Γενικά.
Από τις καλοκαιρινές κινήσεις ένα είναι το προφανές: o Oλυμπιακός πάει για δευτερη συνεχή χρονιά να αναδειχθεί στην αμυντική υπερδύναμη της ηπείρου. Για τον Σφαιρόπουλο η άμυνα είναι σιγουρα το Α, για όλους τους καλούς προπονητές σίγουρα δεν είναι "το Α και το Ω". Τα παιχνίδια κερδίζονται από την ισορροπία και στις δυο πλευρες του παρκέ, και συνήθως κερδίζει αυτός που σουτάρει καλύτερα.
Τούτου δοθέντος οι προκλήσεις για τον Ολυμπιακού διαφαίνονται στην αρχή της χρονιάς κυρίως ως επιθετικές. Την περυσινή σεζόν η ομάδα διέπρεψε σε ένα μπάσκετ χαμηλού σχετικά ρυθμού, το οποίο έδωσε εμφαση κυρίως στις τοποθετήσεις μετά από κεντρικό πικ εν ρολ, και λιγότερο στην κίνηση μακριά από τη μπάλα ή στην εκδήλωση γρηγορου επιθετικού transition. Ο προπονητής έκανε αυτή την επιλογή με βάση ένα ρόστερ που βρήκε και δεν μπορούσε να αλλαξει. Φετος άλλαξε.
Υπέρ.
Η χημεία μεταξύ των μονάδων - πυλώνων είναι αδιαμφισβητητη. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Χάντερ, Λοτζεσκι είναι για μία ακόμη χρονιά μαζί και ξέρουν καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Οι αμυντικές δυνατότητες είναι περίπου ανεξάντλητες , ανεξαρτήτως τακτικής ή θέσης. Ολοι μαρκάρουν, ακόμη και εκείνοι που η αμυνα δεν ειναι το φόρτε τους.
Η προσθήκη του Χακετ δεν επιτρέπει σε κανέναν αντίπαλο κοντό να ποστάρει (όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και επί Λο), εκείνη του Στρόμπερι δίνει έξτρα ώθηση σε βοηθειες και περιστροφές. Σημαντική επίσης και η προσθήκη του Γιανγκ, πάλι στον ίδιο τομέα, καθώς ο νέος ψηλός των ερυθρόλευκων είναι δύναμη ψηλά και στο μέσον της αποστασης. Ο Ολυμπιακός θα κάνει τους αντιπάλους να ματωσουν πριν βαλουν καλάθι, και αφού έχουμε επίσημο δείγμα τότε θα αναλύσουμε και τους τρόπους με τους οποίους επιλέγει να αμυνθεί. Το σίγουρο είναι πως, όπως και περυσι, οι Πειραιωτες θα απλώσουν την πίεση τους στην περίμετρο με όσους περισσότερους παίκτες γίνεται, κοντούς και ψηλούς. Τανάλια.
Επίσης, η ομάδα διαθέτει φέτος έναν ψηλό διαφορετικού τυπου που δινει έξτρα επιλογές στην επίθεση, καθώς και (επιτέλους!!!) έναν αθλητικό ψηλό που συνδυάζει τα προσόντα του με το απαραιτητο υψος (Γιανγκ). Η ομάδα ψήλωσε χωρίς να χάσει δύναμη, ταχυτητα και άλμα.
Ακόμη υπάρχουν πλέον 3 γκαρντ που πάνε ως το καλαθι. Πέρυσι υπήρχε ο γνωστός ένας.
Τέλος, και μην το υποτιμούμε αυτό, ο Σφαιρόπουλος ταιριαζει στον Σπανούλη και βγάζει επό εκεινον το καλύτερο δυνατό.
Αντί για 'κατά'... οι δημοφιλείς προβληματισμοί και μια πιθανή θέση απέναντι τους.
Τα "κατα" θα φανούν αργοτερα, ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσει η ομάδα. Ο Ολυμπιακός, χάνοντας τον Σλουκα, φαινομενικά χάνει σε δημιουργία και κυριως σε μυαλό στις κρίσιμες στιγμές. Θυμηθειτε πόσο καλά κινηθηκε απέναντι στη Μπάρτσα πριν βγάλει την μεγάλη εκεινη ασίστ στον Πρίντεζη. Επίσης, με την φυγή του, ο Ολυμπιακός χάνει σε περιφερειακό σουτ.
Η... έτσι λένε πολλοι.
Αν πάμε τη θεώρηση αυτή λιγο βαθυτερα, θα δείτε οτι κινείται λιγο στη σφαιρα του παραλόγου. Δηλαδή, έφυγε ένας παίκτης, ηρθαν οι Χακετ και Στρόμπερι, και ξαφνικά ο Ολυμπιακός δεν έχει περιφερειακό σουτ? Ας είμαστε σοβαροί και ας κοιτάξουμε λιγο τα ποσοστα του... Βαγγέλη Μάντζαρη. 37,5% στα τρίποντα στην καριέρα του στην ευρωλίγκα, πάνω από 43% τη χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας στο φαιναλ φορ, το 2013. Εκεινη τη σεζόν, όπως και περυσι, ο Μάντζαρης σουταρε καλύτερα απ' τον Σλούκα και ο λόγος είναι απλός: σουτάρει συνήθως ελευθερος.
Το ζητούμενο λοιπόν για τον φετινό Ολυμπιακό δεν είναι τόσο η στελέχωση της περιφερειας αυτή καθ'εαυτη, όσο οι μηχανισμοί που θα επιτρέπουν την παραγωγη ελευθερων σουτ για τους σωστούς παίκτες στη γραμμή των γκαρντ ή των forward (εκει όπου μπορει να δειτε τον Στρομπερι***). Ο Χάκετ ίσως δεν είναι ένας από αυτούς, όμως οι υπόλοιποι τα ελευθερα σουτ θα τα βάλουν. Εξάλλου, όπως αναφέραμε και λιγο παραπάνω, η ικανότητα διάφορων γκαρντ στο drive, μπορεί να δημιουργήσει ευνοικές προυποθέσεις με μεγαλύτερη συχνότητα από ο,τι πέρυσι.
Αντιλαμβάνεστε πως το βάρος πέφτει στον προπονητή, ο οποίος θα κληθεί να τραβήξει μια ξακάθαρη ευθεία γραμμή μεταξύ του ρόστερ και του τρόπου παιχνιδιού. Στο μυαλό του αυτή είμαι σίγουρος πως ήδη υπάρχει, αλλά για εμάς τους 'απ'εξω', μοιάζει απαραιτητο να προστεθούν δυο έξτρα στοιχεία στο επιθετικό παιχνίδι. Πρώτον, η επίτευξη ευκαιρών για καλά σουτ μέσω του αιφνιδιασμού (κάτι που ελειψε περυσι) και δεύτερον ταχύτερη κυκλοφορία της μπάλας και εναλλαγη των θέσεων στην επίθεση. Με τη φετινή στελέχωση, η περυσινή συνταγή μοιάζει δυσκολότερη στην εφαρμογή της. Ο Ολυμπιακός ίσως πρέπει να γίνει ένα (όχι δυο, ούτε τρια) κλικ γρηγορότερος και να τολμήσει να μοιράσει τους οργανωτικούς ρόλους. Ο Σπανούλης μεγαλώνει και έχει ένα ευρωμπάσκετ στην πλάτη. Την ίδια στιγμή, το παιχνίδι γίνεται ολοένα και πιο γρηγορο και οι 3 τελευταιες πρωταθλητριες Ευρωπης πιστοποιουν την εξέλιξη αυτή.
Πάμε παρακάτω...
Οι ενστάσεις πολλών φιλων της ομάδας έχουν να κάνουν με τη σύνθεση στις θέσεις 3 και τα 4, εκεί όπου Παπαπέτρου και Αγραβάνης δείχνουν πως θα αναλάβουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο. Και αν για τον πρώτο οι φωνές λιγοστευουν στη θεα του αμιγώς μπασκετικού ταλέντου του, για τον δευτερο οι αμφιβολίες εκφράζονται ολοένα και πιο δυνατά. Οι αναφορές των κριτικών αφορούν δύο σκέλη: τον χαρακτήρα του και το επιθετικό του παιχνίδι (για την άμυνα στο 4 δεν συζητά κανείς). Για το πρώτο δεν μπορώ δυστυχώς να σας μιλήσω, γιατί δεν είμαι μέσα στην ομάδα και δεν ξέρω. Είναι προφανώς τρομερά σημαντικό, αλλά από εδώ η δυνατότητα που υπάρχει είναι να γίνει αναφορά στα καθαρά αγωνιστικά, εκεί που για να αξιολογήσει κανείς την επιλογή, πρέπει να ξέρει και λιγο ιστορία.
Είναι χρησιμη η ιστορία, διότι λεει πως το 2012 η πορεία προς την κορυφη χτιστηκε εν πολλοίς επάνω σε τρια παιδαρέλια, σε έναν σέντερ κάτω από τα 2 μέτρα και σε έναν ακόμη που το τελευταιο που ήξερε ήταν να κάνει το βασικότερο πράγμα στο άθλημα: να βάζει καλάθι. Επιπλεον, στο αλησμόνητο παιχνίδι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, το τρίποντο που σάλπισε την οριστική αντεπίιθεση το έβαλε ο... Κέσελ. Εν τέλει, ο Ολυμπιακός έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου διότι είχε πλάνο, το οποίο εμφανίστηκε στην ολότητα του στη σειρά με τη Σιένα.
Ο Αγραβάνης είναι ένα στοίχημα προς ανάλογη κατευθυνση. Αν εξυπηρετήσει το πλάνο του προπονητή και αν εξυπηρετηθεί από αυτό, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει κερδίσει τον επόμενο πάουερ φόργουορντ του για τα χρόνια που έρχονται και (μαζί με τον Παπαπέτρου) αλλον έναν παίκτη σκληρού κορμού. Τι λέτε? Δεν αξίζει το ρίσκο? Ο νεαρός έχει άλλωστε τις δυνατότητες: μπορεί να σουτάρει καλά όταν είναι ελευθερος - θυμηθειτε τι λεγαμε πριν - , μπορεί να σουτάρει ακόμη καλύτερα αν δουλέψει επάνω σε αυτό, μπορεί να σπρώξει, να τελειωσει φασεις κατω απο το καλάθι, να κερδίσει χαμένες μπάλες. Καπως έτσι κερδίζονται οι παίκτες που μακροημερευουν , δεν έρχονται ουρανοκατεβατοι.
Ο Σφαιρόπουλος έχει μπροστά του μια ολοκληρη πρωτη φάση και κάμποσα ματς πρωταθλήματος για να κάνει το σχεδιο του να δουλέψει και για να εντάξει στην ομάδα δυο νεαρούς με προοπτική. Σε αυτή του την απόφαση με βρίσκει απόλυτα συμφωνο, κάτι που για εκείνον προφανώς δεν έχει την παραμικρή σημασία. Από εκεί και πέρα, η πορεία της ομάδας θα φανερώσει αν τελικά χρειαστούν διορθώσεις και αν η εκτίμηση για τον ρόλο των νεαρων ήταν σωστή η λανθασμένη.
Προσωπικά, και για να το κλεισουμε, ο κύριος προβληματισμός μου έχει να κάνει με το κατά πόσο οι ερυθρόλευκοι θα τολμήσουν να αλλάξουν επιθετική ρότα και, χωρίς να απαλλαχθούν από το κεντρικό πικ εν ρολ, να προσθέσουν στο παιχνίδι τους νέα πράγματα: ταχυτητα, παιχνίδι με πλάτη από τους σέντερ, δουλειά σε off-ball screens και αλλα τα οποία θα εχουμε χρόνο να αναλύουμε καθώς περνάει ο καιρός και σχηματοποιεται η εικόνα.
Για την ιστορία και τη συνέπεια με τα κειμενα των προηγουμενων ομαδων...
Καλυτερη μεταγραφή: Μάλλον ο Πάτρικ Γιανγκ
Στο τέλος MVP θα είναι ο... Γιωργος Πρίντεζης
Θα αναδειχθεί ο .... Ιωαννης Παπαπέτρου.
Πολύ πρώιμη πρόβλεψη.... Ωχου μωρε τωρα.
***Ο Στρομπερι μάλιστα, θα σουταρει αξιοπρεπως και μετα απο τρίπλα, ενα στοιχειο που ειχε ο Κωστας Σλουκας, του οποίου το όνομα σωστά θα μνημονευεται μέχρι οι ερυθρόλευκοι να βρουν τον 2ο γκαρντ (πλην Σπανούλη) που θα τραβάει στα δύσκολα.
Υ.Γ. To κειμενο δημοσιευτηκε για πρωτη φορά στο http://redwhitebasketballdiaries.blogspot.gr/
Η ένσταση όσο αφορά τον Αγραβάνη..δεν είναι για τον Αγραβάνη Νομίζω το θέμα είναι ότι δεν πήραμε άλλο με τα αθλητικά προσόντα του Πέτγουει.. ή το ότι δεν πήραμε παίκτη με προσωπικότητα όπως τον Αντιτς.. (που θα μπορούσαμε) και για αξιόπιστο σούτ απο μακριά.- Κάτι που δεν έχει κανένας απο τους ψηλούς μας στο 5.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον αγραβάνη νομίζουμε τον εκτιμήσαμε αρκετά περυσι και τον πιστευουμε αρκετά ολοι. Δεν ξέρω αρκτετά για τον Τσαιρέλη για αυτό δεν θα πώ αρα έτσι πέφτει το βάρος αντικαταστασης του ΠΡΙΝΤ στον Αγραβάνη χωρίς να έχει κάποιο έξτρα προσον.. alley oop over the rim protection
ελπίζω και εγώ ότι θα δουλέψει ο Σφαιρό αρκετά την επίθεση. Η προσκόλληση μόνο στην άμυνα θα αποβεί μοιραία και για εμάς και για εκείνον.
Νομίζω ότι πέρυσι εβαλε κάποιες πινελιές.. και με τα ντράιβ του Μαντζαρη και ότι μειώσαμε αρκετα τις προσπάθειες για τρίποντο. το ότι ομως με τόσο καλή άμυνα δεν επιδιώκουμε και πολύ τον αιφνιδιασμό,, με προβληματίζει κάπως.
Αγαπητε φιλε, μην παρεξηγηθω. Και εγω θεωρω πως η στελεχωση στο 4 έχει ρισκο, για τους λογους που σωστα αναφέρεις. Απλά πιστευω οτι το ρισκο αξιζει. Ο μεγαλυτερος μου προβληματισμός είναι αυτός που εκφραζεις στο τελος του σχολιου σου και θεωρω πως ειναι απόλυτα ευστοχος. Οι κερδισμένες κατοχές αξιοποιούνται όταν έρθει ένα γρηγορο καλάθι.
Διαγραφή