Mε ρεκόρ 2-2, και με τις δύο ήττες να έρχονται στο τσακ εκτός έδρας από τις αήττητες και φορμαρισμένες Μάλαγα και ΤΣΣΚΑ , η Μπάμπεργκ του Αντρέα Τρινκιέρι έχει κλέψει κάποια βλέμματα από τους συνήθεις πρωταγωνιστές. Οι Γερμανοί είναι ένα καλοδομημένο σύνολο, που έχει αποβάλει τις κακές συνήθειες του Φλέμινγκ, και έχει εξελιχθεί σε μία υπολογίσιμη δύναμη στον φετινό χάρτη της ευρωλίγκα. Ο όμιλος της Μπάμπεργκ είναι δύσκολος, αλλά το πιθανότερο είναι πως η ομάδα του Τρινκιέρι θα περάσει, στηριζόμενη στη χημεια και τους σωστά μοιρασμένους ρόλους.
Το μεγάλο κόλπο του Ιταλού στην μεταγραφική περίοδο ήταν η απόκτηση του Νικολο Μέλι, του πάουερ φόργουορντ της Μιλάνο, ο οποίος υπέφερε μέσα στο άναρχο παιχνίδι του Μπανκι και των διάφορων τρελο-γκαρντ. Ο Μέλι είναι ένας παίκτης που μπορεί να ανοίξει το γήπεδο και να κινήσει τη μπάλα, αλλά δεν γινόταν να αναδείξει τα χαρίσματα του εν μέσω ενός συνόλου που του έδινε τη μπάλα είτε από τύχη, είτε για να τελειώσει μια σκοτωμένη κατοχή.
Στον συμπατριώτη του, ο πρώην κοουτς της εθνικής Ελλάδος προσπαθεί να προσφέρει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, για να τον βοηθήσει να συμμετέχει ενεργά στην επίθεση.
Καποια τετοια pin down screen μακριά από τη μπάλα για τους κοντούς, εχουν καμμιά φορά περισσότερο ως σκοπό να αλλάξουν τα μαρκαρίσματα και να απελευθερωθεί ο Μέλι, και όχι τόσο να προσφέρουν καλά σουτ ή χώρο στους γκαρντ, όπως συμβαίνει συχνά.
Στην Μπάμπεργκ, ο Μέλι έχει βρεθεί δίπλα σε δύο γκαρντ που ξεκινάν γρηγορα τα plays και είναι αλτρουιστές (Γουαναμέικερ, Ζήσης), και αυτό του επιτρέπει να συμμετέχει πολύ περισσότερο στο επιθετικό παιχνίδι. Βγαίνει συχνά στην περίμετρο μετά από πικ εν ποπ ή λειτουργεί ως σκαλοπάτι για τη μεταφορά της μπάλας κάτω από το καλάθι. Στα 4 πρώτα παιχνίδια, ο stretch forward των Γερμανών σουτάρει λίγα και καλά τρίποντα (5/11) και έχει μ.ο. 4,3 ασίστ, νούμερο πολύ μεγάλο για τη θέση. Απέναντι στην επιπόλαια Μακάμπι, έβγαλε 10 τελικές πάσες, κάποιες από αυτές προς τον έτερο "παικτη - έκπληξη", τον 23άχρονο Γερμανό σέντερ Ντάνιελ Τάις.
Ο Τάις είναι 2,06, αλλά φαίνεται πολύ μακρύτερος. Μεγαλύτερο του προσόν είναι πως ξέρει ακριβώς που να τοποθετηθεί στη ρακέτα, καταφέρνοντας συνεπώς να έχει πολύ καλά τελειώματα. Eχει επίσης γρηγορα πόδια και είναι σχετικά δυνατός. Ξεκίνησε την καριέρα του ως τεσσάρι, πράγμα που του έχει επιτρέψει να αναπτύξει και ένα σχετικά αξιοπρεπές σουτάκι (πάνω από 35% στα τριποντα πέρυσι). Στο σύστημα του Τρινκιέρι βέβαια, δεν ασχολείται τόσο με αυτό, όσο με το να κάνει σωστά σκριν και να μπει βαθειά στη ρακέτα. Η παρακάτω φάση είναι χαρακτηριστική για το πώς μπορούν να συνδυαστούν οι δυο παίκτες , έχοντας τον Γουαναμέικερ ως πλέι-μέικερ.
Εδώ, σε ένα πλάγιο πικ, ο Τάις κάνει αυτό που λένε στο Κορακοχώρι Ηλείας "forcing the switch". Δηλαδή ένα πολύ καλό σκριν, το οποίο αναγκάζει την άμυνα να αλλάξει θέλει δεν θέλει. Ο Τάις γυρνάει με ταχύτητα και βάζει στην πλάτη του τον αντίπαλο του, με αποτέλεσμα ο Ραντλ να μένει μέσα να καλύψει και να ξεχάσει τον Μέλι. Η συνέχεια ακολουθεί.
Ο Μέλι κινείται στο high-post , ο Ραντλ ακολουθεί καθυστερημένα, ο Ιταλός παιρνει τη μπάλα και τη πασάρει στον Τάις κάτω από τη ρακέτα για ένα κάρφωμα. Δείτε όμως και μια λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: τη θέση του Νίκου Ζήση στην πρώτη και τη δεύτερη εικόνα. Αυτά τα λίγα βήματα προς τα πίσω φτιάχνουν τη γωνία πάσας του Γουαναμέικερ και γενικώς το spacing της Μπάμπεργκ αγγίζει στην περίπτωση αυτή το τέλειο.
Αυτές είναι βασικές αρχές στο παιχνίδι του Τρινκιέρι, όπως άλλωστε και άλλων προπονητών. Αποστάσεις, ισορροπημένα γκαρντ, συμμετοχή ψηλότερων παικτών στη δημιουργία, ευέλικτοι σέντερ που να ξέρουν και μπάσκετ. Ο Ολασένι δεν είναι ένας από αυτούς και για αυτό δεν παίζει ακόμα πολύ , όμως συχνά στη θέση εναλάσσονται οι Τάις και Χάρις. Ο τελευταίος , αν και φόργουορντ, κατεβαίνει και στο 5 για να παίξει καθαρό πικ εν ρολ παιχνίδι.
Γενικώς, η γραμμή ψηλών της Μπάμπεργκ διαθέτει στοιχεία που να επιτρέπουν την συνεχή κίνηση της επίθεσης και την (με μέτρο) εναλλαγή των θέσεων. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας είναι η απόλυτη προτεραιότητα και για αυτήν η παρουσία του Μέλι και οι γρηγορες τοποθετήσεις του νεαρού Γερμανού σέντερ είναι το δεύτερο κλειδί, μετά από τους δυο εξαιρετικούς γκαρντ.
Το παράπονο μου είναι πως μερικά φαγητά είναι υποτιμημένα. Π.χ. οι γίγαντες. Ξέρετε λοιπόν πως είναι ένα εξαιρετικό συνοδευτικό έδεσμα για κόκκινο κρασί? Λίγη γραβιερούλα, και φτιάχνει κανείς ένα οινογευσιγνωστικό θαύμα. Γίγαντες είχα προχθές. Είχα επίσης ένα κόκκινο που μου είχαν φέρει από την Κροατία κάτι θαυμαστές παύλα μαθητές μου. Pinot Crni, σαν να λέμε Pinot Noir στα Κροατικά, παραγωγός Bolfan Primus, έτος 2009. Θα έπρεπε να το είχα ανοίξει νωρίτερα ή να το είχα αφήσει 2 ώρες έξω, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Θαυμάσιοι οι γίγαντες, ορίστε και το κρασάκι, μήπως βρεθείτε σε τίποτα Κροατικά ντιούτι φρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου