Με Ράιτ μπορεί και (λίγο) πιο γρήγορα.

Στο πρώτο ημίχρονο του Μιλάνο - ΠΑΟ ήμασταν περίπου σε αυτα που ξέρουμε. Η Αρμάνι, επικεντρωμένη στο μαρκάρισμα του Διαμαντίδη (κυρίως) και του Ούκιτς (δευτερευόντως) είχε καταφέρει να διαλύσει το πικ εν ρολ του Παναθηναικού αναγκάζοντας τον να πάει σε σουτ χαμηλών ποσοστών από την περιφέρεια ή από μέση απόσταση. Οι πράσινοι εκτόξευαν το ένα τούβλο μετά το άλλο σκοράροντας μόνο 26 πόντους. Οταν δε έβλεπε κανείς το φύλλο της στατιστικής, καποια νούμερα έβγαζαν μάτι. Διαμαντίδης 0 ασίστ, 0 ποντοι, 0/4 σουτ, 4 λάθη, 1 μπλοκ κατά. Με τον αρχηγό του μπλοκαρισμένο, ο Παναθηναικός ήταν δημιουργικά ανεπαρκής. 

Πχοιόν μαρκάρει ο Ντέιβιντ Μος?

Αντί pre-game, μερικά γρήγορο-πρόχειρα πραγματάκια για το Μιλάνο - Παναθηναικός. Πρώτα πρώτα ένα κουίζ. 

 Ποιον μαρκάρει ο Ντέιβιντ Μος ανά 2''? 

Α. Στα 12''

Το στοίχημα του Ζοτς με τον Πιερ Τζάκσον

H Φενέρμπαχτσε προσπαθεί να βελτιωθεί και ο Ομπράντοβιτς ψάχνει να ενισχύσει την περιφέρεια του μήπως και καταφέρει να παίξει και λίγο από το αγαπημένο του στο παρελθόν smallball (δηλ. τρεις καθαρούς περιφερειακούς παιχταράδες στην πεντάδα). Η μεταγραφή του Πιερ Τζάκσον φιλοδοξεί να γίνει από αυτές που αλλάζουν το ρουν μια ομάδας μέσα στη σεζόν. Αν φυσικά βγει.

Θυμηθείτε πως επαιζε ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναικό και θα δείτε πως ίσως δεν αισθάνεται πολύ άνετα με το πρωτοκλασάτο ρόστερ της Φενέρ. Διαμαντίδης, Σάρας, Σπανούλης, Καλάθης, Νίκολας, Χατζηβρέττας, Βουγιανιτς (παλιότερα) χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά ανά τριάδες προκειμένου ο Παναθηναικός να κυκλοφορεί γρήγορα τη μπάλα και να βρισκει ελευθερα σουτ. Στη Φενέρ, ο μοναδικός ποιοτικός παίτης κάτω από τα δύο μέτρα είναι ο Μακάλεμπ. Ο τραυματίας Σιπάχι με τον Μαχμούτογλου είναι πολύ άγουροι, ο Ονάν είναι ο ... Ονάν. Το βασικό δυάρι που παίζει τη θέση (Μπογιαν) είναι 2 μέτρα, ο "πλέι μέικερ" Πρελντζιτς 2,06. Πίσω από αυτούς έρχεται περίπου το χάος. Και αν θυμόμαστε καλά τον Ομπράντοβιτς, προτιμά αντί για το χάος να έρχεται ένας καλός κοντός. Και ας του κοστίζει και λίγη άμυνα.

Αλλαγές στο ίδιο σενάριο. ΠΑΟ - Ολυμπιακός 66-62.

Στο ίδιο έργο θεατές χθες το βράδυ όλοι μας στο ΟΑΚΑ. Με κάποιες διαφοροποιήσεις. Ομως η ουσία περίπου απαράλλαχτη. Παιχνίδι χαμηλού ρυθμού, "κλειστές άμυνες", επιθέσεις στο τέλος του χρόνου. Και τα 4 παιχνίδια που έχουν δώσει φέτος οι αιώνιοι κύλησαν στο ίδιο μοτίβο, με το 66 του χθεσινού Παναθηναικού να είναι το δευτερο μεγαλύτερο σκορ που γράφτηκε στο ταμπλό. Καθόλου περίεργα, οι πράσινοι έχουν ρεκόρ 3-1. Θα μου πείτε, ένα λεπτό πριν το τέλος το παιχνίδι ήταν ισόπλαο και θα μπορούσε να είχε πάει και στην μία και στην άλλη πλευρά. Σύμφωνοι, για αυτό και στην κριτική μας οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Ομως η αλήθεια είναι πως όταν παίζουν οι δύο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΕΣ ομάδες στο ΟΑΚΑ και το σκορ στο 39' είναι στους 60 πόντους, τότε η ομάδα που λες οτι έχει πετύχει στην αποστολή της είναι μάλλον ο Παναθηναικός. Και ας υπήρχαν χθες στοιχεία που άλλαξαν λίγο το σενάριο. Ποια ήταν αυτα?

Ντερμπι στην "έδρα" του Ολυμπιακού

Το πρώτο πραγματικά μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς μεταξύ των δύο αιωνίων έρχεται την Πέμπτη και η αναμονή μέχρι τότε μοιάζει πρίπου αιώνας. Η ευρωλίγκα είναι η διοργάνωση που προσφέρει τη μεγαλύτερη καταξίωση και οι δύο μονομάχοι βρίσκουν τους εαυτούς σε κομβικό σημείο. Ο μεν Παναθηναικός θέλει οπωσδήποτε νίκη καθώς μια δεύτερη εντός έδρας ήττα θα τον βγάλει κάμποσο εκτός τροχιάς διεκδίκησης των δύο πρώτων θέσεων και θα δυσκολέψει κατά πολύ ακόμα και την απλή πρόκριση. Ο δε Ολυμπιακός ξέρει πως με νίκη θα γίνει το απόλυτο φαβορί για τη δεύτερη θέση και το πλεονέκτημα έδρας. 

Krasny Octyabr - (Red October Volgograd)

"Kόκκινος Οκτώβρης" είναι η ονομασία που δόθηκε στο τελευταίο στάδιο της επανάστασης του κόμματος των Μπολσεβίκων απέναντι στην προσωρινή κυβέρνηση που είχε διαδεχτεί εν μέσω παγκοσμίου πολέμου το τσαρικό καθεστώς και τον επικεφαλή του τσάρο Νικόλαο Β'. Στις 25 Οκτωβρίου του 1917 (7 Νοέμβρη με το τωρινό ημερολογιο), υπό τους κανονιοβολισμούς του θωρηκτού Αουρόρα, το κίνημα της Οκτωβριανής Επανάστασης "κατέλαβε τους σιδηρο­δρομικούς σταθμούς, τα υπουργεία, την Κεντρική Τράπεζα, το ταχυδρομείο και το τηλεγραφείο [της Αγίας Πετρούπολης...]. Το βράδυ της ίδιας μέρας συνήλθε το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Στο συνέδριο αυτό οι Μπολσεβίκοι κέρδισαν την πλειοψηφία." («Ο Οκτώβρης και η Εποχή μας» (εκδ. Τόπος, Αθήνα 2010). Ανεξάρτητα από την όποια ερμηνεία δίνει ο καθένας στη ροή και στην κατάληξη της ιστορίας, ο όρος "Κοκκινος Οκτώβρης" πάντα θα αποτελεί ένα φορτωμένο σημειολογικά ιδεογραμμα.

ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα. Βίοι (όχι) παράλληλοι.

Αγαπητοί φανζ, σε σχέση με τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης, κάποια μεγάλα κλαμπ εμφανίζουν εμφανώς βελτιωμένα αποτελέσματα στο τοπ-16. Αναφέρομαι κυρίως στην Μπαρτσελόνα και στην ΤΣΣΚΑ. 6-0 η πρώτη, 5-1 η δεύτερη με εμφατική μάλιστα νίκη απέναντι στη μέχρι εκείνη τη στιγμή ατρόμητη Ρεάλ. Στο σημερινό κομμάτι θα δώσω μια εκδοχή για το που μπορεί να οφείλεται αυτή η βελτίωση και θα θίξω επίσης και κάποιους προβληματισμούς για το μέλλον, ειδικά όσων αφορά την ΤΣΣΚΑ. Διότι ενω οι περιπτώσεις των δύο ομάδων μοιάζουν, δεν είναι ακριβώς ίδιες. Οι Καταλανοί μάλλον πατάνε καλύτερα. 

Δημιουργία, Γκιστ, Ροτέισιον (Rotation)

Ο Παναθηναικός έδειχνε να ελέγχει το παιχνίδι με τη Μάλαγα αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι. Στην παραγματικότητα όσο μπορούσε ο Διαμαντίδης να βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη οι πράσινοι ήταν κοντά ή και σε πολλές περιπτωσεις μπροστά στο σκορ. Οταν πια ο αρχηγός έχασε δυνάμεις και συγκέντρωση από τα αλλεπάληλα hedge και τις διπλές καλύψεις του Πλάθα, η ομάδα του Πεδουλάκη έχασε τελείως το δημιουργικό της οίστρο και προσέφερε στη Μάλαγα εύκολες κατοχές. Οι 26 πόντοι της τελευταίας περιόδου για τους Ανδαλουσιάνους ήταν αποτέλεσμα μεγάλων σουτ απέναντι σε εξαντλημένα πόδια.

To "λάθος" του Παπ

Φοβερό φινάλε στην σούπερ διοργάνωση που λέγεται Copa Del Rey. Η φάση που έκρινε το κύπελο ακουλουθεί. Ο Σέρχι παίρνει τη μπάλα μετά από τη βολή του Ολεσον και με 8'' να απομένουν βγάζει ελεύθερο τον Γιουλ για το σουτ της νίκης. Πριν από τη φάση ΔΕΝ υπήρξε τάιμ αουτ .Δείτε. 


 
 
Οπως θα παρατηρήσατε ο Κώστας Παπανικολάου αφήνει τον Γιουλ για να δώσει βοήθεια στον Σέρχι. Το ερώτημα που τίθεται είναι άν θα έπρεπε να το κάνει, δεδομένου πως δεν ξέρουμε τι εντολή θα έδινε ο πάγκος σε ενδεχόμενο τάιμ άουτ για την αντιμετωπιση του Σερχι ή οποιου άλλου τέλος πάντων.

Το να λες "Αρης"

Το να λες «Άρης» στο μπάσκετ είναι σαν να πατάς ένα κουμπί και να διεγείρεις ξαφνικά τη μνήμη. Για όσους έτυχε να πέφτετε από μια πολυκατοικία στο παρελθόν, είναι σαν εκείνη τη στιγμή στην οποία η ζωή σας πέρασε μπροστά από τα μάτια σας λίγο πριν προσγειωθείτε ανώμαλα στο πεζοδρόμιο. Για όσους δεν είχαμε αυτή την εμπειρία είναι σαν μέσα σε αυτό το ιδεογράφημα να περικλείονται οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης (μπασκετικής) ζωής. Το μοναδικό άλλο σημείο με τόσο φορτωμένη σημασία ίσως είναι το «1987».

Η επίθεση ως άμυνα. Στοχασμοί επάνω στο Παναθηναικός - Μπαρτσελόνα.

Θα ήθελα να το πάω συλλογιστικά, παρακαλώ ανεχτείτε με. Για αρχή ένας προβληματισμός από τις 20 Ιανουαρίου μετά την Εφές.

 

 "Το rotation των 8 παικτών (προσφιλής τακτική σε πολλές ομάδες στο ΝΒΑ) δίνει συγκεκριμένες επιλογές και δυνατότητες και απαιτεί γενικά ένα φορμαρισμένο σύνολο. Δεν είναι πάντα εύκολο. Μια ομάδα οφείλει να βγάζει άσσους από το μανίκι σε δύσκολα σημεία και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο ο ΠΑΟ έχει τέτοιους. Τι θα γίνει δηλαδή στα άσχημα φεγγάρια του Γκιστ και του Λάσμε? Επίσης παραμένει το ερώτημα για το πως οι πράσινοι θα αντιμετωπίσουν δύο ειδών ομάδες. Α. εκείνες που επιβάλουν πολύ γρήγορο ρυθμό Β. εκείνες που είναι πολύ καλές στο σετ παιχνίδι. Οτιδήποτε στη μέση (όπως π.χ. η Αρμάνι ή η Εφές) ο Παναθηναικός μπορεί να το κάνει τ'αλατιού. Από τις δύο κατηγορίες που σας δίνω, η Β με προβληματίζει περισσότερο και όχι η Α."