Γενικά
Ή αλλιώς, η πηγή της απέναντι όχθης. Πέρυσι γράφαμε για αυτή όταν καταφερε το πρώτο χτύπημα στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, φέτος ήρθε η ώρα να την δούμε στο κορυφαιο ευρωπαικό επίπεδο. Θα είναι δύσκολο για τον Σαρίτσα να κρατήσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια (α)μασχάλη, και λογικά σε κάποιον από τους στόχους η ομάδα θα κάνει πίσω. Αυτός λογικά δεν θα είναι όμως η ευρωλίγκα, καθώς το κίνητρο παραείναι υψηλό, και η φιλοσοφία του Τούρκου κοουτς ευνοεί την ασφαλή πλοήγηση στα νερά της πρώτης φάσης, μέχρι τον προορισμό-στόχο. Αυτός δεν είναι άλλος από το τοπ-16, στο οποίο η Καρσίγιακα θα φτάσει γιατί θα ριχτεί από νωρίς στη μάχη με νοοτροπία καμικάζι. Από την αρχή, οι Τούρκοι θα παίζουν σαν να μην υπάρχει αυριο. Το κατά πόσο όμως θα μπορέσει το νέο ρόστερ να εφαρμόσει στο ακέραιο την περυσινή συνταγή είναι ένα ερώτημα που δύσκολα βρίσκει απάντηση.
Υπέρ.
Ο Ουφούκ Σαρίτσα. Είναι και με τη βούλα ένας κοουτς-έμβλημα για το σύλλογο, και κανείς στην ομάδα δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το πλάνο του. Πίεση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, άμυνα μέχρι σκασμού, εκμετάλλευση των γρηγορων ευκαιριων στην επίθεση, δημιουργία με βάση το ένας εναντίον ενός ή ενός απλού σκριν στη μπάλα για έναν καλό γκαρντ.
Οι δυο Κάρτερ (Τζος και Τζαστιν), μαζί με τους Γκάμπριελ και Παλάσιος, εξυπηρετούν τα σχεδια του κοουτς από τις θέσεις των φόργουορντ και κάτω, συνδυάζοντας αθλητικά προσοντα και πίεση στην αμυνα μαζί με εύρος εκτέλεσης στην επίθεση. Ειδικά ο Τζάστιν Κάρτερ ενδέχεται να αποδειχτεί ο νέος κρίκος στην αλυσίδα των πετυχημένων επιλογών ξένων της ομάδας. Επίσης, ο Κόλτον Αιβερσον επιστρέφει σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει καλά και που θα νοιώθει πιο άνετα από την Βασκονιά, εκεί όπου ομολογουμένως δεν διακρίθηκε ιδιαιτερα. Tέλος, καλό νέο είναι η εμπειρία του Γκονλούμ.
Κατά.
Το φετινό δίδυμο Ντιξον - Στρόμπερι διαδέχεται αυτό των Ράγκλαντ και Μπαιγκουλ, το οποίο θα είναι ιδιαιτερα δυσκολο να φέρει άμεσα ανάλογα αποτελέσματα, και ας είναι ελπιδοφορο. Ο Τζάστιν Κάρτερ ίσως χρειαστεί να καλύπτει χώρο και χρόνο άλλων.
Γενικά, η ομάδα έχασε διάφορους παίκτες που την πήγαν ψηλά, καθώς έπεσαν όλοι οι μεγάλοι επάνω τους. Ο άλλος Κάρτερ (ο Τζος) δεν θα μεταμορφωθεί έτσι απλά σε Ντίμπλερ. Στο σετ παιχνίδι, ο Σαρίτσα ίσως σπάσει το κεφάλι του για να βρει επαρκή δημιουργία, την ίδια στιγμή που το βάθος του ρόστερ είναι συζητήσιμο.
Kαλύτερη μεταγραφή.
O Tζαστιν Κάρτερ, ένας παίκτης με προσφορά σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού που διακρίθηκε ιδιαιτερα πέρυσι στη Γαλατασαράι, χωρίς να χρειαστεί να σκοράρει πολύ. Εκρηξη, ικανότητα στο ριμπάουντ υπέρτερη του μ.ο. της θέσης, δυνατότητα να στήσει plays και καλό drive. Θα ηταν πληρέστατος αν σουταρε καλύτερα, αλλά δεν μπορουμε να τα έχουμε όλα.
Στο τέλος της χρονιάς ΜVP θα είναι ο...
Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει παίκτης που να ξεχωρίζει στην εκκίνηση. Πιθανον ο Παλάσιος, ως πιο παλιός και ως προσαρμοσμένος στα "θέλω" του προπονητή. Πολύ πιθανόν και ο Τζάστιν Καρτερ. Eλα, οκ, ο MVP είναι ο κοουτς.
Θα αναδειχθεί ο...
Μπάιγκουλ? Ισως, αλλά θα προτιμήσω τον Τζόελ Ράγκλαντ, διοτι δεν έχει και ο ίδιος άλλη επιλογή και επιπλέον δεν είναι τόσο κακός παίκτης όσο τον έκανε να φαίνεται το παιχνίδι της περυσινής Μιλάνο. Ο μέγας Ουφούκ θα στηριχτεί επάνω του σε πάρα πολλά.
Πολύ πρώιμη πρόβλεψη.
Λογικά θα βάλει από κάτω Ζαλγκίρις και Ζιέλονα Γκόρα και θα ειναι στο τοπ-16, εκεί όπου θα βρει αξεπέραστα εμπόδια.
Σου παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο που έκανα στο κείμενο του hoopfellas για την Καρσιγιάκα, δεν έχω κάτι να προσθέσω. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό κείμενο και απαραίτητο για μια ομάδα που θα έπρεπε να γραφτεί βιβλίο για την εξέλιξή της κι όμως ακόμα δεν έχει την αναγνώριση που της αξίζει.
Μου θυμίζει λίγο την Porto του Mourinho τη χρονιά που πήρε του Uefa. Δεν σε κερδίζει επειδή έχει ποιοτικότερο υλικό, μα με ένα καταπληκτικό διάβασμα του υλικού της από τον προπονητή που οδηγεί στη βέλτιστη αξιοποίησή του, σε συνδυασμό με την "με το μαχαίρι στα δόντια" ψυχολογία που τους περναει.
Τα εύσημα στον Σαρίτσα τα έδωσες, δε χρειάζεται να επεκταθώ.
Από εκεί και πέρα βλέποντάς την από κοντά στο nick galis cup έχω να πω τα εξής:
- Ο Rangland είναι δυναμίτης. Μετά βίας 1,80 αλλά compact και γεμάτος μυς, με καταπληκτική υποδομή στο κάτω μέρος του σώματος, προστατεύει τέλεια την μπάλα και δεν ψαρώνει στις επαφές όταν ψάχνει να ελευθερωθεί μέσα από screens. Γενικά, απορροφά τους κραδασμούς. Για να τον φέρω λίγο περισσότερο σε δεδομένα NBA μου θυμίζει τον Lowry. Η μηχανική του στο σουτ είναι μεν περίεργη, μα με το που τον δεις να σουτάρει με ρυθμό (και όχι στην προθέρμανση) είναι εμφανές ότι ο τύπος είναι φονιάς.
- Το κομμάτι του υπερανθρώπου εξέφρασε ακριβώς την εντύπωση που μου άφησε το παιχνίδι με τον Άρη και δεν μπορούσαν να βρω τις λέξεις να το περιγράψω. Αφήνουν μια μόνιμη αδιόρατη αίσθηση ότι είναι πιο σκληροί, πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι σε σκέψη και κινήσεις και πιο αποφασισμένοι από εσένα, και μοιάζουν να θέλουν να λυγίσουν τον αντίπαλο με αυτή. Είναι απίστευτο πόσο μοιάζουν σωματικά από το γήπεδο Carter, Palacios, Gabriel (παρ' ότι είναι κοντύτερος και πιο αδύνατος, αυτό δε φαίνεται ιδιαίτερα με το μάτι) και η συνεχής εναλλαγή τους στο παιχνίδι δίνει την εντύπωση ότι δέχεσαι επίθεση από μια στρατιά κλώνων.
- Πολύ καλές αποστάσεις σε άμυνα και επίθεση. Δύσκολα θα βγάλεις ποιοτικά σουτ απέναντί τους, καθώς η δουλειά τους στο να βγαίνουν στον ελεύθερο παίκτη και να κάνουν contest είναι εντυπωσιακή. Το ίδιο και οι αλλαγές τους. Όποιος θεωρήσει πως μπορεί να τους κερδίσει απλά παίζοντας ένα κεντρικό pick and roll επειδή έχει top παίκτες, θα το πληρώσει. Στην επίθεση είτε με σουτ, είτε με συνεχή κίνηση κρατάνε πάντα τεντωμένη την αντίπαλη άμυνα και δημιουργούν κενά μέσα για εύκολα καλάθια. Παρόλ' αυτά (ακόμα τουλάχιστον) δεν βρίσκονται όσο γρήγορα θα ήθελαν και αναγκάστηκαν σε πολλά σουτ από μακριά και υπό πίεση. Βέβαια τα έβαλαν, επιστρέφοντας στο κομμάτι "αποφασιστηκότητα", και αυτό γέμισε ακόμα περισσότερο τον συλλογικό εγωισμό τους.
- Ο Baygul δεν μου γέμιζε το μάτι, κι όμως στην πράξη είδα ένα συνεπή two-way player με κρυμμένη αθλητικότητα, που μπορεί να πιέσει τα αντίπαλα guards χωρίς να υστερεί στην επίθεση. Από τους players to watch για φέτος, σε μια νέα γενιά του τουρκικού μπάσκετ που μοιάζει προορισμένη για μεγάλα πράγματα.
Αυτά.
Ωραιο σχόλιο γεματο καλές παρατηρήσεις.
ΔιαγραφήΔεν ξερω τι είναι αυτά περι υπερανθρώπων (κατι έχασα μαλλον), πάντως τετοιοι δεν υπάρχουν, υπό την έννοια οτι μία ομάδα λειτουργεί ως οργανισμός και πρέπει να "σκεφτεί" ως τετοιος. Για τη φετινή Καρσίγιακα , εχω τις αμφιβολίες μου. Θα είναι σαφώς ανταγωνιστική, αλλά είναι πολύ δυσκολο να επαναλάβει κανείς το ίδιο αποτελεσμα με διαφορετικά υλικά . Με τον Κάρτερ ως τριάρι, δεν παιζει κανείς το ίδιο όπως με τον Ντιπμπλερ π.χ. Περιμενω ενα αρκετό δυνατό ξεκίνημα, αλλά δυσκολίες όταν οι αντιπαλοι μυριστούν τις τακτικές. Σιγουρα όμως μια σκληρη, και nice to watch ομαδα.
Στο εγραψα και στο φατσοβιβλιο. Ο Σαριτσα ειναι το νεξτ μπικ θινγκ του ευρωπαικου μπασκετ.Κακος μπελας για τους σερβους. Πολεμικο μπασκετ τρομερα μοιρασμενο. πολυ καλοι ρολοι. δεν ειναι τυχαιο οτι οι παικτες του εγιναν περιζητητοι. Παρολαυτα κρατησε τον σπουδαιο Παλασιος αθλητικο σεντερ αλλα με πολυ καλο σουτ και καλο μπασκετ. τον Γκαμπριελ ενα καλο τεσσαρι. Ο ραγκλαντ θα την κανει την δουλεια η ομαδα θα βαλει τρομερη ενεργεια. θα ληψει το σουτ του σπουδαιου ντιμπλερ(μεγαλη ανακαλυψη Μπαρτζωκα οπως και ο Λοτζεσκι) και κυριως ο δικος Στροσμπερι(ξερω πολλους που θελουν να τον φαν απο τους οπαδους του Ολυμπιακου) που ηταν το απολυτο φιλτρο της ομαδας. Νομιζω οτι στο τελος ο τουρκος θα ξαναπαρει πρωταθλημα και θα τους τρελανει ολους. Στην ευρωλιγκα θα φτασει τοπ-16. Ομως για τον τουρκο προπονηταρα δεν υπαρχει ταβανι μονο τα αστερια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρομπερι ειναι οντως τεράστια απουσία. Ευχομαι στον Ολυμπιακό να βρουν τρόπο να τον αξιοποιήσουν, θα ειναι κρίμα. Ο Ραγκλαντ τραυματιστηκε ο γκαντέμης.
Διαγραφή