Τακτικές προσεγγίσεις part 4: Αμυνα με τον Ντάνστον χωρίς αλλαγές

Φίλοι μου, 

(Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον ΚΑΟΔ και τα πολλά καλάθια που δέχτηκαν οι ευρθρόλευκοι στην καρδιά της ρακέτας τους, το κείμενο του μεγαλου (γ)κουρού έρχεται ακριβώς στην ώρα του.)

O Oλυμπιακός μπαίνει στο τοπ-16 με ένα 10-0 και αν δεν υπήρχε η ήττα από τον Παναθηναικό πολλοί δεν θα δίσταζαν να του δώσουν από τώρα τον τίτλο του φαβορί για την πρωτιά στον πιο δύσκολο όμιλο που έβγαλε ποτέ η διοργάνωση. Η αλήθεια είναι πως και η δική μου άποψη συγκλίνει σε πολλά σημεία με τις υπόλοιπες διθυραμβικές, μιας και βρίσκω το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού άκρως συναρπαστικό, ένα παιχνίδι προσαρμοσμένο σε διάφορους ρυθμούς και με πολλαπλές επιλογές. Από την άλλη, δε γίνεται να παραγνωρίσουμε πως ο Ολυμπιακός έχει παρουσιάσει αμυντικές αρρυθμίες, πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και έχει κερδίσει παιχνίδια στα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ηττηθεί από πιο αδύναμους αντιπάλους. Ετσι, το 10-0 μοιάζει εν πολλοίς πλασματικό (δεν είναι πάντως αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), σε αντίθεση με το αντίστοιχο εμφατικό της Ρεάλ το οποίο αποτυπώνεται και στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο και μια ματιά στα advanced stats του www.in-the-game.org *(1) θα μας δώσει την αρχή μιας προσέγγισης. 

Τακτικές προσεγγίσεις part 3: Side pick n' roll με τον Ραμέλ Κάρι και άλλες σκέψεις.

Χρόνια πολλά αγαπητοί φίλοι και να είστε καλά. Σε όσους περίσσεψε στο ψυγείο τους γαλοπούλα από τα Χριστούγεννα (ή ακόμα και χοιρινό) έχω να προτείνω το εξής. Κόψτε τα σε φετουλες λεπτές,  βάλτε λίγη μουστάρδα και απολαυστε τα κρύα με ένα Sauvignon Blanc Fume από το κτήμα Καρυπίδη. Εάν πάλι δεν περίσσεψε τίποτα, μπορείτε να ανοίξετε το καλό αυτό κρασί και να συνοδέψετε ιδανικά την ανάλυση που ακολουθεί. Αυτή αφορά κάποιες από τις επιθετικές δυσλειτουργίες του Παναθηναικού στην πρώτη φάση της ευρωλίγκα.

Επέλεξα αγαπητοί φανζ να μην επεκταθώ σε όλους τους πιθανούς λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται η μέτρια επιθετική επίδοση των πρασίνων. Στην πορεία της σεζόν άλλωστε θα πούμε περισσότερα και επίσης ο κοουτς πάντα ξέρει καλύτερα, ακόμα και από τον Panou. Ομως δεν γινόταν να μη σταθώ σε μια επιθετική επιλογή η οποία χρησιμοποιείται συχνά στο παιχνίδι της ομάδας με αμφίβολα αποτελέσματα. Και αυτή η επιλογή δεν είναι άλλη από το πλάγιο πικ εν ρολ, το οποίο (σκόπιμα?) οδηγεί σε παιχνίδι απομόνωσης τους δύο παίκτες που εμπλέκονται σε αυτό με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα. Ειδικότερα, όταν ο Ραμέλ Κάρι αναλαμβάνει σε τετοιες καταστάσεις τον ρόλο του decision maker, τα πράγματα μοιάζουν ακόμη δυσκολότερα. Και αυτό γιατί ο - χρήσιμος σε άλλους ρόλους - Αμερικανός δεν είναι ένας καθαρά δημιουργικός γκαρντ αλλά πολύ περισσότερο ένα καθαρό δυαρι. Θα ήταν φυσικά άδικο να του χρεώσουμε απόλυτα  την αποτυχία κάποιων επιθέσεων για αυτό και στα παραδείγματα που ακολουθούν θα επιχειρήσουμε να δούμε κάποια πράγματα με περισσότερη λεπτομέρεια. Και αυτά αφορούν τη διάταξη και την κίνηση και των υπολοίπων παικτών.

Tακτικές προσεγγίσεις part 2: Ολυμπιακός - motion offense χωρίς τον Σπανούλη

Αγαπητοί φανζ, μεγάλη κουβέντα έγινε στο περυσινό final four όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός ισοπέδωσε δύο αντιπάλους παίζοντας εντελώς διαφορετικό μπασκετ μέσα σε διάστημα μόλις δύο ημερών. Τα στοιχεία αυτά τα βλέπουμε μέχρι στιγμής και φέτος στο παιχνίδι των ερυθρόλευκων, οι οποίοι επιδεικνύουν αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητα στο παιχνίδι του εκάστοτε αντιπάλου και βγαίνουν νικητές από παιχνίδια υψηλής ταχύτητας (π.χ. Μπάγερν στο Μόναχο) και σφιχτού ρυθμού (π.χ. Γαλατά στην Πόλη). Σήμερα θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω που οφείλεται ενδεχομένως και μεταξύ άλλων η δυνατότητα προσαρμογής που παρουσιάζει η ομάδα του Μπαρτζώκα σε διαφορετικά μπασκετικά στυλ. Μέσα από μια σειρά plays χωρίς την παρουσία του Σπανούλη θα επιχειρήσω να σας (απο)δείξω πως το βασικό επιθετικό ατού του Ολυμπιακού είναι μια  motion offense με 4 έξω και 1 μέσα, η οποία, μέσα στην απλότητα της, παρουσίάζει κάθε φορά και διαφορετικά ενδεχόμενα κατάληξης ανάλογα με τις αποφάσεις που θα πάρουν οι παίκτες. Εάν αυτοί έχουν τη διαυγεια να επιλέξουν σωστά την απόφαση, τότε το αποτέλεσμα είναι σε κάθε φάση το ίδιο, αλλά συνάμα διαφορετικό και υπέροχο. 

Τακτικές προσεγγίσες part 1: Το δίδυμο Φώτσης - Μπράμος

Ο μέγας (γ)κουρού θα σας δώσει τις επόμενες εβδομάδες καταπληκτικές μπασκετικές αναλύσεις σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού Παναθηναικού και Ολυμπιακού μέχρι στιγμής στην ευρωλίγκα. Αρχή σήμερα με ένα κομμάτι σχετικό με την επίθεση του ΠΑΟ.

Τα στατιστικά πρέπει κανείς να τα κοιτάει προσεκτικά γιατί μπορεί να προκύψουν ψέμματα. Στην περίπτωση όμως που ακολουθεί καταδεικνύουν μια πολύ όμορφη δυνατότητα, την οποία, από όσο βλέπω τελευταία,  ο κοουτς του ΠΑΟ έχει αποφασίσει να την εκμεταλλευτεί.
Μετά το παιχνίδι με την Λοκομοτίβ και την εξαιρετική εμφάνιση κοίταζα ως συνήθως το πολύ ενδιαφέρον in-the-game. Δεδομένης της απουσίας του πολύ καλού φέτος Μασιούλις και της παρουσίας ενός άνευρου Γκιστ, το ενδιαφέρον μου στράφηκε στα μπακ-απ τους, τον Φώτση και τον Μπράμο. Για πρώτη φορά φέτος οι δύο παίκτες αγωνίστηκαν μαζί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου 17 λεπτά. Στη διάρκεια της ταυτόχρονης παρουσίας τους ο Παναθηναικός είχε ένα πολύ καλό + 9. Αν αυτό δε φαίνεται τόσο σημαντικό εκ πρώτης όψεως κρατήστε και το παρακάτω: Στα 8 λεπτά στα οποία είχαν ως παρτενέρ στη ρακέτα τον Γκιστ, ο Παναθηναικός εκτοξεύθηκε στο +13 σε +/-.