Γραφαμε οτι η εθνική θα επιλέξει να αμυνθεί με βοήθειες και περιστροφές και χωρίς πολλές αλλαγές (μια σωστή επιλογή) και σημειώναμε: "Εφόσον η εθνική επιλέξει να αμυνθεί έτσι, τότε οι παίκτες της θα
βρίσκονται συχνά στην θέση να πρέπει να πάρουν τις σωστές αποφάσεις.
Πόσο πρέπει να περιστραφούν, σε ποιους χώρους πρέπει να δοθούν οι
βοήθειες και με ποια ένταση, τι αποστάσεις πρέπει να κρατηθούν στην
αδύνατη πλευρα."
Χθες βράδυ, όλα αυτά έγιναν υπέροχα και ιδού τι εννοώ με το αγαπημένο μου παράδειγμα από τον αγώνα με τους Κροάτες.
Σκριν στην κορυφή με Μπογκντάνοβιτς και Τόμιτς, ο δευτερος έχει κόψει μέσα και ζητάει μπάλα. Ο Βουγιούκας έχει δώσει βοήθεια και επανακάμπτει, ενώ βαθειά χαμηλά έχει περιστραφεί ο Καιμακόγλου. Η θέση του Παπανικολάου είναι τόσο ιδανική ωστε ο Μπογκντάνοβιτς δεν μπορεί να πασάρει στον Σίμον στην κορυφή. Επίσης δεν μπορεί να πασάρει ουτε στην κατω αριστερή γωνία όπου βρίσκεται παίκτης (δεν τον εχω στη φωτό) γιατί ο Σλούκας είναι τοποθετημένος σωστά στη διαδρομή της πάσας.
Δείτε το όλο ένα εκπληκτικής ευκρίνειας βίντεο.
Σχεδόν όλες οι αμυντικές αποφάσεις της εθνικής ήταν αυτού του επιπέδου. Παίκτες σωστά τοποθετημένοι στο γήπεδο, περιστροφές και ντουμπλαρίσματα που γίνονταν ακριβώς στην ώρα τους ωστε η επίθεση να μην μπορεί να τα διαβάσει, εξαιρετική ανάκτηση των προσωπικών μαρκαρισμάτων, όχι περιττές βοήθειες (τις οποίες εκανε η ομαδα στα φιλικά καθώς μάθαινε).
Εκτός από τη βαθειά κάλυψη στα πικ εν ρολ του 1-5, ο Κατσικάρης έδωσε εντολή για αλλαγές όταν Μπογκντάνοβιτς και Σάριτς συνδυάζονταν είτε με τη μπάλα είτε χωρίς αυτή. Παπανικολάου και Πρίντεζης ή Καιμακόγλου πήραν άριστα σε αυτές, έπαιξαν τον Σάριτς χαμηλά στην τρίπλα και αποδιοργάνωσαν πλήρως τον δημιουργικό πόλο των Κροατών χαμηλά. Ειδικά ο Παπ ήταν χθες σε αυτό τον τομέα χάρμα ιδέσθαι, με τους δύο σταρ των αντιπάλων να υποφέρουν από το μαρκαρισμα του. Τα μόνα προβλήματα παρουσιάστηκαν όταν ο Ρέπεσα γύρισε σε ελαφρύ σχήμα χωρίς κλασικό σέντερ με Μάρκοτα και Σάριτς προς το τέλος, όταν και ο Μπουρούσης δυσκολευτηκε να ακολουθήσει πιο έξω. Στην επίθεση βέβαια, τους έβαλε μέσα στα καλάθια, για αυτό και ο Τόμιτς μπήκε ξανά στο παρκέ.
Βγάζει τρομερή ενέργεια το σύνολο μας μέσα στο γήπεδο και δείχνει ταυτόχρονα και καθαρό μυαλό. Η επίθεση δούλεψε χθες καλύτερα από κάθε άλλη φορά, οι συνεργασίες μεταξύ των ψηλών λειτούργησαν στην εντέλεια και το γρήγογορο transition ήταν άκρως αποτελεσματικό. Ο Καιμακόγλου ως πασέρ (ξανά)ήταν πολύτιμος, τα ριμπάουντ που κατέληξαν στα χέρια του Μπουρούση επέτρεψαν σωστά δομημένους αιφνιδιασμούς ενώ και η δημιουργία στο μισό γήπεδο ήταν καλύτερη από ποτέ. Οι 10 ασίστ και τα 0 λάθη του Νίκου Ζήση βγάζουν μάτι. Επιθετικές αδυναμίες υπάρχουν, αλλά η ομάδα δουλευει σωστά πάνω στις δυνατότητες της.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση πως ο Κατσικάρης έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να πάρει από όλους το καλύτερο. Το rotation κάθε άλλο παρά συγκεκριμένο είναι, έχουμε δει ένα σωρό σχήματα κι όμως όλοι οι παίκτες συντονίζονται και προσφέρουν τα μέγιστα (ο Βουγιούκας δεν ήταν καλός χθες?). Η προπονητική επιρροή στην ομάδα είναι εμφανής, θα έλεγα μάλιστα οτι είμαστε η πιο σωστά προπονημένη ομάδα όλου του τουρνουά. Κι όμως, μπορεί να μείνουμε έξω από καμμιά Σερβία, γιατί έτσι είναι ο αθλητισμός. Λιγο με νοιάζει. Ευχαριστιέμαι μπασκετ και ας γνωρίζω πως κάποια στιγμή τα δεδομένα κενά που έχουμε ίσως βγουν στην επιφάνεια. Για να δούμε και απόψε πως θα τα πάμε απέναντι στον Σκόλα.
Στα υπόλοιπα ξεχωρίζει το τρίποντο του Ακιόλ που έδωσε στην παραπαίουσα Τουρκία μεγάλες ελπίδες.
Η Φινλανδία δεν κάνει φάουλ και ο Τούρκος στέλνει το ματς στην παράταση όπου η ομάδα του πήρε μια μεγάλη νίκη. 17 πόντους μπροστά ηταν οι Βόρειοι αλλά όταν το παιχνίδι δυναμωσε έχαναν το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο.
Η Ισπανία ήταν για μια ακόμα φορά πυραυλοκίνητη και απόλαυσα μέχρι τέλους το μπάσκετ που έπαιζε. Ο Ιμπάκα προστέθηκε χθες βραδυ στη λίστα των αφηνιασμένων και δεν βλέπω να κάνει πίσω. Ποιος χρειάζεται τον Μιροτιτς αλήθεια?
Το Σερβία - Βραζιλία ήταν το παιχνίδι των σερί. Το άφησα στο ημίχρονο νομίζοντας οτι οι Βραζιλιάνοι θα κάνουν περίπατο και το ξαναέπιασα οταν ένα τουή ανέφερε πως πέρασαν μπροστά οι Σερβοι. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό, αλλά από όταν επανέκαμψα η παρέα του Μπαρμπόσα συνέχισε τη βόλτα στο πάρκο, βγάζοντας μάλιστα έναν νέο ήρωα, τον Μαρκίνος Βιέιρα. 6/9 τρίποντα έβαλε ο μπαγάσας και καθάρισε τη μπουγάδα, μαζί με τον, πολύ καλό χθες , Σπλίτερ.
Οι Σερβοι έχουν τρομερά προβλήματα συνεννόησης στην άμυνα και στην επίθεση περίμεναν τα πάντα από τον Μίλος. Χθες ήταν πολύ καλός, αλλά όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Αλλος πόλος δημιουργίας δεν υπάρχει (συγκρίνετε με την πληθωρική εθνική μας). Ο Μπογκντάνοβιτς παίζει για τον εαυτό του, ο Κρίστιτς πήρε για χθες τα πρωτα του λεπτά και ο χαρισματικός Μπιέλιτσα είναι στο περιθώριο και καλύπτει τρύπες. Δεν αποκλείω η πίεση του Γιόβιτς ή η ποιότητα του Μπίρσεβιτς να δώσουν κάποια παραπάνω ώθηση, παρόλα αυτά η απειθαρχία δεν κρύβεται. Πιο σταθερός παίκτης είναι αυτή τη στιγμή ο Ραντούλιτσα.
Για τη Βραζιλία θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα....
Χθες βράδυ, όλα αυτά έγιναν υπέροχα και ιδού τι εννοώ με το αγαπημένο μου παράδειγμα από τον αγώνα με τους Κροάτες.
Σκριν στην κορυφή με Μπογκντάνοβιτς και Τόμιτς, ο δευτερος έχει κόψει μέσα και ζητάει μπάλα. Ο Βουγιούκας έχει δώσει βοήθεια και επανακάμπτει, ενώ βαθειά χαμηλά έχει περιστραφεί ο Καιμακόγλου. Η θέση του Παπανικολάου είναι τόσο ιδανική ωστε ο Μπογκντάνοβιτς δεν μπορεί να πασάρει στον Σίμον στην κορυφή. Επίσης δεν μπορεί να πασάρει ουτε στην κατω αριστερή γωνία όπου βρίσκεται παίκτης (δεν τον εχω στη φωτό) γιατί ο Σλούκας είναι τοποθετημένος σωστά στη διαδρομή της πάσας.
Δείτε το όλο ένα εκπληκτικής ευκρίνειας βίντεο.
Σχεδόν όλες οι αμυντικές αποφάσεις της εθνικής ήταν αυτού του επιπέδου. Παίκτες σωστά τοποθετημένοι στο γήπεδο, περιστροφές και ντουμπλαρίσματα που γίνονταν ακριβώς στην ώρα τους ωστε η επίθεση να μην μπορεί να τα διαβάσει, εξαιρετική ανάκτηση των προσωπικών μαρκαρισμάτων, όχι περιττές βοήθειες (τις οποίες εκανε η ομαδα στα φιλικά καθώς μάθαινε).
Εκτός από τη βαθειά κάλυψη στα πικ εν ρολ του 1-5, ο Κατσικάρης έδωσε εντολή για αλλαγές όταν Μπογκντάνοβιτς και Σάριτς συνδυάζονταν είτε με τη μπάλα είτε χωρίς αυτή. Παπανικολάου και Πρίντεζης ή Καιμακόγλου πήραν άριστα σε αυτές, έπαιξαν τον Σάριτς χαμηλά στην τρίπλα και αποδιοργάνωσαν πλήρως τον δημιουργικό πόλο των Κροατών χαμηλά. Ειδικά ο Παπ ήταν χθες σε αυτό τον τομέα χάρμα ιδέσθαι, με τους δύο σταρ των αντιπάλων να υποφέρουν από το μαρκαρισμα του. Τα μόνα προβλήματα παρουσιάστηκαν όταν ο Ρέπεσα γύρισε σε ελαφρύ σχήμα χωρίς κλασικό σέντερ με Μάρκοτα και Σάριτς προς το τέλος, όταν και ο Μπουρούσης δυσκολευτηκε να ακολουθήσει πιο έξω. Στην επίθεση βέβαια, τους έβαλε μέσα στα καλάθια, για αυτό και ο Τόμιτς μπήκε ξανά στο παρκέ.
