Θρίλερ στο ΣΕΦ που δεν θα το έγραφε ουτε αστυνομικός συγγραφέας επιπέδου Χίτσκοκ. Εντάξει, η πλάκα τελειώνει εδώ.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε με την ψυχή στο στόμα την Μπαρτσελόνα παρόλο που μετά το 70 - 62 έδειχνε πως θα πήγαινε σε μια λιγότερο αγχώδη επικράτηση. Ομως είναι λογικό. Η Μπαρτσελόνα είναι και εκείνη μεγάλη ομάδα και απώλειες όπως οι δυο χαμένες βολές του Σπανούλη δεν θα άφηνε να περάσουν ανεκμετάλλευτες. Και όπως άλλωστε κάθε ομάδα του βεληνεκούς της προσπάθησε και εκείνη με όλες της τις δυνάμεις. Πίεσε περισσότερο, έπαιξε άμυνα στα όρια του φάουλ , εμφάνισε το καθαρότερο μυαλό της στη στόχευση των αλλαγών που εφάρμοσαν οι ερυθρόλευκοι στο τελευταίο δεκάλεπτο. Να σας πω την αλήθεια, δεν το περίμενα ευκολότερο, και σημασία έχει πως ο Ολυμπιακός κέρδισε, πετυχαίνοντας μάλιστα και πάλι τους περισσότερους τακτικούς στόχους του.
Ξέρω , ίσως ακούγεται οξύμωρο κάτι τέτοιο σε όσους περίμεναν το κοχλάζων ΣΕΦ να οδηγήσει σε μια ευκολη επικράτηση. Ομως παρακαλώ, αναλογιστείτε αυτο: οι Καταλανοί εξαναγκάστηκαν και πάλι σε πολύ μέτρια ποσοστά (48,6% διποντα, 23,8% τρίποντα) , σκόραραν μετά βίας 71 πόντους, και είδαν τους επιθετικούς τους πυλώνες να εξαφανίζονται από το γήπεδο σχεδόν σε όλο το πρώτο εικοσάλεπτο. Στις δυο περιόδους που οδήγησαν στην ανάπαυλα, Ναβάρο και Τόμιτς είχαν μαζί όλους κι όλους 7 πόντους. Δεν το λες και άσχημα, δεδομένου του (όπως φάνηκε στο τέλος) σε αυτούς υπολόγιζε περισσότερο ο Πασκουάλ στο να φύγει νικητής από το Φάληρο.
Η άμυνα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα δε διέφερε σε τίποτα από εκείνη της Βαρκελώνης. Ελάχιστες βοήθειες κοντά στον Τόμιτς, προσπάθεια να αναχαιτιστεί το passing game της Μπαρτσελόνα, σχετική θυσία του Σατοράνσκι. Ο Πασκουάλ αυτό το περίμενε και τοποθέτησε τους παίκτες του κοντύτερα στον Κροάτη για να μειώσει την απόσταση της πάσας και να σκοράρει από την περιοχή της base line. Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις ομολογουμένως το πέτυχε με τον Λάμπε, όπως και πήρε πόντους από τον Τσεχο. Ομως και πάλι ο Ολυμπιακός έβγαζε τις άμυνες που ζητούσε, και σε συνδυασμό με μία αυξημένη διάθεση να εκμεταλλευτεί γρηγορότερα τις αργές επιστροφές των Καταλανών, πέτυχε εύκολους πόντους. Για το είδος της σειράς που διανυουμε, οι 44 σε ένα εικοσάλεπτο συνιστούν άθλο.
Γενικώς, η επίθεση σε αυτό το διάστημα λειτούργησε πραγματικά καλά, με άξονα το πικ εν ρολ του Σπανούλη, την τροφοδότηση των ψηλών και την εκ νέου εκμετάλλευση του εξαιρετικού Γιώργου Πρίντεζη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού ειδικά, διάβασε κάθε άμυνα στην εντέλεια, παίρνοντας μεταξύ άλλων 2 από τα 3 φάουλ του Τόμιτς, ενώ ο Σλούκας τον αντικατέστησε αποτελεσματικά, παίζοντας την αδύνατη πλευρά με τον πραγματικά θετικό Μπρεντ Πέτγουει. Για μια ακόμη φορά, ο Πασκουάλ είδε τους Πειραιώτες να τιμωρούν όσες βοήθειες ήρθαν από τη θέση 4.
Με το που άρχισε βέβαια το τρίτο δεκάλεπτο, ο κοουτς της Μπαρτσελόνα κατέφυγε σε προσαρμογές, παίζοντας τα πρώτα του κρυφά χαρτιά στη σειρά. Smallball με τρεις κοντούς και αμυντικές αναθέσεις τον Σατοράνσκι στον Λοτζέσκι και τον Ολεσον στον Σπανούλη. Οι μπλαουγκράνα έγιναν αίφνης πιο γρηγοροι, κινήθηκαν καλύτερα στα close-out και παράλληλα κυκλοφόρησαν τη μπάλα με μεγαλύτερη ταχύτητα στην επίθεση, εκμεταλλευομενοι κακές επιστροφές. Παράλληλα, είδαν τον Ολυμπιακό να χάνει σημαντικές ευκαιρίες για σκορ από την αδύνατη πλευρά και εν τέλει να κρατιέται μπροστά από προσωπικές εμπνευσεις του αρχηγού του. Η έξοδος του Σπανούλη στο τέλος της περιόδου, με την παράλληλη εισοδο του φορτωμένου με 3 φαουλ Τομιτς και τη μετατοπιση του Λάμπε στο 4, έκαναν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Οι δυο πύργοι συνεργάστηκαν εκ νέου θαυμάσια πίσω από τα hedge out και το παιχνίδι ηρθε στα ίσα.
Η αρχή της τελευταιας περιόδου ηταν και το σημείο που πιθανώς έκρινε τα περισσότερα. Ο Σφαιρόπουλος έδωσε εντολή για αλλαγές και οι παίκτες των ερυθρόλευκων τις εκτέλεσαν σαν αφιονισμένοι. Τρομερή προσήλωση, δύναμη και διάθεση να κυνηγήσουν και το πιο απίθανο σουτ. Το 4ο φάουλ του Τόμιτς αφαίρεσε από τη Μπαρτσελόνα ένα επιθετικό όπλο, και έτσι ο Πασκουάλ είδε την ομάδα του να μπλοκάρει τελειως. Το 0/9 στα σουτ είναι χαρακτηριστικό. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου ο Πρίντεζης έκανε πάρτι στην πλάτη του Ντόλμαν. Στο τέλος, ο Ισπανός κοουτς αναγκάστηκε να επανέλθει στο σχήμα που άλλαξε τα δεδομένα. Μέσα ο Ολεσον, μέσα ο Ναβάρο, μέσα και ο Σατοράνσκι. Ηταν τελικά μάλλον αργά, και ας προσπάθησε φιλοτιμα ο Ολυμπιακός να χύσει την καρδάραε το με το γάλα που λένε και στο χωριό σας (εγω δεν έχω). Ομως σοβαρά, είμαστε σε αυτό ακριβώς το σημείο της σεζόν που κανείς λέει οτι "στο τέλος νικήσαμε".
Για να δούμε και μερικά ακόμη που δεν χωρεσαν στην παραπάνω αναλυτική καταγραφη (λυπάμαι αλλά αυτη τη στιγμή ειμαι στο δρόμο για Λάρισα και screenshots δεν έχει για σήμερα, το κείμενο γραφτηκε εν τάχει χθες βράδυ).
- Ο Σπανούλης, αν αφήσουμε στην άκρη το τελευταιο 1,5 λεπτό, έκανε ένα πραγματικά μεγάλο παιχνίδι. Διάβασε στην εντέλεια όλες τις αντιδράσεις των προσωπικών του φρουρών, αλλά και της βοήθειας.
- Σε σχέση με τη Μπαρτσελόνα, στα τελευταια δυο παιχνίδια οι ερυθρόλευκοι παιρνουν πολύ παραπάνω από τους δυο ηγέτες τους. Αν και στο τριτο παιχνίδι συμβει το ίδιο, τότε ο Ολυμπιακός δεν θα αναζητήσει αναπάντεχους ηρωες. Παρόλα αυτά, οι Σλούκας και Λαφαγέτ χρειάζεται να ακουστούν περισσότερο επιθετικά.
- Γνώμη μου ειναι πως σε πολλά drive του Σπανούλη, οι θέσεις των υπολοίπων δεν είναι ακριβώς οι σωστές. Οι γωνίες μένουν πολλές φορές άδειες και οι πάσες προς τα έξω δυσκολευουν. Fill the corners μπρε.
- Ο Ναβάρο αντιμετωπίστηκε πάλι χωρίς αλλαγές πίσω από τα σκριν, το ίδιο και ολοι οι σουτέρ της Μπαρτσελόνα. Αυτο βγαινει απόλυτα στον Σφαιρόπουλο.
- Πολύτιμη η αμυντική βοήθεια του Παπαπέτρου απέναντι στον Αμρπίνες, ο οποίος είχε πάει καλά στο πρωτο ημίχρονο απέναντι σε κοντό σχημα. Ο Λοτζέσκι αμυντικά δεν ήταν πολύ καλός.
- Δεν βγηκε στον αιφνιδιασμό στο β μέρος ο Ολυμπιακός. Οκ, no problem.
Kαλή σας ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου