Καζάν Ντιμπί και πικ εν ρολ - Part II

Το χθεσινό μου πρωινό στην κρύα Θεσσαλονίκη ξεκίνησε κάπως έτσι.

To μάλμπορο δεν φαίνεται στο άλλο χέρι , αλλά και πάλι η φωτογραφία είναι ένα αριστούργημα. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια μου στην πόλη αυτή. Το κέντρο είναι γεμάτο ζωή και στα διαλείμματα ανάμεσα στα ραντεβού είναι πολύ εύκολο να πεταχτώ στη θάλασσα και να χαζέψω. Επίσης, πλακώνομαι στα σουτζουκάκια στην αγαπημένη μου Διαγώνιο, που πλέον έχει εξελιχθεί στο απόλυτο φετίχ. Το ίδιο έκανα χθες και προχθές και μετά στην πτήση για Αθήνα δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου. Το μόνο παράπονο είναι πως ούτε στη Θεσσαλονίκη ξέρουν από καζάν ντιμπί, κι ας υπάρχει δεξιά και αριστερά σε διάφορα ζαχαροπλαστεία. Από καζάν ντιμπί ξέρουν μόνο οι Τούρκοι.

Επειδή υποψιάζομαι ότι αυτές οι μαλακίες ίσως δεν σας ενδιαφέρουν,  να σας θυμίσω ότι η τελευταία φορά που το καζάν ντιμπί ήταν μέρος ενός κειμένου αυτού του μπλογκ ήταν τον Οκτώβριο , και πως τότε η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ δεν είχαν τους κατάλληλους παίκτες για να παίξουν το πικ εν ρολ ή να αμυνθούν σε αυτό. Σχεδόν τρεις μήνες μετά, και καθώς η Θεσσαλονίκη μου ανανέωσε την όρεξη για γευστικές περιπέτειες, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Η ΑΕΚ έφερε τον (για κάποιο μυστήριο λόγο) πολυδιαφημισμένο Ντι Τζει Κούπερ, πήρε ως δεύτερο ψηλό τον Μαυροειδή και τώρα διώχνει τον πρώτο άρον άρον προκειμένου να τον αντικαταστήσει με τον Τζεικόβαν Μπράουν, που είχε κάνει θαύματα με τη φανέλα του ΚΑΟΔ και ήταν πολύ καλός πρόσφατα στην Τουρκ. Τον Κούπερ έπρεπε να τον είχαν διώξει εδώ και ένα μήνα τουλάχιστον, αλλά του έδωσαν ένα σωρό ευκαιρίες να αποδείξει πως είναι κάτι παραπάνω από μία εκτενής αναφορά στα μπλοκάκια των ερασιτεχνών σκάουτερζ. Ο κοντόσωμος πλέι μέικερ εξακολουθεί να παραμένει ένας μέτριος παίκτης για το υψηλό επίπεδο , ο οποίος διέψευσε επίσης και τις προσδοκίες όσων περίμεναν ότι έστω κάτι θα προσφέρει στην ΑΕΚ . Ανάμεσα σε αυτούς ήμουν και εγώ.

Ο αντικαταστάτης του - αν ολοκληρωθεί η μεταγραφή - είναι άλλου τύπου παίκτης, αλλά όπως και στην περίπτωση Κούπερ, και με αυτόν πρέπει κανείς να κρατά μικρό καλάθι. Σας το έχω ξαναπεί, μην κρίνετε μία προσθήκη βάσει του τι έχει κάνει σε ομάδες μεσαίου επιπέδου, ούτε βάσει του τι είχε διδαχθεί παλιότερα, όλοι αυτοί οι παίκτες αποτελούν ένα (υπολογισμένο) ρίσκο. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς, προπονήτής της Αλμπα Βερολίνου, σε μία πρόσφατη συνέντευξη του αναφέρθηκε πολύ περιεκτικά σε αυτό το ζήτημα.  "Το θέμα όμως είναι πως δεν φέρνουμε εδώ παίκτες γνωστούς, με φήμη. Παίρνουμε παίκτες που θα θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω και θα βελτιωθούν. Δεν είναι εύκολο κάθε χρόνο να στηρίζεσαι σε αυτό το πρότζεκτ. Παρά το καλό σκάουτινγκ που κάνουμε, μπορεί να κάνουμε λάθη. "

Το ζητούμενο τελικά με τους μεσαίου βεληνεκούς παίκτες, είναι αν και πώς κολλάνε στο σύστημα των ομάδων. Ο Μπράουν λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει δημιουργός υψηλού επίπεδου μέσα από το πικ εν ρολ, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμος σε παιχνίδι που θα του επιτρέπει να παίξει σώμα με σώμα επάνω στον αντίπαλο ή που θα τον βγάλει στο πλάι. Τις βοήθειες του αντιπάλου θα τις φέρει το προσωπικό του παιχνίδι. Στην άμυνα από τον Κούπερ είναι καλύτερος, αλλά και πάλι ένα βασικό κενό θα μείνει ακάλυπτο. Η ΑΕΚ χρειάζεται να ενισχύσει τον πικ εν ρολ άξονα με έναν καθαρό άσσο, και τουλάχιστον κάποια ρεπορτάζ αναφέρουν μία τέτοια θέληση.

Στον ΠΑΟΚ η έλευση Σχορτσιανίτη βελτίωσε αισθητά την εικόνα και έφερε κάποια καλά αποτελέσματα . Εντούτοις, όσο και αν βοηθά ο Σόφο , δεν είναι ακριβώς ο τύπος ψηλού που ακόμη έχει ανάγκη η ομάδα. Ο πρώην πρωταθλητής Ευρώπης με τη Μακάμπι σιγά σιγά επιβαρύνεται μετά από πολλά παιχνίδια που ο χρόνος συμμετοχής του έφτασε κοντά στα 30 λεπτά, και επιπλέον το στυλ παιχνιδιού του είναι περισσότερο εκμεταλλεύσιμο όταν με προσωπικό αντίπαλο χαμηλά. Στο πικ εν ρολ δεν μπορεί να συγκρατήσει την ορμή του στο κόψιμο και συχνά τρακάρει πάνω σε αντιπάλους. Αν ντουμπλαριστεί , η πάσα δεν φεύγει τόσο εύκολα προς τα έξω όσο όταν παίζει με πλάτη, και αυτό διότι στη δεύτερη περίπτωση το οπτικό του πεδίο είναι διευρημένο, πράγμα που κάνει μεγάλη διαφορά σε ένα μέτριο πασέρ. Ουσιαστικά, η πλαισίωση του Σοφοκλή με διάφορους σουτέρ σε καθαρό πικ εν ρολ παιχνίδι δεν έχει και τόσο νόημα. Η ομάδα θα τους εμεταλλευτεί δύσκολα και ένας λόγος που ο ΠΑΟΚ σουτάρει στο Last32  με το κακό 29,5% από τα 6,75 είναι και αυτός.

Ο Σχορτσιανίτης είναι φυσικά πολύ ωφέλιμος και η ήττα από την Ολντενμπουργκ το κατέδειξε. Ωστόσο, ανεξαρτήτως ομάδας, ο παίκτης είναι προορισμένος για παίζει περίπου 15, και σε κρίσιμα παιχνίδια, 20 λεπτά. Οι υπόλοιποι ψηλοί δεν έχουν το κόψιμο στη ρακέτα και δουλευουν κυρίως με πικ εν ποπ, συνεπώς είναι πολύ δύσκολο για τον Μαρκόπουλο να κρατά μονίμως λειτουργική μία επίθεση που δύσκολα επανεκκινεί από το κέντρο της ρακέτας.  Απόντος του Σόφο, και απόντος ενός ακόμη ψηλού που θα μπορούσε να παίξει ακριβώς αυτό το ρόλο, ο ΠΑΟΚ χθες έγινε Βαλένθια. Οι πάντες σούταραν τρίποντα.

Όπως τα προηγούμενα χρόνια η δουλειά του Μαρκόπουλου ήταν θαυμαστή, έτσι φέτος δεν μπορούμε να μην σταθούμε στο προβληματικόν της σχεδίασης, για το οποίο (και για να είμαστε δίκαιοι) δεν ευθύνεται ο Σχορτσιανίτης. Και είναι κρίμα, δεδομένης της ικανότητας της ομάδας να βρίσκει γενικά επιθετικές συνεργασίες.

Τέλος πάντων, ανυπομονώ να πάω στη Θεσσαλονίκη ξανά. Ελπίζω σε 2 εβδομάδες οι φίλοι της σελίδας να με υποδεχτούν στο αεροδρόμιο με τρίγωνα, και σίγουρα όχι τσουρέκια Τερκενλή. Το προιόν αυτό είναι μία κατασκευή του λόγου, δεν υπάρχει στα αλήθεια.