Πάμε τρέχοντας

Η εθνική μας ξεκινάει σε λίγο στην Ισπανία έχοντας μπει στη διοργάνωση μετά κόπων και βασάνων και με μια wild card που συζητήθηκε πολύ και από πολλούς. Λίγο με απασχολεί. Οι επόμενες 15 μέρες (ή μάλλον λιγότερες) θα είναι αφιερωμένες στην ομάδα που μας έκανε να αγαπήσουμε το άθλημα. Και ας μην πάει αυτή τη φορά για τη μεγάλη διάκριση. Κατά κοινή ομολογία, το φετινό σύνολο της εθνικής Ελλάδος μπάσκετ έχει χτυπητές αδυναμίες. Μαζί με αυτές, και κάποιες σημαντικές αρετές. Ας δούμε όλα αυτά και ας εκτιμήσουμε τι είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε.

Ντεφό

Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρουμε πού δεν μπορούμε να βασιστούμε. Η εθνική δεν έχει (απόντος Σπανούλη) προικισμένο σκόρερ, δεν διαθέτει καθόλου βάθος στη θέση 5 και (κάτι που δεν έχει αναφερθεί όσο χρειάζεται) δεν έχει σχεδόν καθόλου spot-up shooters. Εν τη απουσία Φώτση και Περπέρογλου, η ομάδα μας στερείται δυο παικτών που μπορούσαν να ανοίξουν τις αποστάσεις και να προσφέρουν την έξτρα επιλογή στο πικ εν ρολ παιχνίδι. Επιπρόσθετα, από τη στιγμή που ο Βασιλειάδης είναι φανερό οτι θα παίζει καθαρά στο 2, οι επιλογές για την έξτρα πάσα στην περιφέρεια λιγοστεύουν. Αντετοκούνμπο, Πρίντεζης και Καιμακόγλου δύσκολα θα παίξουν σταθερά τον ρόλο του εκτελεστή στην αδύνατη πλευρά, αν και θα έχουν τις καλές στιγμές που τους αντιστοιχούν.

Φτιάχνοντας ιδανικά σενάρια.

Πιθανότατα στην τελευταία μεγάλη της παράσταση χωρίς καμμιά απουσία, η χρυσή γενιά της Ισπανίας θα μπει στα γήπεδα της πατρίδας της με σκοπό να τα σαρώσει όλα. Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση οι Ισπανοί ξεκινούσαν παραδοσιακά χαλαρά, έκαναν μια ανώδυνη ήττα και έπεφταν στα χιαστί με κάποιον δύστυχο που δεν υπολόγιζε σωστά το σταύρωμα (σας θυμίζει κάτι?). Για φέτος δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Μπροστά στο κοινό τους οι Ισπανοί θα στοχεύσουν πιθανότατα σε μια επίδειξη δύναμης και δυνατοτήτων, εκτός αν σε κάποιο από τα τελευταία παιχνίδια επιλέξουν εκείνοι αντίπαλο. Αλλά γιατί να το κάνουν? 

Αν όλα πάνε με βάση μια στοιχειώδη λογική, η κατάκτηση μίας εκ των δύο πρώτων θέσεων του δικού μας ομίλου θα σημάνει και την αποφυγή τους. Πάει πολύ να χάσουν δύο παιχνίδια στον όμιλο οι ήδη αφιονισμένοι Ιβηρες. Δεν προτρέχω όμως, και ας δίνουν στοιχηματικές εταιρίες πρώτο φαβορί την Ελλάδα. Στα μάτια μου αυτό φαντάζει μακράν η Κροατία. Τεχνική, ύψος, καλές ηλικίες, δωδεκάδα που γνωρίζει σύσσωμη το μπάσκετ της FIBA και ομάδα που βαδίζει σε συνέχεια της περυσινής, άκρως επιτυχημένης πορείας στο ευρωμπάσκετ. 

Διάβολος της Τασμανίας

O Aργεντίνος Φακούντο Καμπάτσο (Facundo Campazzo) είναι περισσότερο γνωστός για το "τσίμπημα" στα ευαίσθητα σημεία του Καρμέλο Αντονι στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012, το οποίο βλέπετε στο βίντεο. Ισως τον αδικούμε προβάλλοντας αυτο και όχι κάποια highlights, αλλά θα τον βλέπουμε όλη τη χρονιά στη Ρεάλ Μαδρίτης, εκεί όπου μέχρι να καταφέρει να κερδίσει κάτι καλύτερο, θα παίζει πιθανώς τον ρόλο του απελθόντος Ντρέιπερ. Από ενέργεια έχει άλλωστε μπόλικη, ο 23άχρονος λιλιπούτειος (1,79) Αργεντίνος πλέι-μέικερ. 

Από την Τσιμπόνα στην Ιντιάνα (και απέναντι στην εθνική μας).

 

Ολα μέσα. Η περίπτωση του Ντέιμιαν Ρούντεζ (Damjan Rudez) έχει πολύ ενδιαφέρον. Ενας stretch forward που μέχρι τα 26 του έπαιζε στην Τσιμπόνα, βρίσκεται δυο χρόνια μετά στο ρόστερ των Ιντιάνα Πέισερς, εχοντας στο μεταξύ περάσει ένα μόλις χρόνο σε μεσαία ομάδα της Ισπανίας (Σαραγόσα). Τι είναι αυτό που μέσα σε δυο χρόνια έκανε έναν φόργουορντ των 2.0 ριμπάουντ, 0,3 μπλοκ και 0,1(!) κλεψιμάτων να ανέβει τόσο στην μπασκετική σκάλα? 

O Aντετοκούνμπο και το αμυντικό ζήτημα.

Ο Κατσικάρης υπολογίζει πολύ στον Αντετοκούνμπο. Μπορεί να μην τον δούμε να τρέχει σετ επιθέσεις ή να λειτουργεί ως σουτέρ από την αδύνατη πλευρά (άλλωστε η εθνική δεν βγάζει πολλά pick n'roll plays), όμως οι δυνατότητες που προσφέρει στην άμυνα είναι απεριόριστες. Δεδομένης και της αδυναμίας της εθνικής να αμυνθεί με δύο μόνο παίκτες στα πικ των αντιπάλων, ο Γιάννης μοιάζει ως ο ιδανικός help defender. Φυσικά, όλα ενέχουν και μια θυσία. 

Σε καταστάσεις σαν αυτή ο Αντετοκούνμπο περιστρέφεται βαθειά μέσα στη ρακέτα προκειμένου να καλύψει τον ψηλό που κόβει προς τα μέσα. Αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή την οποία συναντούμε συχνά στις άμυνες της εθνικής. Λόγω αλτικότητας και ύψους ο μικρός μπορεί να αμυνθεί στον αέρα απέναντι σε έναν καλό στα τελειώματα ψηλό, ενώ αν ο πλέι μέικερ επιλέξει την πάσα στη γωνία, τότε ο Γιάννης μπορεί να προλάβει με το ξεπέταγμα και τα μακριά του χέρια να καλύψει με αξιοπρεπή τρόπο τον σουτέρ. Οι δυνατότητες του επιτρέπουν μια τέτοια προσέγγιση στο παιχνίδι.

Ο Μπλατ, η "ελληνική ψυχή" και οι συσχετισμοί της επιτυχίας.

Πάντα επιστρέφοντας από τις διακοπές και ξαναπιάνοντας πληκτρολόγιο για να σας μεταφέρω τις απόψεις του μεγάλου γκουρού Giorgos Panou ανατρέχω στα σημαντικότερα που ενδεχομένως συνέβησαν εν τη απουσία του. Αύγουστο μήνα σπάνια αξίζει να ασχοληθεί κανείς με οτιδήποτε, ακόμα κι αν βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αυτά, σε ο,τι αφορά το μπάσκετ φυσικά. Γιατί αλλιώς γίνονται πάρα πολλά. 

Αυτό που ξεχώρισα αυτές τις 18 μέρες αποχής και όχι ξεκούρασης (έγινε χαμός μιλάμε) ήταν οι πολιτικές δηλώσεις του Ντέβιντ Μπλατ.

Κλειστόν λόγω διακοπών.

Ο μεγάλος γκουρού πάει διακοπές (και) στην Αμοργό. Θα είναι ξανά μαζί σας από 17 Αυγούστου με εθνική και μουντομπάσκετ. 

Καλό καλοκαίρι!