Το εκρηκτικό μείγμα της Εφές Πίλσεν.

H τελευταία ομάδα του αφιερώματος μας στη φετινή ευρωλίγκα είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Η Εφές Πίλσεν του Ντούσαν Ιβκοβιτς μοιάζει να έχει τις προυποθέσεις για να γίνει το πιο συναρπαστικό σύνολο της διοργάνωσης. Βλέπετε ο Ντούντα, έχει φέτος στα χέρια του όλα εκείνα τα υλικά που χρειάζεται για να παρουσιάσει στο παρκέ το δικό του μπάσκετ στην απόλυτη εφαρμογή του. Το παιχνίδι του Σερβου υπέρ-προπονητή κινούνταν πάντα γύρω από τα 4 βασικούς άξονες.
- Πίεση στην άμυνα μέχρι σκασμού
- Εκμετάλλευση των κερδισμένων κατοχων με επιδίωξη του γρήγορου καλαθιού
- Ανάδειξη του ατομικού ταλέντου των παικτών μέσω ενός συγκεκριμένου όμως πλαισιου (o ίδιος ο κοουτς έχει στο παρελθόν αναφερθεί στην προτιμηση του σε flex επιθέσεις)
- Προώθηση των νέων παικτών στο επόμενο επίπεδο.
Η φετινή στελέχωση της Εφές του επιτρέπει να κάνει σχεδόν τα πάντα. Στην ομάδα συνυπάρχουν ένα σωρό σούπερ αθλητικοί παίκτες, οι οποίοι και τρέχουν το γήπεδο, και υποτάσσονται χωρίς πρόβλημα στα θέλω του προπονητή. Οι στρατιώτες του Ιβκοβιτς θα τρέχουν σαν παλαβοί, με τη σημαντική λέξη εδώ να είναι το "σαν". Διότι παλαβοί δεν είναι. Συνήθως, οι ομάδες του 'σοφού' τρέχουν σωστά, δηλαδή οι κοντοί πασάρουν, οι ψηλοί παίρνουν τους διαδρόμους δεξιά και αριστερά από τη ρακέτα και οι πλάγιοι ανοίγονται δεξιά και αριστερά, αλλος στη γωνία και άλλος πιο κοντα στις 45 μοίρες. Αυτό δεν πιάνει παντα, αλλά είναι ο στόχος, όπως αλλωστε και τα σουτ υπό καλές προυποθέσεις, αν αυτές παρουσιαστούν στην αρχή μιας σετ επίθεσης, μέσω τριπόντων ή flex cuts*(1) .

Στην Εφές, όλα δείχνουν να είναι στη θεση τους, και ας μπορεί κάποιος να έχει αντιρρήσεις για το παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε, εκεί όπου οι αποστάσεις δεν δείχνουν εύκολο να ανοίξουν με κάποιες συνθέσεις. Αντιρρήσεις όμως μπορεί να έχει ο καθένας για όλους. Εγώ για αυτή την ομάδα δεν έχω καμμία. Προσέξτε.

Περιφερεια. Ο Γκρέιντζερ συνδυάζει τα πάντα και ο Ερτέλ συμπληρωνει ιδανικά με δημιουργικότητα. Αν ο δευτερος δεν μπορεί να ακολουθεί στα σκριν, από πίσω δεν έχει φέτος Κρίστιτς ή Μπιέλιτσα. Εχει θηρία. Οι αμυντικές παραχωρήσεις θα ειναι ελάχιστες. Μπαλμπάι και Μπατούκ θα αφήσουν τα κοκκαλα τους στο γήπεδο, ο δευτερος σουτάρει πολύ καλά. Πισω από όλους ξεκινάει ο ταλαντούχος Καρκμάζ, ο οποίος μπορεί να ανέβει σύντομα στο rotation.

Θέση 3:

Eξαιρετική. Ο Οσμάν είναι παίκτης-εικόνισμα για τον Ντούντα. Μικρός, πύραυλος στα πόδια, τα κάνει όλα και συμφέρει. Την ίδια στιγμή, ο Ντίμπλερ τον συμπληρώνει όσο χρειάζεται, καθώς τα χαρακτηριστικά τους δεν πια και εκ διαμέτρου αντίθετα. Πάντα έβρισκα προβληματικό μια θέση να τη στελεχωνουν παίκτες με τελειως διαφορετικά χαρακτηριστικά, παίκτες δηλαδή που "αλληλοσυμπληρώνονται" κατά το λαικό γνωμικό. Αυτό δεν είναι καλό, καθώς υποχρεώνει την ομάδα να αλλάζει συνεχώς στυλ με διαφορετικές στελεχώσεις. Αυτό που συμβαινει στην Εφές είναι κατι πολύ ωραιο. Ναι μεν οι παίκτες δεν ειναι ίδιοι, ωστόσο οι αποκλίσεις μεταξύ τους δεν είναι χαοτικές.

Θέση 4: Σαριτς - Μπραουν. Σκέφτεστε τιποτα καλύτερο? Ταλέντο, άμυνα , τρεξιμο. Οκ, ο Κροάτης δεν ειναι αμυντικός ογκόλιθος, αλλά δεν είναι και Μπιέλιτσα. Ο Μπράουν ξεχνιέται πολλές φορές σε άμυνα και επίθεση, αλλά εδώ είναι θέμα προπονητή. Και οι δυο μπορούν να προσφερουν πολλά από αυτά που ζητάει ο Ιβκοβιτς και κάνουν τις βοήθειες από τη θέση 4 σκέτο εφιάλτη για τους αντιπάλους. Το μεγαλύερο στοίχημα είναι η προσαρμογή του Αμερικάνου.

Θέση 5. Με απόλυτα αθλητική φιλοσοφία, ο Ντούντα έχει επιλέξει δυο μετρ της άμυνας, οι οποίοι πιθανώς να έχουν καποια προβλήματα σε παιχνίδι καθαρών αλλαγών. Λέω πιθανώς, διότι ο Ντάνστον , στην πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό, πήγε πολύ καλά σε αυτό τον τομέα, για να πέσει αισθητά στη δευτερη. Ομως μπορεί να βελτιωθεί εκ νέου, μιας και είναι έτσι κι αλλιως πολύ καλός αμυντικός. Επιπλέον, και αυτός και ο Τάιους μπορούν να φύγουν γρηγορα μπροστά, ενώ είναι και οι δυο καλοί σκρίνερ. Ο δευτερος , μπορεί να ρολάρει επίσης πολύ καλά και να τελειωσει φάσεις πάνω από τη μπασκέτα. Τα ξέρετε τωρα, τους βλέπετε τόσα χρόνια, μη σας τα λέω. Το παιχνίδι με πλάτη λείπει από το ρεπερτόριο των σέντερ, αλλά αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει, ακόμη και αν υπάρξει Κρίστιτς. Υπάρχει δημιουργικότητα σε άλλες θέσεις.

Η Εφές Πίλσεν, δεν θα ρολάρει εύκολα. Κάποιοι αναγώστες θα διακρίνατε μέσα στο κείμενο και ορισμένες προκλησεις. Η στόχευση στον Ερτέλ, οι τοποθετήσεις του Μπράουν, η ελλειψη βάθους σε play-making πέραν τον δυο βασικών γκαρντ. Εντούτοις, πάντα οι ομάδες του Ντούντα είχαν κάποια τετοια κενά, τα οποία εκείνος προσπαθεί να κρύβει με το να καταφέρνει να παίζει το μπάσκετ που θέλει σε συνεχόμενα μεγάλα διαστηματα. Με λίγα λογια, να τελειοποιεί το plan A, ετσι ώστε να μη χρειάζεται plan B. Αυτά, συμβαίνουν συνήθως από Μάρτιο και ύστερα. Και αν συμβούν έτσι όπως τα έχει στο μυαλό της αυτή η προπονητάρα, τότε η Εφές θα είναι στο final four, έχοντας στο μεταξύ αναδείξει τους Οσμάν και Κορκμάζ, και έχοντας ως MVP τον Κροάτη Ντάριο Σαριτς.

* (1)Μη σας κουράζω πολύ με ορολογίες και μαλακίες, είναι κάποια σκριν και κοψίματα μακριά απο τη μπάλα και κοντά στη ρακετα, με διάφορες παραλλαγές κλπ κλπ.