Ο αρτίστας που λέγεται Μίλος Τεόντοσιτς έβγαλε με τη λήξη του ημίχρονου απέναντι στην Μπαρτσελόνα τη φάση που βλέπετε, ή οποία αποτελεί ένα δείγμα της ευφυίας του.
Δεν σας κρύβω ότι η αντιμετώπιση που συνήθως (Τύπος και φίλαθλοι ) έχουμε απέναντι του στην Ελλάδα με εκνευρίζει. Κάθε θετικό σχόλιο που τον αφορά συνοδεύεται αμέσως από εξυπνάδες του τύπου "είναι τρελός" ή "δεν παίζει άμυνα". Με το τελευταίο ειδικά βγάζω φλύκταινες. Και τι να κάνουμε δηλαδή αγαπητοί, να τον κάνουμε αμυντικό ή να πάψουν οι προπονητές να τον χρησιμοποιούνε επειδή δεν κατέχει τα χαρίσματα ενός (άκουσον άκουσον) defensive stopper;
Kατα ένα περίεργο τρόπο, οι κοουτς για τους οποίους ο Μίλος δούλεψε και δουλεύει, τον είχαν και τον έχουν στην πρώτη γραμμή χτίζοντας γύρω του ομάδες. Καζλάουσκας, Ιτούδης και Μεσίνα ούτε που συζήτησαν την παραχώρηση του, αναγνωριζοντας πρώτα από όλα το πόσο λειτουργική μπορεί να κάνει μία επίθεση και όσα απρόβλεπτα μπορεί να τις προσφέρει. Επίσης του έδωσαν το ελευθερο να κάνει τις 'τρέλες' του, διότι ο καθένας θα ήθελε έναν παίκτη που να μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα ή να μην κωλώσει στα δύσκολα.
Το μυαλό του Μίλος ίσως όντως να μπλοκάρει, αλλά ποιος νοιάζεται. Είναι κανείς από σας ΤΣΣΚΑ από κούνια ή ανυπομονεί να ακούσει τον εθνικό ύμνο της Σερβίας σε μία διεθνή διοργάνωση; Μη μου πειτε για τον Ολυμπιακό, τότε ήταν πιτσιρικάς. Το αν ο Τεόντοσιτς έχει κάνει γκάφες σε κρίσιμα σημεία δεν οφείλεται μόνο σε αυτόν, οφείλεται και στη στελέχωση που είχε δίπλα του. Δυσκολευομαι να σκεφτώ αν στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα θα ήθελα να δώσω τη μπάλα στα χέρια του Χριάπα, του Φριτζόν, του Κιριλένκο ή του Ουίμς. Την ίδια δυσκολία αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι του οι συμπαίκτες.
Ας μην είμαστε μίζεροι. Ο πλέι μέικερ της ΤΣΣΚΑ έχει ακόμη χρόνια μπροστά του να πάρει 1-2 τίτλους που θα βάλουν τις εξυπνάδες στη φορμόλη. Ακόμη κι αν δεν το καταφέρει, αξίζει να τον απολαμβάνουμε. Είναι αιθέρας, είναι Sauvignon Blanc Cloudy Bay.
Βέβαια, έτσι όπως βλέπω μέχρι στιγμής την ΤΣΣΚΑ, δεν αποκλείεται από φέτος να καταφέρει να ανέβει στην ευρωπαική κορυφή. Χθες βράδυ οι Ρώσοι έπαιζαν απέναντι στην (σχεδόν) πληρέστατη Μπαρτσελόνα χωρίς τον πρώτο σκόρερ τους, χωρίς τον βασικό ψηλό τους και με τον Τζάκσον να έχει μόλις γυρίσει από σοβαρό τραυματισμό. Νίκησαν βάζοντας 93 πόντους και έχοντας τα ποσοστά εκτοξευμένα στη στρατόσφαιρα (53,3% στα τρίποντα). Επιπλέον, έβγαλαν μπροστά ως πρωταγωνιστές αυτούς που μέχρι πρότινος ήταν ρολίστες.
- Ο Κόρι Χίγκινς απέδειξε πως έχει απλά υποβιβάσει το ένστικτο του σκόρερ για χάρη του συνόλου.
- Ο Αντρέι Βοροντσέβιτς έκανε θραύση απέναντι στο γνωστό αμυντικό βραχνά που λέγεται Ντόλμαν.
- Ο Kουλάγκιν έπαιξε σαν point forward.
- Ο Χάινς εξουδετέρωσε πλήρως την απειλή Τόμιτς και θύμισε τις μέρες δόξας του στον Ολυμπιακό και στις δύο άκρες του παρκέ.
Και ο Μίλος; Εκείνος αγωνίστηκε για μόλις 22 ποιοτικά λεπτά, αλλάζοντας σε στιγμές (όπως στην τρίτη περίοδο) την εικόνα του αγώνα. Ο Ιτούδης πέτυχε να τον κρύψει πίσω από τον Κουρμπάνοφ και τις μυστήριες άμυνες που εσχάτως παρουσιάζει, και τον εμφάνιζε όταν απέναντι του βρισκόταν ο μέτριος σουτέρ Σατοράνσκι. Για τη φετινή ΤΣΣΚΑ, το να παίζει απλώς αξιοπρεπή άμυνα αρκεί, δεδομένης της αστείρευτης επιθετικής αποτελεσματικότητας. Οι Ρώσοι θέλουν να πετύχουν παραπάνω πόντους από τον αντίπαλο και για να το καταφέρουν αυτό, αρκεί να τον μπλοκάρουν για λίγα λεπτά ώστε το δικό τους συνεχές σκορ να τους βγάλει τελικά στον αφρό.
Πέραν των αμυντικών καινοτομιών, ο Ιτούδης δεν έχει κάνει ρηξικέλευθο. Εχει απλώς φροντίσει οι αποστάσεις να είναι δουλεμένες στην εντέλεια και οι συνθέσεις του να έχουν πάντα τουλάχιστον έναν δημιουργό υψηλής κλάσης και έναν υπερ-αξιόπιστο σουτέρ θέσης. Χωρίς να έχει επανεφεύερει τον τρόχο, ο Ελληνας κοουτς βασίζεται κυρίως στη χειρουργικής ακρίβειας εκτέλεση του πικ εν ρολ και όλων των παραλλαγών που προκύπτουν από αυτό. Οι παίκτες του αναλαμβάνουν να φέρουν εις περας τα υπόλοιπα, και από ο,τι φαίνεται το να τα καταφέρουν δεν εξαρτάται και τόσο από τον Ντε Κολό ή τον Τεόντοσιτς.
Φυσικά αυτοί οι δυο χρειάζονται όσο κανείς, αλλά το γεγονός είναι ευχάριστο για τον Σερβο. Σε μία ομάδα η οποία δεν τον τοποθετεί ντε και καλά κάτω από τα φώτα των προβολέων, εκείνος ίσως τα καταφέρει τελικά καλύτερα. Θα γίνει κάποια στιγμή, και θα ησυχάσουμε από τις εξυπνάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου