Oταν οι Κλίπερς έχασαν μέσα από τα χέρια τους το 5ο παιχνίδι απέναντι στη Θάντερ μέσα από μια αλληλουχία απίθανων λαθών, άκουσα τον Τσαρλς Μπάρκλει στο Inside the NBA να κάνει την εξής παρατήρηση (παράφραση δική μου): "Χρεώνουμε πάρα πολλά πράγματα στους προπονητές, περισσότερα από όσα τους αναλογούν. Ας το παραδεχτούμε. Αυτοί οι παίκτες έχασαν το παιχνίδι." To τελευταίο μάλιστα το είπε αυτολεξεί: "Those players lost the game". Δεν έχει καθόλου άδικο. Αν μάλιστα κοιτάξει κανείς το χθεσινό τρισάθλιο πρώτο τελικό ανάμεσα στους αιωνίους, μπορεί εύκολα να επιβεβαιώσει το γνωμικό του Σερ Τσαρλς.
Δύο φορές χθες βράδυ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Μία στα μέσα της τρίτης περιόδου όταν και έφτασε σε απόσταση δυο πόντων για το 38-36 και άλλη μία προς το τέλος του παιχνιδιού, όταν κράτησε τον ΠΑΟ για πάνω από 7 λεπτά άποντο και πέρασε μπροστά περίπου 1.30 πριν τη λήξη (και πάλι αν θυμάμαι καλά). Και στις δύο περιπτώσεις οι παίκτες του ήπιαν θάλασσα και έχυσαν ολόκληρη την καρδάρα με το γάλα. Στην πρώτη περίπτωση ένα κακό μπλοκ-αουτ του Κόλινς έφερε ένα καλάθι και φάουλ του Μασιούλις μετά από επιθετικό ριμπάουντ, στην αμέσως επόμενη επίθεση ο Μάντζαρης έχασε στη σεντρα τη μπάλα από τον Διαμαντίδη, λίγο αργότερα Σλούκας και Λοτζέσκι αστόχησαν σε τρία ελεύθερα τρίποντα και ο πρώτος είδε μέχρι και τον Κάρι να τον περνάει σαν σταματημένο σε one-on-one drive. Στη δεύτερη περίπτωση χάθηκε ένα αμυντικό ριμπάουντ που οδήγησε σε καλάθι του Λάσμε, ο Περπέρογλου πάτησε γραμμή, ο Λοτζέσκι (στο χειρότερο λάθος όλου του αγώνα) δεν ξόδεψε το φάουλ που είχε ο Ολυμπιακός και άφησε τον Μασιούλις να σκοράρει ελεύθερα, ο Περπέρογλου έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, ο Σπανούλης σούταρε 2-3 φορές από τα 8 μέτρα.
Η ιστορία του πρώτου αγώνα ήτανε περίπου αυτή. Και για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχασαν μόνοι τους το παιχνίδι οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά το κέρδισαν και αυτοί του ΠΑΟ. Εκτέλεσαν στα κρίσιμα με περισσότερη σύνεση και ψυχραιμία, ακολουθώντας πιστά το τακτικό μοντέλο που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Χτύπημα μέχρι σκασμού στα μις ματς, αλλεπάληλα ποσταρίσματα, λίγες αμυντικές βοήθειες και κυρίως άφοβα χέρια πάνω στη μπάλα στις τελευταίες κρίσιμες άμυνες. Ο Περπέρογλου δεν πάτησε τυχαία γραμμή, κάποιος τον οδήγησε τόσο πολύ στο πλάι. Ο Σπανούλης δεν πήρε τυχαία αυτά τα σουτ, ο Ουκιτς τον ανάγκασε με την πραγματικά εκπληκτική αμυντική του επίδοση. Αν ξαναδείτε το βίντεο θα παρατηρήσετε πως ο Κροάτης ήταν εξαιρετικός στο να ακολουθεί αμέσως πάνω ή κάτω από το σκριν ετσι ωστε η άμυνα των πρασίνων να κάνει ελάχιστες αλλαγές. Σε όλες τις κρίσιμες φάσεις, ο Ρόκο βρέθηκε στο πρόσωπο του αντιπάλου του.
Από εκεί και πέρα, φυσικά και πήγε το παιχνίδι στους ρυθμούς που βολεύουν τον ΠΑΟ. Όμως αν το δούμε λίγο προσεκτικότερα, αυτό είναι μάλλον θεωρία. Στην πράξη αυτός ο ρυθμός δε βολεύει κανέναν, ακόμα κι ο Αλβέρτης θέλει η ομάδα του να παίζει πιο γρήγορα. Με αυτό τον αργό ρυθμό άλλωστε δεν έμειναν οι πράσινοι άποντοι για επτάμισι λεπτά στην τελευταία περίοδο? Θα μπορούσαν να είχαν χάσει το παιχνίδι, αφού για πολλοστή φορά στη σεζόν δεν είχαν εναλλακτικό επιθετικό πλάνο και συνέβαλαν και αυτοί με τη σειρά τους στο απαίσιο θέαμα που όλοι παρακολουθήσαμε.
Απέναντι στην κλασική πράσινη συνταγή, ο πάγκος του Ολυμπιακού χθες αντέδρασε.
- Εδωσε λεπτά στον Κόλινς, του άφησε τη μπάλα στα χέρια και του έδωσε το ελεύθερο να την σπρώξει γρήγορα από τη μια άκρη του γηπέδου στην άλλη. Ο Μαρντι τα πήγε περίφημα σε αυτό τον ρόλο, όπως και ως τρίτος γκαρντ στο χαμηλό σχήμα της αντεπίθεσης.
- Ετρεξε pick n roll επάνω στα τεσσάρια του ΠΑΟ στην τρίτη περίοδο και πήρε πόντους είτε από τον Πρίντεζη, είτε από τον Ντάνστον, εκμεταλλευόμενος τις βοήθειες του Γκιστ όταν έπαιζε ως σέντερ. Στο ίδιο διάστημα χτύπησε και στα πόδια του Μαυροκεφαλίδη και βρήκε σκορ κοντά στο καλάθι, αναγκάζοντας την άμυνα του ΠΑΟ να κινηθεί και να αφήσει ελευθερους χώρους στην περιφέρεια. Oμως είπαμε: τα ελευθερα σουτ κατέληξαν στο βρόντο και όλα τα hustle plays πήγαν στην πλευρά του τριφυλλιού.
- Πήγε σε σχήμα με τον Περπέρογλου στο 4 στο τέλος της β' περιόδου, κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα και ανέτρεψε το μομέντουμ του αγώνα.Δεν είναι τυχαίο πως ο Αλβέρτης αναγκάστηκε να ακολουθήσει.
- Αλλαξε τη flat άμυνα του α ημιχρόνου (λάθος) και πήγε σε αλλαγές οι οποίες μπλόκαραν πλήρως την επιθετική λειτουργία του Παναθηναικού..
Αν νομίζετε πως σε τέτοια παιχνίδια μπορεί ένας πάγκος να κάνει περισσότερες προσαρμογές μέσα στη ροή, προσωπικά πάω πάσο. Για μένα είναι ξεκάθαρο. Οι παίκτες του Παναθηναικού παίζουν με περισσότερη ψυχραιμία, εκτελούν σωστότερα τα όποια συστήματα, στα κρίσιμα σημεία το μυαλό τους θολώνει λιγότερο. Το τακτικό πλάνο των πρασίνων δεν έχει άλλωστε κανένα λόγο να αλλάξει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Και απο ο,τι φαίνεται, για να καταφέρει ο Ολυμπιακός να σπάσει την έδρα του αιωνίου αντιπάλου του θα πρέπει να το κάνει με αυτά τα δεδομένα και αποδίδοντας καλύτερα στα βασικά του αθλήματος.
Στα επιμέρους:
- Πολύ καλός ο Διαμαντίδης. χωρίς να προσπαθεί να γίνει ήρωας στα κρίσιμα σημεία. Αυτό το άφησε για τον θολωμένο και πάλι Σπανούλη.
- Ο Λοτζέσκι πιάστηκε σε δυο περιπτώσεις κακού passing game του ΠΑΟ να κοιτάζει τον παίκτη του και όχι τη μπάλα. Βασικά πράγματα.
- Ο Λασμε αποτελεί το απόλυτο κλειδί. Στα διαστήματα που ήταν μέσα, οι πράσινοι ήταν καλύτεροι, όταν ήταν εξω, η μπίλια έδειχνε κόκκινο.
- Απόρησε ο Αλβέρτης με τον λίγο κόσμο στις κερκίδες. Με συγχωρείτε, αλλα τι ακριβώς τους προσφέρετε? Δεν θα μου κάνει έκπληξη να δω κάτι αντίστοιχο στο ΣΕΦ.
Δύο φορές χθες βράδυ ο Ολυμπιακός έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Μία στα μέσα της τρίτης περιόδου όταν και έφτασε σε απόσταση δυο πόντων για το 38-36 και άλλη μία προς το τέλος του παιχνιδιού, όταν κράτησε τον ΠΑΟ για πάνω από 7 λεπτά άποντο και πέρασε μπροστά περίπου 1.30 πριν τη λήξη (και πάλι αν θυμάμαι καλά). Και στις δύο περιπτώσεις οι παίκτες του ήπιαν θάλασσα και έχυσαν ολόκληρη την καρδάρα με το γάλα. Στην πρώτη περίπτωση ένα κακό μπλοκ-αουτ του Κόλινς έφερε ένα καλάθι και φάουλ του Μασιούλις μετά από επιθετικό ριμπάουντ, στην αμέσως επόμενη επίθεση ο Μάντζαρης έχασε στη σεντρα τη μπάλα από τον Διαμαντίδη, λίγο αργότερα Σλούκας και Λοτζέσκι αστόχησαν σε τρία ελεύθερα τρίποντα και ο πρώτος είδε μέχρι και τον Κάρι να τον περνάει σαν σταματημένο σε one-on-one drive. Στη δεύτερη περίπτωση χάθηκε ένα αμυντικό ριμπάουντ που οδήγησε σε καλάθι του Λάσμε, ο Περπέρογλου πάτησε γραμμή, ο Λοτζέσκι (στο χειρότερο λάθος όλου του αγώνα) δεν ξόδεψε το φάουλ που είχε ο Ολυμπιακός και άφησε τον Μασιούλις να σκοράρει ελεύθερα, ο Περπέρογλου έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, ο Σπανούλης σούταρε 2-3 φορές από τα 8 μέτρα.
Η ιστορία του πρώτου αγώνα ήτανε περίπου αυτή. Και για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχασαν μόνοι τους το παιχνίδι οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά το κέρδισαν και αυτοί του ΠΑΟ. Εκτέλεσαν στα κρίσιμα με περισσότερη σύνεση και ψυχραιμία, ακολουθώντας πιστά το τακτικό μοντέλο που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Χτύπημα μέχρι σκασμού στα μις ματς, αλλεπάληλα ποσταρίσματα, λίγες αμυντικές βοήθειες και κυρίως άφοβα χέρια πάνω στη μπάλα στις τελευταίες κρίσιμες άμυνες. Ο Περπέρογλου δεν πάτησε τυχαία γραμμή, κάποιος τον οδήγησε τόσο πολύ στο πλάι. Ο Σπανούλης δεν πήρε τυχαία αυτά τα σουτ, ο Ουκιτς τον ανάγκασε με την πραγματικά εκπληκτική αμυντική του επίδοση. Αν ξαναδείτε το βίντεο θα παρατηρήσετε πως ο Κροάτης ήταν εξαιρετικός στο να ακολουθεί αμέσως πάνω ή κάτω από το σκριν ετσι ωστε η άμυνα των πρασίνων να κάνει ελάχιστες αλλαγές. Σε όλες τις κρίσιμες φάσεις, ο Ρόκο βρέθηκε στο πρόσωπο του αντιπάλου του.
Από εκεί και πέρα, φυσικά και πήγε το παιχνίδι στους ρυθμούς που βολεύουν τον ΠΑΟ. Όμως αν το δούμε λίγο προσεκτικότερα, αυτό είναι μάλλον θεωρία. Στην πράξη αυτός ο ρυθμός δε βολεύει κανέναν, ακόμα κι ο Αλβέρτης θέλει η ομάδα του να παίζει πιο γρήγορα. Με αυτό τον αργό ρυθμό άλλωστε δεν έμειναν οι πράσινοι άποντοι για επτάμισι λεπτά στην τελευταία περίοδο? Θα μπορούσαν να είχαν χάσει το παιχνίδι, αφού για πολλοστή φορά στη σεζόν δεν είχαν εναλλακτικό επιθετικό πλάνο και συνέβαλαν και αυτοί με τη σειρά τους στο απαίσιο θέαμα που όλοι παρακολουθήσαμε.
Απέναντι στην κλασική πράσινη συνταγή, ο πάγκος του Ολυμπιακού χθες αντέδρασε.
- Εδωσε λεπτά στον Κόλινς, του άφησε τη μπάλα στα χέρια και του έδωσε το ελεύθερο να την σπρώξει γρήγορα από τη μια άκρη του γηπέδου στην άλλη. Ο Μαρντι τα πήγε περίφημα σε αυτό τον ρόλο, όπως και ως τρίτος γκαρντ στο χαμηλό σχήμα της αντεπίθεσης.
- Ετρεξε pick n roll επάνω στα τεσσάρια του ΠΑΟ στην τρίτη περίοδο και πήρε πόντους είτε από τον Πρίντεζη, είτε από τον Ντάνστον, εκμεταλλευόμενος τις βοήθειες του Γκιστ όταν έπαιζε ως σέντερ. Στο ίδιο διάστημα χτύπησε και στα πόδια του Μαυροκεφαλίδη και βρήκε σκορ κοντά στο καλάθι, αναγκάζοντας την άμυνα του ΠΑΟ να κινηθεί και να αφήσει ελευθερους χώρους στην περιφέρεια. Oμως είπαμε: τα ελευθερα σουτ κατέληξαν στο βρόντο και όλα τα hustle plays πήγαν στην πλευρά του τριφυλλιού.
- Πήγε σε σχήμα με τον Περπέρογλου στο 4 στο τέλος της β' περιόδου, κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα και ανέτρεψε το μομέντουμ του αγώνα.Δεν είναι τυχαίο πως ο Αλβέρτης αναγκάστηκε να ακολουθήσει.
- Αλλαξε τη flat άμυνα του α ημιχρόνου (λάθος) και πήγε σε αλλαγές οι οποίες μπλόκαραν πλήρως την επιθετική λειτουργία του Παναθηναικού..
Αν νομίζετε πως σε τέτοια παιχνίδια μπορεί ένας πάγκος να κάνει περισσότερες προσαρμογές μέσα στη ροή, προσωπικά πάω πάσο. Για μένα είναι ξεκάθαρο. Οι παίκτες του Παναθηναικού παίζουν με περισσότερη ψυχραιμία, εκτελούν σωστότερα τα όποια συστήματα, στα κρίσιμα σημεία το μυαλό τους θολώνει λιγότερο. Το τακτικό πλάνο των πρασίνων δεν έχει άλλωστε κανένα λόγο να αλλάξει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Και απο ο,τι φαίνεται, για να καταφέρει ο Ολυμπιακός να σπάσει την έδρα του αιωνίου αντιπάλου του θα πρέπει να το κάνει με αυτά τα δεδομένα και αποδίδοντας καλύτερα στα βασικά του αθλήματος.
Στα επιμέρους:
- Πολύ καλός ο Διαμαντίδης. χωρίς να προσπαθεί να γίνει ήρωας στα κρίσιμα σημεία. Αυτό το άφησε για τον θολωμένο και πάλι Σπανούλη.
- Ο Λοτζέσκι πιάστηκε σε δυο περιπτώσεις κακού passing game του ΠΑΟ να κοιτάζει τον παίκτη του και όχι τη μπάλα. Βασικά πράγματα.
- Ο Λασμε αποτελεί το απόλυτο κλειδί. Στα διαστήματα που ήταν μέσα, οι πράσινοι ήταν καλύτεροι, όταν ήταν εξω, η μπίλια έδειχνε κόκκινο.
- Απόρησε ο Αλβέρτης με τον λίγο κόσμο στις κερκίδες. Με συγχωρείτε, αλλα τι ακριβώς τους προσφέρετε? Δεν θα μου κάνει έκπληξη να δω κάτι αντίστοιχο στο ΣΕΦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου