Ο Στρόμπερι της Καρσίγιακα

Μερικά πράγματα με εκνευρίζουν αφόρητα. Ενα από αυτά είναι το λευκό κρασί δίπλα σε μία τραγανή πάπια Πεκίνου, ένα άλλο το καλοψημένο μοσχάρι στα καρβουνα. Είναι δυνατόν ρε παιδιά αυτό το πράγμα με τις καρβουνιασμένες μπριζόλες και τα στεγνά φιλέτα? Aκόμα, με εκνευρίζει να βγάζουμε τους παίκτες σαπάκια μετά από 3-4 όλα κι όλα παιχνίδια.

Ο DJ Strawberry δεν έχει ξεχάσει το μπασκετ, ούτε είναι κανένας άχρηστος. Πέρυσι, στην TBL αγωνίστηκε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, διαπρέποντας μάλιστα σε 9 συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι σε θηρία. Η Φενέρ και η Εφές ήταν εν δυνάμει διεκδικήτριες της ευρωλίγκα και απέναντι τους ο Στρόμπερι είχε 16,44 πόντους ανά παιχνίδι , την ώρα που συνολικά στα τουρκικά πλέι-οφ είχε περίπου 16 πόντους, 4,5 ριμπάουντ και 3,58 ασίστ σουτάροντας μάλιστα με πάνω από 44% από τη γραμμή των τριών πόντων! Ο Ολυμπιακός, έχει στις τάξεις του έναν πολύ καλό παίκτη. Το θέμα είναι τι θα τον κάνει, και θέλω να σας δείξω με ποιους τρόπους τον εκμεταλλευόταν πέρυσι η Καρσίγιακα.

Α. Κατ'αρχήν, ο Στρόμπερι ήταν ο δευτερος πόλος δημιουργίας στην περιφέρεια μετά τον Ντίξον. Δευτερος μεν, πόλος δε. Εστηνε δηλαδή και πικ εν ρολ και το έκανε με σεχτική επιτυχία. Το κλειδί ήταν το εξής.

Ενα καλό σκριν που δεν θα επιτρέψει διπλή κάλυψη και θα αναγκάσει σε αλλαγή. Ο Στρόμπερι βρήκε ευκαιρίες να παίξει ένας με έναν σε συνθήκες μις ματς, με ταυτόχρονο άνοιγμα των αποστάσεων, κάτι που η Καρσίγιακα έκανε πέρυσι εξαιρετικά. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού τελειωσε έτσι αρκετές φάσεις, ενώ οταν η επιλογή ήταν πιο συντηρητική, τότε σούταρε από τα 6,75 με επιτυχία. Αν έχει το χώρο το σουτ θα το πάρει , όπως εδω, όπου ο Βεσελι μένει μέσα.

Αυτές οι καταστάσεις βολευουν τον Στρόμπερι περισσότερο από το να ακροβολίζεται στην αδύνατη πλευρά, διότι το σουτ του παίρνει ρυθμό από την τρίπλα. Στον παίκτη αρέσει να σηκώνεται για εκτέλεση έχοντας ήδη χειριστεί τη μπάλα στα χέρια. Στην Καρσίγιακα άλλωστε, ο κλασικός σουτέρ ηταν πέρυσι ο Ντίμπλερ.

Β. Το αγαπημένο άνοιγμα των χώρων του Σαρίτσα, είχε ως αποτέλεσμα και διάφορες επιτυχημένες φάσεις του Στρόμπερι στο χαμηλό ποστ. Οι φασεις αυτές δεν ήταν τόσο πολλές, αλλά ήταν εκεί και αποδείχτηκαν λειτουργικές.

Βλέπετε πως ο οι ψηλοί ανεβαίνουν στην περιφέρεια και έτσι δημιουργείται χώρος για τον DJ να παρει πλεονεκτικές θέσεις στη ρακέτα. Είναι ψηλό παιδί, έχει δύναμη και αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει. Αυτό που βέβαια χρειάζεται είναι μια καλή εισαγωγική πάσα, και είναι αμφίβολο αν ο Ολυμπιακός διαθέτει τους ψηλούς να την κάνουν. Από την άλλη, αν γυρίσει γρηγορα και σωστά η μπάλα στην περιφέρεια , κατι τέτοιο είναι εφικτό.
Μια άλλη - απόλυτα θεμιτή - ένσταση θα μπορούσε να είναι και η εξής: Ποιος ψηλός θα μπει στον πειρασμό να ακολουθήσει έξω τον Γιανγκ ή τον Μιλουτίνοφ προκειμένου να ανοίξει το πεδίο που είδατε στην εικόνα? Χμ... δεν ξέρω, αλλά ο Στρόμπερι μπορεί να βρεθεί σε τετοια θέση αν γίνει ένα σωστό πικ κάπου άλλου, έτσι ώστε ο αντίπαλος σέντερ να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τη θέση του. Υπάρχουν τρόποι, δείτε και αυτό.

Εδώ , μιλάμε για συνθήκες δευτερεύοντως αιφνιδιασμού, κοιτάξτε το ρολόι. Ο Στρόμπερι είναι στη γωνία, η ρακέτα είναι άδεια όπως στο προηγούμενο παράδειγμα, δέχεται μια πάσα από τον Παλάσιος και πηγαίνει στο ντράιβ. Και πάλι, τελειωνει κοντά στο καλάθι με αντίπαλο τον καλό αμυντικό, αλλά λιγότερο δυνατό , Τζάνινγκ. Σε αυτές τις περιστάσεις, όταν και οι άμυνες δεν έχουν οργανωθεί καλά, οι ομάδες του μπορούν να πάρουν πολλά από αυτόν.

Γ.  Πάμε και στο αγαπημένο μου παράδειγμα, αυτό που θέλει τον Στρόμπερι να βρίσκεται σε απόσταση μίας πάσας από τον άλλο γκαρντ και δή σε συνθήκες ένας ενατίον ενός.

Οπως βλέπετε, δεν υπάρχει κανένα σκριν, υπάρχουν μόνο (σχετικά) καλές αποστάσεις. Ο Ντίξον , ένας παίκτης πολύ ικανός σε αυτό το παιχνίδι, παίζει τον αντίπαλο στα πόδια και τραβάει τη βοήθεια αναγκαστικά (βάσει γωνίας στο drive) από τον αντίπαλο του Στρόμπερι. Εκείνος μένει ελευθερος για λίγο, σουτάρει, ευστοχεί. Τόσο απλά, τόσο ωραία, τόσο σωστά. Αλήθεια, ποιος παίκτης/παίκτες θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του Ντίξον σε ανάλογα plays στον Ολυμπιακό?

Θα το βρείτε εσείς. Η ουσία είναι πως υπάρχουν τρόποι να πάρουν ερυθρόλευκοι παραπάνω πράγματα από τον Στρόμπερι, αρκεί να προσθέσουν ποικιλία στο επιθετικό τους παιχνίδι. Ο νέος τους Αμερικάνος μπορεί να τρέξει το γήπεδο, να βάλει κάποιες φορές πλάτη, να σουτάρει σχετικά καλά, να πάρει τον διάδρομο, να στήσει πικ εν ρολ.
Ποιος είσαι ρε DJ τελικά, ο Τζόρνταν να πούμε; Oχι βέβαια, όλα αυτά που σας περιέγραψα δεν μπορεί να τα εφαρμόσει αν η ομάδα δεν του παρέχει κάποιες συνθήκες.

Μέχρι στιγμής, ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει τους τρόπους να εκμεταλλευτεί τα νέα του αποκτήματα. Για να γίνει αυτό θα χρειαστούν αλλαγές σε ένα εκ των δυο παρακάτω πεδίων: αυτού της στελέχωσης ή αυτού της φιλοσοφίας. Προτιμώ πάντα το δεύτερο πριν πάμε στο πρώτο.

ΥΓ. Στο βίντεο που ακολουθεί θα βρείτε και άλλα παραδείγματα, διαφορετικά από αυτά που μόλις περιγραψαμε. Ναι, πάντα υπάρχουν και άλλα.

ΥΓ 1. Αν συνεχιστεί η άστοχη μουρμούρα, θα κάνουμε άλλο ένα τετοιο και για τον Χάκετ.
ΥΓ 2. Κουιζ. Ποιος ήταν ο ρυθμός στα περσινά τουρκικά πλέι-οφ και πόσους πόντους μ.ο. σκόραρε η ομάδα του μεγάλου Ουφούκ σε αυτά?