Δεν ξέρω αν το θυμάστε, πιθανότατα όχι, αλλά σε προηγούμενο σημείωμα έτυχε να είχα κυκλώσει ένα παιχνίδι της πρώτης ημέρας του ευρωμπάσκετ: αυτό ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία. Εκεί προσδοκούσα πως υπήρχε το πεδίο να γίνει μία έκπληξη με σημασία μεγαλύτερη από ο,τι π.χ. της νίκης της Ολλανδίας επί της Γεωργίας. Ποιος νοιάζεται άλλωστε για τους Ολλανδούς τώρα μωρε...
Αυτό που δεν περίμενα ήταν πως οι Τούρκοι θα κέρδιζαν σε παιχνίδι υψηλού σκορ. Ομάδα δουλεμένη στην άμυνα (η τελευταια κατοχή των Ιταλών το απέδειξε), το σύνολο του Αταμάν δεν παρουσίαζε στα φιλικά κάποια εξαιρετική επιθετική εικόνα. Παρόλα αυτά, κατάφερε να σκοράρει 89 πόντους βασιζόμενη στις κατοχές που προέκυψαν από τα λάθη των αντιπάλων και χτυπώντας κατά κόρον την μεγάλη ιταλική τρύπα κάτω απο το καλάθι. Ο Ερντέν (!) έβαλε 22 ολόκληρους πόντους, κυρίως από πικ εν ρολ. Οι Ιταλοί πρέπει να είναι έτοιμοι να παίξουν άμυνα, αλλιώς θα φύγουν νωρίς. Μην ξεχνάτε πως ο κοουτς Νοβίτσκι παίζει στην έδρα του και δεν αστειεύεται, παρά την δύσκολη νίκη απέναντι στους έντεκα -sson και τον έναν -ίνσκι.
Αμυνα παίζει σίγουρα η εθνική μας. Το στυλ παιχνιδιού των Σκοπιανών αιφνιδιασε κάπως, όχι όμως περισσότερο από την ανεκδιηγητη βλακεία του Αντ1 να κόψει ένα κομμάτι παρκέ και να το βάλει πάνω από τη συντομογραφία του ονόματος των αντιπάλων. Οταν στο 2ο ημίχρονο οι διεθνείς μας έδωσαν βάση στις αλλαγές και έμειναν πολύ κοντά στους αντίπαλους σουτέρ, το πράγμα πήρε το δρόμο του, και μια αγχωτική πρεμιέρα κατέληξε σε περίπατο. Πέραν των διακριθέντων που θα κερδίσουν δίκαια τη θέση τους στα σημερινά πρωτοσέλιδα (Πρίντεζης, Σλούκας), αξίζει ιδιαίτερη μνεία στην αμυντική παρουσία του Κώστα Παπανικολάου στο 3ο δεκάλεπτο. Ο Κατσικάρης τον εμπιστευθηκε έναντι του ελλειπώς συγκεντρωμένου Αντετοκούνμπο, και εκείνος ανταποκρίθηκε απόλυτα στα καθήκοντα του. Το θέμα είναι πως η εθνική θα τον χρειαστεί να κάνει παραπάνω πράγματα στο μέλλον. Το ρόστερ μας δεν μοιάζει μέχρι στιγμής τόσο βαθύ όσο στις διαφημίσεις.
Κατάλαβα πως θα κρδίζαμε εύκολα πάντως, όταν είδα μέχρι και τον Χεντριξ να σουτάρει τρίποντο. Ενα καλό νέο είναι σίγουρα πως η ομάδα μας έδειξε επιμονή στο να μεταφέρει το παιχνίδι στη ρακέτα. Ενα κακό είναι πως ήταν απρόσκετη στο γρηγορο transition, ένα όπλο που θα χρειαστεί πολύ στη συνέχεια, ειδικά αν απέναντι μας βρεθεί καμμιά Ισπανία. Τους είδατε τους Ισπανούς? Επιβάλλουν γρηγορο ρυθμό αλλά δεν παρασύρονται σε αυτόν όταν οι ίδιοι γυρνάν στην άμυνα. Οταν πήραν μια καλή διαφορά, οι Σερβοι έφεραν το παιχνίδι στα ίσα στηριζόμενοι στο μελετημένο spacing σε γρηγορες επιθέσεις και σε τρίποντα μαχαιριές. Ο Νεμάνια Μπιέλιτσα ήταν για άλλη μια φορά καθοριστικός σε κλειστό παιχνίδι. Αν η Σερβία φτάσει 4άδα, θα το κάνει με αυτόν να είναι ο MVP του τουρνουά.
Στα υπόλοιπα, ξεχωρισε η μετά κόπων και βασάνων επικράτηση της Γαλλίας επί των Φινλανδών, η διαπίστωση πως οι Ουκρανοί μάλλον θα περάσουν ως δευτεροι αν σε αυτή τη θέση δεν βγουν οι Τσέχοι, και πως το αποψινό παιχνίδι με τους Κροάτες είναι το πιο δύσκολο στον όμιλο για την εθνική μας. Αν κερδίσουμε, μη βιαστείτε πάντως να χρίσετε τους Ισπανούς ως τους πιθανότερους αντιπάλους μας στην 8άδα. Ο Β όμιλος έχει πολλά ψωμιά ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου