Οι φίλοι του Αρη, έχοντας βαθειά μπασκετική παράδοση, είναι οι πλέον απαιτητικοί στη σελίδα. Τους συνιστώ ψυχραιμία. Η ομάδα δεν κάλυψε το -15 του πρώτου αγώνα στο Βερολίνο, αλλά το πρόβλημα ήταν τα τελευταία 5 λεπτά εκείνης της αναμέτρησης. Απόψε ο Αρης έπαιξε πραγματικά καλά, και στάθηκε στο ύψος της περίστασης που υπαγόρευε νίκη πάση θυσία. Οι κίτρινοι ήταν ντεφορμέ σε παιχνίδια που δεν χανόταν τίποτα και φώναξαν παρών την κατάλληλη στιγμή. Αυτό κάτι λέει, και αν τελικά δεν έρθει η πρόκριση δεν θα φταίει το βιαστικό τρίποντο του Οκάρο Ουάιτ στο τέλος.
Μιας και ο λόγος για τον Ουάιτ, η περίπτωση του μοιάζει με εκείνη του Κουίνσι Μίλερ, την οποία θα (ξανα)πιάσουμε αυριο. Οι παίκτες έχουν κοινά στοιχεία και έδωσαν πλεονέκτημα στις ομάδες τους στις καλές τους εμφανίσεις. Ο Ουάιτ είναι τελευταία το λιγότερο αποσυντονισμένος , όμως το σκάουτινγκ των αντιπάλων δεν παίρνει υπ'οψη του τη φόρμα , αλλά το ρόλο και την επιρροή στο παιχνίδι. Ακόμη και στην κακή του βραδιά λοιπόν, ο φόργουορντ του Αρη δεν είναι παίκτης που δεν απασχολεί την άμυνα, συνεπώς οι χώροι για τους άλλους στη ρακέτα είναι περισσότεροι. Σε μία πολύ όμορφη φάση κάπου στην τρίτη περίοδο, ο Ουάιτ δέχεται σκριν από τον Σίμτσακ χαμηλά και πετιέται προς τα έξω. Γίνεται switch, και ο ήρωας της βραδιάς βρίσκεται μόνος κάτω απο το καλάθι με τον Watt (the fuck). Ο Ουότερς του περνάει τη μπάλα και εκείνος ολοκληρώνει ένα play που θα έκανε τον Πασκουάλ να δακρύσει από συγκίνηση. Θα το βρω και θα σας το δείξω.
Ο Αρης έχασε φυσικά και πάλι ένα σωρό επιθετικά ριμπάουντ, τα οποία σε αντίθεση με τη Γερμανία, ήταν αυτή τη φορά κυρίως απόρροια της αμυντικής τακτικής. Αν όμως βάλει κανείς στο ζύγι τα συν και τα πλην, θα διαπιστώσει πως η απλωμένη στην περιφέρεια πίεση - με ψηλό στην κορυφή στο πρες - και η επιμονή να διακοπεί με κάθε τρόπο η κυκλοφορία της μπάλας έφερε 19 (!) αντίπαλα λάθη και 10 κλεψίματα. Οι αριθμοί αυτοί είναι ικανοί να κρίνουν αναμετρήσεις , ακόμη και αν οι πάντες σουτάρουν τούβλα. Οι παίκτες του Πρίφτη είχαν 2/21 τρίποντα και παρόλα αυτά έφτασαν στο τσακ να κερδίσουν με 15 πόντους. Αυτό οφείλεται και στο ότι, παρά την περιφερειακή αστοχία, το παιχνίδι στην επίθεση ήταν σε γενικές γραμμές ισορροπημένο, και έτσι οι χαμένες προσπάθεις έξω από τη γραμμή αντισταθμίστηκαν από 28 ολόκληρα σουτ εντός της ρακέτας, από τα οποία οι κίτρινοι ευστόχησαν στα 21! Δεν το λες και άσχημα.
Επίσης δεν είναι κακό το ότι με δύο βασικά όπλα (Χάγκινς, Ουάιτ) ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού, οι υπόλοιποι κάλυψαν επάξια το κενό. Πρώτος ο θαυμάσιος Σίμτσακ, και ύστερα ο Τζέικ Κοέν, του οποίου η παρουσία δίνει κάτι μυστηριωδώς απρόβλεπτο , βοήθησαν τα μέγιστα ώστε το καλύτερο ίσως παιχνίδι του Μακνίλ να μην πάει χαμένο. Προβληματίζει φυσικά πως για ένα ακόμη ματς ο Χάγκινς δεν κατάφερε να τα βάλει με βαρύτερους αντιπάλους ή να έχει αμυντική επίδραση μπροστά από τις πάσες, παρόλα αυτά ο Αρης δεν είναι φτιαγμένος για να πορεύεται επάνω σε προσωπικές υπερβάσεις. Η δική του υπέρβαση είναι απόλυτα ομαδική και βρίσκεται μόλις 2 αγωνιστικές μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου