Κανονικά σήμερα θα ασχολούμασταν με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος παρά τα διεγνωσμένα προβλήματα στη στελέχωση προχωρά ακάθεκτος και έχει έναν όμιλο που είναι και αυτός στα μέτρα του. Εχει τύχη η ομάδα του Μαρκόπουλου, αλλά έχει και ... Μαρκόπουλο. Αυτό από μόνο του συνιστά εγγύηση σοβαρότητας και μενταλιτέ πολεμιστή. Επίσης σημαίνει επιθετική λειτουργία με αρχές, κάτι που φάνηκε και χθες στον τρόπο παιχνιδιού των ασπρόμαυρων. Eλευθερα σουτ έβγαιναν από παντού (άσχετα αν δεν μπήκαν κάποια τρίποντα - πέναλτι) και το παιχνίδι μεταφέρθηκε σοφά κοντά στη ρακέτα , απέναντι σε μία ομάδα που προστατεύει πολύ άσχημα τη στεφάνη. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να προχωρήσει παραπέρα, και ελπίζω στην πορεία να προσθέσει και την αθλητικότητα που του λείπει. Το επίπεδο του θα ανέβει αυτόματα.
Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα του Αρη στο Μιλάνο , μας αναγκάζει παρόλα αυτά να ασχοληθούμε σήμερα εκ νέου με τους κιτρινόμαυρους , καθώς οι απορίες πληθαίνουν. Μήπως τελικά (και σε συνδυασμό με την ήττα στη Ρόδο) το σύνολο του Πρίφτη δεν είναι τόσο καλό όσο νομίζαμε; Μήπως σιγά σιγά υποχωρεί καθώς ο ανταγωνισμός ανεβαίνει; Η στελέχωση φτάνει για να επιτευχθούν οι στόχοι και πού οφείλεται τελικά μία τόσo βροντερή κατάρρευση μία εβδομάδα μετά από μία εμφατική επικράτηση;
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο , διότι περιέχει και μία αντιστροφή μίας κοινής δοξασίας. Συχνά, συναντούμε το επιχείρημα ότι μία καλή άμυνα ανάβει το φιτίλι για μία καλή επίθεση. Είναι αυτό που λένε, "παίρνω ενέργεια στην επίθεση από την άμυνα". Αυτό συμβαίνει όντως με διάφορα σύνολα, ένα εξ αυτών είναι και ο Αρης. Κάποιες φορές όμως συμβαίνει και το αντίθετο. Η επιθετική αποτελεσματικότητα προσδίδει έξτρα κίνητρο για την εξασφάλιση της επόμενης κατοχής.
Χθες στο Μιλάνο, η αντιστροφή αυτή έκρινε και την πορεία της αναμέτρησης. Οι παίκτες του Πρίφτη αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στην περιφερειακή πίεση της Μιλάνο, η οποία εκφράστηκε μέσω παγίδων σε όλο το γήπεδο και στόχευσε ξακάθαρα στους γκαρντ. Τζένκινς, Λαφαγέτ και Τσερέλα έπεφταν σαν σκυλιά επάνω στον Ουότερς, στον Μακνίλ, ή στον Ξανθόπουλο, έχοντας σε βοήθεια και όλους τους υπόλοιπους πλην Μπάρατς. Ο Κροάτης ήταν τοποθετημένος στη ρακέτα σε περίπτωση που έβγαινε μια πάσα της προκοπής για τον Χάγκινς.
Απεναντι σε αυτό το αμυντικό σχέδιο, οι κοντοί του Άρη ήπιαν θάλασσα, και για να λέμε την αλήθεια αυτό συνέβη πρώτα με τον Ουότερς. Τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι Μιλανέζοι έφτασαν πολύ εύκολα σε ένα 20 -0 στην αρχή της β περιόδου. Εκεί κρίθηκε όλο το παιχνίδι, και φυσικά για αυτό δεν έφταιγε η άμυνα. Ηταν πολύ εύκολο για τον αντίπαλο να σκοράρει, ακριβώς επειδή έπαιρνε την μπάλα στην κατοχή του πολλές φορές κοντά στο κέντρο του γηπέδου. Ο Αρης δεν μπόρεσε να παίξει άμυνα, επειδή τίποτα δεν πήγε καλά στη δική του επίθεση.
Ισως από εκεί πρέπει να αρχίσουν οι σκέψεις για κάτι διαφορετικό, το οποίο όμως ποιο να είναι άραγε; Mε βάση το μπάτζετ, η στελέχωση αυτή έχει ήδη πετύχει πάρα πολλά, και αν θέλετε τη γνώμη μου η πρόκριση από έναν ακόμη δύσκολο όμιλο θα συνιστά υπέρβαση ολκής. Ο Πρίφτης είναι έτσι κι αλλιώς πετυχημένος, και για να πάει πιο πέρα πρέπει να ψωνίσει από το (λιγο) πιο πάνω ράφι και αρχικά έναν πλέι μέικερ με περισσότερη τόλμη από τον Ουότερς. Αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα, καθώς ο Αμερικάνος έχει φέρει σε γενικές γραμμές εις πέρας την αποστολή του. Ισως να χρειάζεται και ένα καλύτερο τριάρι (ειδικά επιθετικά) ή ένα μπακ απ του Χάγκινς με άλλα χαρακτηριστικά ή ακόμη και ένας power forward. Στη θεωρία αυτά όλα έχουν νόημα.
Στην πραγματικότητα, τίποτε δεν θα αλλάξει την φετινή (πραγματικά καλή) εικόνα. Τα τελευταία σκαμπανεβάσματα είναι πιθανότατα αποτέλεσμα μία αλληλουχίας αγώνων, η οποία είναι πρωτόγνωρη για τη νέα γενιά παικτών του "αυτοκράτορα". Σχεδόν κανείς δεν έχει συνηθίσει να έχει ένα πραγματικό κρίσμο αγώνα κάθε εβδομάδα και έναν ακόμη για το πρωτάθλημα , ο οποίος επίσης παίζει ρόλο στην κατάταξη. Οι παίκτες του Αρη είναι πρώτα πρώτα κουρασμένοι και ύστερα είναι σε πλειοψηφία άπειροι. Και κοιτάξτε τι έχουν μπροστά τους. Ερχεται ο ΠΑΟ και ύστερα η Αλμπα. Δεν είναι εύκολο για τον φετινό Άρη να ανταπεξέλθει και ο Πρίφτης αυτό το γνωρίζει, όπως γνωρίζει πολύ καλά και το ότι δεν έχει κάποιο νόημα να προβεί σε προσθαφαιρέσεις. Αντιγράφω τις δηλώσεις του όπως τις βλέπω στο contra.gr.
"Όταν η Αρμάνι με το ρόστερ αυτό παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές της,
δεν έχουμε καμία τύχη. Εμείς όταν θα παίξουμε με τις δυνατότητές μας, θα
μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί με τέτοιου είδους ομάδες. [...] Η ομάδα θα παραμείνει ομάδα, θα παραμείνει σφιχτή και με την ίδια νοοτροπία, θα χάνει σαν ομάδα και θα κερδίζει σαν ομάδα". Αυτά όλα είναι πολύ ενθαρρυντικά. Ο προπονητής έχει συναίσθηση των δυνατοτήτων , δουλευει πάνω σε αυτές και δεν δείχνει την διάθεση να κάνει αλλαγές με βάση 1-2 άσχημα αποτελέσματα.
Για να τα βάλουμε όλα σε μία σειρά, δεν τρέχει κάτι με τον Αρη. Εχει βάλει πολύ καλές βάσεις, δουλεύει συστηματικά επάνω στην πιεστική άμυνα και στις αλληλοκαλύψεις, έχει αρχές στην επίθεση και χτίζει σιγά σιγά την προοπτική για να πάει παρακάτω. Με το πέρας αυτής της χρονιάς ο προπονητής θα μείνει και θα κάνει τις προσθαφαιρέσεις που χρειάζεται για να τη βελτιώσει, πιθανώς έχοντας στα χέρια του μερικά έξτρα χρήματα. Μέχρι τότε, η ομάδα μπορεί να έχει πετύχει και κάποιες υπερβάσεις ακόμη, όπως αυτές που ανέβασαν ήδη τον πήχη των φετινών προσδοκιών ψηλότερα από το αναμενόμενο. Η ήττα χθες βράδυ ήταν πολύ βαριά, αλλά μάλλον θα αποδειχθεί παράκαμψη σε έναν σωστά χραγμένο δρόμο. Στο τέλος της σεζόν θα δείτε που ο κάθε λογικός Αρειανός μπασκετόφιλος θα είναι ευχαριστημένος.
Συμφωνώ μέχρι κεραίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήThanks Johny.
Διαγραφή