Το αιώνιο δίλημμα και άλλες εικόνες από το "Clasico".

Ο Πάου Ρίμπας , τις τελευταίες τρεις σεζόν του στο ισπανικό πρωτάθλημα και πριν πάρει μεταγραφή στη Μπαρτσελόνα είχε ποσοστά στις βολές 92,3%, 90% και 87,4% αντίστοιχα. Φέτος στην ευρωλίγκα έχει πάει πολύ λίγες φορές στη γραμμή, μόλις 12. Αλλά δεν έχει λαθέψει ούτε μία φορά. Η Ρεάλ τον έστειλε χθες στη γραμμή περίπου 10 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και ενώ είχε το προβάδισμα με 2 πόντους διαφορά. Στην πεντάδα της Μπαρτσελόνα υπήρχαν εκείνη τη στιγμή οι καυτοί Περπέρογλου και Ντόλμαν, ο Λαουάλ και ο μέτριος σουτέρ Σατοράνσκι, αλλά ο Λάσο δεν εμπιστεύθηκε την ικανότητα της ομάδας του να αμυνθεί με πάντε παίκτες έναντι τριών ικανών σουτέρ τριών πόντων ή έστω να ροκανίσει απέναντι τους λίγο ακόμη χρόνο. Η απόφαση του ήταν εκ του αποτελέσματος λάθος.

Λίγο αργότερα, για την ακρίβεια περίπου 1'', ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε να κάνει η ομάδα του φάουλ στον Ρέγες , έναν ψηλό με 73% ποσοστό καριέρας στην Ισπανία, αλλά και 86% φέτος στην ευρωλίγκα. Ο Ισπανός πάουερ φόργουορντ έχασε την πρώτη βολή, ενώ δεν θα πείραζε να χάσει τη δεύτερη. Συνέβη όμως αυτό, και έτσι ο κοουτς των Καταλανών βρήκε την ευκαιρία να αλλάξει την πεντάδα του, να βγάλει τον Λαουάλ και να πλαισιώσει τον σουτέρ Ντόλμαν με άλλους 4 κοντούς.

Tην κατάληξη μόλις την είδατε. Ο Ντόλμαν βρήκε τον χώρο που χρειαζόταν απέναντι στον Αγιόν και έβαλε το πιο πολύτιμο καλάθι στη φετινή ευρωλίγκα. Για να λέμε την αλήθεια, δεν έφταιγε μόνο η άμυνα, ήταν και ένα τέλειο σουτ. Αλλά εκ του αποτελέσματος, οι αποφάσεις του προπονητή του ήταν σωστές.

Καλώς ή κακώς, σε αυτά δεν υπάρχει κανόνας και το δίλημμα "to foul or not to foul" θα μας συνοδεύει μάλλον μέχρι το τέλος του κόσμου. Αν θέλετε τη δική μου γνώμη πάντως, στο +2 προσέχεις το τρίποντο με όσους περισσότερους παίκτες μπορείς και εμπιστεύεσαι την άμυνά σου. Αυτό όμως είναι προσωπική άποψη. Η προσφυγή του Πασκουάλ σε πολύ κοντό σχήμα στην τελευταία επίθεση και η μη αντίδραση του Λάσο είναι μία άλλη ιστορία. Ο κοουτς της Μπάρτσα κινήθηκε, ο αντίπαλος του όχι.

Το χθεσινό "κλάσικο" δεν κρίθηκε πάντως σε όλα αυτά. Η Ρεάλ όρισε τη μοίρα της πολύ πιο πριν και το ίδιο έκανε και η Μπαρτσελόνα. Οι Μαδριλένοι έχτισαν επάνω στην εξοντωτική άμυνα του Ρίβερς πάνω στα αντίπαλα γκαρντ, στην έξυπνη τακτική του under απέναντι στον Σατοράνσκι και την προσοχή στον Τόμιτς , και στη  γρηγορη μεταφορά της μπάλας στην επίθεση από έναν δαιμονισμένο Σέρχι. Οταν οι Καταλανοί κατάλαβαν με ποιο τρόπο μπορούσαν να αντιμετωπίσουν όλα αυτά, ο Λάσο έμοιαζε να ξέμεινε από ιδέες, και ειδικά ιδέες στην άμυνα. Η φυγή των Σλότερ (κυρίως) και Μεχίρι (πως σκατά λέγεται αυτός) , έχει αφήσει τη ρακέτα της Ρεάλ κενή από ψηλούς που μπορούν να αμυνθούν στο πικ εν ρολ. Ετσι όταν η Μπαρτσελόνα άρχισε να γίνεται πιο αποτελεσματική στην επίθεση με τη χρήση των Σάμουελς και Λαουάλ (δηλαδή πιο γρήγορων cutters από τους Ντόλμαν και Τόμιτς), οι αργές περιστροφές των παικτών του Λάσο έβγαλε ένα σωρό ελευθερα σουτ. Ο πιο επιθετικός Σατοράνσκι βοήθησε επίσης τα μέγιστα.

Το πρόβλημα με τη φετινή Ρεάλ είναι αυτό ακριβώς. Ο αμυντικός της άξονας έχει αδυνατίσει λόγω της έλλειψης ενός mobile ψηλού. Λογικά στην πορεία ο προπονητής θα διαπιστώσει ότι ο Ρίβερς θα καταστεί σχεδόν αναντικατάστατος και πως τα λεπτά του Γιούλ θα χτυπήσουν ιστορικά ρεκόρ. Η περιφέρεια θα πρέπει να προσπαθεί πάρα πολύ για να σταματά μία πολύ λειτουργική επίθεση σαν της Μπαρτσελόνα και η χρήση του Σερχι για 28 λεπτά δεν είναι λύση. Τουλάχιστον η επιστροφή του Ρούντι θα βοηθήσει στο να βγουν περισσότερες άμυνες μέσα από κλεψίματα, ενώ σιγά σιγά ίσως ο Μασιούλις κατέβει μία θέση και οι Μαδριλενοι γίνουν μία από τις ομάδες (π.χ. Ολυμπιακός) που θα καταφύγουν σε χαμηλότερα σχήματα όταν ο Αγιόν βρίσκεται στον πάγκο.

Η Μπαρτσελόνα έδειξε σημάδια ανάκαμψης μετά τις ήττες με κάτω τα χέρια από Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ, οι οποίοι πάντως διέθεταν Χάντερ και Χάινς. Ισως σε αυτό τον - γεμάτο τέρατα - όμιλο, ο Πασκουάλ χρειαστεί να καταφύγει συχνότερα στις δύο μεταγραφές δύναμης που έκανε στη ρακέτα, κι ας απορρυθμίζει αυτό ελαφρώς το ντελικάτο επιθετικό παιχνίδι με τα ευφάνταστα plays. Η ομάδα του άλλωστε παραμένει σχεδόν στον πάτο της λίστας των ριμπάουντ (15η!!!),  έχασε πάλι 15 αμυντικά, και χρειάζεται σπρωξίματα και hustle plays. Η αναγκαστική απόσυρση του Ναβάρο χθες την ωφέλησε, και ας ήταν καλός επιθετικά ο μεγάλος σταρ.

Κοίτα να δεις τι σου είναι πάντως. Αν τα βάλετε κάτω, η Μπαρτσα των δύο εύκολων ηττών σε Φάληρο και Μόσχα, έχει αυτή τη στιγμή το απόλυτο προβάδισμα στον όμιλο. Εχει κερδίσει έναν εκ των big four εκτός έδρας, και είναι η μόνη που το έχει καταφέρει αυτό. Τι είπατε, είναι και ο Τρινκιέρι; Eχετε δίκαιο.

Για τη Λαμποράλ, θα έχουμε κάτι το μεσημέρι στη σελίδα στο facebook. Παντως, γέμισε χθες το twitter με τους haters του Μίλος , μετά τις παλαβές αποφάσεις του Σερβου στο τέλος του αγώνα της ΤΣΣΚΑ απέναντι στους Βάσκους. Πρώτον, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί για το τι γίνεται στο twitter. Δεύτερον, haters gonna hate.

Μιας και ο λόγος για το Γενί Τζαμί, ας πάρουμε λίγο άρωμα Πόλης.

Όπως μου είπε ο πατέρας μου, η έκφραση «Fatma Yeni Camide kendini rezil etti» έχει χρησιμοποιηθεί σημειολογικά από τους Ελληνες της Πόλης για να εννοήσουν περίπου την φράση "ε και; στα αρχίδια μας". Αν την αναφέρετε σε Τούρκο, πιθανώς δεν θα την ξέρει, δεν χρησιμοποιείται. Βρίσκω  υπέροχο και άκρως ενδιαφέρον το πώς ένας πληθυσμός μη αυτόχθων, ή εν πάσει περιπτώσει μειονοτικός για να μην τσακωθούμε, χρησιμοποιεί τα κυριαρχικά πολιτισμικά στοιχεία για να διαμορφώσει τις δικές του αντιλήψεις περί συλλογικής ενότητας και διαχωρισμού από την την ίδια την κυριαρχία. Πρόκειται ουσιαστικά για μία πανέξυπνη στρέβλωση που τον τοποθετεί μέσα και ταυτόχρονα έξω από το περιβάλλον που ορίζει την καθημερινή του πράξη.