Mεταγραφή φιλοσοφίας.

Είναι πολύ δύσκολο να επιχειρήσει κανείς για τον Παναθηναικό να γράψει κάτι ανάλογο σαν αυτό που γράψαμε λίγες μέρες πριν για τον Ολυμπιακό. Στους ερυθρόλευκους τα πράγματα είναι σχετικά ξεκάθαρα, και έτσι κάποιος μπορεί να εκφράσει άποψη για το που αξίζει να κατευθυνθεί η ομάδα τη μεταγραφική σεζόν.

Στον Παναθηναικό όμως? Πώς μπορεί να πει κανείς ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει αν δεν υπάρχουν στοιχεία πρώτα για την κατευθυνση που επιθυμεί να λάβει η ομάδα? Αυτή θα την δώσει μέχρι ένα σημείο η αλλαγή προπονητή, όμως κυρίως θα την φανερώσει η πρόθεση της διοίκησης. Τι σκοπεύουν άραγε στο "τριφύλλι"? Να φέρουν τεχνικό τιμ και παίκτες που θα είναι έτοιμοι να επαναφέρουν την ομάδα στος κορυφαίες της Ευρώπης ή να επιμείνουν σε πλάνο ανανέωσης με πιτσιρικάδες και να ζητήσουν πίστωση χρόνου?

Θα περιμένει μέχρι να έχει ομάδα.

Oι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς είναι οι νέοι πρωταθλητές του ΝΒΑ , καθώς έκαναν μάλλον άνετα το 4-2 μέσα στο Κλίβελαντ και κατέκτησαν έναν τίτλο δικαιωματικά και ξάστερα. Στο τελευταιο παιχνίδι είδαν τον Ντρέιμοντ Γκριν να έχει τριπλ νταμπλ, τον Ιγκουοντάλα να κάνει άλλη μία πολύ καλή εμφάνιση και να στέφεται δίκαια MVP και τους Λίβινγκστον και Εζέλι να δίνουν από 10 πολύτιμους ποντους έκαστος από θέση δεύτερου ρόλου. Ηταν λογικό λοιπόν η ομάδα να κερδίσει τον έναν. 

Ο Λεμπρόν Τζέιμς, σε αυτό τον αγώνα, έμοιαζε αποκαμωμένος. Πόσταρε πολύ λιγότερο και οι προσπάθειες του σταματούσαν πιο μακριά από το καλάθι από ο,τι συνήθως. Τα νούμερα του ήταν μεν πάλι πολύ καλά, όμως τα ποσοστά του ήταν μέτρια (13/33), όπως άλλωστε και ολόκληρης της ομάδας. Ετσι , παρά την σαφή υπεροπλία σε ριμπάουντ και εκτελεσμένες βολές (+17 και +10 αντίστοιχα), οι Καβαλίερς έχασαν εύκολα, διότι πολύ απλά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για καλά σουτ. Οι ασίστ κυμάνθηκαν στο ναδίρ (μόλις 14), τα λάθη περίπου στο ζενίθ (16). Η αντίστοιχη αναλογία των αντιπάλων ήταν 28/9, και όπως ήταν φυσικό τα σουτ τους έγιναν υπό πολύ καλύτερες προυποθέσεις και από μία πλειάδα παικτών που δέχονταν τις πάσες των Κάρι και Γκριν. 

Oλυμπιακός: Εν'όψει της νέας σεζόν.

Mε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο μία χρονιά επιτυχιών, η οποία ξεκίνησε ως φάρσα. Η ηττα από τον ελλειπή ΠΑΟ στο κύπελλο έφερε αναθέματα, υποδοχές με βρισίδια και την παραίτηση του προπονητή που είχε σχεδιάσει την ομάδα. Οι ερυθρόλευκοι ήταν μπερδεμένοι, δέχτηκαν πυρά ειδικών και μη, αλλά το καλό ήταν οτι όλα αυτά συνέβησαν πολύ νωρίς στη σεζόν και μάλιστα συνέβησαν σε ένα ρόστερ αποτελούμενο από γενικά πολύ καλούς παίκτες. Η έλευση του Γιάννη Σφαιρόπουλου έβαλε το νερό στ'αυλάκι, ποντάροντας κυρίως στο θυμικό του Σπανούλη και στην αλλαγή του στυλ παιχνιδιού. 

Για το πρώτο δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Οι δηλώσεις του αρχηγού του Ολυμπιακού μετά το πέρας των τελικών μιλάνε από μόνες τους, και μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά που τις ακούμε. Σε όλη τη διάρκεια της σεζόν ο Σπανούλης είχε να πει έναν καλό λόγο για τον προπονητή που έφερε σε πρώτο πλάνο την αρχή της άμυνας και ξεκαθάρισε τους ρόλους. Υπό τις οδηγίες του, ο ίδιος έκανε πιθανώς την πιο ώριμη χρονιά της καριέρας του, και για τον Ολυμπιακό αυτό είναι πολύ σημαντικό: από τον V-Span εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. 

Η επόμενη μέρα - Ναι, υπάρχει μέλλον.

Ο Κώστας Χαροκόπος είναι φίλος της σελίδας και του μπλογκ μας. Ξέρει πολύ μπάσκετ, ίσως λίγο λιγότερο από όσο έχει παίξει. Κατέγραψε τις σκέψεις του για τη φετινή χρονιά του Παναθηναικού, καθώς και για τη χρονιά που έρχεται. Ακολουθεί το κείμενο του, το οποίο με χαρά δημοσιευουμε σήμερα, αν και θα έπερεπε να το κάνουμε λίγο πιο πριν. Aυτό που θα διαβάσετε γραφτηκε άλλωστε πριν τον 3ο τελικό.

"Θεωρώντας ότι η σειρά θα κλείσει την Κυριακή και ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει δικαιότατα το πρωτάθλημα, καταγράφω τις απόψεις μου για την φετινή χρονιά του Παναθηναϊκού και μεταφέρω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου για την επόμενη.

Να σημειώσω πρώτα απ’ όλα ότι επέλεξα μετά από 9 χρόνια να μην πάρω διαρκείας, μην συμφωνώντας με τις καλοκαιρινές κινήσεις του κου Γιαννακόπουλου για την στελέχωση της ομάδος εντός και εκτός παρκέ. 

Ο Στέφ Κάρι και ο καλύτερος παίκτης του κόσμου.

"I feel confident because I'm the best player in the world, it's that simple". Ετσι απλά εξηγησε ο Λεμπρόν Τζέιμς στη συνέντευξη τύπου μετά το 6ο παιχνίδι, τους λόγους για τους οποίους πιστευει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΝΒΑ. Aυτοί έχουν να κάνουν με τον εαυτό του, και είναι λογικό. Ο ίδιος παίζει σχεδόν εξωπραγματικά, εμφανίζει μέσους όρους κοντά στο τριπλ νταμπλ και μοιάζει ασταμάτητος. Το πρόβλημα είναι πως η αυτοπεποίθηση του Τζέιμς δεν πηγάζει ούτε από τη δουλειά του προπονητή, ούτε από το επίπεδο της ομάδας. 

Χαμηλώνοντας το σχήμα: θυσίες και οφέλη για τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς

Δε χρειαζόταν να είναι κανείς επιστήμονας για να κατανοήσει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα των Ουόριορς στους τελικούς ήταν ο Λεμπρόν Τζέιμς. Στα πρώτα τρία παιχνίδια ο "βασιλιάς" είχε πάρει τους πάντες παραμάζωμα, μεταφέροντας σταδιακά το παιχνίδι του όλο και κοντύτερα στο καλάθι. 

To παραπάνω γράφημα είναι από το ESPN και απεικονίζει τον μ.ο. απόστασης στα σουτ του Τζέιμς. Οπως θα διαπιστώσατε, καθώς η σειρά προχωρούσε, εκείνος πλησιαζε στο χαμηλό πόστ όλο και περισσότερο. Λογικά αυτό είναι κάτι που είχε διαπιστώσει και ο Στιβ Κερ, ο οποίος πριν λίγες ώρες παρουσίασε στο game 4 σημαντικές προσαρμογές στη σύνθεση και στο παιχνίδι της ομάδας του, προκειμένου να αναχαιτίσει τη δράση του σταρ των Καβς. 

Ο Ιγκουοντάλα και οι 'εκπλήξεις'.

H παρουσία του Αντρε Ιγκουοντάλα στον πρώτο τελικό μεταξύ των Ουόριορς και των Καβαλίερς ήταν καταλυτική.

Ο φόργουορντ του Γκόλντεν Στέιτ έβγαλε καλές άμυνες άμυνες πάνω στον Τζέιμς, με αποκορύφωμα αυτή στην τελευταια επίθεση της κανονικής περιόδου. Σε σχέση με τον Μπαρνς τα πήγε πολύ καλύτερα και δεχτηκε δίκαια την αποθέωση από τον προπονητή του. 

H Πηγή της Απέναντι Οχθης.

Η αλλιώς Pinar Karsiyaka. 

H ομάδα που έβγαλε πριν λίγες μέρες τον Ομπράντοβιτς έξω απ' τα ρούχα του, αποτελεί πιθανώς το πιο σταθερό μπασκετικό εγχείρημα των συμπαθέστατων γειτόνων εδώ και πολλά χρόνια. Χωρίς να είναι καμμιά υπερδύναμη, η Καρσίγιακα διαθέτει ένα πολύ σοβαρό πρόγραμμα στελέχωσης σε ο,τι αφορά τους ξένους παίκτες, διαλέγοντας ξένους -"λαυράκια" ή δευτερης διαλογής Αμερικάνους και επιμένοντας στην ένταξη τους στο σύνολο. Διάττοντες αστέρες συναντά κανείς με μικρότερη συχνότητα σε σχέση με αντίστοιχου βεληνεκούς ομάδες. 

Μια ματιά στην ιστορία της Σμυρνέεικης ομάδας ίσως σας πείσει. Από την "απεναντι όχθη" - όπως είναι η ακριβής ετυμολογία της ονομασίας της ομάδας - έχουν περάσει ονόματα όπως οι Ράιαν Τούλσον, Μάρκους Σλότερ, Ουίλ Τόμας και Αντρε Σμιθ, με την κορωνίδα όλων να αποτελεί φυσικά ο παραλίγο πρωταθλητής του ΝΒΑ με τους Σπερς, Γκάρι Νιλ. Καθόλου άσχημα για τον σύλλογο που αναγέννησε πρόσφατα και τον Εστεμπάν Μπατίστα, τις επιδόσεις του οποίου πρόσεξαν το περασμένο καλοκαίρι στον Παναθηναικό και τον έφεραν στην Ελλάδα να ηγηθεί του "πρότζεκτ" της ελληνοποίησης.