Δεν υπαρχει χρόνος δυστυχώς για ένα πλήρες κείμενο, συνεπώς απλά κάποιες σκέψεις για το πρωτο παιχνίδι της σειράς Μπαρτσελόνα - Ολυμπιακός.
- Από που πάνε για το νοσοκομείο?
O Oλυμπιακός άρχισε τη σειρά με τον Σπανούλη να παιζει 10 λεπτά, τον Χάντερ ανέτοιμο, τον Πέτγουει το ίδιο, ενω Πριντεζης και Ντάνστον αντιμετώπισαν προβλήματα. Ο,τι και να πουμε παρακάτω, αν συνεχιστει αυτή η κατάσταση, δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιομαστε για την έκβαση της σειράς. Οι τραυματισμοί και η εξελιξη της υγειας των παικτων είναι αυτη τη στιγμή το νο 1 ζητούμενο.
Γιατί έχουν γινει όλα αυτα? Δεν είμαι γιατρός, δεν έχω άποψη επί τουτου. Εχω μια άλλη, αλλά δεν ειναι ωρα.
Από εκεί και πέρα, συζητάμε....
- Ο φίλος Κωνσταντίνος Κουλούρης, εδωσε χθες στη σελίδα μας στο facebook ένα ενδιαφέρον σχόλιο για την αμυντική προσεγγιση των ερυθρόλευκων. Το περνάω εδώ:
"Aμφιβάλλω ότι η άμυνα με αλλαγές στα πικ εν ρολ είναι σωστή αμυντική τακτική για μια ομάδα που διαβάζει απίστευτα στο μισό γήπεδο. Δεν παίζουμε απέναντι σε μια ομάδα σαν την περυσινή Ρεάλ που δεν σκέφτεται πολύ. [...] Ειδικά στα πικ εν ρολ με τον Τόμιτς, μια άμυνα δυο εναντίον δυο με βάθος από τον ψηλό (ο Ντάντσον είναι μετρ) και πηγαίνοντας είτε πάνω είτε κάτω από το σκριν ο κοντός δεν θα ήταν μια πιο σωστή προσέγγιση με λιγότερα ρίσκα"?
Ναι, ξέρω γω, γιατί όχι? Οπως άλλωστε γράψαμε και στο pre-series (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), ο Ολυμπιακός έχει διάφορες επιλογές, τις οποίες μπορεί κάλλιστα να δοκιμάσει. Το παιχνίδι ανάμεσα σε αυτές είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Ο Ερυθρός Αστέρας επέλεξε τον δρομο του "βάθους" και οι Καταλανοί τα έσπασαν.
- Προσοχή όμως: Ας μη βιαστούμε να τα ρίξουμε στην τακτική για τα χαμένα ριμπάουντ, κι ας επισημάναμε αυτό τον κινδυνο στο αναλυτικο σημειωμα. Ναι, καποια οφείλονταν στην άδεια ρακετα, όμως κάποια άλλα κερδήθηκαν από τους παίκτες του Πασκουάλ ως ίσο προς ίσο, λόγω κακών μπλοκ άουτ. Γενικά, η Μπαρτσελόνα πήγε πολύ καλυτερα επιθετικά απέναντι στα hedge out και τις διπλές καλύψεις από ο,τι απέναντι στις αλλαγές.
- Οι στοχευσεις του Ολυμπιακού στην επίθεση ήταν σωστές, τουλάχιστον στην αρχή. Χτυπησε στο ποστ, πήγε στο ντράιβ. Η εισοδος του Λάμπε αντι του αναιμικού Ντόλμαν ανέκοψε τη φόρα του Πρίντεζη και θωράκισε τη ρακέτα. Επίσης, η ανετοιμότητα του Σπανούλη και το τυποποιημένο rotation που αφορά τον Σλούκα δεν επέτρεψαν την εκμετάλλευση των διαδρόμων. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν βολές, αλλά τις έχασαν, ενώ παρουσιάστηκαν διστακτικοί στην κυκλοφορία της μπάλας παρά τις (λιγες) ευκαιρίες. Οι πάσες αργούσαν πολύ , για αυτό και ο Πασκουάλ δεν διστασε να βγάλει τους ψηλούς του και λιγο πιο έξω για να πιέσουν το 1-5 με τον Σπανουλη.
- Γενικά πάντως, η άμυνα της Μπαρτελόνα δεν αντιμετωπισε πολλές ανισορροπίες. Σε αυτο συνέβαλε τα μέγιστα ο κυριος που βλεπετε.
O Τόμας Σατοράνσκι ήταν παραγματικά εξαιρετικός στο να παλέψει πάνω από τα σκριν ή ακόμα και να τα σταματήσει εν τη γενέσει τους. Μαζί με τον Λάμπε ήταν οι δυο MVP.
- Πάλι πίσω στην προχθεσινή ανάλυση, σας είχα πει πως ειχα παραλείψει τον τρόπο με τον οποίο η Μπαρτσελόνα αμύνεται στο horns (σκριν επιλογής στην κορυφή). Αν ο πλέι-μέικερ επιλέξει να παιξει με τον σέντερ και να παρει τον κεντρικό διάδρομο, η βοήθεια έρχεται από τον άλλο ψηλό. Συνεπώς, ο Πρίντεζης είχε ευκαιρίες για σουτ από μακριά. Σουταρε 0/4 τρίποντα. Ο Πασκουάλ αυτό θα το δίνει εις τους αιώνας των αιώνων.
- Για μια ακόμη φορά, η τοποθέτηση του Λοτζέσκι στο 2 (με τον Ντάρντεν ή τον Πάπι στο 3) δεν λειτουργησε. Η επίθεση δειχνει στατική, καθώς δεν υπάρχει παικτης να βάλει τη μπάλα κάτω και να περάσει αντιπαλο ή να πάρει γρηγορα τον διαδρομο μετά από σκριν. Ενα σχήμα που ελπίζω να μη το ξαναδουμε, εφόσον με το καλό ο δεικτης ετοιμότητας των υπολοίπων ανέβει.
Αυτά, λίγο αυθόρμητα. Εγινε το 1-0 και δεν χρειάζονται υπερβολές και κακίες. "Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν".
- Από που πάνε για το νοσοκομείο?
O Oλυμπιακός άρχισε τη σειρά με τον Σπανούλη να παιζει 10 λεπτά, τον Χάντερ ανέτοιμο, τον Πέτγουει το ίδιο, ενω Πριντεζης και Ντάνστον αντιμετώπισαν προβλήματα. Ο,τι και να πουμε παρακάτω, αν συνεχιστει αυτή η κατάσταση, δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιομαστε για την έκβαση της σειράς. Οι τραυματισμοί και η εξελιξη της υγειας των παικτων είναι αυτη τη στιγμή το νο 1 ζητούμενο.
Γιατί έχουν γινει όλα αυτα? Δεν είμαι γιατρός, δεν έχω άποψη επί τουτου. Εχω μια άλλη, αλλά δεν ειναι ωρα.
Από εκεί και πέρα, συζητάμε....
- Ο φίλος Κωνσταντίνος Κουλούρης, εδωσε χθες στη σελίδα μας στο facebook ένα ενδιαφέρον σχόλιο για την αμυντική προσεγγιση των ερυθρόλευκων. Το περνάω εδώ:
"Aμφιβάλλω ότι η άμυνα με αλλαγές στα πικ εν ρολ είναι σωστή αμυντική τακτική για μια ομάδα που διαβάζει απίστευτα στο μισό γήπεδο. Δεν παίζουμε απέναντι σε μια ομάδα σαν την περυσινή Ρεάλ που δεν σκέφτεται πολύ. [...] Ειδικά στα πικ εν ρολ με τον Τόμιτς, μια άμυνα δυο εναντίον δυο με βάθος από τον ψηλό (ο Ντάντσον είναι μετρ) και πηγαίνοντας είτε πάνω είτε κάτω από το σκριν ο κοντός δεν θα ήταν μια πιο σωστή προσέγγιση με λιγότερα ρίσκα"?
Ναι, ξέρω γω, γιατί όχι? Οπως άλλωστε γράψαμε και στο pre-series (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), ο Ολυμπιακός έχει διάφορες επιλογές, τις οποίες μπορεί κάλλιστα να δοκιμάσει. Το παιχνίδι ανάμεσα σε αυτές είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Ο Ερυθρός Αστέρας επέλεξε τον δρομο του "βάθους" και οι Καταλανοί τα έσπασαν.
- Προσοχή όμως: Ας μη βιαστούμε να τα ρίξουμε στην τακτική για τα χαμένα ριμπάουντ, κι ας επισημάναμε αυτό τον κινδυνο στο αναλυτικο σημειωμα. Ναι, καποια οφείλονταν στην άδεια ρακετα, όμως κάποια άλλα κερδήθηκαν από τους παίκτες του Πασκουάλ ως ίσο προς ίσο, λόγω κακών μπλοκ άουτ. Γενικά, η Μπαρτσελόνα πήγε πολύ καλυτερα επιθετικά απέναντι στα hedge out και τις διπλές καλύψεις από ο,τι απέναντι στις αλλαγές.
- Οι στοχευσεις του Ολυμπιακού στην επίθεση ήταν σωστές, τουλάχιστον στην αρχή. Χτυπησε στο ποστ, πήγε στο ντράιβ. Η εισοδος του Λάμπε αντι του αναιμικού Ντόλμαν ανέκοψε τη φόρα του Πρίντεζη και θωράκισε τη ρακέτα. Επίσης, η ανετοιμότητα του Σπανούλη και το τυποποιημένο rotation που αφορά τον Σλούκα δεν επέτρεψαν την εκμετάλλευση των διαδρόμων. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν βολές, αλλά τις έχασαν, ενώ παρουσιάστηκαν διστακτικοί στην κυκλοφορία της μπάλας παρά τις (λιγες) ευκαιρίες. Οι πάσες αργούσαν πολύ , για αυτό και ο Πασκουάλ δεν διστασε να βγάλει τους ψηλούς του και λιγο πιο έξω για να πιέσουν το 1-5 με τον Σπανουλη.
- Γενικά πάντως, η άμυνα της Μπαρτελόνα δεν αντιμετωπισε πολλές ανισορροπίες. Σε αυτο συνέβαλε τα μέγιστα ο κυριος που βλεπετε.
O Τόμας Σατοράνσκι ήταν παραγματικά εξαιρετικός στο να παλέψει πάνω από τα σκριν ή ακόμα και να τα σταματήσει εν τη γενέσει τους. Μαζί με τον Λάμπε ήταν οι δυο MVP.
- Πάλι πίσω στην προχθεσινή ανάλυση, σας είχα πει πως ειχα παραλείψει τον τρόπο με τον οποίο η Μπαρτσελόνα αμύνεται στο horns (σκριν επιλογής στην κορυφή). Αν ο πλέι-μέικερ επιλέξει να παιξει με τον σέντερ και να παρει τον κεντρικό διάδρομο, η βοήθεια έρχεται από τον άλλο ψηλό. Συνεπώς, ο Πρίντεζης είχε ευκαιρίες για σουτ από μακριά. Σουταρε 0/4 τρίποντα. Ο Πασκουάλ αυτό θα το δίνει εις τους αιώνας των αιώνων.
- Για μια ακόμη φορά, η τοποθέτηση του Λοτζέσκι στο 2 (με τον Ντάρντεν ή τον Πάπι στο 3) δεν λειτουργησε. Η επίθεση δειχνει στατική, καθώς δεν υπάρχει παικτης να βάλει τη μπάλα κάτω και να περάσει αντιπαλο ή να πάρει γρηγορα τον διαδρομο μετά από σκριν. Ενα σχήμα που ελπίζω να μη το ξαναδουμε, εφόσον με το καλό ο δεικτης ετοιμότητας των υπολοίπων ανέβει.
Αυτά, λίγο αυθόρμητα. Εγινε το 1-0 και δεν χρειάζονται υπερβολές και κακίες. "Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου