H Μπάμπεργκ

Γενικά. 
Η πρωταθλήτρια Γερμανίας τελείωσε πέρυσι την Μπουντεσλίγκα με τα καλύτερα ποσοστά στα σουτ, βγάζοντας ένα πολύ καλό 51,1% στα εντός πεδιάς και ένα εντυπωσιακό 41,1% στα τρίποντα. Το μπάσκετ του Τρινκέρι (αν υπάρχει κάτι τετοιο όπως "το μπάσκετ του Τρινκέρι) , δίνει μεγάλη σημασία στο ελευθερο σουτ. Θα τα θυμάστε ίσως και από τη θητεία του στην εθνική μας. Ο Ιταλός τα έχει πάει πολύ καλά στην Μπάμπεργκ , και φετος θα μεταφέρει την περυσινή ομάδα στην ευρωλίγκα χωρίς κοσμογονικές αλλαγές, αλλά με στοχευμένες προσθήκες που σκοπο έχουν να αναδειξουν εκ νέου το ομαδικό παιχνίδι. Το σύνολο του Τρινκέρι είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον από εκείνο του Φλέμινγκ, και πιθανώς λίγο πιο σκληρό.

H Φενέρ

Γενικά
Eτοιμαστείτε για βομβαρδισμό. Ο Ζοτς έκανε μεταγραφές από το πάνω ράφι και όλα δείχνουν πως θέλει η ομάδα του να σουτάρει, και μάλιστα να σουτάρει καλά από παντού. Δεν είναι μόνο ο πολύ καλός σουτέρ Σλούκας, αλλά και οι Αντιτς, Ντατόμε, Χερσέκ, όλοι τους φόργουορντ που δύσκολα αφήνει κανείς ελευθερους. Εκτός αν ο Πέρο παίξει σέντερ... Γενικώς, η νέα Φενέρ δείχνει ευέλικτη στις θέσεις 3,4 και 5 , αποτελούμενη από διάφορους "διπλοθεσίτες", και απαλλαγμένη ταυτόχρονα από βαρίδια του πρόσφατου παρελθόντος. Οσο καλοί και ταλαντούχοι ήταν οι Γκαουντλοκ και Πρελντζιτς, δεν ήταν σε καμμία περίπτωση παίκτες που πρεσβευαν το δόγμα Ομπράντοβιτς. Ο πρώτος δεν πάσαρε, ο δευτερος δεν σουταρε. Στην τρίτη του χρονιά, ο πολυνικης κοουτς έχει όλα όσα μπορεί ένα προπονητής να ονειρευτεί. Και φυσικά, καμμία δικαιολογία.

H Λοκομοτίβ Κουμπάν

Γενικά
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρίσκεται μπροστά στη μεγάλη πρόκληση να ανεβάσει επίπεδο την Κουμπάν βάζοντας την δική του προπονητική σφραγίδα. Το ελκυστικό μπάσκετ το οποίο πρεσβευει θα κληθούν να εφρομόσουν παίκτες που εκ πρώτης όψεως μπορούν να φέρουν την αποστολή εις πέρας. Ο Ελληνας κοουτς έχει στα χέρια του μερικές σπάνιες μονάδες που εξυπηρετούν την φιλοσοφία του, αν και πίσω από αυτές το βάθος δεν είναι και τόσο μεγάλο. Η Λοκομοτίβ προβάλει στην αρχή της διοργάνωσης ως ένα μαύρο άλογο, το οποίο για να τρέξει όπως επιθυμεί, θα πρέπει να βγάλει στο παρκέ αμυντικές αρετές υπέρτερες των θεωρητικών δυνατοτήτων του.

Η Ρεάλ

Ξεκινάμε σήμερα φίλοι μου την (μίνι)παρουσίαση των ομάδων της ευρωλίγκα για τη νέα σεζόν. Δεν θα τις πάρουμε όλες μία μία , αλλά θα το κάνουμε αυτό για τις κυριότερες διεκδικήτριες του τίτλου. Για τις υπόλοιπες, 1-2 συγκεντρωτικά κομμάτια πιστευω πως αρκούν. Αρχή με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο αρχηγός της Παλαιστίνης

Ο Σάνι Σακακίνι, 2,04, 26 χρ. πέτυχε προχτές τους τρεις τελευταίους πόντους της Παλαιστίνης απέναντι στις Φιλιππίνες, στο ιστορικό ντεμπούτο της εθνικής της χώρας του στην τελική φάση του Πανασιατικού πρωταθλήματος της FIBA. Στο τελευταίο μάλιστα δευτερόλεπτο, έκοψε το τρίποντο του φημισμένου Αντρέι Μπλατς , κρατώντας με αυτό τον τρόπο το σκορ στο 75 - 73 υπέρ της ομάδας του και αφήνοντας τους Φιλιππινέζους έκθαμβους στην διαπίστωση πως έπεσαν μια θύμα μιας ανεπανάληπτης έκπληξης. 

Στην καρέκλα του ανακριτή.

Του Iason Sekeris @zbutsam

Τεράστια επιχείρηση της αστυνομίας σήμερα το μεσημέρι στο Παγκράτι. Συνελήφθη στο διαμέρισμά του επί της οδού Χρεμωνίδου ο Μ.Δ. αθλητικός συντάκτης σε γνωστή ιστοσελίδα με αντικείμενο το μπάσκετ. Χωρίς να έχει γνώση των κατηγοριών μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ και πιο συγκεκριμένα στον 7ο όροφο εκεί που βρίσκονται τα κρατητήρια. Μετά από λίγο μπήκαν στο κελί του 2 αστυνομικοί χωρίς διακριτικά και άρχισαν να τον γρονθοκοπούν. Μετά από λίγο έδεσαν με σχοινί τους καρπούς του και τον κρέμασαν από το ταβάνι.

H ωρα των φανζ, vol 5: Παρκερ, Γκασόλ ή Νοβίτσκι?

Πάρκερ, Γκασόλ ή Νοβίτσκι? Θεσαμε το ερώτημα στους φανζ του Β.G. στη σελίδα στο facebook και πήραμε άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το κοινό είναι ενημερωμένο, όχι αστεία. Και αυτό διότι στην κρίση του μέτρησε περισσότερο η καριέρα και τα κατορθώματα των τριών στο ΝΒΑ. Αυτό είναι λογικό. Το μπάσκετ εμφανίζεται στις ΗΠΑ στο κορυφαιο του επίπεδο και ο ανταγωνισμός δεν βρίσκει ισοδύναμα σε άλλα πρωταθληματα ή στις διοργανώσεις της ΦΙΜΠΑ. Μην ξεχνάτε πως το ΝΒΑ είναι ο τόπος στον οποίο ο Διαμαντίδης επέλεξε να μην πάει ποτέ και ο Σπανούλης πέρασε και δεν ακούμπησε. Ας δούμε λοιπόν τα επιχειρήματα που στηρίζουν λογικότατα την επιλογή κάποιου υπέρ ενός εκ των τριών παιχταράδων, με την υποσημειωση οτι όλο αυτό είναι για να γινεται κουβέντα, καθώς αντε τωρα να βγάλει κανείς άκρη για το ποιος ειναι καλύτερος.

Τα κλειδιά του Παου τα κρατούσε ο Νίκολα (και άλλα ως επιμυθιο του ευρωμπάσκετ 2015)

Ο τελικός του ευρωμπάσκετ τελειωσε πριν καν αρχίσει, καθώς οι Ισπανοί μπήκαν στο γήπεδο απόλυτα προσηλωμένοι στους αμυντικούς στόχους τους, τους οποίους τελικά πέτυχαν μάλλον εύκολα. Απόκοψαν πλήρως τον Βαλανσιούνας από την επίθεση των Λιθουανών κρατώντας τον Γκασόλ κοντά του και προσκάλεσαν του μέτριους γκαρντ του Καζλάουσκας να πάρουν το παιχνίδι μόνοι τους με σουτ από τα 5,5 μέτρα. Δεν έχουν την κλάση να το κάνουν, ειδικά αν ο αντίπαλος αμυντικός περάσει γρηγορα κατω από τα σκριν και τους κόψει επιπλέον και το drive.

AπαπαπαΠάου

Η μεγαλειώδης εμφάνιση του Πάου Γκασόλ στον ημιτελικό, επισκίασε τα πάντα στην 13η ημέρα του ευρωμπάσκετ, και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων κατορθωμάτων στην ιστορία της διοργάνωσης. Ηταν εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο ο Ισπανός σέντερ διέλυσε την άμυνα των Γάλλων, η οποία παρακολουθούσε ανήμπορη όλο του το ρεπερτόριο να ξεδιπλώνεται στο παρκέ. Ολο του ειπα? Οχι ακριβώς. Ο Γκασόλ δεν σούταρε ούτε ένα τρίποντο, ούτε καλά καλά ανέβηκε στην κορυφή για κάποιο  σουτ από μεση απόσταση. Σχεδόν όλες του οι προσπάθειες ήταν ακριβως κατω από το καλάθι, και από ένα σημείο και ύστερα στο απόλυτο ένας εναντίον ενός απέναντι σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ!

Περί Καζλάουσκας, Τσεχίας και νοοτροπίας.

Ο Γιόνας Καζλάουσκας ήταν το πρόσωπο της χθεσινής ημέρας στο ευρωμπάσκετ, κλέβοντας στο νήμα τη δόξα από τον (για μια ακόμη φορά) πολύτιμο Γιόνας Μασιούλις και τον εντυπωσιακό Γιόνας Βαλανσιούνας. Του Γιόνας το κάγκελο. 

Ο Καζλάουσκας πήγε την πιο ατάλαντη Λιθουανία των τελευταιων χρόνων σε μία ακόμη τετράδα, καταφέρνοντας να μείνει πιστός στις αρετες της σχολής του αλλά και να αναδείξει παράλληλα τις αρετές της εγκράτειας και της ομαδικής λειτουργίας. Ολα τα plays που έβγαλαν οι Λιθουανοί στο τέλος της παράτασης (αλλά και πιο πριν) ήταν φανερό οτι βγήκαν ατόφια από το μπλοκάκι του προπονητή. Οι αποστάσεις και οι θέσεις ήταν καλοσχεδιασμένες, και ο Βαλανσιούνας λειτουργησε σαν πολιορκητικός κριός απέναντι σε (όχι και τόσο) άπαρτο κάστρο. Κάθε πικ εν ρολ που ενέπλεκε τον παιχταρά ψηλό είχε και μια διαφορετική κατάληξη στο σενάριο του, κάτι που ανάγκασε την Ιταλία να μπει σε μια διαδικασία σκέψης άγνωστη για αυτήν. Μόνο ο Χάκετ έμοιαζε να αντιλαμβάνεται τη θέση που πρέπει να πάρει. 

17-08-2028: Eικόνες απ' το μέλλον του Γ.Α.

Του Iason Sekeris,

Πριν από 41 χρόνια ο Νίκος Γκάλης είχε πει μετά τον κερδισμένο ημιτελικό στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας ότι είναι η πιο μεγάλη στιγμή μέχρι την επόμενη. Έχουν περάσει δεκαετίες επιτυχιών και αποτυχιών από τότε αλλά φαντάζομαι ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάπως έτσι θα αισθάνεται σήμερα εν αναμονή του τελικού των Ολυμπιακών αγώνων εναντίον της πολυδιαφημισμένης Αμερικής. Είναι οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες του Γιάννη και ενώ η ομάδα έχει εξασφαλίσει το ολυμπιακό μετάλλιο μετά την προχθεσινή νίκη απέναντι στην Αργεντινή, μπορεί κανείς να δει στα μάτια του λύσσα για το χρυσό. Το μοναδικό χρυσό που λείπει από τη συλλογή του. 

Η ήττα από την Ισπανία και η λανθασμένη ερμηνεία της "αποτυχίας": ένα φιλοσοφικό δοκίμιο.

Κοιτάζει κανείς τα στατιστικά της χθεσινής αναμέτρησης με τους Ισπανούς και μένει με το στόμα ανοιχτό. Οκτώ παίκτες των Ιβηρων έπαιξαν από 18 λεπτά και πάνω έκαστος, την ίδια στιγμή που η εθνική μας είδε μόλις 6 (!) να ξεπερνάν το φράγμα των δέκα λεπτών και τους πέντε από αυτούς να αγωνίζονται πάνω από 30'. Η εθνική μας, η ομάδα με το θεωρητικά βαθύτερο ρόστερ στο τουρνουά, στηρίχθηκε στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σε μία - όλη και όλη - πεντάδα παικτών. Εχοντας απέναντι της μια ομάδα με ημι-τραυματίες και διαπιστωμένο το έλλειμμα σε ενέργεια, πήγε το παιχνίδι σε αργό τέμπο, κούρασε μέχρι εξαντλήσεως τα βασικά της όπλα, τόσο που να αναρωτιέται κανείς με ποιο τρόπο θα μπορούσε να σκοράρει στο τελευταιο κρίσιμο δεκάλεπτο.

Tα αμυντικά κενά των Ισπανών και οι ευκαιρίες για την εθνική μας.

Ας αρχίσουμε με ένα αξίωμα. Κάθε αμυντική τακτική, όσο καλά κι αν εφαρμόζεται, ενέχει κάποιο ρίσκο. Ολες οι άμυνες έχουν κενά, ακόμη και οι καλύτερες του είδους. Η περυσινή καλύτερη άμυνα της ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός, έδωσε στη Ρεάλ κρίσιμα επιθετικά ριμπάουντ, επειδή οι ψηλοί κυνηγούσαν μανιασμένα έξω από τον θεωρητικό χώρο ευθύνης τους. Δυο από αυτά τα μετέτρεψε σε τρίποντα ο Κάρολ.

Στη φετινή Ισπανία, έτσι όπως παρουσιάζεται στο ευρωμπάσκετ, οι αμυντικές τρύπες είναι περισσότερες από μία, και μάλιστα δεν είναι και δύσκολο να εντοπιστούν. Η εθνική μας θα βρει ευκαιρίες, αυτό είναι σίγουρο. Το θέμα είναι με ποιο τρόπο θα τις αξιοποιήσει, διότι όπως θα δούμε παρακάτω, οι ανορθογραφίες των Ισπανών στα μετόπισθεν "προσκαλούν" ένα συγκεκριμένο είδος επίθεσης.

Eυρωμπάσκετ, ημέρα 7η.

Δεν είχε παιχνίδια χθες.

6η ημέρα - Danke Dirk!

"16 ομάδες ανεβαίνουν στο αεροπλάνο για τη Λιλ" μας πληροφορεί σήμερα στον βασικό του τίτλο το επίσημο σάιτ του ευρωμπάσκετ και μας δείχνει μία φωτογραφία των παικτών της εθνικής Ελλάδας. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Χρόνια τώρα η (πουτάνα η) FIBA πασχίζει να ανεβάσει την δημοφιλία των διεθνών τουρνουά της και ο έξυπνος θεατής αντιλαμβάνεται σήμερα για ποιο λόγο δεν τα καταφέρνει, και για ποιο λόγο ένα σωρό παιχνίδια διεξάγονται μπροστά σε άδειες κερκίδες. Η διεθνής ομοσπονδία δεν έχει ιδέα για το πως να αναδείξει τους ήρωες του αθλήματος, οι οποίοι μπορούν να κάνουν κόσμο άσχετο με το άθλημα να ασχοληθεί εν τέλει με αυτό. Σκεφτείτε το: εν αρχή ήταν ο Γκάλης.

Δημοφιλή ζητήματα. (Ημερα 5η)

Η εθνική κέρδισε τους Σλοβένους παίζοντας κατά διαστηματα το καλύτερο μπάσκετ που έχει παίξει μέχρι στιγμής. Για την ανάλυση του αγώνα , θα ηθελα να σας παραπέμψω στις ωραιες παρατηρησεις του φίλου μου του Πάνου στο eurohoops.

Η ομάδα βελτιώνει πράγματα, η εικόνα της παρουσιάζει τακτικό και αναλυτικό ενδιαφέρον, αλλά γενικά η κριτική και η συζήτηση σε social media και Τύπο περιστρέφεται ξανά και ξανά γύρω από τα ίδια ζητήματα. Λέω να τα πιάσουμε και εμείς σήμερα για να τελειώνουμε, και έπειτα να εχουμε καιρό να ασχολούμαστε με τα υπόλοιπα.

Ενοχη απόλαυση. (4η μέρα)

Mέχρι και πριν το παιχνίδι με την Ισπανία, οι Ιταλοί δεν ήταν καθόλου καλοί. Εχασαν από την Τουρκία δεχόμενοι 89 πόντους, κέρδισαν σχετικά δύσκολα τους Ισλανδούς. Δεν σας κρύβω πως όταν βρέθηκαν πίσω με τρεις όλους κι όλους πόντους στο χθεσινό πρώτο ημίχρονο, περίμενα πως στη συνέχεια θα χάσουν με κάτω τα χέρια. Βλέπετε, οι Ισπανοί δεν είχαν πρόβλημα να σκοράρουν και ήδη οι παίκτες του Πιανιτζιάνι είχαν βάλει κάποια δύσκολα σουτ που τους κρατούσαν ζωντανούς. Φευ... Στο δεύτερο μέρος, η σκουάντρα ατζούρα ήταν απολαυστική, προσφέροντας μάλιστα το είδος της απόλαυσης που οι απανταχού αναλυτές βιώνουν με ενοχή. Η άμυνα και η προπονητική επιρροή πέρασαν στην άκρη, και το ατομικό ταλέντο αναδείχθηκε στην απόλυτη μεγαλειότητα του. Οσα χρόνια και όσες τακτικές κι αν περάσουν, αυτό το είδος του μπάσκετ παραμένει το πιο ελκυστικό στα μάτια του θεατη. Και στα δικά μου, ομολογώ.

3η μέρα. Ανατροπές, εκπλήξεις και κακές αντιδράσεις

Φαν Ρόσομ, ο δρομέας. Την ώρα παίρνει ο ίδιος το ριμπάουντ, τέσσερις Λιθουανοί βρίσκονται κοντύτερα στο καλάθι τους από ό,τι εκείνος.

Μετά από περιπου 4 δεύτερα, έχει περάσει τους τρεισήμισι.

2η μέρα. Σπανούλης και χαμηλό σχήμα.

Kακά τα ψεμματα, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην περυσινή και τη φετινή εθνική είναι πως στο φετινό ρόστερ υπάρχει το όνομα "Σπανούλης". Σαφέστατα και ο Κουφός συνιστά τεράστια προσθήκη σε σχέση με την στελέχωση του μουντομπάσκετ. Ομως ο Σπανούλης είναι ο μεγάλος παιχτης αυτής της ομάδας, άσχετα αν δεν είναι ο πάντα ο καλύτερος. Η χθεσινή νίκη απέδειξε για ακόμη μία φορά την σημασία του να βρει ο ηγέτης της εθνικής ρυθμό. Κρίσιμα τρίποντα, ασίστ, κερδισμένα φάουλ, όσα δηλαδή ο Ελληνας γκαρντ μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια. Πριν γράψουμε οτιδήποτε άλλο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε αυτό.

Eντυπώσεις από την πρώτη μέρα

Δεν ξέρω αν το θυμάστε, πιθανότατα όχι, αλλά σε προηγούμενο σημείωμα έτυχε να είχα κυκλώσει ένα παιχνίδι της πρώτης ημέρας του ευρωμπάσκετ: αυτό ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία. Εκεί προσδοκούσα πως υπήρχε το πεδίο να γίνει μία έκπληξη με σημασία μεγαλύτερη από ο,τι π.χ. της νίκης της Ολλανδίας επί της Γεωργίας. Ποιος νοιάζεται άλλωστε για τους Ολλανδούς τώρα μωρε...

Επτά στοιχεία του παιχνιδιού της Εθνικής (Εντυπώσεις από το Ακρόπολις -2)

Nα δουμε λοιπόν αγαπητοί φανζ την εθνική μας όπως παρουσιάστηκε στο Ακρόπολις και όπως αναμένεται νε εμφανιστεί στο ευρωμπάσκετ. Χωρίς πολλές περιστροφές ας μπούμε κατ'ευθείαν στην ουσία, σταχυολογώντας τα βασικά σημεία του παιχνιδιού της, χωρίς αυστηρές κρίσεις, καθώς τα σπουδαια αρχίζουν από Σαββατο. Ιδού λοιπόν τι ξεχωρίσαμε.

Ο Ντιρκ και οι καμικάζι.

11/12.

Μόνο ο Pavel Ermolinskij χαλάει την πιάτσα στο ρόστερ των Ισλανδών, το οποίο κατά τα άλλα περιλαμβάνει παίκτες τα ονόματα των οποίων τελειώνουν σε -sson. Αυτούς θα τους κερδίσει εύκολα ο Ντιρκ Νοβίτσκι μαζί με τους υπόλοιπους καλούς συμπαίκτες του, και ύστερα θα ψάξει μια ακόμη νίκη για να κάνει την υπέρβαση και να βρεθεί στα νοκ άουτ. Εκεί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μην ξεχνάτε πως το 2005 η Γερμανία είχε αποκλείσει στον ημιτελικό την Ισπανία, η οποία ήταν στα χαρτιά περίπου 5 φορές καλύτερη, και ας μην είχε Γκασόλ. Είχε όμως Ναβαρο, Ρεγες, Γκαρμπαχόσα, Καλντερόν και Ρούντι, όλοι τους ανίκανοι να ανακόψουν τον κορυφαιο Ευρωπαίο παίκτη όλων των εποχών. 27 πόντους είχε στο παιχνίδι ο Νοβίτσκι, ο οποίος ταιριαστά έβαλε και το νικητήριο καλάθι. Ο δεύτερος διακριθείς ήταν πίσω του έτη φωτός, και ήταν πιθανότατα ο Ρόλερ, ο οποίος εκτός από 9 πόντους είχε και 3 ασίστ.