Ξύπνησε το θηρίο

O τίτλος δεν ανεφέρεται φυσικά στον Ολυμπιακό, καθώς μία νίκη στο Μιλάνο δε συνιστά πρωτοτυπία ούτε κάποιο ηρωικό επίτευγμα για τους ερυθρόλευκους των 3-4 τελευταίων χρόνων. Αναφέρεται στον Πάτρικ Γιανγκ.

Ο Γιανγκ, είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη μεταγραφή των πρωταθλητών Ελλάδος, σας το έχω πει εδώ και ένα μήνα. Προσφέρει στοιχεία τα οποία η φροντ λάιν του Ολυμπιακού δεν είχε ποτέ (που λέει ο λόγος). Δεν χρειάζεται αποκλειστικά να τροφοδοτηθεί μέσω ενός πικ εν ρολ, όπως ο προκάτοχος του στη θέση. Μπορεί να τοποθετηθεί βαθειά μες στη ρακέτα και να πάρει τη μπάλα με πλάτη, και, παρόλο που δεν έχει ρεπερτόριο ανάλογο με τους κορυφαίους τεχνικούς σέντερ της ηπείρου, να τελειωσει δικές του φάσεις βάζοντας σωστά το κορμί του και περιστρέφοντας το με ταχύτητα. Ο νεαρός Αμερικάνος προσφέρει επιτέλους post παιχνίδι κι ας μην είναι καθαρός post player. Αν μπορούσε και να πασάρει τότε θα έπαιρνε πάνω από ένα εκατομμύριο και δεν θα έπαιζε στον Ολυμπιακό.

Περί βάθους και δύναμης

Eπ τι λέει ρε, καλά;

Φανταστείτε να έλειπαν από τη Μπαρτσελόνα οι Λαβάλ, Αμπρίνες και Ρίμπας. Θα κατέρεε άραγε η ομάδα του Πασκουάλ με τον ίδιο τρόπο όπως ο ΠΑΟ; Δεν το νομίζω, η διαφορά στο βάθος των ρόστερ είναι η μέρα με τη νύχτα.

Είναι φυσικά πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν για να ασκηθεί αυστηρή κριτική. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να φανταστώ τι θα μπορούσε να συμβεί αργότερα, όταν τα παιχνίδια και η προσπάθεια θα έχουν συσσωρευτεί και θα ζητείται ενέργεια την κατάλληλη στιγμή. Αν λόγου χάρη ο Γκιστ καλύπτει συνέχεια τρύπες από εδώ και από εκει και είναι ακόμη Οκτώβριος, τότε τι θα του έχει απομείνει στο ρεζερβουάρ τον Μάρτιο; Ο Παναθηναικός μοιάζει λειψός σε πόδια και κινητικότητα, και παρά το γεγονός οτι έχει μερικές ξεκάθαρες επιθετικές ιδέες, είναι πιθανό σε βάθος χρόνου το σώμα να προδώσει το πνεύμα.

Crunch Time Timeouts: Μία ατυχής (;) τακτική

Στο παραπάνω στιγμιότυπο, μετά από άστοχο σουτ του Κέβιν Μάρτιν, ο Τζουλιους Ραντλ των Λος Αντζελες Λέικερς εφορμά στο καλάθι των Μινεσότα Τίμπεργουλβς με σκοπό να βάλει το καλάθι που θα δώσει τη νίκη στην ομάδα του στην χθεσινή της πρεμιέρα για τη νέα σεζόν του ΝΒΑ. Την ίδια στιγμή, και κάτω δεξιά, βλέπετε τον Κόμπε Μπράιαντ να ζητά τάιμ άουτ (κάποιοι υποστήριξαν πως αυτό έγινε με δική του πρωτοβουλία) και να σταματά το χρόνο προκειμένου να σχεδιαστεί μία καλύτερη επίθεση. Ακριβώς μετά την επανέναρξη του παιχνιδιού, ο Λούις Ουίλιαμς έπαιξε ένα πικ εν ρολ που τον έφερε κοντά στο καλάθι με τρεις αντιπάλους. Παρά το γεγονός οτι τους ξέφυγε, εν τέλει αστόχησε σε ένα σουτ από σχετικά κοντινή απόσταση, με τους Τίμπεργουλβς να κρατάνε τελικά μια νίκη την οποία θα μπορούσαν να αφιερώσουν στον αποθανόντα Φλιπ Σόντερς.

