Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Απόδοση που δίνει τίτλο.


O Oλυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος του Παναθηναικού χθες βράδυ, και γενικά ισως να είναι κι έτσι. Οι ερυθρόλευκοι είναι πιο σύγχρονη, πιο μπασκετική ομάδα, με εντονότερα τα στοιχεία που απαιτούνται για να κάνει κανείς πρωταθλητισμό στο υψηλότερο ευρωπαικό επίπεδο. Το αν φυσικά θα πάρουν αυτό το πρωτάθλημα είναι μια άλλη ιστορία, καθώς οι πράσινοι είναι μαχητές, έχουν το πλεονέκτημα έδρας και κυρίως το know-how στο πως να αντιμετωπίζουν τον αιώνιο αντίπαλο τους. Τη δική του αντίστοιχη μέθοδο ο Ολυμπιακός είτε δεν την είχε βρει, είτε δεν την είχε επιβάλει. Τουλάχιστον μέχρι χθες βράδυ. 

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Τα κόκκινα φεύγουν, το rematch έρχεται, και ο James Harden δεν παίζει άμυνα.

Kαθώς τελειώνει ο Μάιος και η θερμοκρασία σήμερα χτυπάει 30άρι, δύο πράγματα συμβαίνουν.
 

Α. Τα κόκκινα κρασιά πηγαίνουν σε τόπο δροσερό και ως επί το πλείστον μας αποχαιρετάνε μέχρι τον Οκτώβριο εκτός αν κάτι πολύ ιδιαίτερο προκύψει. Στη θέση τους, τα δροσερά λευκά. Η προτίμηση μου στο ασύρτικο είναι γνωστή τοις πάσοι και το νέο μου απόκτημα είναι ένα Asyrtiko De Mylos 2012 βαρέλι από τον Χατζηδάκη. Πάει για την επόμενη εβδομάδα με ένα λιπαρό ψάρι στη σχάρα, π.χ. λαυράκι.
 


Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Those players lost (won) the game!

Oταν οι Κλίπερς έχασαν μέσα από τα χέρια τους το 5ο παιχνίδι απέναντι στη Θάντερ μέσα από μια αλληλουχία απίθανων λαθών, άκουσα τον Τσαρλς Μπάρκλει στο Inside the NBA να κάνει την εξής παρατήρηση (παράφραση δική μου): "Χρεώνουμε πάρα πολλά πράγματα στους προπονητές, περισσότερα από όσα τους αναλογούν. Ας το παραδεχτούμε. Αυτοί οι παίκτες έχασαν το παιχνίδι." To τελευταίο μάλιστα το είπε αυτολεξεί: "Those players lost the game".  Δεν έχει καθόλου άδικο. Αν μάλιστα κοιτάξει κανείς το χθεσινό τρισάθλιο πρώτο τελικό ανάμεσα στους αιωνίους, μπορεί εύκολα να επιβεβαιώσει το γνωμικό του Σερ Τσαρλς.



Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Oι match-up ζώνες του Μπλατ και κάτι άσχετο.

Πολύς λόγος έγινε αγαπητοί φανζ για την τακτική του Μπλατ στον τελικό με τη Ρεάλ και τις άμυνες προσαρμογής που μπλόκαραν την επιθετική λειτουργία της "βασίλισσας". Θα ήθελα σήμερα να σας δείξω μερικά παραδείγματα, όλα από την παράταση του παιχνιδιού, ζητώντας συγγνώμη για την ποιότητα του βίντεο και των εικόνων (εχω βλέπετε ένα τεράστιο καλόγερο πίσω στο γοφό που δεν μου επιτρέπει να κάθομαι στη σωστή θέση για να κάνω τη φοβερή μου ανάλυση).

Πριν τα δούμε, να πούμε πως τέτοιες άμυνες δεν είναι ούτε προσωπικές, ούτε άμυνες χώρου. Σε σχέση με τις παραδοσιακές ζώνες, είναι πιο δυναμικές και φροντίζουν πάντα να υπάρχει προσωπικός αντίπαλος επάνω στον επιτιθεμενο, εκτός αν κάποιος παίκτης έχει σημαδευτεί ως λιγότερο επικίνδυνος. Το πιο βασικό, είναι οτι τέτοιες άμυνες απαιτούν υψηλότατο βαθμό συννενόησης ανάμεσα στους παίκτες και όπως θα δείτε, εκείνοι της Μακάμπι αρίστευσαν σε αυτό τον τομέα. Οπως στο...

Παράδειγμα 1.


Tυπική διάταξη 2-3 στην αρχή της επίθεσης αγαπητοί φανζ, με τον Μπλου να προσέχει κάπως κοντύτερα τον Ρούντι και τον Σμιθ να δείχνει την κίνηση του Μπουρούση στο χώρο μήπως και χρειαστεί να καλυφθεί. Δείτε και λίγο αργότερα.

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Οι (κατά Panou) καλύτερες πεντάδες της ευρωλίγκα

Η ευρωλίγκα ανακοίνωσε τις δύο κορυφαίες πεντάδες της σεζόν, βράβευσε τον MVP αλλά εμάς δεν μας ικανοποίησε. Λίγο πριν τον τελικό, ιδού οι επιλογές του Giorgos Panou Basketball για τη σεζόν 2013 - 2014, με συνδυασμό τριών κριτήριων.
Α. Την ατομική απόδοση του παίκτη
Β. Το πόσο καθοριστικός ήταν στην πορεία της ομάδας του.
Γ. Το πόσο καλά πήγε γενικά η ομάδα του με βάση τις προσδοκίες ή τις δυνατότητες της.

Τις πεντάδες τις βγάζω με ένα παίkτη για κάθε θέση, την ίδια στιγμή που η πρώτη πεντάδα της ευρωλίγκα δεν έχει τεσσάρι. Πάμε λοιπόν.

1η πεντάδα. 

Θέση 1 και MVP της σεζόν: Σερχι Ροντρίγκεθ.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Δικαιοσύνη.


Καιρός ήταν. Ολη τη χρονιά είχαν πονέσει τα μάτια μας με το μπάσκετ δεινοσαύρων της ΤΣΣΚΑ, η οποία ως δια μαγείας σωνόταν πάντα την τελευταία στιγμή σε ένα σωρό παιχνίδια. Ο καταποντισμός της ήρθε απολαυστικά και με τον τρόπο που χρειαζόταν. Αν πήγαινε αυτή η ομάδα ως το τέλος θα έσκιζα τα διπλώματα του μπασκετικού αναλυτή που με τόσο κόπο κατέκτησα τόσα χρόνια. 

Βέβαια, στο 30' είχα παραδοθεί στη μιζέρια των χθεσινών απαισιόδοξων προβλέψεων, όπως συνηθίζω. Πάλι τα ίδια, σκεφτόμουνα. Μπάσκετ της άμυνας, αργό, με το θέαμα ριγμένο κάπου στα μπασκετικά Τάρταρα. Ομως ο Μπλατ δεν ήταν έτοιμος να τα παρατήσει και έκανε αυτό που ίσως έπρεπε να είχε κάνει νωρίτερα, το ίδιο που εμφάνισε μέσα στο Μιλάνο. Σχήμα χαμηλότερο και από χαμηλό, η μπάλα στα χέρια των κοντών, ο Μπλου ακροβολισμένος, ο Τεόντοσιτς σημαδεμένος από τον "Μακάλεμπ των φτωχών" Ταιρίς Ράις και από όποιον άλλον έμενε απέναντι του. 

Clasico τελικός!


Ο ημιτελικός μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνα μοιάζει με παιχνίδι τίτλου. Οι δύο κατά τεκμήριο ισχυρότερες ομάδες της σεζόν συναντιούνται ένα κλικ νωρίτερα από ο,τι θα φαινόταν ταιριαστό. Από την άλλη μπορεί να καταλήξουν με άδεια χέρια, όπως πολλές φορές έχει συμβεί στο παρελθόν σε ομάδες που πέρασαν από έναν τόσο ψυχοφθόρο ημιτελικό. Το αποψινό παιχνίδι ανάμεσα τους είναι αναμφίβολα το ματς της χρονιάς στην Ευρωλίγκα, το οποίο εκτός από ομηρικές μάχες εγγυάται και υψηλού επιπέδου θέαμα. Παρότι οι ομάδες παίζουν ως επί το πλείστον διαφορετικό μπάσκετ, τα φετινά παιχνίδια μεταξύ τους έχουν δώσει μεγάλα σκορ και εξίσου μεγάλες συγκινήσεις.

Ο λόγος δεν είναι μόνο η αδιαμφισβήτητη ποιότητα των δύο ομάδων, αλλά και η αδυναμία που δείχνουν να σταματήσουν η μία την άλλη στην άμυνα. Το αυτοποιημένο πικ εν ρολ μπάσκετ του Πασκουάλ προκαλεί τρομερούς πονοκεφάλους στους ψηλούς της Ρεάλ ενώ το γεμάτο αποστάσεις και ελεύθερο περιφερειακό στυλ των Μαδριλένων βάζει δυσεπίλυτους γρίφους στην άμυνα της Μπαρτσελόνα στην περίμετρο. Για μένα είναι προφανές. Όποια από τις δύο ομάδες καταφέρει να βρει τις αμυντικές λύσεις στις κρίσιμες καμπές του παιχνιδιού θα κερδίσει τον αγώνα. 

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Η ωραία και το φαβορί...τέρας.


Ξεκινώντας με τον πρώτο ημιτελικό βρίσκουμε μπροστά μας δυο ομάδες διαφορετικές. Η ΤΣΣΚΑ των ψηλών σχημάτων και των βαριών ονομάτων κοντράρεται με μια τυπική έκδοση της Μακάμπι με ταλαντούχους γκαρντ και εκτέλεση από την περιφέρεια. Η ομάδα του Μπλατ είναι σαφώς πιο ελκυστική στο μάτι και αν θέλετε τη γνώμη μου καλύτερη σαν σύνολο, όμως οι Ρώσοι φαντάζουν αυτή τη στιγμή το φαβορί λόγω εμπειρίας και άμυνας.

Δυστυχώς. Γιατί η ομάδα του Μεσίνα μοιαζει να έρχεται από μια εποχή που ξεφτίζει. Κι όμως, μπορεί να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης αντιστρέφοντας μια πορεία τριετίας που θέλει τις ομάδες να γίνονται γρήγορες, ευέλικτες, αθλητικές και να ψάχνουν λύσεις στην προσωπική φαση, στο transition ή στο drive. Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός της διετίας που πέρασε, αυτή είναι η φετινή Ρεάλ ή η Αρμάνι ή η Μακάμπι. Μέχρι και η Μπαρτσελόνα έχει μια αξιοθαύμαστη ταχύτητα στο παιχνίδι της στο μισό γήπεδο. Αυτά όλα δεν τα βρίσκει κανείς στην ΤΣΣΚΑ, η οποία, όταν τοποθετεί τον Χάινς στο 4 και τον Χριάπα στο 3, δείχνει βραδύκαυστη, αργή και αντιμετωπίζει προβλήματα με τις αποστάσεις της. *(1)

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

H Βαλένθια, ο Ντάνστον και το μπάσκετ που εξελίσσεται

Απολαμβάνοντας το ρεπό από μεγάλα τακτικά κομμάτια που έχω δώσει στον εαυτό μου, είδα τους τελικούς του eurocup χωρίς μεγάλη προσήλωση. Ετσι το ευχαριστιέται κανείς καλύτερα και ειδικά αν είναι πρόκειται για μια ομάδα σαν τη Βαλένθια. Το σύνολο του Περάσοβιτς θα μπορούσε κάλλιστα φέτος να είναι στους 4 της Ευρωλίγκα. Ομάδα χωρίς το μεγάλο όνομα, αλλά με ένα μεγάλο ταλέντο που ακούσει στο όνομα Ντούμπλιεβιτς και κυρίως με έναν προπονητή που έχει αφήσει παντού τη σφραγίδα του αναδεικνύοντας παίκτες που δεν κοιταζαν με τίποτα οι "μεγάλοι" της ηπείρου. Αυτός ο απίθανος Ντόλμαν π.χ. είχε εμφανιστεί μόνο μια σεζόν στην ευρωλίγκα με τη φανέλα της άσημης Ορλεάν. Ο Σάτο έμοιαζε πριν από φέτος με ξοφλημένο παίκτη, ο σταθερότατος Μαρτίνεθ είναι 34, ο Λαφαγέτ εκανε καριέρα στις Παρτιζάν και στις Πρόκομ, ο Ρίμπας... ποιος Ρίμπας τωρα?
 



Σάββατο 3 Μαΐου 2014

To τρίποντο του Λίλαρντ


Aς δούμε αγαπητοί φανζ το νικητήριο τρίποντο του Λίλαρντ απέναντι στους Ρόκετς με ένα βίντεο από τον coach Nick και το SB-Nation, το οποίο ρίχνει μια ωραία ματιά στο πως κινήθηκε η άμυνα του Χιούστον στην τελευταία φάση. Και σε μένα φάνηκε περίεργο που δεν ανέλαβε εξ αρχής τον Λίλαρντ ο Πάτρικ Μπέβερλι, ο καλύτερος αμυντικός του Μακχέιλ στην περιφέρεια.