H σειρά του Παναθηναικού με την ΤΣΣΚΑ αποτελεί μια σύγκρουση μεταξύ δυο εκ των μεγαλύτερων ομάδων στο ευρωπαικό στερέωμα, μία "συγκρουση γιγάντων" που θα έλεγαν και οι εφημερίδες. Ετσι θα ήταν αν μιλούσαμε 3-4 χρόνια πριν. Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε να κάνουμε με τίποτε άλλο παρά με μια μονομαχία Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Νομίζω αυτό το αναγνωρίζουν οι πάντες, και ας υπάρχει σε πολλούς η μεταφυσική ελπίδα οτι στο γήπεδο θα αναμετρηθούν οι φανέλες. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, τότε θα μιλούσαμε για το 50-50, όμως εδώ θα παίξουν μεταξύ τους οι παίκτες, σε μία αναμέτρηση ρόστερ με χαώδεις διαφορές.
Εχω την ταπεινή άποψη πως κάθε ανάλυση του ζευγαριού οφείλει να ξεκινάει από εκεί, από την επισήμανση δηλαδή πως οι συνθέσεις των ομάδων απέχουν κάμποσο σε ποιότητα. Η ΤΣΣΚΑ είναι μια ομάδα στην οποία τρεις παίκτες που γυαλίζουν τον πάγκο, θα έπαιρναν τουλάχιστον 15 λεπτά στο rotation του Παναθηναικού. Χριάπα, Μαρκοισβίλι, Νίκολς. Η ομάδα του Ιτούδη αποτελεί το πιο πλήρες σύνολο της διοργάνωσης, από οπου και να το κοιτάξει κανείς. Τελευταία, έγινε μάλιστα ακόμη πληρέστερο, με την προσθήκη φυσικά του Αντρει Κιριλένκο.
Ο Κιριλένκο και η αμυντική στροφή
Η τελευταια εχει εσχάτως επιφέρει και σημαντικές αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού. Μέχρι και πριν 2-3 εβδομάδες, οι Ρωσοι ήταν ένα σύνολο που επαιζε ποιοτικότατο, και υψηλής αποτελεσματικότητας επιθετικό μπάσκετ, όμως από την άλλη ήταν φανερό πως υστερούσε σε δύναμη και αμυντικές επιδόσεις, ειδικά στην περιφέρεια. Το τέλος του πρώτου γύρου του τοπ-16 βρήκε την ΤΣΣΚΑ να έχει μία από τις χειρότερες άμυνες του θεσμού. Ακόμα κι έτσι, ο Ιτούδης θα μπορούσε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά αυτά δεν είναι πράγματα για να παίζει κανείς. Ουτε είναι για να χάνει από τον ίδιο του το δάσκαλο μέσα στην έδρα του, βλέποντας τα αντίπαλα τεσσάρια να οργιάζουν. Η Φενέρ πέρασε από τη Μόσχα βλέποντας τους Μπιέλιτσα και Βέσελι να κάνουν πάρτι κάτω από το καλάθι και τον Κιριλένκο να αγωνίζεται μόλις 5 λεπτά, λόγω της ελλειπούς προσαρμογής του.
Ο προπονητής της αρκούδας φαίνεται πως ακολουθησε κατά μία έννοια το μονοπάτι που χάραξε ο Ομπράντοβιτς μαζί με κάποιους άλλους , και που αρνήθηκε να ακολουθήσει τελικά ο Παναθηναικός αντίθετα και στις δικές μου προβλέψεις: να στελεχώσει δηλαδή και τις θέσεις των φοργουορντ με έναν σούπερ αθλητή, χωρίς να υπολογίζει απαραίτητα το κόστος σε αποστάσεις και σουτ, χάρην της αμυντικής επίδοσης. Ο στόχος είναι προφανής. Χρησιμοποιώντας σχήματα με αρκετό ύψος και παίκτες που έχουν αθλητικά προσόντα, να μπορεί να αλλάζει σε όλα τα σκριν. Οπως έκανε π.χ. με τον Ολυμπιακό. Ορίστε (μας).
Εδώ βλέπετε τα αρχικά μαρκαρίσματα σε μια τυχαια επίθεση από το πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα στη Μόσχα, εκεί όπου οι Ρωσοι πήραν σημαντική διαφορά. Ο Βοροντσέβιτς είναι επάνω στον Πρίντεζη, ο Κιριλένκο στον Ντάρντεν, ο Ουιμς στον Λοτζέσκι. Λιγο μετά συμβαινει αυτό, σε μία μεταβατική στιγμή.
Ενα σκριν του Πριντεζη στον Λοτζέσκι, φέρνει τον Βοροντσέβιτς αντιμέτωπο με τον "Βέλγο". Ο Ουίμς αλλάζει πηγαινοντας πάνω στο τεσσάρι του Ολυμπιακού και ο Κιριλένκο συγκλινει στη ρακετα, ετσι ωστε σε 2 ακόμη δευτερα να έχουμε το εξής.
Ο Κιριλένκο έχει πάρει πλέον τον Πρίντεζη στο low post, o Ουίμς έχει πάει στον Νταρντεν, ο Βοροντσέβιτς έχει παραμείνει στον Λοτζέσκι και συνολικά η άμυνα δεν έχει χάσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Ολα τα μαρκαρίσματα βγαινουν, μις ματς δεν υπάρχει σχεδόν πουθενα, με εξαιρεση ισως τη μικρή στιγμή στην οποία ο Ουιμς ηταν πάνω στον Πρίντεζη. Μόνο που σε εκείνη, ο φοργουορντ των ερυθρόλευκων δεν είχε καλή θέση για να δεχτεί τη μπάλα.
Αυτό το πολύ ψηλό σχήμα έχει ως σκοπό αυτό ακριβώς, να καταφέρνει να έχει μονίμως έναν αμυντικό επάνω σε παίκτη, με το μικρότερο δυνατό κόστος στις προσωπικές μονομαχίες. Η ΤΣΣΚΑ είναι πολύ κοντά στο να καταφέρει να παίζει μονίμως έτσι, έχοντας την άνεση να εναλλάξει στις θέσεις των φοργουορντ τους Χριάπα, Βοροντσέβιτς, Κιριλένκο και να φέρνει ως μπακ απ του Κάουν τον Κάιλ Χάινς. Αντιλαμβάνεστε πως μιλάμε για την ομάδα με τις μεγαλύτερες δυνατότητες στον τομέα των αλλαγών, με μόνη "μαυρη τρύπα" τις επιδόσεις των Τεόντοσιτς και Ντε Κολο, οι οποίοι όμως απο όσο φαινεται δεν θα συνυπάρχουν πλέον τόσο συχνά στην ίδια πεντάδα όσο πρωτύτερα. Εν πάσει περιπτώσει, στη βοήθεια τους βγαινει συχνά ο Σασα Κάουν σε δυναμικά hedge ή help and recover (στιγμιαια κάλυψη και επαναφορά).
Ο ΠΑΟ απέναντι στην άμυνα με τα ψηλά σχηματα
Ο Παναθηναικός, απέναντι σε αυτού του τύπου την άμυνα έχει προφανώς κάποιες επιλογές, εντούτοις θα πρέπει να τις εκτελέσει με απόλυτη ακρίβεια. Πόσο εύκολο θα ειναι άραγε αυτό? Οσο εύκολο είναι να παίξει κανείς στα πόδια έναν ψηλότερο αλλά σχεδόν εξίσου γρήγορο αντίπαλο. Δυσκολο δηλαδή. Οι πράσινοι χρειάζεται:
Α. να βρουν τις όποιες τρυπες αφήνουν ο Γάλλος και ο ευφυής Σερβος και να χτυπήσουν εκεί, με όσο μεγαλύτερη ταχύτητα γίνεται.
Β. Επίσης, μιας και έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούν κοντά σχηματα για πολύ μεγάλο μέρος των παιχνιδιών τους, να προσπαθήσουν να τρέξουν το γήπεδο όσο γρηγορότερα τους επιτραπει δοκιμάζοντας τις επιστροφές των αντιπάλων τους, αν και σε αυτό τον τομέα ο Ιτούδης διαθέτει το χαρτί που λέγεται Τζάκσον.
Γ. Και τέλος, να φθειρουν όσο περισσότερο μπορούν τον Κάουν. Αν σε μία θέση η ΤΣΣΚΑ δεν διαθέτει τις επιλογές των υπολοίπων , αυτή ειναι η θέση 5, εκει που η εμπιστοσύνη στον Χαινς μοιάζει εσχάτως μικρότερη. Ο Ρωσος ψηλός της είναι μακράν πιο πολύτιμος, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά το επιθετικό της παιχνίδι.
Οπως φαινεται, τα πάντα θέλουν ταχύτητα στη σκέψη και τόλμη, στοιχεία που ο ΠΑΟ εμφάνισε στα μεγάλα του παιχνίδια στο ΟΑΚΑ, αλλά την ίδια στιγμή έψαχνε να βρει στις κακές του βραδιές.
Ο Κιριλένκο στην επίθεση
Και αυτά να κάνει, οι νεοι σχηματισμοί της ομάδας του Ιτούδη τον φέρνουν αντιμέτωπο με ένα σωρό γρίφους και στην άλλη ακρη του γηπέδου. Τον κυριότερο τον εντοπίζω σε αυτό το απλό ερώτημα ή αν θέλετε απλή απορία.
Πώς θα αμυνθεί άραγε το τριφύλλι απέναντι σε αυτό? Εδώ βλέπετε τον Κιριλένκο να χρησιμοποιειται στη θέση 3 και τον Βοροντσέβιτς στο 4, αλλά όπως θα δούμε αμέσως (αλλά αμέσως λέμε!) παρακάτω, οι θέσεις τους αυτές είναι περισσότερο προσχηματικές. Ο Ιτούδης τους εναλλάσει ανάλογα με το πού θέλει η επίθεση του να χτυπήσει. Στην παραπάνω εικόνα βλέπετε ένα πιθανό ματς-απ, το οποίο υποθετικά δεν συγκινεί κανέναν, εντουτοις πόσο σοφό θα ήταν να σπαταλήσουν την ενέργεια τους μονομαχώντας διαρκώς με το θεριό οι Γκιστ και Φωτσης? Από την άλλη, γίνεται να μην το κάνουν όταν ο σουπερ σταρ των Ρωσων παίζει όπως εδώ?....
Αυτή ειναι μια απλή επίθεση, η οποία ολοκληρώνεται ήδη στα 15'' και βασίζεται σχεδόν εξ'ολοκλήρου σε ένα απλό ξεμαρκάρισμα που κάνει ο Κιριλένκο στη baseline ξεγελώντας τον Τζεντίλε. Αυτό από τη μία δεν μοιάζει και τόσο δύσκολο (ΕΙΝΑΙ Ο ΤΖΕΝΤΙΛΕ!!), παρόλα αυτά δείχνει το μέγεθος των προβληματισμών που έχει να αντιμετωπίσει ο Ιβάνοβιτς. Λεπτομέρεια? Την εξαιρετική πάσα που κατέληξε σε ευκολο καλάθι εβγαλε ο ... Μίλος Τεόντοσιτς.
Ο γνωστός άγνωστος
Ο,τι αλλαγές και να έχουν γίνει προσφάτως στην ΤΣΣΚΑ, ο αγαπημένος-μισητός παικτης των απανταχού Ελλήνων μπασκετόφιλων παραμένει ο ακρογωνιαιος λίθος της, κάνοντας μέχρι στιγμής μια χρονιά αντάξια των εμφανίσεων του στο προηγούμενο μουντομπάσκετ. Εκτός από το να αναδεικνύει τετοιες φάσεις, ο Μίλος παίζει εξαιρετικά το πικ εν ρολ με τον (έχω-περίπου-70%- στα τελειωματα) Κάουν, σουτάρει χωρίς φόβο πίσω από τα σκριν και εκμεταλλευεται στο έπακρο τις εξαιρετικές επιδόσεις του Βοροντσέβιτς στην αδύνατη πλευρά ή στην κορυφή του τριπόντου. Οι περισσότερες επιθέσεις της "αρκουδας" εξακολουθούν να περναν από τα χέρια του και εκεί ακριβώς βρίσκει κανείς και μια αδυναμία στα ψηλά σχήματα.
Αυτή δεν είναι ακριβώς δική του, αλλά του Ουίμς. Παίζοντας στη θέση 2, ο Αμερικάνος δυσκολευεται να δωσει συνεχεια σε μια επίθεση όταν ο Τεόντοσιτς αποτύχει να βγάλει το πρώτο play. Η επιλογή του ειναι συνηθως να παει στο ενας εναντίον ενός ή να παίξει ένα side pick με τον Κάουν, δυο εκδοχές που ειναι ομολογουμένως αποτελεσματικές. Παρόλα αυτά, η μπάλα κολλάει πολλές φορές στα χέρια του και η λειτουργία κάπως μπλοκάρει. Ο Παναθηναικός μπορεί να υπολογίζει σε κάτι τετοιο αν παιξει λυσσασμένα άμυνα πάνω στον Τεόντοσιτς και καταφέρει να μεινει ταυτόχρονα πιστός σε όσο περισσότερα προσωπικά μαρκαρίσματα γίνεται.
Ο παράγοντας Ντε Κολό
Το θέμα είναι πως και σε έναν ενδεχόμενο αποκλεισμό του Σερβου από τη ροή της επίθεσης, ο Ιτούδης έχει φροντίσει να έχει αντίδοτο, σε αντίθεση με τον προκάτοχο του. Η απόκτηση του Ντε Κολό αποσκοπούσε (πιθανώς) στο να βρει ο Τεόντοσιτς έναν άξιο συμπαραστάτη στην επίθεση. Παρόλο που οι χρόνοι του Γάλλου έχουν πέσει στα τελευταια δυο παιχνίδια (όταν ο Κιριλένκο ψήλωσε όλη την ομάδα), ο ρόλος του παραμένει κομβικός, παίζοντας για όσο χρειαστεί δίπλα στον εκάστοτε πλέι-μέικερ στα διαστήματα που δεν παιζουν εξωγήινοι. Για να πάρετε μία καλή ιδέα, επέλεξα το βίντεο που ακολουθεί, κι ας είναι σε αυτό στον άσο ο Τζάκσον.
Aυτό ακριβώς προσφέρει ο Ντε Κολό. Κίνηση και ικανότητα δημιουργίας από τη θέση 2. Εδώ θα μπορούσε κάλλιστα να πάει και στο drive, τομέας στον οποίο είναι εξίσου καλός.
Η ΤΣΣΚΑ τρέχει. Το δύσκολο ζήτημα του ρυθμού
Για το τέλος, άφησα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στο επιθετικό παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ. Και αυτό δεν είναι άλλο από το γρηγορο transition. Οι Ρωσοι τρέχουν, και τρέχουν καλά. Θέλω να δείτε κάτι τελευταιο.
Εδώ ο Τεόντοσιτς με τον Κάουν έχουν στήσει ένα από τα πολύ αποτελεσματικά τους πικ εν ρολ στα 18". Ο Χάντερ δεν έχει προλάβει να ακολουθήσει και ο Λοτζέσκι βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση από όλους στο παρκέ. Επιλέγει να καλύψει τον Ρωσο, αλλά η μπάλα φτάνει εύκολα μέσω του Βοροντσέβιτς στον Ουιμς, ο οποίος σκοράρει για τρεις μόλις στα 16''. Ο - ακόμα και τετοιου τύπου - αιφνιδιασμός είναι από τις βασικές κατευθύνσεις που έχει δώσει ο Ιτούδης στην ομάδα, η οποία τρέχει το γήπεδο με όλους της τους παίκτες (και τους ψηλούς), δίνοντας ρυθμό που της επιτρέπει να εμφανίζεται πρώτη στη στηλη των κατοχών στην ευρωλίγκα. Ενας ακόμη πολύ σημαντικός λόγος που για αυτό, είναι πως τα ριμπάουντ καταλήγουν συνήθως στα χέρια των παικτών της. Η ΤΣΣΚΑ είναι πρωτη στα αμυντικά και δευτερη στο σύνολο σε όλη την ευρωλίγκα, συμφωνα με τις λίστες του επίσημου σάιτ της διοργάνωσης.
Μια λογική συνεπώς - και για να ανακεφαλαιωνουμε - λεει πως ο Παναθηναικός θα προσπαθήσει να πιέσει τον Τεόντοσιτς όσο πιο πολύ γίνεται (Νελσον?), θα βολευτει με τις επελάσεις του Ουίμς και θα κατεβάσει όσο μπορεί τους ρυθμούς των Ρωσων στο transition. Από την άλλη, και όπως επισημάναμε λίγο πιο πάνω, ενδεχομένως να ωφελούνταν εάν ανέβαζε ο ίδιος ρυθμό στην επίθεση χτυπώντας τις αλλαγές και τους γκαρντ πλην Τζάκσον. Μήπως όμως κι αυτό δεν αποτελεί ένα παράδοξο? Τι βολευει τελικά τους πράσινους? Να ανεβάσουν ή να κόψουν ρυθμό?
Δεν έχω ιδέα....
Αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε είναι πως ο Ιβάνοβιτς και οι παίκτες του πάνε για μια υπέρβαση, την οποία κανείς (εμού συμπεριλαμβανομένου) δεν πιστευει οτι μπορεί να πετύχουν. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και ανάγκη. Περισσότερο από το αποτέλεσμα, κάθε νοήμων άνθρωπος θα ζητήσει από τον Παναθηναικό κάποιο απτό δείγμα προόδου.
Υστερόγραφο.
Το παραπάνω κείμενο είναι ημιτελές. Κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε να σταθεί κ στα εξής.
- Στον σουπερ finisher Κάουν αλλά και στην αδυναμία του να πασάρει
- Στη χαωδη διαφορά των δυο ομάδων στις προσπάθειες για ελεύθερες βολές (25 έναντι 15)
- Στο αιωνιο ζήτημα για το πόσο θα αντέξει ο Διαμαντίδης
- Στα συστηματα του Ιβάνοβιτς, αλλά αυτά τα αναλυουμε όλοι ολο το χρόνο.
- Στον αναβαθμισμένο και πολύ καλό Βορόντσεβιτς και στη λειτουργία της ΤΣΣΚΑ πριν την έλευση Κιριλένκο.
- Στον Τζάκσον, μία μεγάλη κατάκτηση του Ιτούδη.
- Τον μειωμένο χρόνο του Χάινς, και την πιθανότητα ο Κιριλένκο να πάει και στο 5.
- Αντε και στον Φριτζόν σου λέω εγω, αλλά φτάνει.
- Σε ο,τι άλλο αγαπάτε να γίνει κουβέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου