι υπόλοιποι απερίσπαστοι.
Παρεμπιπτόντως, ο ακροβολισμός στη γωνία δεν είναι κάτι καινούριο. Στο αρχείο μου είχα αυτό, το οποίο προοριζόταν για άλλο κείμενο, αλλά ας όψεται η ίωση στο τέλος του έτους.
Η φάση είναι από το παιχνίδι στην Πόλη, εκεί όπου οι ερυθρόλευκοι είχαν πολύ καλή επιθετική παρουσία παίζοντας πλήρεις. Εδώ στην κορυφή είναι ο Χάντερ που περιμένει τον αρχηγό για μία μεταβίβαση χέρι με χέρι. Η φάση διαφέρει από την προηγούμενη στο ότι τη μπάλα δεν την κρατά κάποιος γκαρντ αλλά ένας ψηλός που είναι μέτριος πασέρ. Ετσι, είναι δύσκολο να εκμεταλλευτεί την προσοχή της άμυνας στην κίνηση του Σπανούλη και να βρει μία ανάλογη πάσα όπως αυτή του Μάντζαρη στη Βιτόρια. Ομως ο σκοπός εδώ δεν είναι αυτός, αλλά αντίθετα είναι ένα αποτελεσματικό πικ εν ρολ με τον προσωπικό αντίπαλο του Σπανούλη να έχει κολλήσει κάπου ανάμεσα στα σκριν.
Γενικά, η ουσία τέτοιων κινήσεων είναι είτε η άμυνα να βγει από την ισορροπία της πριν το βασικό play, είτε να δημιουργηθούν ευκαιρίες κάπου αλλού στο γήπεδο ως παράγωγα της προσοχής που τραβάει η κίνηση του καλύτερου σκόρερ στο παρκέ.
Τέλος πάντων, μη σας πολυκουράζω με αυτά. Η νίκη του Ολυμπιακού μέσα στην έδρα των Βάσκων ήρθε μάλλον παράλληλα με την πιο πειστική εμφάνιση της σεζόν. Και αυτό διότι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου κεφαλαιοποίησαν την αμυντική προσπάθεια παίρνοντας κάμποσους εύκολους πόντους σε δευτερεύοντες (κυρίως) αιφνιδιασμούς, ενώ παράλληλα επέδειξαν ισορροπία στις απειλές τους μακριά από και κοντά στο καλάθι. Μπορεί η άνοδος του ρυθμού να μην απέφερε το γνωστό παθητικό των 60 - 65 πόντων, αλλά αυτό δεν έχει πολλή σημασία. Το χθεσινό 76 - 82 μοιάζει με σκορ που κερδίζει τελικούς και οι πόντοι που δέχεται κανείς είναι συνάρτηση των πόντων που βάζει. Οι 76 πόντοι ενός αντιπάλου που στην έδρα του βάζει περίπου 90 και το άθλιο ποσοστό του στα τρίποντα (22,7% σε λιγότερες προσπάθειες από όσες συνηθίζει), μαρτυρούν πως η αμυντική αποστολή ήρθε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία.
Στους ερυθρόλευκους δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να κοστίζει η απουσία ενός πιο κλασικού σουτέρ στην περιφέρεια ούτε η στελέχωση στη θέση 4. Ο Πρίντεζης παίζει μ.ο. 21 λεπτά στο τοπ-16 και 24 σε όλη τη διοργάνωση και δείχνει ξεκούραστος. Ίσως σιγά σιγά θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε αυτό που δείχνουν τα στοιχεία. Όταν μία ομάδα κερδίζει εμφατικά τη Μπαρτσελόνα και άνετα την Λαμποράλ στην έδρα της, τότε μάλλον η στελέχωση είναι σε γενικές γραμμές σωστή, οι δυνατότητες μεγάλες και η επιτυχία εξαρτάται κυρίως από την απόδοση. Με απλά λόγια: για να πάει μακριά, ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται άλλους παίκτες, χρειάζεται να παίζει καλά.
Ο Σπανούλης έχει ξεκινήσει την προσπάθεια του από εκεί που βρίσκεται τώρα ο Όντομ, στον αστερίσκο. Εχει πάρει ένα πρώτο σκριν από τον Πρίντεζη και πηγαίνει να πάρει ένα δεύτερο (staggered) από τον Τζέιμς. Λεπτομέρεια: παρόλο που η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του Μάντζαρη , τέσσερις από τους παίκτες των Βάσκων δεν την κοιτάνε. Όλη η προσοχή είναι στραμμένη επάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού. Ο Τζέιμς δεν δίνει τελικά το σκριν και κόβει μέσα στην άδεια ρακέτα δεχόμενος την ασίστ με το ένα χέρι (το αριστερό) από τον Μάντζαρη για καλάθι και φάουλ.
Η φάση είναι απόλυτα ενδεικτική των πραγμάτων που αποκομίζουν οι ερυθρόλευκοι από τον ηγέτη τους, τα οποία δεν εμφανίζονται σε κανένα στατιστικό φύλλο. Ο Σπανούλης που αναλάμβανε όλες τις κατοχές λογικά θα πρέπει να ανήκει στο παρελθόν. Αντίθετα, ο Σπανούλης ο οποίος θα λειτουργεί ως σκιάχτρο (δηλαδή ως εν δυνάμει , "ψεύτικη" απειλή) είναι πολλαπλά ωφέλιμος. Αυτό που αρκεί στη φετινή έκδοση του Ολυμπιακού είναι μία ολιγόλεπτη απόδειξη ότι μπορεί να κάνει την αντίπαλη άμυνα σμπαράλια. Οι συμπαίκτες του, οι οποίοι έχουν μάθει να παίζουν και μόνοι τους, έχουν τους τρόπους να εκμεταλλευτούν ανάλογους χώρους.
Χθες στη Βιτόρια συνέβη ακριβώς αυτό. Ο V-Span χρειάστηκε για να ξεμπλοκάρει την ομάδα στο τέλος της τρίτης περιόδου , και αφού το απέδειξε, τότε οι υπόλοιποι βρήκαν τις ευκαιρίες να λειτουργήσουν στην επίθεση εκμεταλλευόμενοι την προσοχή της άμυνας πάνω του. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως ο Σπανούλης καθάρισε το παιχνίδι, αυτό το έκανε μάλλον η άμυνα και ο Μάντζαρης. Ομως εκείνος δημιούργησε τις προυποθέσεις για να κάνουν τη δουλειά τους οι υπόλοιποι απερίσπαστοι.
Παρεμπιπτόντως, ο ακροβολισμός στη γωνία δεν είναι κάτι καινούριο. Στο αρχείο μου είχα αυτό, το οποίο προοριζόταν για άλλο κείμενο, αλλά ας όψεται η ίωση στο τέλος του έτους.
Η φάση είναι από το παιχνίδι στην Πόλη, εκεί όπου οι ερυθρόλευκοι είχαν πολύ καλή επιθετική παρουσία παίζοντας πλήρεις. Εδώ στην κορυφή είναι ο Χάντερ που περιμένει τον αρχηγό για μία μεταβίβαση χέρι με χέρι. Η φάση διαφέρει από την προηγούμενη στο ότι τη μπάλα δεν την κρατά κάποιος γκαρντ αλλά ένας ψηλός που είναι μέτριος πασέρ. Ετσι, είναι δύσκολο να εκμεταλλευτεί την προσοχή της άμυνας στην κίνηση του Σπανούλη και να βρει μία ανάλογη πάσα όπως αυτή του Μάντζαρη στη Βιτόρια. Ομως ο σκοπός εδώ δεν είναι αυτός, αλλά αντίθετα είναι ένα αποτελεσματικό πικ εν ρολ με τον προσωπικό αντίπαλο του Σπανούλη να έχει κολλήσει κάπου ανάμεσα στα σκριν.
Γενικά, η ουσία τέτοιων κινήσεων είναι είτε η άμυνα να βγει από την ισορροπία της πριν το βασικό play, είτε να δημιουργηθούν ευκαιρίες κάπου αλλού στο γήπεδο ως παράγωγα της προσοχής που τραβάει η κίνηση του καλύτερου σκόρερ στο παρκέ.
Τέλος πάντων, μη σας πολυκουράζω με αυτά. Η νίκη του Ολυμπιακού μέσα στην έδρα των Βάσκων ήρθε μάλλον παράλληλα με την πιο πειστική εμφάνιση της σεζόν. Και αυτό διότι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου κεφαλαιοποίησαν την αμυντική προσπάθεια παίρνοντας κάμποσους εύκολους πόντους σε δευτερεύοντες (κυρίως) αιφνιδιασμούς, ενώ παράλληλα επέδειξαν ισορροπία στις απειλές τους μακριά από και κοντά στο καλάθι. Μπορεί η άνοδος του ρυθμού να μην απέφερε το γνωστό παθητικό των 60 - 65 πόντων, αλλά αυτό δεν έχει πολλή σημασία. Το χθεσινό 76 - 82 μοιάζει με σκορ που κερδίζει τελικούς και οι πόντοι που δέχεται κανείς είναι συνάρτηση των πόντων που βάζει. Οι 76 πόντοι ενός αντιπάλου που στην έδρα του βάζει περίπου 90 και το άθλιο ποσοστό του στα τρίποντα (22,7% σε λιγότερες προσπάθειες από όσες συνηθίζει), μαρτυρούν πως η αμυντική αποστολή ήρθε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία.
Στους ερυθρόλευκους δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να κοστίζει η απουσία ενός πιο κλασικού σουτέρ στην περιφέρεια ούτε η στελέχωση στη θέση 4. Ο Πρίντεζης παίζει μ.ο. 21 λεπτά στο τοπ-16 και 24 σε όλη τη διοργάνωση και δείχνει ξεκούραστος. Ίσως σιγά σιγά θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε αυτό που δείχνουν τα στοιχεία. Όταν μία ομάδα κερδίζει εμφατικά τη Μπαρτσελόνα και άνετα την Λαμποράλ στην έδρα της, τότε μάλλον η στελέχωση είναι σε γενικές γραμμές σωστή, οι δυνατότητες μεγάλες και η επιτυχία εξαρτάται κυρίως από την απόδοση. Με απλά λόγια: για να πάει μακριά, ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται άλλους παίκτες, χρειάζεται να παίζει καλά.
Επειδή μέσα στην λαϊκή απαίτηση απόκτησης 4αριού,πάντα είχα στο μυαλό μου πως αυτό που λείπει ήταν ένα αναπληρωματικό combo guard(που λέει και η πρόγιαγιά μου),μετά την απόκτηση του Όντομ ομολογώ πως κοιμάμαι πιό ήσυχος απο πρίν.Με λίγα λόγια πίνω λιγότερο κρασί και αλκοόλ γενικότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι οτι ο όντομ είναι ότι ονειρευόμουν αλλά με 3 άσσους στο ρόστερ, τον σπαν και με μόνη υποψία 2αριού τον ντιτζέη(που με τη μπάλα στα χέρια δεν τον λες και σκόρερ,δημιουργό ή σκόρερ και δημιουργό μαζί),μια κατεύθυνση για combo ήταν ότι έπρεπε για να θεωρηθεί πλήρης η γραμμή των γκαρντ.Ναι τώρα είναι πλήρης.Πριν δεν ήταν.
Με άλλα λόγια(και λιγότερα),προτιμώ μια ελλιπή γραμμή στα πάουερ φόργουορντς παρά μια ελλιπή γραμή στα γκαρντς.
Για χθές,αφού κρατήθηκε ο ρυθμός,δεν υπήρξε φόβος.Φοβήθηκα τα καουμποιλίκια του ντιτζέη που ώρες ώρες μοιάζει με τζακ ράσες σε στιγμές ανεξέλεγκτης ευφορίας αλλά η κατεύθυνση είχε δωθεί και εκτελέστηκε κατά γράμμα.
Τέλος,κάτι πρέπει να γίνει με το release του παπαπέτρου.Σαν να ψάχνεται σε καινούρια τεχνική φαίνεται με αποτέλεσμα όμως να το σκέφτεται υπερβολικά,να σουτάρει ΜΟΝΙΜΩΣ όταν βρίσκεται στην κάθοδο και εν τέλει το σουτ να είναι κακό.Ας ηρεμήσει.Τα καλά σουτ είναι αυτά που γίνονται με άνεση.Όχι με υπερβολική ένταση και σκέψη.Το λέω εγώ που διέπρεπα στο ρολόι στις μπασκέτες της γειτονιάς μου...
Ο συμπέθερος
Καλώς το παιδί. Ρε συ, έχεις παίξει 2K ? Αυτό με το release του Παπαπετρου ήταν στο μυαλο μου πολύ χθες, απίθανο που το ανέφερες. Θέλει να κρατάς πολύ το κουμπί του σουτ που λένε ....
ΔιαγραφήΔεν είχε τετοιο release, το άλλαξε. Πέρυσι προπερυσι μουθ φαινεται οτι σουταρε πιο γρηγορα. Τα σουτ ειναι κοντά.
Κατα τα άλλα, ως συνηθως δεν εχω πού να διαφωνησω.
Από κάποια πράγματα που έχω διαβάσει, ο Παπαπέτρου παραδέχεται πως μετά τον τραυματισμό του, έχει μείνει πίσω στο σουτ. Το ξέρει και το δουλεύει αλλά προφανώς οι φετινές απαιτήσεις για περισσότερο 4 παρά για θέση 3, τον έχουν αφήσει λίγο πίσω.
ΔιαγραφήΚαινούργιος στην παρέα σας. Πολύ ωραία τα κείμενα και πολύ καλές αναλύσεις.
Νίκος
Γεια σου Νίκο, welcome και ευχαριστω. Για περισσότερη αμεσότητα και παραπάνω κουβέντα, θα πρότεινα να έρθεις στη σελίδα μας στο facebook. Και εδω καλά είναι βεβαια. https://www.facebook.com/basketguru/
Διαγραφή