Καζάν Ντιμπί και πικ εν ρολ

Μεγάλη μέρα η χθεσινή και θα σας πω γιατί. 10 πολύτιμα κομμάτια καζαν ντιμπί από το Saray της Πόλης έφτασαν στο ψυγείο μου και βρίσκομαι σε μίνι υστερία. Αυτό συμβαίνει περίπου μία φορά το τρίμηνο και με κάνει να κλείνομαι στον εαυτό μου. Δεν χρειάζονται πολλές συναναστροφές με ανθρώπους που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία και να αρπάξουν μέσα από τα χέρια σου ένα από τα πολύτιμα λάφυρα.

Το δίδυμο και ο μπαλαντέρ

To Kορδελιό εμφανίστηκε χθες στο ΟΑΚΑ με τα χαρακτηριστικά εφήβου. Νεανικός ενθουσιασμός, πρωτόλειο πάθος, ενέργεια, ανεμελιά και άγνοια κινδύνου που έφτανε ως την αφέλεια. Κατι τέτοιους αντιπάλους, η γεμάτη ισορροποπία περιφέρεια του Παναθηναικού μπορεί να τους κάνει μια χαψιά, όπως ακριβώς συνέβη. Διαμαντίδης και Καλάθης έδειξαν εμφατικά σε Ράγκλαντ, Σιπάχι και Κάρτερ τους τρόπους με τους οποίους κερδίζονται τα παιχνίδια. Το μπάσκετ του Σαρίτσα είναι όμορφο, αλλά θέλει το χρόνο του για να ωριμάσει, όπως ακριβώς συνέβη και πέρυσι.

Στελέχωση απ' τον Αρη (.. του Πρίφτη).

H υποψίες και οι ενδείξεις υπήρχαν, το χθεσινό ματς απέναντι στη Μπουντούσνοστ ήρθε να επιβεβαιώσει τις πρώτες και να ενισχύσει τις δευτερες. Στον Αρη γίνεται κάτι καλό και τα αποτελέσματα έχουν αδικήσει μέχρι στιγμής την προσπάθεια. Οι κιτρινόμαυροι θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει τον ΠΑΟ και να ήταν αήττητοι στο Eurocup. Ας είναι, η σεζόν έχει μπροστά της πολύ δρόμο και ήδη η ομάδα δείχνει να βρίσκεται μπροστά από τους ανταγωνιστές της (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) σχεδόν σε όλους τους τομείς.

Ο Στρόμπερι της Καρσίγιακα

Μερικά πράγματα με εκνευρίζουν αφόρητα. Ενα από αυτά είναι το λευκό κρασί δίπλα σε μία τραγανή πάπια Πεκίνου, ένα άλλο το καλοψημένο μοσχάρι στα καρβουνα. Είναι δυνατόν ρε παιδιά αυτό το πράγμα με τις καρβουνιασμένες μπριζόλες και τα στεγνά φιλέτα? Aκόμα, με εκνευρίζει να βγάζουμε τους παίκτες σαπάκια μετά από 3-4 όλα κι όλα παιχνίδια.

Ο DJ Strawberry δεν έχει ξεχάσει το μπασκετ, ούτε είναι κανένας άχρηστος. Πέρυσι, στην TBL αγωνίστηκε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, διαπρέποντας μάλιστα σε 9 συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι σε θηρία. Η Φενέρ και η Εφές ήταν εν δυνάμει διεκδικήτριες της ευρωλίγκα και απέναντι τους ο Στρόμπερι είχε 16,44 πόντους ανά παιχνίδι , την ώρα που συνολικά στα τουρκικά πλέι-οφ είχε περίπου 16 πόντους, 4,5 ριμπάουντ και 3,58 ασίστ σουτάροντας μάλιστα με πάνω από 44% από τη γραμμή των τριών πόντων! Ο Ολυμπιακός, έχει στις τάξεις του έναν πολύ καλό παίκτη. Το θέμα είναι τι θα τον κάνει, και θέλω να σας δείξω με ποιους τρόπους τον εκμεταλλευόταν πέρυσι η Καρσίγιακα.

Το δώρο του Ζέλικο

Εβλεπα τον Κώστα Σλούκα να ξεκινάει και να τελειώνει στην πεντάδα της Φενέρ την προηγούμενη Παρασκευή και να καταστρέφει μόλις προχθές την Νταρουσάφακα για το πρωτάθλημα, και αναρωτιέμαι αν ο Ζελικο Ομπράντοβιτς έχει αποφασίσει να κάνει δώρο στο ελληνικό μπάσκετ τον επόμενο μεγάλο γκαρντ της εθνικής ομάδας. Οι προυποθέσεις είναι όλες εκεί, και άλλωστε ο Ζοτς το έχει ξανακάνει. Εχει πάρει καλούς παίκτες και τους έχει περάσει στο επόμενο επίπεδο. Στα χέρια του βελτιώθηκαν και απέκτησαν ξεκάθαρη ταυτότητα ο Διαμαντίδης, ο Χατζηβρέττας, ο Φώτσης, ο Τσαρτσαρής και ο νυν αρχηγός του Ολυμπιακού Βασίλης Σπανούλης. Ολοι τους, από λίγο εώς πολύ υπευθυνοι για μεγάλες επιτυχίες της πιο αγαπημένης μας ομάδας.

Το εκρηκτικό μείγμα της Εφές Πίλσεν.

H τελευταία ομάδα του αφιερώματος μας στη φετινή ευρωλίγκα είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Η Εφές Πίλσεν του Ντούσαν Ιβκοβιτς μοιάζει να έχει τις προυποθέσεις για να γίνει το πιο συναρπαστικό σύνολο της διοργάνωσης. Βλέπετε ο Ντούντα, έχει φέτος στα χέρια του όλα εκείνα τα υλικά που χρειάζεται για να παρουσιάσει στο παρκέ το δικό του μπάσκετ στην απόλυτη εφαρμογή του. Το παιχνίδι του Σερβου υπέρ-προπονητή κινούνταν πάντα γύρω από τα 4 βασικούς άξονες.
- Πίεση στην άμυνα μέχρι σκασμού
- Εκμετάλλευση των κερδισμένων κατοχων με επιδίωξη του γρήγορου καλαθιού
- Ανάδειξη του ατομικού ταλέντου των παικτών μέσω ενός συγκεκριμένου όμως πλαισιου (o ίδιος ο κοουτς έχει στο παρελθόν αναφερθεί στην προτιμηση του σε flex επιθέσεις)
- Προώθηση των νέων παικτών στο επόμενο επίπεδο.

Ο Σεφολόσα και τα παιδιά του θεού.

Τον περασμένο Απρίλιο, ο γκαρντ των Ατλάντα Χοκς Τάμπο Σεφολόσα , έπεσε θύμα αστυνομικής βίας την ώρα που αποχωρούσε από ένα night club της Νεας Υορκης μαζί με τον συμπαίκτη του Πέρο Αντιτς. Ο Σεφολόσα κατηγορήθηκε από την αστυνομία πως προσπαθούσε να παρεμποδίσει την έρευνα στο σημειο όπου μαχαιρώθηκε ο παίκτης των Ιντιάνα Πέισερς Κρις Κοουπλαντ, και συνελήθφη κάτω από συνθήκες απόλυτης ωμότητας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψης, ένας αστυνομικός έσπασε το πόδι του παίκτη , για τον οποίο η αγωνιστική χρονιά τελείωσε πρόωρα.

7 ομάδες ακόμα

Οι 7 ομάδες που αφήσαμε είναι σύνολα που λιγο εως πολύ θα παίξουν το ρόλο ρυθμιστών , χωρίς να έχουν ιδιαιτερες βλέψεις για μακροημέρευση στη φετινή διοργάνωση. Το πιο ενδιαφέρον από αυτά,  το οποίο μπορεί να σπάσει και την πρώτη τετράδα του ομίλου του , είναι η Ζαλγκίρις Κάουνας, η οποία θα στοχεύσει μαλλον στο να βάλει από κάτω την Καρσίγιακα. Θα είναι μια δύσκολη αποστολή, αλλά οι Λιθουανοί έχουν τουλάχιστον μια αξιόλογα στελεχωμένη περιφερειακή γραμμή, με παίκτες που θα παίξουν μεταξύ άλλων και για το μπασκετικό ιδεώδες της χώρας τους. Πόσιους, Σειμπούτις, Καλνιέτις, Λεκαβίτσιους και Χάνλαν (Καναδός) εγγυώνται στιγμές αληθινού Λιθουανικού μπάσκετ, κάτι που όμως έρχεται σε αντίθεση με τον πιο συγκρατημένο κοουτς Γκιντάρας Κράπικας. Στις υπόλοιπες θέσεις, υπάρχουν 1-2 σταθερές αξίες, αλλά όχι κάτι το πολύ αξιόλογο. 

Η Καρσίγιακα

Γενικά
Ή αλλιώς, η πηγή της απέναντι όχθης. Πέρυσι γράφαμε για αυτή όταν καταφερε το πρώτο χτύπημα στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, φέτος ήρθε η ώρα να την δούμε στο κορυφαιο ευρωπαικό επίπεδο. Θα είναι δύσκολο για τον Σαρίτσα να κρατήσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια (α)μασχάλη, και λογικά σε κάποιον από τους στόχους η ομάδα θα κάνει πίσω. Αυτός λογικά δεν θα είναι όμως η ευρωλίγκα, καθώς το κίνητρο παραείναι υψηλό, και η φιλοσοφία του Τούρκου κοουτς ευνοεί την ασφαλή πλοήγηση στα νερά της πρώτης φάσης, μέχρι τον προορισμό-στόχο. Αυτός δεν είναι άλλος από το τοπ-16, στο οποίο η Καρσίγιακα θα φτάσει γιατί θα ριχτεί από νωρίς στη μάχη με νοοτροπία καμικάζι. Από την αρχή, οι Τούρκοι θα παίζουν σαν να μην υπάρχει αυριο. Το κατά πόσο όμως θα μπορέσει το νέο ρόστερ να εφαρμόσει στο ακέραιο την περυσινή συνταγή είναι ένα ερώτημα που δύσκολα βρίσκει απάντηση.

Η Μπαρτσελόνα

Γενικά
Tι κάνει στα αλήθεια ο (αγαπημένος μου) Τσάβι Πασκουάλ? Οι κινήσεις της Μπαρτσελόνα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της μπασκετικής κοινότητας των κριτικών και όχι άδικα. Ο κοουτς των Καταλανών επιδόθηκε σε ένα μπαράζ προσθαφαιρέσεων οι οποίες φαινομενικά έχουν ως σκοπο να οδηγήσουν στην δημιουργία ενός συνόλου με σκληρότερο προφίλ, και με ταυτόχρονα αναλλοίωτη την παροιμιώδη ικανότητα του να βγάζει ελευθερα σουτ στο μισό γήπεδο. Ο Πασκουάλ έχει το μεγαλύτερο playbook στην Ευρωπη, ικανό να μπερδέψει ακόμη και τους ίδιους του τους παίκτες, και η Μπαρτσελόνα θα φτάνει λογικά και φέτος στο καλάθι με διάφορους τρόπους. Η θαυμαστή αυτή ποικιλία παρόλα αυτα, δεν στάθηκε αρκετή να την οδηγήσει πέρυσι στο final four, καθώς μπροστά της βρέθηκε μια ομάδα σκληροτραχηλη, και με περισσότερη προσωπικότητα από εκεινη.
Θα μπορεσει η Μπαρτσελόνα να ανταποκριθεί σε ανάλογες προκλήσεις τη σεζόν που έρχεται? Το παρε-δωσε του φετινού καλοκαιριού, μάλλον αφήνει τους περισσότερους με την απορία.

H Mακάμπι.

Γενικά. 
Προσδεθείτε. Η πιο τρελή ομάδα της φετινής ευρωλίγκα δεν θα μας αφήσει να βαρεθούμε ουτε στιγμή. Βγαζοντας μπροστά τον "αυτοφωρακια" (ο όρος ανήκει σε φίλο) Γκάι Γκούντες, ο Πίνι Γκέρσον στελεχώνει μια Μακάμπι βγαλμένη από τα δικά του υγρά όνειρα. Παίκτες που είναι άνα πάσα στιγμή έτοιμοι να τρέξουν το γήπεδο, να δημιουργήσουν προσωπικές φάσεις και να ανοίξουν αποστάσεις είναι και πάλι συνωστισμένοι στο γαλαζοκίτρινο ρόστερ, έτοιμοι να μας προσφέρουν άρτο μαζί με θεάματα. Η όλη σύνθεση δε μοιάζει τόσο λογική, αλλά ποιος είπε πως η Μακάμπι είναι μια "λογική ομάδα"; Οταν πιάσει το μπάσκετ που στοχευει να παίξει, θα είναι μια πραγματική απόλαυση.

H Xίμκι

Γενικα
Η κάτοχος του Eurocup επιστρέφει στην ευρωλιγκα και στοχευει ψηλά, πολύ ψηλά. Εχοντας κρατήσει τον εμβληματικό πλέον Κουρτινάιτις στον πάγκο, και έχοντας κάνει μεταγραφές από το ψηλότερο δυνατό ράφι, σκοπευει να εκθρονίσει την ΤΣΣΚΑ από τον θρόνο του ρωσικού μπάσκετ και να γίνει εκείνη η πρωτη 'ανατολική' δύναμη. Είναι πιθανό να τα καταφέρει, αρκεί να βρει τρόπους να καλύψει κάποια αδύνατα σημεία του ρόστερ και να πάρει το καλύτερο από τα νέα της αστέρια, των οποίων η ικανότητα να συντονίζονται με τις ομαδικές επιταγές είναι συζητήσιμη. Το γεγονός οτι μαζί με τους νέους έμειναν στην ομάδα και παίκτες - κλειδιά των προηγούμενων βερσιόν, είναι αν μη τι άλλο θετικό.

The Paul George Debate: μια σύνοψη.

Σε ένα απόλυτα μπασκετικό ντιμπέιτ, το μισο ΝΒΑ και ο κόσμος του αναρωτιέται για τη θέση που πρέπει να παίξει ο Πολ Τζορτζ τη νέα σεζόν. Η απόφαση του Φρανκ Φόγκελ να κατεβάσει τον παίκτη μία θέση και να τον τοποθετήσει στο 4, έχει αρχίσει μια κουβέντα την οποία ζηλευω. Βλέπετε, στον 'αλλο πλανήτη' κάτι τετοια τα συζητάνε με τακτικά επιχειρηματα και τα αναλύουν με προσήλωση αληθινών επιστημόνων, όχι ακριβώς αυτών που εννοούσε κάποτε ο Αργυρης Σαλιαρελης.

O Παναθηναικός: στο βάθος βελτίωση.

Γενικά 
Ολοκληρωτικό face lifting για τον Παναθηναικό, ο οποίος αφήνει φέτος πίσω του το μπασκετ του Ιβάνοβιτς καθώς και τις εξαγγελίες και τις θεωρήσεις περί 'ελληνοποιήσης' και επιχειρεί το λογικό: να φτιάξει ομάδα με ένα νορμάλ τρόπο. Να φερει δηλαδή καλούς παίκτες που ταιριάζουν με το πλάνο ενός προπονητή που κάνει γενικώς κουμάντο, και ταυτόχρονα να δώσει λελογισμένα ευκαιρίες σε νεαρούς και/ή γηγενείς παίκτες. Στην αφετηρία, οι πράσινοι παρουσιάζονται στη θεωρία καλύτεροι από ο,τι πέρυσι, χωρίς να παραγνωρίζουμε οτι υπάρχουν συγκεκριμένα κενά στον τρόπο που είναι καταρτισμένο το ρόστερ. Από αυτόν τον τρόπο, παρεμπιπτόντως, μπορούμε να αναγνωρίσουμε και μια προτεραιότητα που έχει βάλει ο Σερβος προπονητής σε ο,τι αφορα το παιχνίδι της ομάδας: ο φετινός ΠΑΟ θα προσπαθεί να πασάρει πολύ.

Η Λαμποράλ

Γενικά.
Φτάνοντας τον ουρανό. 4 παίκτες από 2,10 και πάνω στελεχώνουν τις θέσεις των ψηλών στην Λαμποράλ και αυτοί δεν είναι παρά μερικοί μόνο από εκείνους που προορίζονται να καλύψουν τις θέσεις στο ποστ. Μπουρούσης , Τιλί, Ντιόπ, Ντάρκο Πλάνινιτς συνοδεύονται από τον Σενγκέλια , σχηματίζοντας την μακράν πιο "περίεργη" φροντ λάιν της διοργάνωσης. Πως θα αναθέσει ρόλους σε αυτούς ο Περάσοβιτς, χωρίς να έχει ούτε ένα καθαρό stretch four στη διάθεση του ή χωρίς αθλητικό ψηλο?
Η παρουσία του Κροάτη προπονητή εγγυάται μια αλλαγή πορείας , τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τη φιλοσοφία. Το "όσα πάνε κι όσα έρθουν" θα αντικατασταθεί από κάτι πιο μελετημένο και επικεντρωμένο στην κυκλοφορία της μπάλας, όμως ο κοουτς πιθανώς να βρεθεί εγκλωβισμένος στις δυνατότητες ενός ρόστερ που βρήκε και δε διάλεξε.

Η Μάλαγα

Γενικα
Τα χρόνια περνούν, και η Μάλαγα μένει μονίμως η ίδια, από πλευράς επιδόσεων τουλάχιστον. Αναρωτιέται κανείς αν η μόνιμη θέση της στη διοργάνωση αποτελεί τελικά ένα μεγάλο σκανδαλο. Η Μάλαγα είναι μονίμως σχετικά ανταγωνιστική, και στο τέλος βυθίζεται στη (χρυσή) μετριότητα. Τουλάχιστον με τον Πλάθα έχει ανέβει μισό επίπεδο σε ο,τι αφορά την άμυνα και τη σκληρότητα. Πέρυσι πάντως σούταρε στον βρόντο αλλεπάληλα τούβλα, κάτι που φέτος θα προσπαθήσει να διορθώσει βάζοντας στη μηχανή παίκτες όπως ο Τζάκσον και ο Νέντοβιτς. Γενικώς, η ομάδα αποτελείται από παίκτες-στοιχήματα, που δεν έπιασαν στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά έχουν δυνατότητες και πολλά να αποδείξουν: οι δυο που αναφέραμε, ο Κουζμίνσκας, ο Μάρκοβιτς, ο Ντιεθ...

Ο Ολυμπιακός: Δυνατά σημεία και προβληματισμοί στην αφετηρία.

Γενικά. 
Από τις καλοκαιρινές κινήσεις ένα είναι το προφανές: o Oλυμπιακός πάει για δευτερη συνεχή χρονιά να αναδειχθεί στην αμυντική υπερδύναμη της ηπείρου. Για τον Σφαιρόπουλο η άμυνα είναι σιγουρα το Α, για όλους τους καλούς προπονητές σίγουρα δεν είναι "το Α και το Ω". Τα παιχνίδια κερδίζονται από την ισορροπία και στις δυο πλευρες του παρκέ, και συνήθως κερδίζει αυτός που σουτάρει καλύτερα. 
Τούτου δοθέντος οι προκλήσεις για τον Ολυμπιακού διαφαίνονται στην αρχή της χρονιάς κυρίως ως επιθετικές.  Την περυσινή σεζόν η ομάδα διέπρεψε σε ένα μπάσκετ χαμηλού σχετικά ρυθμού, το οποίο έδωσε εμφαση κυρίως στις τοποθετήσεις μετά από κεντρικό πικ εν ρολ, και λιγότερο στην κίνηση μακριά από τη μπάλα ή στην εκδήλωση γρηγορου επιθετικού transition. Ο προπονητής έκανε αυτή την επιλογή με βάση ένα ρόστερ που βρήκε και δεν μπορούσε να αλλαξει. Φετος άλλαξε.

Η Μπάγερν

Γενικά. 
Μετά από μία κάκιστη χρονιά στην Ευρωλίγκα, η Μπάγερν θα επιχειρησει φέτος να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, έχοντας με πρώτη ματιά διορθώσει τα κακώς κείμενα στην περυσινή στελέχωση. O Πέσιτς έφερε φέτος στην ομάδα έναν ολοκληρωμένο πόιντ γκαρντ και έναν ψηλό που έχει πλήρες το αθλητικό του πακέτο, κρατώντας παράλληλα βασικά στελέχη. Σε αυτή την ομάδα θα έπρεπε πάντως να συνεχίσει να αγωνίζεται ο Ρόμπιν Μπέντζινγκ, ίσως η μοναδική σημαντική απώλεια σε σχέση με την περυσινή σεζόν. Σαφαρτζικ, Γιάγκλα, Στίματς και Στάιγκερ δεν θα λείψουν σε κανένα. Για να περάσει η Μπαγερν πρέπει να βάλει από κάτω της τον αποδυναμωμένο Αστέρα και τη Στρασμπουργκ. Σε σχέση και με τις δυο αυτές ομάδες, οι Βαυαροί ξεκινούν ένα βήμα μπροστά.

H Νταρουσάφακα

Γενικά. 
Το χρήμα φέρνει και wild card. Ο όμιλος Dogus μέσα σε 2 χρόνια εβγαλε την ομάδα από την αφάνεια της δευτερης κατηγορίας, στα σαλόνια της ευρωλίγκα. Το πώς το κατάφερε το έχουμε περιγράψει.  Η νέα υπερδύναμη του τούρκικου μπάσκετ αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα, καθώς μεγάλο μέρος του ρόστερ αλλαξε αυτό το καλοκαίρι, προκειμένου να έρθουν οι γνωστοί και μη εξαιρεταίοι Ερντέν, Σαβάς, Πρέλτζιτς, Αρσλάν, Ρεντινγκ και Μάρκους Σλότερ. Ουσιαστικά, ο Μαχμουτί κοουτσάρει ένα νέο σύνολο, το οποίο βασίζεται σε γνωστούς παίκτες που ελάχιστα έχουν καταφέρει στο συλλογικό επίπεδο σε ο,τι αφορά την κατάκτηση τίτλων. Θα τα καταφέρει άραγε? Εχω τις αμφιβολίες μου, καθώς ο συγκεκριμένος προπονητής απέτυχε στο παρελθόν να κάνει την υπέρβαση, και ας είχε στα χέρια του ικανότατα ρόστερ.

H TΣΣΚΑ

Γενικά.

Η χρονιά του Ιτούδη. Περισσότερο από κάθε άλλη πρόσφατη χρονιά, το ρόστερ δείχνει να έχει τη σφραγίδα του προπονητή. Η ΤΣΣΚΑ έχει στη σύνθεση της λιγότερα αστέρια, περισσότερους παίκτες για χαμαλοδουλειές, και άλλους που ζητάν την ευκαιρία να γίνουν πρωταγωνιστές. Το ρωσικό στοιχείο έχει ενισχυθεί , οι Ουιμς και Κιριλένκο αποτελούν παρελθόν, και ο Χριάπα δείχνει να οδευει προς την αποστρατεία. Ουσιαστικά, οι σταρ είναι δύο: ο Τεόντοσιτς και ο Ντε Κολό. Αν ο Ελληνας κοουτς αποδειχθεί εξπέρ στη χημεία, τότε οι Ρωσοι θα είναι και πάλι στους βασικούς διεκδικητές και του φετινού τίτλου.

Η Aρμάνι Μιλάνο

Γενικά. 
Κοσμογονία και κοσμοσυρροή. Η Αρμάνι ξήλωσε όλη την ομάδα προσπαθώντας να απελευθερωθεί από τα δεσμά του Μπανκι και κάνει άλλη μια νέα αρχη, με ομολογουμένως ενδιαφέρουσες προοπτικές. Ξεφορτωθηκε παίκτες - βαρίδια και εμπιστευθηκε το τιμόνι στον Γιασμιν Ρεπεσα, μία επιλογή σίγουρα συζητήσιμη. Το να βρει χημεία δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αλλά τουλάχιστον διαθέτει 'εξυπνότερους' παίκτες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, με την παρουσία των Λαφαγέτ και Τσιντσιαρίνι να εγγυάται την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση. Μέσα σε όλο τον κυκεώνα τον αλλαγών, έγινε φανερή και μια απόφαση: να γίνει ο Τζεντιλε ο παίκτης-σημαία αυτής της ομάδας.