Δειτε το Ρεάλ - Εφές, δείτε όλη τη σειρά αν γίνεται. Συνιστά μια απόλαυση που σπάνια βιώνει κανείς βλέποντας το προσεκτικά δομημένο ευρωπαικό μπάσκετ. Ανάμεσα στις δυο ομάδες, το παιχνίδι παίζεται με τρόπο που θα έκανε πολλούς αναλυτές να φρίξουν, ψάχνοντας μάταια να βρουν στο γνωστικό πεδίο τους τα εργαλεία για να εκτιμήσουν σωστά την απόδοση των δυο αντιπάλων. Εξ'ού και η απόλαυση είναι "ενοχη", γιατί την ώρα που βλέπει κανείς το θέαμα, έρχεται στο μυαλό και η λέξη "μπουρδελο". Μόνο τετοια δεν είναι βέβαια η Ρεάλ και η Εφές. Το προτέρημα τους είναι οτι δεν τους νοιάζει, ή οτι στην τελική "δεν τρέχει και τίποτα".
Η πρώτη είναι δέσμια του ταλέντου των γκαρντ της και της προσωπικότητας ενός ακόμη παίκτη στο ρόστερ (Ρέγες). Οι παίκτες της δεν κάνουν ακριβώς του κεφαλιού τους (υπάρχουν ωραια plays), αλλά και να κάνουν δεν τρέχει και τίποτα. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η "απάντηση" του Ρούντι σε κάθε ευστοχο τρίποντο του Ρίβερς? 7 τρίποντα σουταρες έσυ, 7 θα σουτάρω και εγώ. Και να τα χάσω, "δεν τρέχει και τίποτα", διότι είμαστε η Ρεάλ και έτσι παίζουμε, και είμαστε και καλύτεροι από τους άλλους. Και είμαι και παιχταράς, και άμα το βαλω όλοι θα λένε "τι έβαλε ρε ο πουστης".
3/12 ειχε ο Ρουντι, 2/7 ο Γιουλ, 1/8 ο Σερχι, αλλά οι Μαδριλένοι έβαλαν 80 πόντους βγάζοντας απλά 3-4 καλές άμυνες στο τρίτο δεκάλεπτο. Σε μέρα που σούταραν στο βρόντο, οι τρεις πήραν πάλι ένα σωρό προσπαθειες, χωρίς να διστάζουν στιγμή να εξαπολύσουν τα (άσφαιρα) πυρά τους. Εκτός κάθε (συμβατικής) μπασκετικής λογικής, άφησαν ίσα ισα λιγα ψιχουλα στους Αγιόν και τα ελευθερα μόνο σουτ στον Ριβερς. Κι όμως αυτά έφταναν...
Πλάκα πλάκα, ο Λάσο φαινεται να καταλήγει οριστικά στο σχήμα που θα εξυπηρετήσει τα σχέδια του κάτω από το καλάθι. Η σταθερά Ρεγες υπάρχει, ο Μπουρούσης έχει πάει στην άκρη και τα λεπτά μοιράζονται πλέον στους Αγιόν και Σλοτερ. Μόλις 10 λεπτά συμμετοχής μέτρησε στο τοπ-16 ο Ελληνας σέντερ, από τη στιγμή που ο προπονητής του έβαλε την άμυνα στο πικ εν ρολ σε πρώτο πλάνο. Ο κάποτε ξεχασμένος Αμερικάνος ανέβηκε στα 14, ο Μεξικάνος στα 17 και εσχάτως στα 27 με την Εφές. Αν κάπου αρχίζει (και τελειώνει) η λογική στη φετινή Ρεάλ, αυτό το μέρος είναι η άμυνα. Λειτουργεί και λειτουργει καλά, με μόνο ψεγάδι τις κακές επιστροφές.
Αυτό ο Ντούντα το ξέρει και είναι φανερά αποφασισμένος να το χτυπήσει όσο περισσότερο γίνεται. Η δική του εκδοχή του "δεν τρέχει και τίποτα", φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο στην νοοτροπία που διακατέχει τους παίκτες του. Και να χάσουν τη σειρά άλλωστε δεν θα πει κανείς το παραμικρό. Ο Σαριτς παίρνει ριμπάουντ και κάνει coast to coast, ο Ερτέλ από τη βιασύνη του κάνει 8(!) λάθη, οι Οσμάν και Μπατούκ παίζουν με την τόλμη παιδιων που έχουν άγνοια κινδύνου. Και όλη η ομάδα κυνηγά λυσσαμένα στην άμυνα, και ας μην μπορούν μερικοί να κόψουν αντίπαλη προσπάθεια ουτε για αστείο.
Κρίστιτς και Ερτέλ έχουν μειώσει την αμυντική αποτελεσματικότητα των Τούρκων, αλλά αυτό δεν έχει επ'ουδενί επηρεάσει την ενέργεια που έτσι κι αλλιώς βγάζει η ομάδα. Αν μάλιστα βάλει κανείς στην εξίσωση τους Σαριτς και Μπιέλιτσα, καταλαβαίνει κανείς την παραδοξότητα του εγχειρήματος: η Εφές δεν έχει τους παίκτες για να παίξει το μπάσκετ του προπονητή, αλλά προσπαθεί σαν τρελή να τα καταφέρει. Διότι το να βγαινει κανείς με τετοια άνεση στο ανοιχτό γήπεδο χωρίς να έχει τα νώτα του καλυμμένα, συνιστά για τους ειδικούς ατόπημα ολκής. Αυτό είναι όμως που διακατείχε πάντα τις ομάδες του Ιβκοβιτς: η έλλειψη φόβου.
Μη βιαστείτε να κατηγορήσετε καμμία εκ των δυο για έλλειψη πλάνου. Ο Ντούντα βάζει ένα σωσρό φωνές στα τάιμ-άουτ. Απλά εμπιστευεται όπως κάνει πάντα το υλικό που έχει στα χέρια του, όποιο και να είναι αυτό. Ο Λάσο έχει στελεχώσει την ομάδα του καλύτερα από πέρυσι, διαθέτοντας τα απαραίτητα φρένα και τους μυς εκείνους που μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας προσωπικής μονομαχίας. Η Ρεάλ δεν ειναι τόσο σοφτ, απλά είναι αυτή που είναι.
Πιθανολογώ πως η σειρά θα βγάλει νικητή τους Μαδριλένους. Αν γίνει έτσι και ταυτόχρονα οι δικοί μας δεν εμφανιστούν στη Μαδριτη, τους εύχομαι ολόψυχα να κατακτήσουν το τρόπαιο. Κι ας αντιπαθώ τον καραγκιόζη θεατρίνο. Είμαι με τη Ρεάλ, έτσι για να τελειώνουμε με τις αμπελοφιλοσοφίες και τις εξυπνάδες και να κερδίσει το μπάσκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου