Το παρακάτω γράφημα το βρήκα στο USA Today και απεικονίζει το τι έγινε στις τελευταιες κατοχές του ημιτελικού Ουισκόνσιν - Κεντάκι, από τη στιγμή που το σκορ ήταν στο 60 - 60 περίπου 2 λεπτά πριν το τέλος.
Οπως θα διαπιστώσετε οι 8 τελευταιοι πόντοι των νικητών προήλθαν από κερδισμένα φάουλ και τελικά βολές. O Kαμίνσκι ήταν για τους Wildcats ένα άλυτο μις - ματς και έβαλε τις πιθανώς κρισιμότερες για το 66 - 63, ενω ο Κονιγκ έβαλε τις άλλες 4.
Η σημασία των βολών έχει συζητηθεί πολλάκις και οι κοουτς δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές, παρότι δεν υπάρχει κάποια αναλογική σύνδεση μεταξύ του υψηλού ποσοστού από τη γραμμή και τα ποσοστά νικών μιας ομάδας. Για την ακρίβεια, το έγκυρο basketball-reference κατατάσσει το ποσοστό των ελευθέρων βολών ως τον 4ο πιο σημαντικό παράγοντα προς την επιτυχία. Πριν αναφωνήσετε πως αυτή ειναι μια ικανοποιητική θέση, να σας πω πως στην πρώτη θέση βρίσκεται το ποσοστό στα σουτ, στη δευτερη τα λάθη και στην τρίτη τα ριμπαουντ.
Γεγονός ειναι είναι πως τις περισσότερες ευθείες γραμμές μπορεί κάποιος να τις τραβήξει μεταξύ των νικών και του ποσοστού στα σουτ. Συνήθως, οι ομάδες που σουτάρουν καλύτερα κερδιζουν. Στη φετινή ευρωλίγκα για παράδειγμα, οι τρεις πρώτες ομάδες σε true shooting %, είναι και οι ομάδες με τα καλύτερα ρεκορ: ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ. Αυτές ακολουθεί η Νίζνι, η οποία δεν παίζει άμυνα, δεν αναγκάζει τον αντίπαλο σε λάθη και στα ριμπάουντ βρίσκεται στον πάτο.
Aνάλογη είναι η εικόνα αν κοιτάξει κανείς και τους στατιστικούς πίνακες που αφορούν το ΝΒΑ. Στις δυο πρώτες θέσεις του πίνακα με το true shooting, βρίσκονται (ω! του θαυματος) το Γκόλντεν Στέιτ και η Ατλάντα. Αν μάλιστα κάποιος πάει μία σεζόν πίσω, στην κορυφή θα βρει δύο άλλα ονόματα, αυτά του Μαιάμι και του Σαν Αντόνιο, των περσινών δηλαδή φιναλίστ του ΝΒΑ.
Το θέμα ειναι φυσικά πιο συνθετο από ένα απλό ποστάκι στο μπλογκ μας. Ενας εκ των τεσσάρων κοουτς του φάιναλ φορ του NCAA, o Tom Izzo του Michigan State, έδωσε φέτος τεράστια σημασία στο να βελτιώσει την ομάδα του στις βολές εν'οψει της March Madness. Παρά το γεγονός οτι οι Spartans δεν επιασαν τίποτε μυθικές επιδόσεις, παρουσίασαν τουλάχιστον μια βελτιωμένη εικόνα. Ο κοουτς απέδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα στην επανάληψη: οι παίκτες σουταραν καλύτερα, ακριβώς επειδή υποχρεώθηκαν στις προπονήσεις να σουτάρουν πολύ.
Aυτή παρόλα αυτά είναι μία άποψη. H άλλη βρίσκει βρίσκει εφαρμογή στον τρόπο με τον οποίο το προπονητικό τιμ του Ντιουκ προσπάθησε να βελτιώσει τα ποσοστα του σταρ το κολεγίου, Jahlil Okafor, από τη γραμμή των προσωπικών. Αντί να τον υποχρεώσει να σουτάρει πολύ, του υπέδειξε να αλλάξει ρουτίνα. Ετσι, όπως αναφέρει άρθρο της USA Today, αντί να κάνει ένα σωρό μανούβρες πριν τη βολή, ο Οκαφορ πλέον έχει μειώσει τον χρόνο προετοιμασίας και σουτάρει σχεδόν απ'ευθείας κοιτώντας μόνο το καλάθι. Η συλλογιστική πίσω από αυτή την αντιμετώπιση είναι μια άλλη: οι βολές είναι κατά μεγάλο ποσοστό θέμα ψυχολογικής προετοιμασίας. Ο ίδιος ο παίκτης δείχνει να συμφωνεί, παραδεχόμενος οτι είχε διαφορα αρνητικά συναισθήματα πριν σουτάρει.
Η αλήθεια βρίσκεται πιθανώς κάπου στη μέση, καθώς υπάρχουν παραδείγματα διαχρονικά και για τις δυο περιπτώσεις. Για τις ομάδες που θέλουν να κερδίζουν πάντως, η πεμπτουσία της επιτυχίας βρίσκεται μάλλον στα λόγια του Γκρεγκ Πόποβιτς, όπως αυτά ακούστηκαν σε μία συνέντευξη του πέρυσι το Μάρτιο, στην οποία ο κοουτς του Σαν Αντόνιο ανέλυε τη σημασία της πάσας και της ομαδικής προσπαθειας: "Yπάρχουν πολλά καλά σουτ, αλλά αν μπορεί κάποιος να τα μετατρέψει σε εξαιρετικά (great) σουτ, τότε τα ποσοστά τρυπάνε την οροφή. Τα σουτ υπό πίεση είναι κακά σουτ, τα ποσοστά του καθενός μειώνονται σχεδόν χωρίς εξαιρεση κατά 20%".
Ποιες βολές τώρα δηλαδή... Οποιος θέλει να κερδίζει, οφείλει να πασάρει μέχρι να βρει τις αντικειμενικά καλύτερες προυποθέσεις για εκτέλεση. Σιγά το νέο, θα μου πείτε. Οκ, αλλά πόσες φορές ακούσατε στη "σχολή" μας να σας μιλάνε πρώτα για την άμυνα και τα ριμπάουντ?
Οπως θα διαπιστώσετε οι 8 τελευταιοι πόντοι των νικητών προήλθαν από κερδισμένα φάουλ και τελικά βολές. O Kαμίνσκι ήταν για τους Wildcats ένα άλυτο μις - ματς και έβαλε τις πιθανώς κρισιμότερες για το 66 - 63, ενω ο Κονιγκ έβαλε τις άλλες 4.
Η σημασία των βολών έχει συζητηθεί πολλάκις και οι κοουτς δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές, παρότι δεν υπάρχει κάποια αναλογική σύνδεση μεταξύ του υψηλού ποσοστού από τη γραμμή και τα ποσοστά νικών μιας ομάδας. Για την ακρίβεια, το έγκυρο basketball-reference κατατάσσει το ποσοστό των ελευθέρων βολών ως τον 4ο πιο σημαντικό παράγοντα προς την επιτυχία. Πριν αναφωνήσετε πως αυτή ειναι μια ικανοποιητική θέση, να σας πω πως στην πρώτη θέση βρίσκεται το ποσοστό στα σουτ, στη δευτερη τα λάθη και στην τρίτη τα ριμπαουντ.
Γεγονός ειναι είναι πως τις περισσότερες ευθείες γραμμές μπορεί κάποιος να τις τραβήξει μεταξύ των νικών και του ποσοστού στα σουτ. Συνήθως, οι ομάδες που σουτάρουν καλύτερα κερδιζουν. Στη φετινή ευρωλίγκα για παράδειγμα, οι τρεις πρώτες ομάδες σε true shooting %, είναι και οι ομάδες με τα καλύτερα ρεκορ: ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ. Αυτές ακολουθεί η Νίζνι, η οποία δεν παίζει άμυνα, δεν αναγκάζει τον αντίπαλο σε λάθη και στα ριμπάουντ βρίσκεται στον πάτο.
Aνάλογη είναι η εικόνα αν κοιτάξει κανείς και τους στατιστικούς πίνακες που αφορούν το ΝΒΑ. Στις δυο πρώτες θέσεις του πίνακα με το true shooting, βρίσκονται (ω! του θαυματος) το Γκόλντεν Στέιτ και η Ατλάντα. Αν μάλιστα κάποιος πάει μία σεζόν πίσω, στην κορυφή θα βρει δύο άλλα ονόματα, αυτά του Μαιάμι και του Σαν Αντόνιο, των περσινών δηλαδή φιναλίστ του ΝΒΑ.
Το θέμα ειναι φυσικά πιο συνθετο από ένα απλό ποστάκι στο μπλογκ μας. Ενας εκ των τεσσάρων κοουτς του φάιναλ φορ του NCAA, o Tom Izzo του Michigan State, έδωσε φέτος τεράστια σημασία στο να βελτιώσει την ομάδα του στις βολές εν'οψει της March Madness. Παρά το γεγονός οτι οι Spartans δεν επιασαν τίποτε μυθικές επιδόσεις, παρουσίασαν τουλάχιστον μια βελτιωμένη εικόνα. Ο κοουτς απέδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα στην επανάληψη: οι παίκτες σουταραν καλύτερα, ακριβώς επειδή υποχρεώθηκαν στις προπονήσεις να σουτάρουν πολύ.
Aυτή παρόλα αυτά είναι μία άποψη. H άλλη βρίσκει βρίσκει εφαρμογή στον τρόπο με τον οποίο το προπονητικό τιμ του Ντιουκ προσπάθησε να βελτιώσει τα ποσοστα του σταρ το κολεγίου, Jahlil Okafor, από τη γραμμή των προσωπικών. Αντί να τον υποχρεώσει να σουτάρει πολύ, του υπέδειξε να αλλάξει ρουτίνα. Ετσι, όπως αναφέρει άρθρο της USA Today, αντί να κάνει ένα σωρό μανούβρες πριν τη βολή, ο Οκαφορ πλέον έχει μειώσει τον χρόνο προετοιμασίας και σουτάρει σχεδόν απ'ευθείας κοιτώντας μόνο το καλάθι. Η συλλογιστική πίσω από αυτή την αντιμετώπιση είναι μια άλλη: οι βολές είναι κατά μεγάλο ποσοστό θέμα ψυχολογικής προετοιμασίας. Ο ίδιος ο παίκτης δείχνει να συμφωνεί, παραδεχόμενος οτι είχε διαφορα αρνητικά συναισθήματα πριν σουτάρει.
Ποιες βολές τώρα δηλαδή... Οποιος θέλει να κερδίζει, οφείλει να πασάρει μέχρι να βρει τις αντικειμενικά καλύτερες προυποθέσεις για εκτέλεση. Σιγά το νέο, θα μου πείτε. Οκ, αλλά πόσες φορές ακούσατε στη "σχολή" μας να σας μιλάνε πρώτα για την άμυνα και τα ριμπάουντ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου