Το καλύτερο τριάρι της Ευρωλίγκα

Πολλές φορές οι θαυμαστές ή οι μαθητές μου , έχουν εύλογες απορίες , και όταν με συναντούν τυχαία στο δρόμο, στο μετρό, στο Six Dogs ή ακόμη ακόμη και στο Dal Professore, δεν με αφήνουν να φάω μία μακαρονάδα με σκορπίνα με την ησυχία μου. "Καλα πόσο γαμάς ρε Giorgo; " είναι μία από τις συχνότερες ερωτήσεις, οι οποίες με κάνουν να νιώθω σαν τον τύπο από τον οποίο έκλεψα αυτή την εισαγωγή.  Στον τομέα των ερωτημάτων που δεν απαντώνται εύκολα με ένα "πάρα πολύ" ή ένα "απίστευτα" , εκείνο που τελευταία με έκανε να κοντοσταθώ και να αναρωτηθώ ενώπιον του κοινού είναι το εξής: "ποιό είναι δάσκαλε κατά τη γνώμη σου το καλύτερο τριάρι της φετινής ευρωλίγκα μέχρι και τον πρώτο γύρο του τοπ-16";

Eλα μου ντε....

Μήπως είναι ο Ματ Λοτζέσκι; Είμαι Ολυμπιακός, αλλά μάλλον όχι. Μηπως ο Ντατόμε; Χμ... Οταν η Φενέρ τα βρίσκει σκούρα η μπάλα πάει στα χέρια του, αλλά σε πολλά σημεία του παιχνιδιού είναι παρών-απών.  Ο Ρούντι έχει τραυματιστεί, ο Περπέρογλου δεν είναι σίγουρα, ο Μόνια όχι (αφήστε που παίζει stretch 4), o Nτίμπλερ μόνο σουτάρει και ο Οσμάν μόνο τρέχει, άντε πες να είναι ο Πάβλοβιτς.

Οχι, το καλύτερο τριάρι της φετινής ευρωλίγκα είναι ο Ανταμ Χάνγκα, ο πλάγιος στον οποίο ο Περάσοβιτς δίνει τα περισσότερα λεπτά από κάθε άλλον παίκτη στο rotation της ομάδας του. Ο Χάνγκα γίνεται σε λίγες μέρες 27, και η εξέλιξη της καριέρας του τον βρίσκει αναντικατάστατο σε μία ομάδα-έκπληξη, η οποία διανύει πορεία πρωταθλητισμού χάρη σε εκείνον και διάφορους άλλους underachievers των ευρωπαικών γηπέδων, που συστηματικά διαφεύγουν της προσοχής των μεγαλύτερων κλαμπ. Η Λαμποράλ είναι η ομάδα που παίζει την καλύτερη άμυνα στο τοπ-16 βάσει ρυθμού, σκοράρει κάμποσο (80 πόντους ανά παιχνίδι), και δείχνει το δρόμο σε όσους ανταγωνιστές της δεν μπορούν να βασιστούν στο περιφερειακό τους σουτ. Οι Βάσκοι πάνε τα παιχνίδια τους σε σχετικά υψηλά σκορ, παρόλο που σουτάρουν με το χειρότερο ποσοστό από τα 6,75, με μόλις 33% .

Ο λόγος δεν είναι άλλος από την αφομοίωση των στοιχείων που αντιπροσωπεύει καλύτερα από όλους ο Ούγγρος φόργουορντ. Αμυντική προσήλωση, βοήθεια σε όλους, ενέργεια και εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας για πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Η Λαμποράλ κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει τον Χάνγκα, το ίδιο κάνει ίσως κι αυτός (δηλαδή βλέπει τον Χάνγκα).

Aς αφήσουμε τις εξυπνάδες και ας δούμε όλα αυτά.

Το πρώτο που προσφέρει στον Περάσoβιτς το βασικό τριάρι του είναι κάλυψη τέτοια, ώστε ο Κροάτης κοουτς να μπορεί να πιέσει τη μπάλα με πάνω από έναν παίκτη. Αν π.χ. η ομάδα επιλέξει να πρεσάρει ψηλά (όπως κάνει κατά καιρούς), ο Χάνγκα θα ελέγξει τις τρύπες που προκύπτουν από πίσω και θα προσπαθήσει να βγει επάνω στην πάσα, όπως στην φωτό που ακολουθεί.

Η έκρηξη του παίκτη στο ξεπέταγμα επιτρέπει τις παγίδες στους πασέρ και στο μισό γήπεδο, καθώς μία μέτρια πάσα χωρίς μεγάλη ταχύτητα , μπορεί να καταλήξει στα χέρια του. Οπως άλλωστε συνέβη και στην εξέλιξη της φάσης που βλέπετε παρακάτω, όταν ο Μάντζαρης προσπάθησε να πασάρει στον Σπανούλη.

Ο Ούγγρος είναι ένας πολύ καλός κλέφτης, με μ.ο. 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα και η δυνατότητα του αυτή βοηθά τις περιστροφές και την κάλυψη των αμυντικών κενών. Ο Περάσοβιτς έχει καταφέρει να καλύψει τις αδυναμίες του Μπουρούση στον τομέα αυτό, χάρην σε ένα σύνολο αφοσιωμένων παικτών, των οποίων αμυντικά ηγείται ο Χάνγκα, ο οποίος είναι επίσης ικανότατος στην άμυνα στον άερα και στα ριμπάουντ. Αυτό συμβαίνει διότι ο ρόλος του είναι συνήθως αυτός.

Μιλάμε φυσικά για το Νο 8 και όπως βλέπετε καλύπτει χώρους στα πικ εν ρολ τέτοιους, ώστε να μπορεί να δώσει βοήθειες παντού, ακόμη και πολύ ψηλά στον αέρα αν χρειαστεί. Κοιτάξτε τι έπαθε πριν λίγες μέρες ο Μαρτίνεθ από τον αλτικότατο small forward, ενώ παράλληλα παρατηρήστε την τοποθέτηση του, η οποία μοιάζει με αυτήν ακριβώς από πάνω.

Bρήκα πολλές ανάλογες φάσεις, στις οποίες ο ρόλος σε συνδυασμό με την αμυντική οξυδέρκεια και τα αθλητικά προσόντα είχαν αυτό το αποτέλεσμα.  Ετσι εξηγείται εν μέρει και ο υψηλός για τη θέση αριθμός των 1,6 κοψιμάτων ανά παιχνίδι και επίσης τα 7 (!) ολόκληρα ριμπάουντ μ.ο. στο τοπ-16, που τον κατατάσσουν τέταρτο μεταξύ όλων των ριμπάουντερ. Αυτό για small forward είναι κάτι πολύ σπάνιο, όπως άλλωστε και η 3η θέση στα αμυντικά 'σκουπίδια'.

Ο Χάνγκα είναι ουσιαστικά ο παίκτης που θα ολοκληρώσει την αμυντική ομαδική προσπάθεια ή περιστροφή, είτε βγαίνοντας για κόψιμο, είτε για κλέψιμο/γρήγορο close out, είτε καθαρίζοντας το αμυντικό ριμπάουντ, το οποίο άλλωστε είναι και η απόδειξη ότι μία άμυνα πήγε καλά.  Με λίγα λόγια , είναι ο παίκτης που "δενει" όλη την ανασταλτική λειτουργία της Λαμποράλ, και ως εκ τούτου η επιρροή του στο είδος παιχνιδιού που έχει επιλέξει ο προπονητής του είναι τεράστια.

Αυτός ο παράγοντας της επιρροής, είναι εξάλλου και εκείνος που κατά τη γνώμη μου μετράει περισσότερο στις κρίσεις γύρω από τους παίκτες . Και ο Χάνγκα ασκεί κάμποση τέτοια και επιθετικά, χωρίς να αποτελεί έναν εκ των βασικών πόλων στο σετ παιχνίδι των Βάσκων. Παρόλα αυτά, έχει πολύ συγκεκριμένο ρόλο σε δύο τομείς, ένας εκ των οποίων καθοριστικός στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της ομάδας.

Πρόκειται φυσικά για το γρήγορο transition , το οποίο πολλές φορές ξεκινά από τα χέρια του Ούγγρου. Η έφεση στο αμυντικό ριμπάουντ από έναν παίκτη ύψους 1,99 παρουσιάζει ακριβώς αυτό το πλεονέκτημα, ότι δηλαδή η μπάλα μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα από τον ριμπάουντερ χωρίς να χρειαστεί άμεση πάσα (όπως συμβαίνει με βαρύτερους παίκτες). Μία κατοχή που καταλήγει στα χέρια του small forward των Βάσκων σημαίνει πολλές φορές άμεσο κατέβασμα της μπάλας με τρίπλα σε χώρους όπου μπορεί να μοιραστεί όμορφα το παιχνίδι.

Στο παρακάτω βίντεο, προσέξτε δύο φάσεις, αυτή στο 0:23 και εκεινη στο 0:42.  H πρώτη αφορά άνοιγμα του αιφινδιασμού μετά από ριμπάουντ και η δεύτερη κλέψιμο μετά από παγίδα των άλλων γκαρντ, όπως αναλύσαμε στα προηγούμενα παραδείγματα. Και στις δύο ο Χάνγκα μετατρέπει πανεύκολα την κερδισμένη κατοχή σε εύκολους πόντους, και αυτή τη δυνατότητα ο Περάσοβιτς την έχει εκμεταλλευτεί πολύ.

Κατα τα λοιπά, και για να περάσουμε και στο δεύτερο τομέα, ο φόργουορντ των Βάσκων απέχει ένα 10% ποσοστό στα τρίποντα από τα να γίνει ένας αληθινά πληρέστατος παίκτης. Αυτό ίσως είναι δύσκολο να συμβεί, παρόλα αυτά ο Περάσοβιτς δεν σκάει και ιδιαίτερα διότι συνήθως γύρω του βρίσκονται παίκτες που θα πάρουν εκείνοι τα μακρινά σουτ. Σε ένα σύνολο που μέχρι και ο βασικός σέντερ ανοίγει το γήπεδο με τις τοποθετήσεις του , ο ρόλος του Χάνγκα επικεντρώνεται σε ο,τι έχει να κάνει με τις κινήσεις στη base line ή τα κοψίματα από την αδύνατη πλευρά την ώρα του πικ , εκεί που αν βρει ένα καλό πάτημα, μετά στον αέρα είναι ασταμάτητος. Ετσι προκύπτουν κάτι τέτοια....

Το γερό πρώτο βήμα δίνει τέλος στον προπονητή του τη δυνατότητα να τον βγάλει πίσω από pin down ή curl screens (σκριν μακριά από τη μπάλα τέλος πάντων), σε θέση που να μπορεί να πάρει τον κεντρικό διάδρομο και να τελειώσει με λέι-απ ή κάρφωμα. Οσο και αν αυτά (όπως και τα base line cuts) δεν προκύπτουν συνέχεια στο παιχνίδι των Βάσκων , άλλο τόσο δεν παύουν να αποτελούν μία απόδειξη πως το βασικό τριάρι της Λαμποράλ μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τους χώρους που δημιουργεί το παιχνίδι της.

Αν είναι να τσακωθούμε για τον Χάνγκα πάντως, τότε ας γίνει και μία υποχώρηση. Ο Ούγγρος έχει μειονεκτήματα. Όπως προαναφέρθηκε, το μακρινό σουτ του δεν είναι αξιόπιστο (το χθεσινό 6/7 τριπ. για το ισπανικό final 8 ήταν εξαίρεση), ενώ ο χειρισμός της μπάλας σε μικρούς χώρους ή στην αλλαγή κατεύθυνσης μέτριος. Παρόλα αυτά , η ομάδα δεν του έχει αναθέσει παρά ελάχιστες αρμοδιότητες που να σχετίζονται με αυτούς τους τομείς. Ετσι έχει βρει στο πρόσωπο του έναν ηγέτη χαμηλών τόνων και υψηλών ρυθμών, που περνάει σχεδόν απαρατήρητος στις αξιολογήσεις του Τύπου για τους κορυφαίους της σεζόν. Και αυτό είναι κατάφωρη αδικία για τον παίκτη που λειτουργεί σαν "κόλλα" μεταξύ των κομματιών της Λαμποράλ, και που αντιπροσωπεύει όσο κανείς άλλος το όμορφο μπάσκετ που παίζει.

Ναι, ο Ανταμ Χάνγκα είναι το καλύτερο τριάρι της ευρωλίγκα μέχρι και το τέλος του πρώτου γύρου του τοπ-16. Ή εστω το πιο χρήσιμο.