Βγάζει τρομερή ενέργεια το σύνολο μας μέσα στο γήπεδο και δείχνει ταυτόχρονα και καθαρό μυαλό. Η επίθεση δούλεψε χθες καλύτερα από κάθε άλλη φορά, οι συνεργασίες μεταξύ των ψηλών λειτούργησαν στην εντέλεια και το γρήγογορο transition ήταν άκρως αποτελεσματικό. Ο Καιμακόγλου ως πασέρ (ξανά)ήταν πολύτιμος, τα ριμπάουντ που κατέληξαν στα χέρια του Μπουρούση επέτρεψαν σωστά δομημένους αιφνιδιασμούς ενώ και η δημιουργία στο μισό γήπεδο ήταν καλύτερη από ποτέ. Οι 10 ασίστ και τα 0 λάθη του Νίκου Ζήση βγάζουν μάτι. Επιθετικές αδυναμίες υπάρχουν, αλλά η ομάδα δουλευει σωστά πάνω στις δυνατότητες της.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση πως ο Κατσικάρης έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να πάρει από όλους το καλύτερο. Το rotation κάθε άλλο παρά συγκεκριμένο είναι, έχουμε δει ένα σωρό σχήματα κι όμως όλοι οι παίκτες συντονίζονται και προσφέρουν τα μέγιστα (ο Βουγιούκας δεν ήταν καλός χθες?). Η προπονητική επιρροή στην ομάδα είναι εμφανής, θα έλεγα μάλιστα οτι είμαστε η πιο σωστά προπονημένη ομάδα όλου του τουρνουά. Κι όμως, μπορεί να μείνουμε έξω από καμμιά Σερβία, γιατί έτσι είναι ο αθλητισμός. Λιγο με νοιάζει. Ευχαριστιέμαι μπασκετ και ας γνωρίζω πως κάποια στιγμή τα δεδομένα κενά που έχουμε ίσως βγουν στην επιφάνεια. Για να δούμε και απόψε πως θα τα πάμε απέναντι στον Σκόλα.
Στα υπόλοιπα ξεχωρίζει το τρίποντο του Ακιόλ που έδωσε στην παραπαίουσα Τουρκία μεγάλες ελπίδες.
Η Φινλανδία δεν κάνει φάουλ και ο Τούρκος στέλνει το ματς στην παράταση όπου η ομάδα του πήρε μια μεγάλη νίκη. 17 πόντους μπροστά ηταν οι Βόρειοι αλλά όταν το παιχνίδι δυναμωσε έχαναν το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο.
Η Ισπανία ήταν για μια ακόμα φορά πυραυλοκίνητη και απόλαυσα μέχρι τέλους το μπάσκετ που έπαιζε. Ο Ιμπάκα προστέθηκε χθες βραδυ στη λίστα των αφηνιασμένων και δεν βλέπω να κάνει πίσω. Ποιος χρειάζεται τον Μιροτιτς αλήθεια?
Το Σερβία - Βραζιλία ήταν το παιχνίδι των σερί. Το άφησα στο ημίχρονο νομίζοντας οτι οι Βραζιλιάνοι θα κάνουν περίπατο και το ξαναέπιασα οταν ένα τουή ανέφερε πως πέρασαν μπροστά οι Σερβοι. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό, αλλά από όταν επανέκαμψα η παρέα του Μπαρμπόσα συνέχισε τη βόλτα στο πάρκο, βγάζοντας μάλιστα έναν νέο ήρωα, τον Μαρκίνος Βιέιρα. 6/9 τρίποντα έβαλε ο μπαγάσας και καθάρισε τη μπουγάδα, μαζί με τον, πολύ καλό χθες , Σπλίτερ.
Οι Σερβοι έχουν τρομερά προβλήματα συνεννόησης στην άμυνα και στην επίθεση περίμεναν τα πάντα από τον Μίλος. Χθες ήταν πολύ καλός, αλλά όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Αλλος πόλος δημιουργίας δεν υπάρχει (συγκρίνετε με την πληθωρική εθνική μας). Ο Μπογκντάνοβιτς παίζει για τον εαυτό του, ο Κρίστιτς πήρε για χθες τα πρωτα του λεπτά και ο χαρισματικός Μπιέλιτσα είναι στο περιθώριο και καλύπτει τρύπες. Δεν αποκλείω η πίεση του Γιόβιτς ή η ποιότητα του Μπίρσεβιτς να δώσουν κάποια παραπάνω ώθηση, παρόλα αυτά η απειθαρχία δεν κρύβεται. Πιο σταθερός παίκτης είναι αυτή τη στιγμή ο Ραντούλιτσα.
Για τη Βραζιλία θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου