Στην Αλμπα, ο Ομπράντοβιτς χαίρεται να "παίζει" με τους ρόλους και τις αποστάσεις των ψηλών του. Μπάνιτς, Μακλίν και Ραντόσεβιτς εναλλάσονται στο rotation χωρίς να είναι γενικά ξεκάθαρο ποιος παίζει σε ποια θέση. Για εμάς εννοώ, για εκείνους προφανώς είναι. Για δείτε.
O Ραντόσεβιτς είναι κανονικά το πεντάρι των Γερμανών, τουλάχιστον έτσι έπαιζε ως επί το πλείστον στον πρώτο γύρο. Στο τοπ-16, ο Μακλίν έχει μετατοπιστεί σε πολλές περιπτώσεις στη θέση 5, έτσι ωστε η ομάδα του να εκμεταλλευεται το καλύτερο σουτ που έχει ο Κροάτης. Τα mid-range εκείνου και του Μπάνιτς είναι μια επιλογή που η Αλμπα λατρευει. Το τρίποντο αποτελεί μια λιγότερο δημοφιλή οδό, οι Γερμανοί σουτάρουν μόλις 16 ανά αγώνα.
Στο παραδειγμα μας όμως, για να μην ξεφευγουμε. Εδώ υπαρχουν 3 επιλογές. Roll του Μακλίν και πάσα προς τα μέσα, πάσα στον Ραντόσεβιτς για mid-range, πάσα στον Ρέντινγκ (νο. 15) για να δώσει συνέχεια στην κίνηση της επίθεσης - το περασμα της μπάλας στον ακροβολισμένο Ρενφροε είναι μάλλον δύσκολο. Η άμυνα του Αστέρα προσφέρει την τρίτη επιλογή, η οποία όμως οδηγεί στην δεύτερη.
O Ρεντινγκ παίρνει το drive απεναντι σε έναν μόνο αντίπαλο και έχοντας μπροστά του μια άδεια ρακέτα. Ο Μαριάνοβιτς δεν αφήνει τον Μακλιν και η βοηθεια έρχεται από τον Μίτροβιτς, με τον Αμερικάνο να περνάει τη μπάλα στον Ραντόσεβιτς για ένα ευστοχο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα.
(Ασχετο περίπου: Η επίθεση ειναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένο το spacing της Αλμπα όπως επίσης και του ρόλου που έχει ο αναβαθμισμένος Ρεντινγκ. Παίζοντας είτε στη θέση 2 (σε σχήματα με τον Γκίφει ή τον Κινγκ στο 3) είτε στη θεση 3 όπως εδώ (οπου υπάρχουν οι Ρενφροε, Χάμοντς), ο Ρέντινγκ αναλαμβάνει να οργανώσει πολλές επιθέσεις ως δευτερογενές σημείο αναφοράς σε περίπτωση που δεν βγει το πρώτο πικ. Οι ικανότητες του στο διάβασμα του παιχνιδιού και στο drive του έχουν επιτρέψει να βγάλει μερικά εντυπωσιακά νούμερα σε ασίστ στα τελευταια παιχνίδια, αν και η απόδοση του σε αυτό τον τομέα δεν είναι πάντα σταθερή. Εντούτοις, για τον ΠΑΟ αποτελεί έναν σοβαρό κίνδυνο καθώς ματσάρει πολύ καλά με τα χαμηλά σχήματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι πράσινοι όταν δεν ειναι στο παρκέ ο Γιάνκοβιτς. Η αναχαίτιση του (πιθανώς π.χ. με παίκτη όχι τόσο κοντα του όπως στο παράδειγμα) αποτελεί μία σημαντική πρόκληση. Αν οι πράσινοι τη φέρουν εις πέρας, τότε θα έχουν καταφέρει να κόψουν στη μέση τη ροή μιας επίθεσης η οποία σπάνια ξεκινάει από εκείνον.)
Γενικώς, η άμυνα απέναντι στους Γερμανούς μπορεί να παρουσιαστεί σχετικά κλειστή σε σχέση με προσεγγίσεις απέναντι σε ομάδες οι οποίες παίζουν πολύ το τρίποντο από την αδύνατη πλευρά. Αυτό δεν το κάνει το σύνολο του Ομπράντοβιτς, απέναντι στο οποίο περισσότερη σημασία έχει το διάβασμα των θέσεων των ψηλών μέσα και γύρω από τη ρακέτα. Στο παραπάνω παράδειγμα υπάρχει π.χ. και η παραλλαγή του. Σε αυτήν το δίδυμο των ψηλών είναι οι Ραντόσεβιτς και Μπανιτς, με τον πρώτο να παίζει στη θέση του σέντερ και τον δεύτερο να κινείται λίγο έξω από τα όρια της ρακέτας . Και πάλι όμως, τα όρια των ρόλων είναι δυσδιάκριτα, όπως π.χ. στην επίθεση που ακολουθεί.
Εδώ το πρώτο σκριν γίνεται από τον Μπανιτς με τον Ραντόσεβιτς να κινείται βαθειά στη ρακέτα. Καθώς η άμεση εκτέλεση δεν βγαίνει, αναλαμβάνει ο Ρεντινγκ να κινήσει το δεύτερο play.
O Xαμοντς του αφήνει τη μπάλα με hand-off
Γίνεται νέο πικ, αυτή τη φορά με τον Ραντόσεβιτς και τον Μπάνιτς να
παίρνει εκείνος θέση κάτω από το καλάθι. Η επίθεση καταλήγει σε σουτάκι
από τα 4-5 μετρα.
Πληροφοριακά, εδώ ο Ραντόσεβιτς αστόχησε, η Αλμπα πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και τελικά σκόραρε ο Μπάνιτς ως σέντερ!
Αυτού του είδους τα "παιχνιδάκια" μεταξύ των ψηλών είναι πολύ συνηθισμένα και απαιτούν από την άμυνα να προσέχει τα σουτ από μέση απόσταση και να τα κυνηγά συνεχώς. Δεν έχουν συμβεί βέβαια χωρίς κόστος. Η απόδοση του Μακλίν είναι σημαντικά πεσμένη, μιας και δυσκολεύεται στον ρόλο του undersized center και προτιμά να κινειται στα όρια της ρακέτας παίζοντας με πρόσωπο και πατώντας γερά προς το καλάθι.
Για να το κλείσουμε, η Αλμπα είναι μια ομάδα που παίζει κοντά στο καλάθι, βασίζεται στις εναλλαγές των θέσεων των ψηλών και σε δυο κοντούς (Ρενφροε, Ρεντινγκ) με οργανωτικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες από λίγο διαφορετικά πόστα. Οι υπόλοιποι - χωρίς να είναι αμελητέοι - δεν έχουν τόσο μεγάλη συμμετοχή στη δημιουργία. Απέναντι σε αυτό το σύνολο, η πρώτη και σημαντικότερη δουλειά που έχει να κάνει ο ΠΑΟ είναι στην άμυνα, και κατόπιν στο transition. Οι Γερμανοί δε νοιώθουν καθόλου καλά όταν τα παιχνίδια πάνε σε πολλές κατοχές και δεν έχουν τις δυνατότητες να ανατρέψουν σκορ. Προτιμούν τη δύναμη και τα κλειστά παιχνίδια καθώς οι επιθετικές τους επιλογές είναι περιορισμένες περίπου σε όσα σας περιέγραψα. Είναι άλλωστε η χειρότερη επίθεση του τοπ-16. Αντιλαμβάνεστε πως εφ'οσον οι πράσινοι δείξουν την τόλμη που μας έχουν συνηθίσει στο ΟΑΚΑ, δεν θα έχουν πρόβλημα, και ας είναι το ματς το πιο σημαντικό από όλα όσα έχουν δώσει εως τώρα.
Σχετικο: Ο φίλος της σελίδας στο f/b με το όνομα Xekourdisto Mantarini μας έστειλε το παρακάτω γράφημα συνδυασμού τυριών με κρασί. Δείτε το να εκπολιτιστείτε φίλες μου. Με το ροκφόρ βέβαια εγω θα ταιριαζα γλυκό Riesling και όχι Riesling γενικώς. Δοκιμάστε το
Weingut Robert Weil Riesling Spatlese, το οποίο θα βρείτε σε κάποιες ελληνικές κάβες. Υπέροχο.
O Ραντόσεβιτς είναι κανονικά το πεντάρι των Γερμανών, τουλάχιστον έτσι έπαιζε ως επί το πλείστον στον πρώτο γύρο. Στο τοπ-16, ο Μακλίν έχει μετατοπιστεί σε πολλές περιπτώσεις στη θέση 5, έτσι ωστε η ομάδα του να εκμεταλλευεται το καλύτερο σουτ που έχει ο Κροάτης. Τα mid-range εκείνου και του Μπάνιτς είναι μια επιλογή που η Αλμπα λατρευει. Το τρίποντο αποτελεί μια λιγότερο δημοφιλή οδό, οι Γερμανοί σουτάρουν μόλις 16 ανά αγώνα.
Στο παραδειγμα μας όμως, για να μην ξεφευγουμε. Εδώ υπαρχουν 3 επιλογές. Roll του Μακλίν και πάσα προς τα μέσα, πάσα στον Ραντόσεβιτς για mid-range, πάσα στον Ρέντινγκ (νο. 15) για να δώσει συνέχεια στην κίνηση της επίθεσης - το περασμα της μπάλας στον ακροβολισμένο Ρενφροε είναι μάλλον δύσκολο. Η άμυνα του Αστέρα προσφέρει την τρίτη επιλογή, η οποία όμως οδηγεί στην δεύτερη.
O Ρεντινγκ παίρνει το drive απεναντι σε έναν μόνο αντίπαλο και έχοντας μπροστά του μια άδεια ρακέτα. Ο Μαριάνοβιτς δεν αφήνει τον Μακλιν και η βοηθεια έρχεται από τον Μίτροβιτς, με τον Αμερικάνο να περνάει τη μπάλα στον Ραντόσεβιτς για ένα ευστοχο σουτάκι από τα 4-5 μέτρα.
(Ασχετο περίπου: Η επίθεση ειναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένο το spacing της Αλμπα όπως επίσης και του ρόλου που έχει ο αναβαθμισμένος Ρεντινγκ. Παίζοντας είτε στη θέση 2 (σε σχήματα με τον Γκίφει ή τον Κινγκ στο 3) είτε στη θεση 3 όπως εδώ (οπου υπάρχουν οι Ρενφροε, Χάμοντς), ο Ρέντινγκ αναλαμβάνει να οργανώσει πολλές επιθέσεις ως δευτερογενές σημείο αναφοράς σε περίπτωση που δεν βγει το πρώτο πικ. Οι ικανότητες του στο διάβασμα του παιχνιδιού και στο drive του έχουν επιτρέψει να βγάλει μερικά εντυπωσιακά νούμερα σε ασίστ στα τελευταια παιχνίδια, αν και η απόδοση του σε αυτό τον τομέα δεν είναι πάντα σταθερή. Εντούτοις, για τον ΠΑΟ αποτελεί έναν σοβαρό κίνδυνο καθώς ματσάρει πολύ καλά με τα χαμηλά σχήματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι πράσινοι όταν δεν ειναι στο παρκέ ο Γιάνκοβιτς. Η αναχαίτιση του (πιθανώς π.χ. με παίκτη όχι τόσο κοντα του όπως στο παράδειγμα) αποτελεί μία σημαντική πρόκληση. Αν οι πράσινοι τη φέρουν εις πέρας, τότε θα έχουν καταφέρει να κόψουν στη μέση τη ροή μιας επίθεσης η οποία σπάνια ξεκινάει από εκείνον.)
Γενικώς, η άμυνα απέναντι στους Γερμανούς μπορεί να παρουσιαστεί σχετικά κλειστή σε σχέση με προσεγγίσεις απέναντι σε ομάδες οι οποίες παίζουν πολύ το τρίποντο από την αδύνατη πλευρά. Αυτό δεν το κάνει το σύνολο του Ομπράντοβιτς, απέναντι στο οποίο περισσότερη σημασία έχει το διάβασμα των θέσεων των ψηλών μέσα και γύρω από τη ρακέτα. Στο παραπάνω παράδειγμα υπάρχει π.χ. και η παραλλαγή του. Σε αυτήν το δίδυμο των ψηλών είναι οι Ραντόσεβιτς και Μπανιτς, με τον πρώτο να παίζει στη θέση του σέντερ και τον δεύτερο να κινείται λίγο έξω από τα όρια της ρακέτας . Και πάλι όμως, τα όρια των ρόλων είναι δυσδιάκριτα, όπως π.χ. στην επίθεση που ακολουθεί.
Εδώ το πρώτο σκριν γίνεται από τον Μπανιτς με τον Ραντόσεβιτς να κινείται βαθειά στη ρακέτα. Καθώς η άμεση εκτέλεση δεν βγαίνει, αναλαμβάνει ο Ρεντινγκ να κινήσει το δεύτερο play.
O Xαμοντς του αφήνει τη μπάλα με hand-off
Πληροφοριακά, εδώ ο Ραντόσεβιτς αστόχησε, η Αλμπα πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και τελικά σκόραρε ο Μπάνιτς ως σέντερ!
Αυτού του είδους τα "παιχνιδάκια" μεταξύ των ψηλών είναι πολύ συνηθισμένα και απαιτούν από την άμυνα να προσέχει τα σουτ από μέση απόσταση και να τα κυνηγά συνεχώς. Δεν έχουν συμβεί βέβαια χωρίς κόστος. Η απόδοση του Μακλίν είναι σημαντικά πεσμένη, μιας και δυσκολεύεται στον ρόλο του undersized center και προτιμά να κινειται στα όρια της ρακέτας παίζοντας με πρόσωπο και πατώντας γερά προς το καλάθι.
Για να το κλείσουμε, η Αλμπα είναι μια ομάδα που παίζει κοντά στο καλάθι, βασίζεται στις εναλλαγές των θέσεων των ψηλών και σε δυο κοντούς (Ρενφροε, Ρεντινγκ) με οργανωτικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες από λίγο διαφορετικά πόστα. Οι υπόλοιποι - χωρίς να είναι αμελητέοι - δεν έχουν τόσο μεγάλη συμμετοχή στη δημιουργία. Απέναντι σε αυτό το σύνολο, η πρώτη και σημαντικότερη δουλειά που έχει να κάνει ο ΠΑΟ είναι στην άμυνα, και κατόπιν στο transition. Οι Γερμανοί δε νοιώθουν καθόλου καλά όταν τα παιχνίδια πάνε σε πολλές κατοχές και δεν έχουν τις δυνατότητες να ανατρέψουν σκορ. Προτιμούν τη δύναμη και τα κλειστά παιχνίδια καθώς οι επιθετικές τους επιλογές είναι περιορισμένες περίπου σε όσα σας περιέγραψα. Είναι άλλωστε η χειρότερη επίθεση του τοπ-16. Αντιλαμβάνεστε πως εφ'οσον οι πράσινοι δείξουν την τόλμη που μας έχουν συνηθίσει στο ΟΑΚΑ, δεν θα έχουν πρόβλημα, και ας είναι το ματς το πιο σημαντικό από όλα όσα έχουν δώσει εως τώρα.
Σχετικο: Ο φίλος της σελίδας στο f/b με το όνομα Xekourdisto Mantarini μας έστειλε το παρακάτω γράφημα συνδυασμού τυριών με κρασί. Δείτε το να εκπολιτιστείτε φίλες μου. Με το ροκφόρ βέβαια εγω θα ταιριαζα γλυκό Riesling και όχι Riesling γενικώς. Δοκιμάστε το
Weingut Robert Weil Riesling Spatlese, το οποίο θα βρείτε σε κάποιες ελληνικές κάβες. Υπέροχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου