Περί βάθους και δύναμης

Eπ τι λέει ρε, καλά;

Φανταστείτε να έλειπαν από τη Μπαρτσελόνα οι Λαβάλ, Αμπρίνες και Ρίμπας. Θα κατέρεε άραγε η ομάδα του Πασκουάλ με τον ίδιο τρόπο όπως ο ΠΑΟ; Δεν το νομίζω, η διαφορά στο βάθος των ρόστερ είναι η μέρα με τη νύχτα.

Είναι φυσικά πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν για να ασκηθεί αυστηρή κριτική. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να φανταστώ τι θα μπορούσε να συμβεί αργότερα, όταν τα παιχνίδια και η προσπάθεια θα έχουν συσσωρευτεί και θα ζητείται ενέργεια την κατάλληλη στιγμή. Αν λόγου χάρη ο Γκιστ καλύπτει συνέχεια τρύπες από εδώ και από εκει και είναι ακόμη Οκτώβριος, τότε τι θα του έχει απομείνει στο ρεζερβουάρ τον Μάρτιο; Ο Παναθηναικός μοιάζει λειψός σε πόδια και κινητικότητα, και παρά το γεγονός οτι έχει μερικές ξεκάθαρες επιθετικές ιδέες, είναι πιθανό σε βάθος χρόνου το σώμα να προδώσει το πνεύμα.

Χθες, όσο η άμυνα άντεχε και ο Καλάθης με τον Γκιστ μπορούσαν να βγάλουν την ομάδα γρήγορα μπροστά, οι πράσινοι έμεναν μέσα στο παιχνίδι. Οταν η Μπαρτσελόνα αποφάσισε και η ίδια να αναεβάσει το τέμπο, το σύνολο του Τζόρτζεβιτς ξέμεινε από δυναμεις. Ο Σερβος θα ωφεληθεί σίγουρα από την επιστροφή του Παππά, αλλά αν δεν ανεβάσει σταδιακά την συμμετοχή των Χαραλαμπόπουλου/Παπαγιάννη, τότε κάθε πιθανή απουσία θα είναι δυσβάσταχτη. Ειδικά σε ο,τι αφορά τον πρώτο, οι χθεσινές επιδόσεις του Πάβλοβιτς απέναντι στον Περπέρογλου ανοίγουν διάπλατα την πόρτα.

Ολα αυτά θα αλλάξουν, αν ο κοουτς του τριφυλλιού αποφασίσει να κινηθεί για μία προσθήκη εκεί που πονάει η ομάδα του, δηλαδή στην αθλητικότητα των θέσεων 4-5, εκεί όπου μόνο ο Γκιστ εμφανίζει σταθερά υψηλό επίπεδο. Ο Φώτσης δεν γίνεται να γίνει 10 χρόνια νεότερος, ενώ ο Ραντούλιτσα είναι σε στιγμές εκνευριστικός, ειδικά όταν σκρινάρει για τους γκαρντ. Δεν είχε κανένα πρόβλημα η Μπαρτσελόνα να σπάσει τα πικ εν ρολ του ΠΑΟ και να διατηρήσει τα μαρκαρίσματα όσο το δυνατόν ανέπαφα, και αυτό βρίσκει την εξήγηση του στα πολλές φορές αναιμικά σκριν. Προσωπικά, θεωρώ λοιπόν μία τέτοια προσθήκη απαραίτητη, με κίνδυνο να κάνω τους φανζ της σελίδας να βαρεθούν από την επανάληψη.

Η Μπαρτσελόνα, στην πρώτη της πειστική εμφάνιση στη φετινή ευρωλίγκα, έδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που μας έχει συνηθίσει. Χωρίς να κυκλοφορήσει τη μπάλα με τη γνωστή  ταχύτητα, χωρίς να δείξει την μεγάλη ποικιλία σε plays ή τους παροιμιώδης αυτοματισμούς, παρουσίασε αξιοθαύμαστη ισορροπία στις προσπάθειες μέσα και έξω από τη ρακέτα και ενέπλεξε όσους περισσότερους παίκτες γινόταν στο σκοράρισμα, διαβάζοντας απλά κάποια μαρκαρίσματα. Κανένας δεν αγωνίστηκε πάνω από 25 λεπτά, και έτσι η ενέργεια κρατήθηκε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ταυτόχρονα, η ποικιλία στα σχήματα κάτω από το καλάθι (με τον Σάμουελς μπαλαντέρ), της επέτρεψε να παίξει με τις αποστάσεις με διάφορους τρόπους, κάτι που δεν της επέτρεπε το περυσινό rotation με την παρουσία των Νάχμπαρ - Λάμπε.

Ομολογώ πως δυσκολευόμουνα να κατανοήσω την προσθήκη του Τζαμαικανού, αλλά χθες ο Πασκουάλ ξεμπέρδεψε λίγο τα πράγματα στο μυαλό μου. Η φετινή Μπαρτσελόνα έχει σίγουρα συνδυασμούς ψηλών με περισσότερη ανθεκτικότητα στις μονομαχίες σώμα με σώμα. Παρόλα αυτά, δεν ξέρω κατά πόσο στα κρίσιμα παιχνίδια ο Πασκουάλ θα προδώσει τη φιλοσοφία του (πέρυσι ο Ντόλμαν αγωνίστηκε περισσότερο από όλους απέναντι στον Πρίντεζη) και επίσης κατά πόσο τα αμυντικά όπλα επαρκούν.

 Οι Καταλανοί έχουν ένα σύνολο που αποτελείται από διάφορους παίκτες που κάνουν ή το ένα ή το άλλο. Πλήρες πακέτο διαθέτουν μόνο οι Ρίμπας, Σατοράνσκι και Ολεσον, άντε και ο Αντε Τόμιτς. Από την άλλη, η νοοτροπία του Ισπανού κοουτς θέλει τις αμυντικές περιστροφές να ακολουθούν σχεδόν χορογραφικά τις κινήσεις της επίθεσης, αποζημιώνοντας έτσι για τυχόν ελλείψεις στα "καθαρά" μαρκαρίσματα. Για να δούμε πως θα του βγει το φετινό του εγχείρημα, το οποίο δείχνει να έχει υψηλότερες προοπτικές.

Με τον καιρό, και αν ο Αρόγιο ενταχθεί ακόμη καλύτερα, η επιθετική λειτουργία θα επανακάμψει και οι απαντήσεις που θα κληθούν να δώσουν οι μπλαουγκράνα θα είναι επάνω στα ερωτήματα που μόλις θέσαμε.

Κατά τα άλλα, και για να απολαυσουμε την Παρασκευή μας, να προτείνουμε ένα κρασί για τον Αντρέα Τρινκιέρι. Ο πολύ καλός προπονητής της Μπάμπεργκ μας καλεί να δοκιμάσουμε ένα Pinot Noir Παπαιωάννου. Είναι αυτό το κρασί που το βγάζεις αν δεν ξέρεις με τι ακριβώς ταιριάζει το φαγητό που θα φας σήμερα, και δεν είναι ψάρι ή κοτόπουλο ή μπάμιες. Ο Ιταλός ταίριαξε με όλες τις ομάδες τις οποίες προπόνησε, εκτός από την εθνική Ελλάδος.

Υ.Γ. Ασχετο. Ο "Σόφο" είναι ελεύθερος.