Οι τάσεις στους σέντερ της ευρωλίγκα

Πολύ λόγος γίνεται εδώ και καιρό περί της μετάλλαξης του ρόλου των σέντερ στο ευρωπαικό μπάσκετ και την προτίμηση σε κοντύτερους και πιο ευέλικτους παίκτες για τη θέση. Τα ονόματα των Χάινς, Τάιους, Ντανστον, Σλότερ και άλλων είναι στην ημερήσια διάταξη σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Αν ρίξουμε μια ματιά στους ψηλούς που θα τραβήξουν το περισσότερο κουπί στις κατά τεκμήριο δυνατότερες ομάδες, θα δουμε πως οι τάσεις είναι διαφορετικές και πως οι προπονητές δεν έχουν σώνει και καλά στραφεί σε αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις που δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. 

Ας κάνουμε μια ταξινόμηση: 

Kατηγορία 1: Με έμφαση στην παράδοση. 

Η Ωρα των Φανζ - το 3: Ανασκόπηση του Μουντομπάσκετ.

Πολλά και διάφορα συζητήθηκαν στη σελίδα μας στο facebook αυτές τις μέρες, τα περισσότερα άκρως ενδιαφέροντα. Ξεκινώντας την τρίτη "Ωρα των Φανζ" στα 4,5 χρόνια της σελίδας να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη σε όσους αφήνω απέξω, απλά επέλεξα να σταθώ σε κάποιες θεματικές που ήταν κοινές. Ολοι οι φανζ είναι εξίσου πολυτιμοι, όπως άλλωστε και οι πολίτες στις Καλυθιές της Ρόδου. Πάμε να δούμε λοιπόν τα δικά σας σχόλια στο μουντομπάσκετ και να ρυθμίσουμε τον δίσκο ίσια (set the record straight που λένε), σε πρωτότυπη ανασκόπηση του τουρνουά που μόλις τελείωσε.  

Το επιμύθιο και η καλύτερη πενταδα - 16η μέρα

Κυριάρχησαν απόλυτα οι Αμερικάνοι στον τελικό όπως και σε ολόκληρο του τουρνουά. Απόλυτα λογικό μιας και (όπως συμβαίνει από καταβολής του αθλήματος) σαν αυτούς το μπάσκετ δεν το κατέχει κανείς. Οσοι έδιναν φαβορί την Ισπανία πριν το τουρνουά και όσοι κατά τη διάρκεια του, μάλλον θα κατάπιαν τη γλώσσα τους. Μα είναι δυνατόν? Από πότε φτάσαμε να θεωρούμε μια ομάδα με 12 ΝΒΑερς με θαυμαστά νούμερα στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου ως αουτσάιντερ? Με τον τελικό, κόπηκαν και οι εξυπνάδες περί έλλειψης τακτικής και ελευθερου μπάσκετ, όπως φυσικά και οι αναρωτήσεις περί των επιλογών του Σιζέφσκι να ψηλώσει το ρόστερ.

Η Γαλλία, η Ελλάδα, η Σερβία - 14η ,15η μέρα.

 

Η Γαλλία και η Ελλάδα 

Τιμή και δόξα στους Γάλλους. Λιγότερο από 24 ώρες μετά τον οδυνηρό ημιτελικό απέναντι στη Σερβία, έβγαλαν στο παρκέ τεράστια ψυχικά αποθέματα και κατέκτησαν ένα χάλκινο μετάλλιο το οποίο δικαιούνταν απόλυτα. Με δεδομένη την απουσία του MVP των πρωταθλητών του ΝΒΑ, o χαλκός αυτός βγάζει χρυσαφί χρώμα και διατηρεί τους τρικολόρ στην κορυφογραμμή του παγκόσμιου μπάσκετ, εκεί όπου πιθανότατα θα τους απολαμβάνουμε για τα επόμενα 2 χρόνια. Το ευρωμπάσκετ στη χώρα τους και οι Ολυμπιακοί αγωνες είναι μεγάλο θέλγητρο για να αρνηθούν ο Πάρκερ και ο Νοά, ή για να λείψει ο Ντε Κολό. Με πλήρη σύνθεση, οι δυνατότητες τους μοιάζουν απεριόριστες, εξαιρουμένης φυσικά μιας νίκης επί των Αμερικανών. 

Απόλαυσα πραγματικά χωρίς ιδιαίτερη τακτική προσήλωση τους δύο μεγάλους σταρ τους αυτές τις μέρες. Μπατούμ και Ντιαό μας έδωσαν πολλά να θυμόμαστε, πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Οι δυο τους καθάρισαν και τη μπουγάδα του μικρού τελικού και κρέμασαν μετάλλια στα στήθη των υπολοίπων. 

To επτάλεπτο του τρόμου - 13η μέρα

43-35 τελείωσε το χθεσινό πρώτο μέρος μεταξύ Λιθουανίας και ΗΠΑ, με τις δύο ομάδες να εκδηλώνουν ένα σωρό επιθέσεις και να είναι παντελώς άστοχες. Και ενώ πάλι ακούγαμε τα περί έλλειψης τακτικής και βιασύνης, ένας σωστός τύπος (@rodhig) παρατήρησε το εξής: ο ρυθμός που είχαν επιβάλει στο παιχνίδι οι Αμερικάνοι, είχε ήδη εξαντλήσει τους Λιθουανούς. Συνεχείς επιθέσεις στα 8'' έκαναν το παιχνίδι ροντέο, με τους φίλους μας εξ ανατολής να κρατιούνται χάρη σε κάποια σωστά εκτελεσμένα πικ εν ρολ και στο "σημάδεμα" του Χάρντεν με τον Κουζμίνσκας.

Με το που άρχισε το β', οι παίκτες του Καζλάουσκας ήταν ήδη σχεδόν εξαντλημένοι. Λίγη παραπάνω πίεση στη μπάλα έφερε κλεψίματα, αιφνιδιασμούς, τρίποντα, καρφωματα, με αποκόρυφωμα ένα τρομερό άλει-ουπ του Ντέιβις από πάσα του Ιρβινγκ. Τα πρώτα 6-7 λεπτά του τρίτου δεκαλέπτου οι παίκτες του Σιζέφσκι σκόρπισαν τον τρόμο και έστειλαν μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Την Κυριακή, έχοντας μια μέρα ξεκούρασης παραπάνω, θα βρουν απέναντι τους έναν αντίπαλο ο οποίος θα έχει φτύσει αίμα για να βρεθεί απέναντι τους.

Mr. Big Shot

H επόμενη φανέλα που λογικά θα πάρει σειρά για να κρεμαστεί στην οροφή του Palace του Auburn Hills λίγο έξω από το Ντιτρόιτ θα είναι αυτή με το Νο1. Στις αρχές και τα μέσα των '00ς το κοινό των "κακών παιδιών" πάθαινε υστερία με κάθε καλάθι, τάπα ή ριμπάουντ του τρομακτικού στην όψη Μπεν Ουάλας ενώ συχνά πυκνά ακουγόταν από το μεγάφωνα ο χτύπος ενός τεράστιου ρολογιού, ένεκα του προσωνυμίου "Big Ben" που έφερε ο δημοφιλέστερος παίκτης της ομάδας εκείνη την εποχή. Πίσω του και μπροστά τελικά από όλους τους υπόλοιπους βρισκόταν ο πραγματικός ηγέτης: ο γεροδεμένος Mr. Big Shot, ο άνθρωπος που φρόντισε να αναβιώσουν οι στιγμές του '90 και του '91, ο MVP των τελικών του 2004 Τσάνσι Μπίλαπς.

To Γαλλικό Κόλπο - 12η μέρα

Ας μας συγχωρήσουν οι θαυμαστοί Σερβοι, αλλά αυτό που κατάφεραν χθες τα Γαλλάκια είναι πραγματικός άθλος. Κέρδισαν κατά κράτος την πληρέστατη Ισπανία χωρίς να έχουν στις τάξεις τους τον Τόνι Πάρκερ! Δεν είναι και λίγο, ίσα ίσα που είναι και πάρα πολύ. Οι Ισπανοί ήταν στα τεφτέρια πολλών το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση ενός τουρνουά στο οποίο τυγχάνει να συμμετέχουν οι Αμερικάνοι με 12 ΝΒΑέρς. Χάσαμε το μυαλό μας και ξεχάσαμε μου φαίνεται. Ολοι πλην Γάλλων, οι οποίοι είχαν σχέδιο και μνημειώδη προσήλωση σε αυτό.  

Το παιχνίδι τους βασίστηκε σε μια πολύ βασική αρχή. Η μπάλα στον Ντιό είτε στο πλάι, είτε στο χαμηλό ποστ και εκτέλεση συνεργασιών (curl, flair screens, flex cuts) μακριά από αυτήν, κατά προτίμηση στο τέλος του χρόνου. Οι Ισπανοί δεν μπόρεσαν να διαβάσουν αυτό το απλό παιχνίδι καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Οι Γάλλοι μετακινούσαν εύκολα τη μπάλα στη ρακέτα και έβγαζαν συνεργασίες, οι οποίες επέτρεπαν τη διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ. Οι παίκτες του Κολέ έκαναν θραύση σε αυτό τον τομέα, με πρώτο τον Γκομπέρ και άξιο συμπαραστάτη του τον Λοβέρν. 

Εντυπώσεις - 11η μέρα

Υπάρχει όντως μια περίπτωση οι Αμερικάνοι να μην πάρουν το μουντομπάσκετ και να χάσουν μετά από 8 χρόνια (!) και οι φωστήρες είναι έτοιμοι να ξεσαλώσουν. Και δώστου "είναι σκορποχώρΙ" και δώστου "δεν είναι μπάσκετ αυτό". Ειδικά αυτό το δεύτερο το εκστόμισε ο σπίκερ του Αντέννα σε κλέψιμο και coast to coast του Χάρντεν! Και τι είναι μπάσκετ αγαπητοί μου? Οι αμυντικές περιστροφές? Βέβαια στη συνέχεια τα άλει-ουπ διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι κωλοτούμπες έδιναν και έπαιρναν.

Αυτό το κόμπλεξ δε γιατρεύεται εύκολα. Τα έχουμε ακούσει 100 φορές, τα λένε μέχρι και γνωστοί προπονητές στα σεμινάρια. Στο ΝΒΑ δεν έχουν και τόσα συστήματα, παίζουν με το ένστικτο, όποιος πάρει τη μπάλα σουτάρει, στην Ευρώπη έχουμε περισσότερη τακτική και λοιπές βλακείες.

Σημειώσεις - 8η, 9η μέρα

Τελικά από το γκρουπ μας καμμιά ομάδα δεν συνέχισε στα προημιτελικά. Μάλιστα όλες έχασαν από λίγο εως πολύ εύκολα. Τόσο βατός ηταν τελικά ο όμιλος? Οπως θέλει το ερμηνεύει ο καθένας.

Χειρότερη όλων η Κροατία των 36 πόντων στα πρώτα τρία δεκάλεπτα και ας έχασε δυσκολότερα από όλους. Δεν περίμενα τέτοιο πράγμα δεδομένου του ταλέντου του ρόστερ και της συνέχειας που είχε η ομάδα από την περυσινή πορεία στο ευρωμπασκετ. Συνονθύλεμα, μιλάμε για κατόρθωμα.

Θα έρθει η ώρα τους.

Χάσαμε. Μπορεί κανείς να πει πολλά για το παιχνίδι, αλλά δεν έχει και πολύ νόημα. Η εθνική έχασε από μια ομάδα που έπαιξε καλύτερα βρίσκοντας τελικά μια μοίρα που δεν της ταιριαζε. Με ωραίο και συγχρονο μπάσκετ και 5-0 στους ομίλους, η ανταμοιβή της διασταυρωσης έμοιαζε και ήταν τελικά πολύ μικρή. 

Εν τέλει, αυτό που κόστισε περισσότερο ήταν η λειψανδρία στη θέση 5, εκεί όπου σημαίνοντα στελέχη αποφάσισαν να ρίξουν μαύρη πέτρα είτε από την αρχή είτε κοντά στο τέλος. Στα κρίσιμα σημεία, η ελληνική ομάδα κατέφυγε σε αλχημείες και σχήματα εκτάκτου ανάγκης. Ας είναι. Αυτούς δεν θα τους χρειαστούμε στο μέλλον. 

Δημιουργώντας χώρους: o Μπουρούσης ως stretch 5

Εκατσα και ξαναείδα το παιχνίδι με τους Αργεντίνους για να καταλάβω λίγο καλύτερα την επίθεση της εθνικής μας, και ήδη μέσα σε ένα δεκάλεπτο βρέθηκε θησαυρός. Ειχαμε επισημάνει πόσο καλά χρησιμοποιεί τον Μπουρούση ο Κατσικάρης ωστε να δημιουργεί χώρους για τους συμπαίκτες του και να είναι ωφέλιμος στην κυκλοφορία της μπάλας, ας δούμε και 3 παραδείγματα, όλα από τα πρώτα λεπτά του τελευταίου αγώνα μας. 

Παράδειγμα 1.

Παρατηρήσεις - 7η μέρα

Δεν έγιναν παιχνίδια χθες.

Πρωτιά και Σκληραγώγηση - 6η μέρα.

Για μια ακόμα φορά, η υπέροχη εθνική Ελλάδος μπάσκετ έπαιξε το παιχνίδι πολύ όμορφα και κέρδισε πεντακάθαρα την Αργεντινή. Σε τρεις μέρες μπορεί να χάσει από τη Σερβία. Τα πράγματα καμμιά φορά στραβώνουν και με υποδεέστερους αντιπάλους, όπως είναι αυτή τη στιγμή το σύνολο του Σάσα Τζόρτζεβιτς. 

Θα μου πείτε, γιατί ξεκινάς μέσα στη μιζέρια? Μα γιατί είμαι ήδη απόλυτα ευχαριστημένος από αυτή την ομάδα και θέλω να ξορκίσω κάθε κακό από τώρα. Ακόμα και αν το ταξίδι τελειώσει πρόωρα, ο σκοπός επετεύχθη. Το (μπασκετικό) μέλλον είναι όλο δικό μας.

Πιθανως και το παρόν.

Παίζουμε όμορφα - 5η μέρα.

Γραφαμε οτι η εθνική θα επιλέξει να αμυνθεί με βοήθειες και περιστροφές και χωρίς πολλές αλλαγές (μια σωστή επιλογή) και σημειώναμε:  "Εφόσον η εθνική επιλέξει να αμυνθεί έτσι, τότε οι παίκτες της θα βρίσκονται συχνά στην θέση να πρέπει να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Πόσο πρέπει να περιστραφούν, σε ποιους χώρους πρέπει να δοθούν οι βοήθειες και με ποια ένταση, τι αποστάσεις πρέπει να κρατηθούν στην αδύνατη πλευρα."

Χθες βράδυ, όλα αυτά έγιναν υπέροχα και ιδού τι εννοώ με το αγαπημένο μου παράδειγμα από τον αγώνα με τους Κροάτες. 

Εντυπώσεις και ένα ερωτηματικό - 4η μέρα.

Τον Exum περιμέναμε να δούμε από την Αυστραλία, αλλά τζίφος. Ο μικρός είναι ρολίστας και δεν παίρνει τον χρόνο που έπαιρνε στα φιλικά. Στο κρίσιμο παιχνίδι τους οι Αυστραλοί στράφηκαν στις σταθερές αξίες: Ινγκλς, Ντελαβέντοβα, Μπέινς. Οι Λιθουανοί μοιάζουν ξαφνικά με αντίπαλο κατά παραγγελία αφού η περιφέρεια είναι αποκομμένη από τους ψηλούς. Μόλις 8 ασίστ για τη Λιέτουβα, η οποία μοιάζει μπερδεμένη σε όλα και δεν εμπιστεύεται παίκτες-κλειδιά.

Διάφορα - 3η μέρα.

Vamos Espana. Παίζουν αφηνιασμένα οι Ισπανοί στην έδρα τους, όπως το περιμέναμε. Λογικά δεν θα χάσουν και έτσι θα τους αποφύγουμε. Ποιος αντίπαλος να τους τρομάξει? Οι δύο Γκασόλ είναι αγριεμένοι και κάνουν τεράστια διαφορά με το επιθετικό τους ρεπερτόριο και τα σουτ από μέση απόσταση. Pick n pop και πάρε να έχεις.

Πάλι σοβαρή η εθνική. Οταν κλήθηκε να σκεφτεί, το έκανε με την άμυνα. Δεν με πειράζει καθόλου. Ιδανική αντιμετώπιση στην β' περίοδο των πικ του Μπαρέα με προεξέχοντα τον Καλάθη, ο οποίος δεν κολλούσε στον σκρίνερ και πέρναγε από πάνω του μένοντας κοντά στον παίκτη του. Σε περιπτώσεις είχε και την κάλυψη του Μπουρούση και είδαμε για πρώτη φορά δύο παίκτες να δυσκολευουν μαζί την πάσα. Αλλωστε οι ψηλοί των Πορτορικάνων δεν ηταν δα και Γκασόλ.

Σημειώσεις - 2η μέρα.

Σοβαρή η εθνική απέναντι στο περίεργο κλωτσοσκούφι των Φιλιππινέζων κέρδισε άνετα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Φιλιππούση να μας αγχώσει. Πιες μια μπιρίτσα Ιάκωβε.
Τα σκριν μακριά από τη μπάλα στον χρόνο που ο Κατσικάρης ονομάζει "τα δευτερόλεπτα του χάους" (τα 4-5 δευτερόλεπτα στα οποία η επίθεση ετοιμάζει το play) δεν λειτουργούν πολύ καλά μέχρι στιγμής. Οι αποστάσεις αργούν να οριστικοποιηθούν και οι επιθέσεις που δεν πάνε σε fast break ξεκινούν υπέρ το δέον αργά, παρά το καλό passing game. Αυτό σαν σημείωση για τα παιχνίδια που έρχονται.
Επίσης, περιμένω περισσότερα drive από τον Καλάθη, ένα όπλο που ο Νικ κρατά προς το παρόν στη φαρέτρα. Δυο τέτοια χθες αναχαίτισαν την προσπάθεια αντεπίθεσης των Φιλιππινών στο γ δεκάλεπτο.
Λίγο σκληρός ο Κατς με τον Γιάννη, όπως σωστά παρατήρησε και μια ψυχή στο twitter (@gus_bball). Μια λαναθασμένη βοήθεια στο α μερος αποτέλεσε αιτία αλλαγής. Επίσης στο β' μερος έγινε το ίδιο μετά από 2 άστοχα τρίποντα, τα οποία όμως ήταν απόλυτα λογικές επιλογές στη ροή της επίθεσης. Από τα μέσα της γ περιόδου, ο θετικός νεαρός δεν ξαναμπήκε στο παρκέ και ο Βασιλειάδης κατέβηκε στο 3. Οκ, no problem, εξάλλου είχαμε και κοντούς αντιπάλους.

Πάμε παρακάτω.