Η εθνική κέρδισε τους Σλοβένους παίζοντας κατά διαστηματα το καλύτερο μπάσκετ που έχει παίξει μέχρι στιγμής. Για την ανάλυση του αγώνα , θα ηθελα να σας παραπέμψω στις ωραιες παρατηρησεις του φίλου μου του Πάνου στο eurohoops.
Η ομάδα βελτιώνει πράγματα, η εικόνα της παρουσιάζει τακτικό και αναλυτικό ενδιαφέρον, αλλά γενικά η κριτική και η συζήτηση σε social media και Τύπο περιστρέφεται ξανά και ξανά γύρω από τα ίδια ζητήματα. Λέω να τα πιάσουμε και εμείς σήμερα για να τελειώνουμε, και έπειτα να εχουμε καιρό να ασχολούμαστε με τα υπόλοιπα.
Το δίδυμο Καλάθης - Σπανούλης: Eδώ όλοι αναρωτιούνται αν χωράνε να παίξουν μαζί, και ο καθένας έχει τα δικά του επιχειρήματα. Το θέμα είναι οτι κάνουν την λάθος ερώτηση. Η σωστή θα έπρεπε να είναι η εξής: Aξίζει τον κόπο? Θέλω να πω, θα ωφεληθεί η εθνική εάν αυτό το δίδυμο λειτουργεί καλά στα περισσότερα παιχνίδια? Η απάντηση ειναι αυτονόητη, καθώς μιλάμε για τους δυο καλύτερους γκαρντ μας. Ο Κατσικάρης έχει ορθώς επιμείνει και ήδη από χθες εχει και ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος του.
Ο δημοσιογράφος Νικήτας Αυγουλής επεσήμανε την απόδοση τους απέναντι στη Σλοβενία: ήταν μαζί στο παρκέ 29 λεπτά (ας όψονται τα χαμηλά σχήματα), και είχαν 29 πόντους με 10/15 σουτ, 9 ασίστ και 6 λάθη. Καθόλου άσχημα ε?
Η θέση και η αποδοση του Αντετοκούνμπο: Mην το κουράζουμε. Ο Γιαννης πρέπει να παίζει στο 3. Στη θέση 4 χάνεται η δυνατότητα του να πάει στο drive, που ειναι και το δυνατότερο επιθετικά σημείο του. Επίσης, χάνεται η δυνατότητα για κοψίματα στη baseline από την αδύνατη πλευρά. Αυτό το κάνουν τα τριάρια. Το παιχνίδι με πλάτη του Γιάννη δεν ειναι σε υψηλό επίπεδο, ως stretch four δεν θα τον πρόσεχε κανείς, συνεπώς τι συζητάμε ακόμα? Δε λέω πως η εθνική δεν θα τον χρειαστεί περιστασιακά στο 4, αλλά η ευρωπαική του θέση ειναι το 3. Αφήστε που Πριντ - Καιμακόγλου είναι σε πολύ καλή κατάσταση.
Η ομοψυχία της ομάδας και ο χαρακτήρας του Παπανικολάου. Ενα λατρεμένο θέμα στον ηλεκτρονικό Τύπο εδώ και κάποιες μέρες. Τον είδατε τον Κώστα και τους άλλους αναπληρωματικούς που μπαίνουν στη χάση και στη φέξη? Πανηγυρίζουν λέει με περίσσιο πάθος, κι ας μην παίζουν. Είναι καλά όλα αυτά, μόνο που στη θέση 3, πίσω από τον Γιάννη, προς το παρόν δεν υπάρχει κανείς. Για να προχωρήσουμε πολύ, θα χρειαστούμε περισσότερα πράγματα από το "υπέροχο κλίμα" και το να είναι οι διεθνείς μια παρέα. Θα χρειαστούμε πληρότητα, και δυνατότητα να παίζουμε λιγότερη ώρα με σχήματα ανάγκης. Οι Παπανικολάου και Περπέρογλου πρέπει να προσφέρουν κάμποσα ποιοτικά λεπτά από εδώ και πέρα, ωστε να μην έχουμε να μνημονεύουμε μόνο τις επιδόσεις τους στους πανηγυρισμούς και στον πάγκο. Αυτή η ανάγκη θα γίνει ευκολότερα κατανοητή σε συνδυασμό με το επόμενο θέμα.
Το σχήμα με τους 3 γκαρντ. Η ταυτόχρονη παρουσία 3 περιφερειακών έχει μέχρι στιγμής αποβεί ωφέλιμη σε γενικές γραμμές, ειδικά στα δυο γερά παιχνίδια με Κροατία και Σλοβενία. Εχει βγάλει σουτ από την αδύνατη πλευρά, ενώ οι περιφερειακοί μας έχουν διαβάσει σωστά τα close out, και έχουν κυκλοφορήσει τη μπάλα καλύτερα στο πλάτος του γηπέδου στη σετ επίθεση. Αυτή η κυκλοφορία έχει βγάλει επιπλέον ελευθερα σουτ. Η λεπτομέρεια είναι πως οι αντίπαλοι μας σε αυτά τα παιχνίδια "προσκαλούσαν" ένα τετοιο σχήμα. Οι Σλοβένοι δεν είχαν τριάρι κλάσης, από τους Κροάτες έλειπε ο Μπογκντάνοβιτς. Αλλες ομάδες του κορυφαιου επιπέδου δεν μας προσφέρουν την αναλογη ευχέρεια (π.χ. Ισπανία). Η εθνική πρέπει να λειτουργήσει επιθετικά σε καλό επίπεδο εχοντας τους small forward στο παρκέ.
O Bαγγέλης Μάντζαρης: Πολλοί απαίτησαν τη συμμετοχή του με την Κροατία, αλλά προσωπικά δεν κατάλαβα ακριβώς το γιατί, δεδομένου του τρόπου που αγωνιζόταν ο Σιμον. Πρέπει όμως να ειμαστε ειλικρινείς: χθες το απόγευμα, με τον Μπλάζιτς απλά να σουτάρει πίσω από τα σκριν και τους γκαρντ μας να μην μπορούν να ακολουθήσουν από πάνω σε κανένα, η παρουσια του ήταν άκρως απαραίτητη. Κάποια στιγμή, ο Κατσικάρης πρέπει να τον χρησιμοποιήσει, ειδικά αν κάποιος αντίπαλος γκαρντ έχει πάρει φωτιά με τον ανάλογο τρόπο ή αν η επίθεση δείχνει σημάδια μεγάλης βιασυνης. Μην ξεχνάτε πόσες φορές ο Μάντζαρης έχει μαρκάρει τους κοντους των Ισπανών.
Αυτά. Για τις προκλήσεις της εθνικής στα νοκ - αουτ, έχουμε 2-3 μέρες ακόμη.
Ειδατε το Γερμανία - Ιταλία? Οι Γερμανοί είχαν πολλές φορές το παιχνίδι στα χέρια τους, αλλά τελικά καθάρισαν οι Γκαλινάρι - Μπελινέλι. Δυστυχώς (ή ευτυχώς), με τον Πλάις σε αυτή την κατάσταση ο Φλεμινγκ δεν μπορεί να προσδοκά σε ισορροπημένο παιχνίδι. Ο Νοβίτσκι παίζει σέντερ (!) και χθες ηταν μοιραιος, μαζί με τον (εκπληκτικό για 40 λεπτά ) Σρέντερ. Οταν ο Φλεμινγκ τους απέσυρε μαζί στις αρχές τις 4ης περιόδου, οι Ιταλοί έκαναν ένα λογικό comeback. Τετοιο δωρο δεν το σπαταλά κανείς.
Η Σερβία εντυπωσιάζει, χωρίς να έχει κάθε φορά τους ίδιους διακριθέντες. Τα πάντα ξεκινούν από την άμυνα, αλλά οταν το πικ εν ρολ Μίλος - Ραντούλιτσα λειτουργεί, τότε η επιθεση αποκτα επιπλέον αποτελεσματικότητα. Χθες, το διδυμο ηταν απολαυστικό και ο Ερντέν ξαναγινε (αμυντικά) ο εαυτός του. Ατυχος πάντως όποιος βρει τους Τουρκους στους 16 (Γαλλία?). Η κατανομή των ρόλων στην Σερβική περιφέρεια ειναι σχεδόν ιδανική, παρεμπιπτόντως.
Δεν πολυασχολήθηκα χθες με άλλα, μάλλον κακώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου