Oι Μπόστον Σέλτικς βρίσκονται σε ανοδική τροχιά και με ρεκόρ 6-4 πλησιάζουν όλο και περισσότερο τα ψηλότερα σκαλοπάτια της Ανατολής. Ο Λεμπρόν και οι Καβς έχουν μία ήττα λιγότερη. Τα τελευταία δυο αποτελέσματα τους ήταν εμφατικές νίκες μέσα στη (λειψή) Οκλαχόμα και στο Χιούστον. Και στα δύο παιχνίδια , οι δύο αντίπαλοι σούπερ σταρ υπέφεραν κάτω από την ασφυκτική πίεση των Κελτών και του αμυντικού υπερόπλου τους, του δευτεροετή (sic) στο ΝΒΑ γκαρντ Μάρκους Σμαρτ. O Σμαρτ, ο οποίος ήδη από πέρυσι μπήκε έστω και δειλά στη συζήτηση για τον καλύτερο αμυντικό του πρωταθλήματος, ανάγκασε μαζί με τους συμπαίκτες του τους Γουέστρμπρουκ και Χάρντεν σε 5/20 σουτ και 16 μόλις πόντους αντίστοιχα.
Η Βοστώνη έχει και άλλους καλούς αμυντικούς σε διάφορες θέσεις: τον Ειβερι Μπράντλει, τον Τζέι Κράουντερ, τον Αμίρ Τζόνσον, τον Εβαν Τέρνερ, τον Τόμας Γερέμπκο *(1). Επάνω στα stops όλων αυτών, και στην κεφαλοποίηση των κατοχών μέσω του υψηλού ρυθμού στην επίθεση, βασίζει αυτή τη τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού της ομάδα. Η πίεση είναι υψηλότατης έντασης και διατηρείται έτσι μέσω ενός απλωμένου rotation που δεν βρίσκει κανέναν παίκτη να αγωνίζεται πάνω από 30 λεπτά μ.ο. Σύμφωνα με τα στατιστικά του NBA.com, οι Σελτικς διακρίνονται περισσότερο από όλες τις ομάδες στο να αναγκάζουν τους αντιπάλους τους σε λάθη, έχουν την 4η καλύτερη άμυνα, μοιράζουν μπόλικες ασίστ (5οι στον τομέα αυτό) και σκοράρουν σχετικά καλά, βρισκόμενοι στην πρώτη δεκάδα και στους πόντους ανά αγώνα.
Θα παρατηρήσατε πιστεύω πως στην παράγραφο που μόλις διαβάσατε, η φράση "αυτή τη στιγμή" έχει σημαδευτεί με έντονα γράμματα. Ο λόγος είναι πως το μπάσκετ που παίζει επί του παρόντος η Βοστώνη δεν είναι ακριβώς το μπάσκετ του προπονητή της. Ή μάλλον είναι. Η όπα, δεν είναι. Οχι είναι.
Είναι δύσκολο να πει κανείς, διότι ο 38άχρονος Μπραντ Στίβενς θεωρείται ένας προπονητικός χαμαιλέων, ο οποίος αλλάζει τακτικές ανάλογα με το υλικό του και προσαρμόζει το playbook του ανάλογα με το τι παίκτες έχει στη διάθεση του. Δεν το λέω εγώ, αλλά κάποιοι πιο ειδικοί από εμένα, οι οποίοι έχουν μπόλικες παραστάσεις από τη δουλειά του στο σκληροτράχηλο κολέγιο του Μπάτλερ. Προσωπικά, είχα παρακολουθήσει μόνο λίγα παιχνίδια τις 2 χρονιές που έφτασε ως απόλυτο αουτσάιντερ στον τελικό του φάιναλ φορ και είχα μόνο υποψίες. Ενα άρθρο που διάβασα πρόσφατα μου τις επιβεβαίωσε.
Σε αυτό, ο αρθογράφος παρουσιάζει τα κυριότερα plays του Στίβενς στο NCAA και δίνει μεταξύ άλλων ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Το Μπάτλερ ήταν από τις πιο αργές ομάδες του κολεγιακού πρωταθλήματος, αλλά ταυτοχρονα μία απο τις πιο αποτελεσματικές, βασιζόμενο κυρίως στον λεπτομερή καθορισμό των αποστάσεων και στο "μοίρασμα" του παιχνιδιού. Τα δύο αυτά τελευταια στοιχεία ο Στίβενς τα έχει διατηρήσει ατόφια μπαίνοντας στον τρίτο χρόνο του στους Σέλτικς, όμως οι πράσινοι της Βοστώνης κάνουν παράλληλα και κάτι εντελώς διαφορετικό: τρέχουν. Βρίσκονται στην πέμπτη θέση των κατοχών, και αυτό είναι μάλλον ο βασικός λόγος της επιτυχίας τους, καθώς στις κατηγορίες που αφορούν τα σουτ εμφανίζουν επιδόσεις γύρω ή κάτω του μετριου.
Με λίγα λόγια, ο ανερχόμενος κοουτς έχει καταφέρει να μεταφέρει από τα (ακόμη πιο) νεανικά του χρόνια την αμυντική σκληράδα, το spacing και την "ισότητα", και έχει παράλληλα εισάγει στον δικό του σκληρό δίσκο νέα στοιχεία που τον βοηθούν να ξεπεράσει κάποιες δυσκολίες εγγενείς στη στελέχωση.
Ο Στίβενς , δείχνοντας παροιμιώδη προσαρμοστικότητα, μεθοδικά και περίπου ύπουλα βάζει τις βάσεις για μελλοντικες επιτυχίες που θα είναι κάθε άλλο παρά εφήμερες. Χτίζει σταθερά έναν κορμό από νέους μαχητές που θυσιάζονται για το σύνολο και τους βελτιώνει μέρα με τη μέρα ώστε να φτάσει στο σημείο να έχει τελικά στη διάθεση του κάμποσους πραγματικά καλούς παίκτες. Εχει βρεί τον άνθρωπο που θα έρχεται από τον πάγκο (Τόμας), τρεις-τέσσερις ψηλούς που έχουν χρόνια μπροστά για να εξυπηρετήσουν (καθείς από το πόστο του) τους σκοπούς του καλού spacing και της στιβαρής άμυνας , έναν σούπερ αμυντικό που βελτιώνεται (Σμαρτ) και μερικές ακόμη σταθερές αξίες που όπου και να πήγαιναν, δύσκολα θα γίνονταν πρωταγωνιτές.
Αυτό που απομένει, είναι ο κορμός αυτός να κάνει περίπου 45 νίκες, να ψηθεί λίγο ακόμη στα πλέι-οφ και ύστερα να πλαισιωθεί με έναν ή δυο παίκτες υψηλότερου βεληνεκούς που δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους σε μία έτοιμη κατά τα άλλα ομάδα. Ο προσαρμοστικότατος Στίβενς θα βρει τότε την ευκαιρία να αναβαθμίσει και την επιθετική αποτελεσματικότητα στο μισό γήπεδο.
Από όσα διαβάζω δεξιά και αριστερά από ειδικούς σε θέματα salary cap και μισθοδοσίας, ο κοουτς των Σέλτικς, μαζί με τον τετραπέρατο και αμφιλεγόμενο Έιντζ, έχουν αυτή τη δυνατότητα. Μπορούν να ξεφορτωθούν μερικά σχετικά υψηλά συμβόλαια (π.χ. Τζόνσον) και να δημιουργήσουν εύκολα χώρο για έναν σταρ, χωρίς παράλληλα να θυσιάσουν πολλά από όσα έχουν στρώσει μέχρι σήμερα. Αν είναι έτσι, τότε η μεγάλη παραδοσιακή δύναμη του ΝΒΑ γίνεται ξανά το μέλλον.
* (1) Ενα καλό άρθρο που παρουσιάζει συνοπτικά τα υπέρ και τα κατά της στελέχωσης των Σέλτικς θα βρείτε εδώ. http://www.celticsblog.com/2015/10/28/9624944/nba-season-preview-brad-stevens-is-a-star-but-dont-sleep-on-the
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου