To Kορδελιό εμφανίστηκε χθες στο ΟΑΚΑ με τα χαρακτηριστικά εφήβου. Νεανικός ενθουσιασμός, πρωτόλειο πάθος, ενέργεια, ανεμελιά και άγνοια κινδύνου που έφτανε ως την αφέλεια. Κατι τέτοιους αντιπάλους, η γεμάτη ισορροποπία περιφέρεια του Παναθηναικού μπορεί να τους κάνει μια χαψιά, όπως ακριβώς συνέβη. Διαμαντίδης και Καλάθης έδειξαν εμφατικά σε Ράγκλαντ, Σιπάχι και Κάρτερ τους τρόπους με τους οποίους κερδίζονται τα παιχνίδια. Το μπάσκετ του Σαρίτσα είναι όμορφο, αλλά θέλει το χρόνο του για να ωριμάσει, όπως ακριβώς συνέβη και πέρυσι.
Αντίθετα, το φετινό εγχείρημα των πράσινων ξεκινά με ένα περιφερειακό δίδυμο απολυτα λειτουργικό και έτοιμο να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του δίνει ο αντίπαλος. Και χθες, βρήκε ένα σωρό τέτοιες μέσα από την υπερβολικά απλωμένη άμυνα των Τούρκων. 17 ασίστ έφυγαν από τα χέρια του πράσινου διδύμου, με τις περισσότερες να καταλήγουν στα χέρια του θαυμαστού Τζέιμς Γκιστ. Η τριάδα αυτή θα κληθεί να τραβήξει το κάρο του φετινού Παναθηναικού μέχρι το τέλος.
Είναι καλό να παραδεχτούμε πως στην πορεία θα χρειαστούν διορθώσεις, και ας κρύβει πράγματα η πρώιμα καλή εικόνα. Οταν η Καρσίγιακα πλησίασε στους 7 πόντους στις αρχές του τρίτου δεκαπλέπτου, ο Τζόρτζεβιτς έκανε το αυτονόητο, βάσει και της στελέχωσης του αντιπάλου. Εβγαλε από το γήπεδο τους παίκτες που είναι προορισμένοι να παίζουν στη θέση 5 και έβαλε στο πόστο τους άρον άρον τον Τζέιμς Γκιστ. Ραντούλιτσα και Κουζμιτς εμφανίζονται αργοί και ράθυμοι, χάνουν μονομαχίες και ριμπάουντ και επιτρέπουν σε αθλητικούς αντιπάλους να τρέχουν με τους ψηλούς. Ο Γκιστ είναι το αναπόφευκτο αντίδοτο, αλλά αν συνεχίσει να λειτουργεί μονίμως ως μπαλαντέρ , καποια στιγμή θα κλατάρει. Η προσθήκη ενός σέντερ με τα δικά του χαρακτηριστικά κρίνεται απολύτως απαραίτητη κι ας μην είναι παίκτης της ίδιας κλάσης. Στο κάτω κάτω, ας μπορεί να βγάλει με αξιοπρέπεια 10 καλά λεπτά σε άμυνα και τρέξιμο.
Ο μεγαλύτερος αστερίσκος στο ρόστερ του ΠΑΟ είναι αυτή τη στιγμή αυτός. Παλιότερα είχα σταθεί και στη δύναμη στη θέση 3, αλλά καρατήστε την πιθανότητα να κάνω και λάθος. Οχι γιατί Γιάνκοβιτς και Πάβλοβιτς είναι τίποτα θηρία, αλλά διότι τη δουλειά τους την κάνουν σωστά, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτή μια χαραμάδα για τον Χαραλαμποπουλο. Μάλλον λοιπόν θα πρέπει να το ξανασκεφτώ, ο μικρός δεν πρέπει να πάει χαράμι.
Σε κάθε περίπτωση, το παραγματικά μεγάλο πλεονέκτημα του Παναθηναικού φέτος είναι και θα είναι το δίδυμο Καλάθη - Διαμαντίδη, το οποίο πολλές φορές βγάζει εμπνευσεις και μακριά από τη μπάλα. Μία από τις πιο εντυπωσιακές φάσεις του παιχνιδιού ξεκίνησε κάπως έτσι.
Βλέποντας τη βοήθεια που πάει να δώσει ο Ράγκλαντ το μαρκάρισμα του Γκιστ, ο Καλάθης κινείται στην κορυφή της ρακέτας ερχόμενος από την αδύνατη πλευρά και παρασύροντας τον γκαρντ του Κορδελιού μαζί του. Δημιουργείται έτσι ένα (όσι τόσο τυπικό) τρίγωνο που απελευθερώνει τον Αμερικάνο.
Οπως να ναι το σχεδίασα το τρίγωνο γαμώτο, αλλά το νόημα το πιάνετε. Η πάσα του Καλάθη περνάει και η φάση τελειωνει με κάρφωμα. Τι λέτε, είναι δουλεμένο αυτό στις προπονήσεις ή πρόκειται για έμπνευση ενός πολύ καλού γκαρντ ; Χμ... Το κλειδί για την απάντηση είναι οι θέσεις του Φώτση στην πρώτη και δεύτερη εικόνα.
Αυτός είναι ένα τρόπος να πάρει το τριφύλλι πράγματα εκτός του κεντρικού πικ εν ρολ, και φαίνεται πως υπάρχει τετοια διάθεση. Ο Καλάθης, αφού μετέφερε τη μπάλα και την άφηνε στον Διαμαντίδη, κινούταν σε διάφορες περιπτώσεις μακριά της ανοίγοντας χώρους και μπερδεύοντας την άμυνα. Η παρουσία του είναι τεράστια υπόθεση για αυτό που επιχειρείται.
Ας μην πούμε άλλα προς το παρόν, και ας ζητήσουμε μία στοιχειώδη σταθερότητα από τον Φελντέιν.
Υ.Γ. Ωραίο να μετατρέπει κανείς τις καλές άμυνες σε εύκολα καλάθια. Ομορφο μπάσκετ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου