Πάρκερ, Γκασόλ ή Νοβίτσκι? Θεσαμε το ερώτημα στους φανζ του Β.G. στη σελίδα στο facebook και πήραμε άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το κοινό είναι ενημερωμένο, όχι αστεία. Και αυτό διότι στην κρίση του μέτρησε περισσότερο η καριέρα και τα κατορθώματα των τριών στο ΝΒΑ. Αυτό είναι λογικό. Το μπάσκετ εμφανίζεται στις ΗΠΑ στο κορυφαιο του επίπεδο και ο ανταγωνισμός δεν βρίσκει ισοδύναμα σε άλλα πρωταθληματα ή στις διοργανώσεις της ΦΙΜΠΑ. Μην ξεχνάτε πως το ΝΒΑ είναι ο τόπος στον οποίο ο Διαμαντίδης επέλεξε να μην πάει ποτέ και ο Σπανούλης πέρασε και δεν ακούμπησε. Ας δούμε λοιπόν τα επιχειρήματα που στηρίζουν λογικότατα την επιλογή κάποιου υπέρ ενός εκ των τριών παιχταράδων, με την υποσημειωση οτι όλο αυτό είναι για να γινεται κουβέντα, καθώς αντε τωρα να βγάλει κανείς άκρη για το ποιος ειναι καλύτερος.
Τόνι Πάρκερ.
Για τους Σαν Αντόνιο Σπερς θα μπορούσαμε να μιλάμε όπως μιλάνε οι σινεφίλ για τις ταινίες του Κιούμπρικ, του Ταρκόφσκι ή του Φελίνι. Βλέποντας δηλαδή ένα παιχνίδι, θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε π.χ. οτι αυτό είναι "Σαν Αντόνιο της δευτερης περιόδου" ή "αυτοί είναι Σπερς της ευρωπαικής εποχής", όπως δηλαδή λέμε για τα "αμερικάνικα χρόνια του Βιμ Βέντερς", που το λέμε συνεχεια δηλαδή , δεν ξέρω αν το εχετε ακούσει.
ΣΜΑτους Σπερς της τρίτης περιοδου, στα 2 τελευταια πρωταθλήματα, ο πιο σημαντικός παίκτης ειναι μαλλον ο Τόνι Πάρκερ. Η διαφορά από τους άλλους είναι μικρή, (αλλοίμονο, μιλάμε για ολόκληρο Ντανκαν), αλλά η αλήθεια είναι πως τα τελευταια χρόνια ο Πόποβιτς σχεδιάζει τα επιθετικά του συστηματα εν πολλοίς γύρω από τις εμπνευσεις του Γάλλου. Για παράδειγμα, το περιβόητο Spurs Loop, μία σειρά από σκριν κάτω από το καλάθι, γυρω από τα οποία ο Πάρκερ κινείται όπως θέλει ανάλογα με την κρίση του. Το παρακάτω βίντεο, το οποίο αν θυμάστε έχουμε παρουσιάσει και παλιότερα, δείχνει το μεγαλείο του ανδρός: γυρω από το ίδιο play, σχεδόν κάθε κατάληξη ειναι διαφορετική. Οπως λεει και ο φιλος Κωνσταντινος Κουλούρης, θα επέλεγε Πάρκερ περίπου για αυτό το λόγο: "ήταν το μυαλό στην καλοκουρδισμένη μηχανή του Σαν Αντόνιο".
Ο Πάρκερ , στην απόλυτη ακμή του, κατέχει και ένα μεγάλο παράσημο, το βραβείο του MVP των τελικών του ΝΒΑ το 2007, και φυσικά είναι κάτοχος τεσσάρων δαχτυλιδιών. Ο φίλος Nikos Karagiannis στέκεται σε αυτό: "οταν εισαι 1.80 και εχεις τέσσερα δαχτυλίδια...το αξίζεις!".
H αλήθεια είναι πως ο Τόνι υπερτερεί σε τίτλους των αλλων δυο, χωρίς να είναι Ρόμπερτ Χόρι. Σε όλα τα πρωταθλήματα που πήρε με τους Σπερς, ήταν και ο ίδιος πρωταγωνιστής, ενώ σιγουρα είναι ο βασικός υπευθυνος για όσα κατάφερε η εθνική ομάδα της χωρας του στις διεθνείς διοργανώσεις. Ο Πάρκερ κυριολεκτικά "έβαλε τους λουζερς πάλι στο μπασκετικό χάρτη", όπως μας λεει ο φίλος Panagiotis Liakopoulos, ο οποίος δίνει και μια πιο φιλελληνικήξ προσέγγιση: "ειναι κολλητός του Σπανούλη". Εμ αυτό που το πάτε? Σε άλλο μηκος κύματος, και πιο πολιτικά, κινείται ο συνδιαχειριστης Iason Sekeris, ο οποίος μας θυμίζει πως ο Γάλλος σταρ "είναι αντιμνημονιακός". Παρόλα αυτά, η ιδιότητα του αυτή δεν κατάφερε να σπρώξει τη ΛΑΕ στο κατώφλι της Βουλής και τώρα η Ζωή εποφθαλμιά ανοιχτά το θρόνο του Λαφαζάνη.
Παου Γκασόλ.
Οι πρόσφατες εντυπωσιασκές εμφανίσεις του στο ευρωμπάσκετ ήταν λογικό να μαγέψουν και τους φίλους της σελίδας, οι οποίοι στάθηκαν εν πολλοις στα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, τα οποία είναι περίπου ασύγκριτα με αυτά οποιουδηποτε άλλου συγχρονου ευρωπαίου ψηλού. Για παράδειγμα, ο χειρισμός της μπάλας που αναφέρει ο Fillip Fns, ή το all-around παιχνίδι του σε άμυνα και επίθεση (Κρίτων Τζίμας), το οποίο συνοψίζει πολύ καλά ο φίλος Efthymis Kons: "Παίζει με πλάτη στο καλαθι, με φατσα, εξαιρετικό σουτ από μέση απόσταση, τρίποντο από την κορυφή. Στην άμυνα, όταν φυσικά και ο αντιπαλος είναι καποιου επιπεδου, κλειδώνει πάνω του και ειναι πολύ καλός στο μπλοκ." Σε αυτά, να προσθέσουμε και την ικανότητα του στην πάσα, η οποία στο πρόσφατο ευρωμπάσκετ μεταφράστηκε σε 3 ασίστ ανά αγώνα, νούμερο σπάνιο για ψηλό.
Με όλα αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς με το οτι ο Πάου ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της δυναστείας της Ισπανίας τα τελευταια δέκα χρόνια και ο αδιαμφησβήτητος ηγέτης της, αντίστοιχος του Βασίλη Λεβέντη κατά τον Αλέξανδρο Παπαιωάννου. Επίσης, διόλου τυχαια δεν σχεδίασε μαζί του ο Φιλ Τζάκσον την πιο πρόσφατη βερσιόν των πρωταθλητών Λέικερς, το 2009 και το 2010. Ο Γκασόλ ταιριαξε ιδανικά στην τριγωνική επίθεση, η οποία το τελευταιο που απαιτεί είναι σκριν στη μπάλα και roll στη ρακέτα, αλλά αντίθετα είναι ένα συστημα το οποίο καλεί τους παίκτες να εκτιμήσουν μόνοι τους το timing της πάσας, τις σωστές θέσεις και τις κινήσεις τους στο γήπεδο. Η τριγωνική επίθεση αποτελεί περισσότερο ένα πλαισιο, και όχι τόσο ένα σετ με clear-cut οδηγίες. Για να λειτουργήσει, χρειάζεται μεγάλους παίκτες και το παρακάτω παράδειγμα συμπυκνώνει σε 25 δευτερόλεπτα όλες τις επιπλέον αρετές του μεγάλου Ισπανού. Δείτε την κίνηση, τη θέση, την πάσα.
O Γκασόλ, με την πραγματικά απίθανη παικτική του πληρότητα, ήταν ο αδιαμφησβητητος υπαρχηγός του Κόμπε στις τελευταιες καλές χρονιές των Λέικερς. Στους τελικούς του 2009 απέναντι στο Ορλάντο είχε 18,6 πόντους και 9,2 ριμπάουντ, και την επόμεν χρονιά στη σειρά 7 παιχνιδιών απέναντι στη Βοστωνη διατηρησε τον μ.ο. στο σκορ και κατέβασε 11,6 ριμπάουντ. "Ηταν σκληρό για μένα να τον βλέπω να φευγει", δηλωσε ο Μπράιαντ σε ανύποπτο χρόνο, βλέποντας τον Γκασόλ να αναγεννιέται πέρυσι με την φανέλα των Μπουλς. Το ότι φοράει άλλωστε την ιστορική κόκκινη εμφάνιση, είναι αρκετό για να έχει την προτίμηση του Nikos Haralabidis : "Γκασόλ γιατί παίζει στα Μπουλς". Τόσο απλά.
Ντιρκ Νοβίτσκι.
Σε αυτή την περίπτωση, τις επιλογές των φανζ βαρυναν τα νούμερα, καθώς και η ηγετική παρουσία του Γερμανού στο πρωτάθλημα των Ντάλας Μάβερικς το 2011. Η αλήθεια είναι πως αυτό ήταν (και είναι) μοναδικό επίτευγμα για Ευρωπαιο παίκτη, εξ'ού και ο Νοβίτσκι συγκέντρωσε τελικά τις προτιμήσεις των περισσοτερων, μαζί και τη δική μου. Προσπερνάμε λοιπόν το ποιους ειχε συμπαικτες στο χάλκινο της Γερμανίας στο μουντομπάσκετ 2004 και στο αργυρό του ευρωμπάσκετ του 2005 και πάμε στην αλησμόνητη σειρά απέναντι στο Μαιάμι. Ο Γκασόλ έπαιζε μαζί με τον Κόμπε και ο Πάρκερ είχε μαζί του τον Ντάνκαν. Στους Μάβερικς, ο Νοβίτσκι ήταν ο αντίστοιχος "Κόμπε" και ο αντιστοιχος "Ντάνκαν". Οι άλλοι έπαιζαν μαζί του.
"Ο,τι έκανε, το έκανε σχεδόν μόνος" λεει ο Damianos Sanidas. "Πήρε πρωτάθλημα με καλύτερο συμπαίκτη τον Τζ. Τέρι", σημειώνει η φίλη Eleni Giannopoulou και έχει απόλυτο δίκιο. Και τι πρωτάθλημα? Απέναντι στο Μαιάμι των Big Three και όντας καθοριστικός στα κρίσιμα σημεία της σειράς των τελικών, στη λεγόμενη crunch time, κάτι που πολύ σωστά επισήμανε ο φίλος Johnny Brokovich. Θυμηθείτε πως οι Μαβς ισοφάρισαν σε 1-1 μέσα στην έδρα των Χιτ, μέσω ενός απλού iso από τα τόσα που έτρεξε ο Carlisle για τον καλυτερο του παίκτη.
Τα στατιστικά των τελευταιων λεπτών εκείνων των τελικών βγάζουν μάτι. Δωστε βάση: Ο Ντιρκ , στα τεταρτα δωδεκάλεπτα της σειράς, εβαλε 62 πόντους, οσους Λεμπρόν και Ουέιντ μαζί! Σε αυτά τα σουτ είχε ποσοστό 51%, την ωρα που οι δυο αντιπαλοι σταρ είχαν 46%, ενώ έβαλε 24/24 (!!!) βολές, την ωρα που οι δυο σταρ του Μαιάμι είχαν 11/14. Μιλάμε για ισοπέδωση.
Στέκομαι περισσότερο σε αυτά, γιατί όσο να ναι οι μεγάλοι αγωνες απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους δείχνουν το μέγεθος των παικτών. Παρόλα αυτά, τα επιχερηματα των φίλων της σελίδας είναι εξίσου δυνατά. Δέκατος σκόρερ όλων των εποχών ξεπερνώντας τον Oscar Robertson, μια φορά ΜVP της Λίγκας, 12 συνεχόμενες φορές στις all-ΝΒΑ teams 6 φορές στην καλύτερη πεντάδα, 13 φορές all star. Αυτά τα νουμερα μας θυμίζει ο Panos Pamperis, τα οποία όπως λεει ο Panos Roumpas τον κατατάσσουν στους "καλύτερους παίκτες που πάτησαν ποτέ το παρκέ." Αν θέλετε και επιπλέον απόδειξη, ο Kosmas Kap μας επισημαινει πως ο Νοβίτσκι "είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία της λίγκας με τουλάχιστον 25.000 πόντους , 10.000 rebounds, 1.000 τρίποντα και 1000 blocks."
Mίλαμε προφανώς για απίθανα πράγματα, τα οποία δεν βρίσκουν αντιστοιχίες σε άλλους Ευρωπαίους. Πιθανώς, η μόνη σοβαρή ένσταση που μπορεί να έχει κανείς, είναι η παρουσία του Γερμανού στην άμυνα. Ομως, και για να κλεισουμε με αυτό, σημασία δεν έχει η προσωπική άμυνα, αλλά αν η ομάδα λειτουργεί αμυντικά με τον συγκεκριμένο παίκτη στη σύνθεση. Εκεί στέκεται ο Γιάννης Χάτσιος του εξαιρετικού The Ball Hog .
Για τα χρόνια του peak του, και μιλώντας κυρίως από το eye test, προλάβαινε και κάλυπτε πολύ χώρο σε λίγο χρόνο, είτε αυτό είχε να κάνει με help defense, είτε είχε να κάνει με την αντιμετώπιση pick and rolls. Δεν ήταν elite, έκανε όμως τη δουλειά του, όπως του τη σχεδίαζε πάντα και ο Carlisle. Shot-blocker δεν ήταν ποτέ, αλλά λόγω ύψους δεν ήταν απλή υπόθεση το να σκοράρεις μπροστά του είτε όταν ερχόταν για βοήθεια στη weakside, είτε σε post-ups. Γενικά δε θυμαμαι κανέναν αντίπαλο να τον γλεντάει.
Δεν ήταν Kevin Love θέλω να πω, που οι αντίπαλοί του στήνουν lay-up line.
Αν το πάμε και στατιστικά, χωρίς να έχει και μεγάλη ουσία γιατί παίζει σοβαρό ρόλο η αποτελεσματικότητα της ομαδικής άμυνας, το Defensive Rating του από το 2000 έως το 2008 δεν ήταν ποτέ πάνω από 104, και μέχρι και το '12 μια φορά πέρασε το 105, που απο εκεί και έπειτα τα πράγματα ασχημαίνουν.
Νοβίτσκι λοιπόν για το κοινό της σελίδας και μάλλον δικαια. Η συζητηση μπορεί να συνεχιστεί.
Και δυο υστερόγραφα για τους λάτρεις της τακτικής και του ΝΒΑ.
ΥΓ 1. Στο βιντεο που ακολουθεί, δειτε πως το loop των Σπερς έχει περάσει και σε άλλες ομάδες, με πρωτους τους πρωταθλητές Ουόριορς.
YΓ 2. Επίσης, τα παρακατω στιγμιότυπα δείχνουν πως οι Λέικερς έτρεξαν την τριγωνική επίθεση στους τελικούς του 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου