Αν πούμε οτι στην τελευταία επίθεση του ΠΑΟ τα πάντα είναι λάθος, δεν θα μας πάρουν και με τις πέτρες, κι ας μην είναι τα πάντα.
Πρώτα είναι οι αποστάσεις. Η θέση του Φωτση (σε συνδυασμό με την κίνηση του Διαμαντίδη) επιτρέπει στην άμυνα να συγκλίνει επάνω στον αρχηγό του ΠΑΟ χωρίς να κάνει θυσίες. Τρεις παίκτες περικυκλώνουν τον 3D ο οποίος βρίσκεται απέναντι σε έλλειμα χώρου λόγω συνωστισμού. Ταυτόχρονα οι δύο περιφερειακοί της Αλμπα ελέχγουν πλήρως τους παίκτες τους.
Επειτα είναι η φιλοσοφία της όλης επίθεσης. Δηλαδή ο σχεδιασμός ήταν να πάρει τη μπάλα ο Διαμαντίδης και να περάσει αντίπαλο στα πόδια προκειμένου να δημιουργηθεί αμυντική ανισορροπία? Χωρίς ούτε ένα απλό σκριν? Ο 3D δεν είναι ακόμα 27 - 28.
Βεβαια σε όλα τα κρίσιμα σημεία ο Διαμαντίδης φώναξε δυνατά παρών, όμως αυτό ήταν και ένα πρόβλημα. Διότι ναι μεν σκόραρε σχεδόν όλες τις φορές που του δόθηκε η ευκαιρία, αλλά δεν σκόραρε κανείς άλλος. Αυτό δεν είναι τόσο τιμητικό για τους υπόλοιπους, ούτε φυσικά για τον πάγκο της ομάδας, ο οποίος είδε τους παίκτες που ήταν στο παρκέ να μπλοκάρουν.
Μία αιτία για αυτό ίσως να ήταν η παρουσία του Νέλσον σε δίδυμο με τον Διαμαντίδη. Εχουμε αναφερθεί στο θέμα λιγάκι και σε προηγούμενα ποστ, τώρα ίσως είναι η στιγμή να κάνουμε μια εκτενέστερη αναφορά. Το πρόβλημα είναι παρόμοιο με αυτό που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός όταν η μπάλα φευγει από τα χέρια του Σπανούλη και ακουμπά σε εκείνα του Μάντζαρη: η κίνηση της επίθεσης σταματά και η άμυνα νοιώθει λιγότερη απειλή. Η διαφορά είναι πως στον Ολυμπιακό ο Σπανούλης έχει σε τετοιες περιπτώσεις ήδη δημιουργησει ένα ρήγμα και έτσι ο Μάντζαρης βρίσκει καλές προυποθέσεις για να σουτάρει ή να πάει σε κάποιο drive. Στην περίπτωση του ΠΑΟ, τα αργά πόδια του Διαμαντίδη "φωνάζουν" για μια ισχυρότερη επιθετική παρουσία στο πλευρό του. Ο Νέλσον τέτοια δεν είναι.
Εδω βλέπετε πώς τον αντιμετώπισε η Αλμπα στο τέλος (το τελικό σκορ έχει ήδη διαμορφωθεί 1.34 πριν τη λήξη). Η βοήθεια έρχεται από τη δυνατή πλευρά και εκείνος μένει ελευθερος στο τρίποντο. Ο Διαμαντίδης του πασάρει τη μπάλα, αλλά εκείνος διστάζει να σουτάρει και κάνει drive μέσα στην κίνηση που οδηγεί σε κόψιμο από τον Ραντόσεβιτς. Ιδού η κατάληξη.
Αντίστοιχα και πιο καθοριστικά προβλήματα οι πράσινοι αντιμετώπισαν στην αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου, εκεί όπου παρόλα αυτά μπήκαν με προβάδισμα νίκης. Η παρουσία του Νέλσον επέτρεψε στην Αλμπα να κλείσει καλά την άμυνα της στο καλάθι, να ντουμπλάρει παίκτες μέσα στη ρακέτα και να σταματήσει την επίθεση του ΠΑΟ. Στην άλλη άκρη του παρκέ ο αντίστοιχος παίκτης έκανε ένα σωρό ζημιές. Ο Ρέτζι Ρέντινγκ έβαλε δύο απανωτά τρίποντα και ένα mid-range μετά από πικ εν ρολ και έφερε το ματς τούμπα. Οταν ο Ιβάνοβιτς αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει με καθαρές αλλαγές, η Αλμπα στόχευσε προσεκτικά τη ρακέτα, είτε με drive του Ρενφροε, είτε ακουμπώντας τη μπάλα στον Ραντόσεβιτς. Ο κοουτς του ΠΑΟ άλλαξε το σχήμα και επανέφερε τον Γιάνκοβιτς, αλλά η δική του κακή μέρα έστρεψε εκ νέου τον πάγκο στη λύση Νέλσον. Υπό μία έννοια - και για ακόμη μία φορά - ο Μαυροβούνιος κοουτς βρέθηκε δέσμιος των δυνατοτήτων του ρόστερ του.
Δεν γίνεται όμως να μην του καταλογίσουμε και ευθύνες. Το τριφύλλι παρουσιάστηκε αναποφάσιστο στην αμυντική του τακτική, χωρίς καθαρές αποφάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσει την Αλμπα κοντά στο καλάθι. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν χαρακτηριστικό, με τον Φώτση να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Μακλίν και τον Μπατίστα να πηγαίνει επάνω στον Μπάνιτς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο πρώτος ριμπάουντερ του ΠΑΟ να μείνει μακριά από το καλάθι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον Αμερικάνο της Αλμπα να ανανεώσει επιθέσεις και να τελειώσει φάσεις. Δείτε σας παρακαλώ.
Αυτό είναι ένα ομολογουμένως έξυπνο play της Αλμπα. Μετά το πικ (και πάνω στο roll), ο Ρενφρο δίνει ένα έξτρα σκριν στον Μακλίν, ο οποίος βρίσκει το διάδρομο ορθάνοιχτο και δέχεται την πάσα στο άλει-ουπ. Εδώ η τοποθέτηση του Μπατίστα ως help defender δεν λειτουργεί καθόλου, η αντίδραση του Φωτση σε τετοιες φάσεις είναι σαφώς καλύτερη. Μόνο που ο PF του ΠΑΟ είναι επιφορτισμένος εξ'αρχής με τον Μακλίν, συνεπώς μένει λογικά στην περιφέρεια και αντιμέτωπος με τον σέντερ της Αλμπα βρίσκεται ο χειρότερος εκ των δυο αμυντικών ψηλών του τριφυλλιού.
Αντίστοιχα "μπερδέματα" είχαμε και στο πρώτο ημίχρονο, εκεί όπου ο Φωτσης βρέθηκε να παίζει ένας με έναν τον Ραντόσεβιτς ακριβώς κάτω από το καλάθι. Η ομάδα του δε ζημιώθηκε από το ματς-απ, μιας και ο Κροάτης έκανε γρηγορα φάουλ και αποχώρησε, όμως το γεγονός παραμένει πως οι πράσινοι δεν ηταν κατασταλαγμένοι στο πώς θα αντιμετωπίσουν το post παιχνίδι των Γερμανών με τις εναλλαγές ρόλων. Ασχετα αν οι ψηλοί της Αλμπα δεν σκόραραν πολύ, η ρακέτα έμεινε σε πολλές περιπτώσεις απροστάτευτη. Ο Ομπράντοβιτς εξάλλου δεν άλλαξε το δόγμα του. Μόλις 12 τρίποντα σούταρε η ομάδα του, τα 8 από τα οποία βρήκαν στόχο λόγω της (σωστά) κλειστής άμυνας του Παναθηναικού.
Ας μην μένουμε εδώ όμως, το παιχνίδι χάθηκε κυρίως από την έλλειψη επιθετικών εναλλακτικών. Η Αλμπα προτίμησε σε πολλά σημεία τις καθαρές αλλαγές, με στόχο να μην πληγωθεί από ελευθερα σουτ, τα οποία συνήθως δίνουν τον ρυθμό που το τριφύλλι αποζητά στο ΟΑΚΑ. Αυτό εν τέλει το πέτυχε, και από τη στιγμή που ο απρόβλεπτος Παππάς χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα και ο Γιανκοβιτς ήταν σε κακή μέρα, οι παίκτες του Ιβάνοβιτς παρέμειναν εγκλωβισμένοι σε αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.
Εν τέλει, η γερμανική ομάδα κέρδισε ένα παιχνίδι το οποίο το πήγε ακριβώς όπως ήθελε και χωρίς να χρειαστεί να φτάσει καν τον επιθετικό μ.ο. της στη σεζόν. Ο Παναθηναικός, η ίδια ομάδα η οποία πριν 2 εβδομάδες κατατρόπωσε τη Ρεάλ, έχει τώρα μπροστά του μια πολύ δύσκολη αποστολή: να κερδίσει στο Βελιγράδι απέναντι σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
Για να το καταφέρει, πρέπει να παίξει στην εντέλεια το μπάσκετ του προπονητή του...
Πρώτα είναι οι αποστάσεις. Η θέση του Φωτση (σε συνδυασμό με την κίνηση του Διαμαντίδη) επιτρέπει στην άμυνα να συγκλίνει επάνω στον αρχηγό του ΠΑΟ χωρίς να κάνει θυσίες. Τρεις παίκτες περικυκλώνουν τον 3D ο οποίος βρίσκεται απέναντι σε έλλειμα χώρου λόγω συνωστισμού. Ταυτόχρονα οι δύο περιφερειακοί της Αλμπα ελέχγουν πλήρως τους παίκτες τους.
Επειτα είναι η φιλοσοφία της όλης επίθεσης. Δηλαδή ο σχεδιασμός ήταν να πάρει τη μπάλα ο Διαμαντίδης και να περάσει αντίπαλο στα πόδια προκειμένου να δημιουργηθεί αμυντική ανισορροπία? Χωρίς ούτε ένα απλό σκριν? Ο 3D δεν είναι ακόμα 27 - 28.
Βεβαια σε όλα τα κρίσιμα σημεία ο Διαμαντίδης φώναξε δυνατά παρών, όμως αυτό ήταν και ένα πρόβλημα. Διότι ναι μεν σκόραρε σχεδόν όλες τις φορές που του δόθηκε η ευκαιρία, αλλά δεν σκόραρε κανείς άλλος. Αυτό δεν είναι τόσο τιμητικό για τους υπόλοιπους, ούτε φυσικά για τον πάγκο της ομάδας, ο οποίος είδε τους παίκτες που ήταν στο παρκέ να μπλοκάρουν.
Μία αιτία για αυτό ίσως να ήταν η παρουσία του Νέλσον σε δίδυμο με τον Διαμαντίδη. Εχουμε αναφερθεί στο θέμα λιγάκι και σε προηγούμενα ποστ, τώρα ίσως είναι η στιγμή να κάνουμε μια εκτενέστερη αναφορά. Το πρόβλημα είναι παρόμοιο με αυτό που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός όταν η μπάλα φευγει από τα χέρια του Σπανούλη και ακουμπά σε εκείνα του Μάντζαρη: η κίνηση της επίθεσης σταματά και η άμυνα νοιώθει λιγότερη απειλή. Η διαφορά είναι πως στον Ολυμπιακό ο Σπανούλης έχει σε τετοιες περιπτώσεις ήδη δημιουργησει ένα ρήγμα και έτσι ο Μάντζαρης βρίσκει καλές προυποθέσεις για να σουτάρει ή να πάει σε κάποιο drive. Στην περίπτωση του ΠΑΟ, τα αργά πόδια του Διαμαντίδη "φωνάζουν" για μια ισχυρότερη επιθετική παρουσία στο πλευρό του. Ο Νέλσον τέτοια δεν είναι.
Εδω βλέπετε πώς τον αντιμετώπισε η Αλμπα στο τέλος (το τελικό σκορ έχει ήδη διαμορφωθεί 1.34 πριν τη λήξη). Η βοήθεια έρχεται από τη δυνατή πλευρά και εκείνος μένει ελευθερος στο τρίποντο. Ο Διαμαντίδης του πασάρει τη μπάλα, αλλά εκείνος διστάζει να σουτάρει και κάνει drive μέσα στην κίνηση που οδηγεί σε κόψιμο από τον Ραντόσεβιτς. Ιδού η κατάληξη.
Αντίστοιχα και πιο καθοριστικά προβλήματα οι πράσινοι αντιμετώπισαν στην αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου, εκεί όπου παρόλα αυτά μπήκαν με προβάδισμα νίκης. Η παρουσία του Νέλσον επέτρεψε στην Αλμπα να κλείσει καλά την άμυνα της στο καλάθι, να ντουμπλάρει παίκτες μέσα στη ρακέτα και να σταματήσει την επίθεση του ΠΑΟ. Στην άλλη άκρη του παρκέ ο αντίστοιχος παίκτης έκανε ένα σωρό ζημιές. Ο Ρέτζι Ρέντινγκ έβαλε δύο απανωτά τρίποντα και ένα mid-range μετά από πικ εν ρολ και έφερε το ματς τούμπα. Οταν ο Ιβάνοβιτς αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει με καθαρές αλλαγές, η Αλμπα στόχευσε προσεκτικά τη ρακέτα, είτε με drive του Ρενφροε, είτε ακουμπώντας τη μπάλα στον Ραντόσεβιτς. Ο κοουτς του ΠΑΟ άλλαξε το σχήμα και επανέφερε τον Γιάνκοβιτς, αλλά η δική του κακή μέρα έστρεψε εκ νέου τον πάγκο στη λύση Νέλσον. Υπό μία έννοια - και για ακόμη μία φορά - ο Μαυροβούνιος κοουτς βρέθηκε δέσμιος των δυνατοτήτων του ρόστερ του.
Δεν γίνεται όμως να μην του καταλογίσουμε και ευθύνες. Το τριφύλλι παρουσιάστηκε αναποφάσιστο στην αμυντική του τακτική, χωρίς καθαρές αποφάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσει την Αλμπα κοντά στο καλάθι. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν χαρακτηριστικό, με τον Φώτση να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Μακλίν και τον Μπατίστα να πηγαίνει επάνω στον Μπάνιτς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο πρώτος ριμπάουντερ του ΠΑΟ να μείνει μακριά από το καλάθι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον Αμερικάνο της Αλμπα να ανανεώσει επιθέσεις και να τελειώσει φάσεις. Δείτε σας παρακαλώ.
Αυτό είναι ένα ομολογουμένως έξυπνο play της Αλμπα. Μετά το πικ (και πάνω στο roll), ο Ρενφρο δίνει ένα έξτρα σκριν στον Μακλίν, ο οποίος βρίσκει το διάδρομο ορθάνοιχτο και δέχεται την πάσα στο άλει-ουπ. Εδώ η τοποθέτηση του Μπατίστα ως help defender δεν λειτουργεί καθόλου, η αντίδραση του Φωτση σε τετοιες φάσεις είναι σαφώς καλύτερη. Μόνο που ο PF του ΠΑΟ είναι επιφορτισμένος εξ'αρχής με τον Μακλίν, συνεπώς μένει λογικά στην περιφέρεια και αντιμέτωπος με τον σέντερ της Αλμπα βρίσκεται ο χειρότερος εκ των δυο αμυντικών ψηλών του τριφυλλιού.
Αντίστοιχα "μπερδέματα" είχαμε και στο πρώτο ημίχρονο, εκεί όπου ο Φωτσης βρέθηκε να παίζει ένας με έναν τον Ραντόσεβιτς ακριβώς κάτω από το καλάθι. Η ομάδα του δε ζημιώθηκε από το ματς-απ, μιας και ο Κροάτης έκανε γρηγορα φάουλ και αποχώρησε, όμως το γεγονός παραμένει πως οι πράσινοι δεν ηταν κατασταλαγμένοι στο πώς θα αντιμετωπίσουν το post παιχνίδι των Γερμανών με τις εναλλαγές ρόλων. Ασχετα αν οι ψηλοί της Αλμπα δεν σκόραραν πολύ, η ρακέτα έμεινε σε πολλές περιπτώσεις απροστάτευτη. Ο Ομπράντοβιτς εξάλλου δεν άλλαξε το δόγμα του. Μόλις 12 τρίποντα σούταρε η ομάδα του, τα 8 από τα οποία βρήκαν στόχο λόγω της (σωστά) κλειστής άμυνας του Παναθηναικού.
Ας μην μένουμε εδώ όμως, το παιχνίδι χάθηκε κυρίως από την έλλειψη επιθετικών εναλλακτικών. Η Αλμπα προτίμησε σε πολλά σημεία τις καθαρές αλλαγές, με στόχο να μην πληγωθεί από ελευθερα σουτ, τα οποία συνήθως δίνουν τον ρυθμό που το τριφύλλι αποζητά στο ΟΑΚΑ. Αυτό εν τέλει το πέτυχε, και από τη στιγμή που ο απρόβλεπτος Παππάς χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα και ο Γιανκοβιτς ήταν σε κακή μέρα, οι παίκτες του Ιβάνοβιτς παρέμειναν εγκλωβισμένοι σε αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.
Εν τέλει, η γερμανική ομάδα κέρδισε ένα παιχνίδι το οποίο το πήγε ακριβώς όπως ήθελε και χωρίς να χρειαστεί να φτάσει καν τον επιθετικό μ.ο. της στη σεζόν. Ο Παναθηναικός, η ίδια ομάδα η οποία πριν 2 εβδομάδες κατατρόπωσε τη Ρεάλ, έχει τώρα μπροστά του μια πολύ δύσκολη αποστολή: να κερδίσει στο Βελιγράδι απέναντι σε ένα εχθρικό περιβάλλον.
Για να το καταφέρει, πρέπει να παίξει στην εντέλεια το μπάσκετ του προπονητή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου