Η Γαλλία, η Ελλάδα, η Σερβία - 14η ,15η μέρα.

 

Η Γαλλία και η Ελλάδα 

Τιμή και δόξα στους Γάλλους. Λιγότερο από 24 ώρες μετά τον οδυνηρό ημιτελικό απέναντι στη Σερβία, έβγαλαν στο παρκέ τεράστια ψυχικά αποθέματα και κατέκτησαν ένα χάλκινο μετάλλιο το οποίο δικαιούνταν απόλυτα. Με δεδομένη την απουσία του MVP των πρωταθλητών του ΝΒΑ, o χαλκός αυτός βγάζει χρυσαφί χρώμα και διατηρεί τους τρικολόρ στην κορυφογραμμή του παγκόσμιου μπάσκετ, εκεί όπου πιθανότατα θα τους απολαμβάνουμε για τα επόμενα 2 χρόνια. Το ευρωμπάσκετ στη χώρα τους και οι Ολυμπιακοί αγωνες είναι μεγάλο θέλγητρο για να αρνηθούν ο Πάρκερ και ο Νοά, ή για να λείψει ο Ντε Κολό. Με πλήρη σύνθεση, οι δυνατότητες τους μοιάζουν απεριόριστες, εξαιρουμένης φυσικά μιας νίκης επί των Αμερικανών. 

Απόλαυσα πραγματικά χωρίς ιδιαίτερη τακτική προσήλωση τους δύο μεγάλους σταρ τους αυτές τις μέρες. Μπατούμ και Ντιαό μας έδωσαν πολλά να θυμόμαστε, πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Οι δυο τους καθάρισαν και τη μπουγάδα του μικρού τελικού και κρέμασαν μετάλλια στα στήθη των υπολοίπων. 

Οι δυο τους είπα? Γράψτε λάθος. Περισσότερο και από τη απόδοση των κορυφαίων παικτών τους, οι Γάλλοι δρέπουν τους καρπούς μιας σοβαρότατης 5ετούς προσπάθειας που ξεκίνησε το 2009 με την πρόσληψη του Κολέ στον πάγκο. Οι δύο πρώτες διοργανώσεις έφεραν αποτελέσματα μέτρια εώς κακα, παρόλα αυτά το πλάνο τηρήθηκε στο ακέραιο. Ταλέντο υπήρχε ήδη από κάποια χρόνια στους τρικολόρ. Χρειάστηκε πρόγραμμα για να σφυρηλατηθεί και ο χαρακτήρας.

Το μοντέλο τους οφείλουμε να το ακολουθήσουμε, αυτή τη φορά είναι σειρά μας να βαδίσουμε σε δρόμους που χάραξαν άλλοι. Από τη στιγμή που στην εθνική μας μπαίνει νέο αίμα και που αποδεδειγμένα υπάρχει προπονητης που δουλεύει σωστά, τότε οφείλουμε να τον στηρίξουμε σε ανάλογο χρονικό ορίζοντα. Ακούγεται οξύμωρο να το λεει κανείς από τόσο νωρίς, αλλά (εφόσον όλα τα άλλα είναι ίσα) το αποτέλεσμα του ευρωμπάσκετ 2015 ίσως πρέπει από τώρα να θεωρηθεί ασήμαντο, όποιο και να είναι. Ξέρω, εώς τότε μπορούν να συμβούν πολλά, αλλά η θεώρηση είναι καθ'υπερβολήν για να αναδείξει την λογική. (Ξανα)δείτε τους Γάλλους, και πριν προλάβετε να πείτε για διαφορά ταλέντου, αναλογιστείτε πόσες ομάδες με περισσότερο από δαύτο άφησε πίσω της η εθνική της πενταετίας 2004-2008.

Η Σερβία (και ο ημιτελικός) 

 Οι Σερβοι παίζουν ωραίο Basketball, που θα έλεγε κι ο Στιβ τονίζοντας με έμφαση το πρώτο "a". Είναι μια σχολή που της αρέσει να σκέφτεται και όταν το κάνει γρήγορα είναι χάρμα οφθαλμών. Ρίξτε μια ματιά στα τελευταία plays του ημιτελικού και θα το καταλάβετε. Απέναντι σε μια Γαλλία που είχε το μομέντουμ μετά από ένα κακό Σερβικο ξεκίνημα στην τέταρτη περίοδο, οι παίκτες του Τζόρτζεβιτς άντεξαν παίρνοντας για τα τελευταία 3-4 λεπτά όλες τις σωστές αποφάσεις . Αναγνώριση της βοήθειας που έδινε η άμυνα πίσω όταν γίνονταν τα hedge out ψηλά, σωστά τοποθετημένοι παικτες, ιδανικές αποστάσεις, εκμετάλλευση των μις ματς. Οταν ο Τεόντοσιτς είχε την ψυχραιμία να πασάρει στον Κρίστιτς στο χαμηλό ποστ στο τελευταίο λεπτό, ήμουν σίγουρος πως η διαφορά των 5 μόλις πόντων ήταν τελικά πολύ μεγάλη.

Θα μπορούσε βέβαια τα πράγματα να ήταν αλλιώς αν οι παίκτες του Κολέ είχαν παίξει την ίδια άμυνα νωρίτερα μέσα στο ματς, όμως αυτά είναι δύσκολα πράγματα. Μια τέτοια προσέγγιση απαιτεί πνευμόνια Highlander των Ανδεων *(1) και θα εξαντλούσε τους Γάλλους πολύ πριν μπουν στην τελική ευθεία. Με αυτήν βέβαια κατάφεραν να κόψουν για πολλά λεπτά την παραγωγικότητα του εκπληκτικού Τεόντοσιτς, όμως οι Σερβοι ήταν λερναία ύδρα. Ποτε ο πολυσύνθετος Μπιέλιτσα και πότε ο υπερταλαντούχος (αν ακόμα άγουρος) Μπογκντάνοβιτς κατάφερναν να δημιουργήσουν ρήγματα, γράφοντας μαζί στο φύλλο της στατιστικής, εκτός από 23 πόντους, και 9 ασίστ. Σε αντίθεση με την Ισπανία, οι αντίπαλοι των Γάλλων βρήκαν δημιουργία και από τις άλλες θέσεις πέραν του πόιντ-γκαρντ.

Μιας και ο λόγος για δημιουργία, πώς βλέπετε τον Τεόντοσιτς ως τέταρτο μόλις πασέρ της ομάδας του πίσω από τους δύο λεγάμενος και τον Μάρκοβιτς? Στο παιχνίδι που η παρουσία του έγραψε το θετικότερο πρόσημο, τα ηνία τα κρατούσαν άλλοι. Το κόλπο γκρόσο του Τζόρτζεβιτς (?) σε αυτό το Μουντομπάσκετ είναι η ανάθεση της μεταφοράς της μπάλας και της έναρξης των επιθετικών plays σε άλλο γκαρντ, με τον Μίλος να αναλαμβάνει ρόλο Σπανούλη παίρνοντας τη μπάλα μετά από ένα καλό εισαγωγικό (sic) σκριν που θα του δώσει χώρο. Σε αντίθεση με τις "φορτωμένες" ευθύνες που του ανέθετε επί χρόνια ο Μεσίνα, το Σερβικο σχέδιο τον βγάζει κατάφατσα με την κατάσταση που λατρεύει : μισό βήμα μπροστά από τον αμυντικό. 

Τελικά, η θεωρία οτι ο προβληματικός Μίλος έβαλε μυαλό χάρη στις πειθαρχικές μανούβρες ενός πρώην παίκτη-τοτέμ σκονταφτει στα υπόλοιπα στοιχεία της υπόθεσης. Πριν του αλλάξει το κεφάλι, ο Τζορτζεβιτς (?) του άλλαξε ρόλο.

Περα από αυτά, αξίζει να σταθούμε και στην αμυντική προσέγγιση του παιχνιδιού από τους νικητές. Αν ο συγκλονιστικός Μπατούμ βρήκε σουτ στην περιφέρεια, το χρωστάει εν μέρει στους χώρους που αφησε μια άμυνα προσηλωμένη στο καλάθι. Βλέποντας τη ζημιά που έπαθαν οι Ισπανοί από τα back door cuts και τα επιθετικά ριμπάουντ των Γάλλων, οι Σερβοι έκλεισαν την άμυνα τους στη ρακέτα και δεν επέτρεψαν τίποτε από τα δύο. Μοιραία δέχτηκαν πόντους στην περίμετρο, όμως η ανάλυση για τα κόστη και τα οφέλη έκλεισε με θετικό πρόσημο. Τα handoffs (πασες χέρι με χέρι) του Ντιό έγιναν έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και έπειτα προβλέψιμα.

Θα μπορέσει αύριο η θαυμάσια αυτή αρμάδα να τα βάλει με το απόλυτο φαβορί της διοργάνωσης? Θα δούμε. Για να το καταφέρει θα πρέπει να υπερβάλλει (ακόμα και αυτό τον) εαυτό. Στο τελευταίο σπριντ του τουρνουά, οι παίκτες του Σιζέφσκι έχουν κάνει άκυρη εκκίνηση και ο αφέτης δεν έχει πάρει χαμπάρι. 

*(1) Αποδεδειγμένα, οι κάτοικοι των Ανδεων εχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα πνευμόνων σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο. Σύμφωνα με έρευνα του Case Western Reserve University του Κλιβελαντ, το χαρακτηριστικό τους αυτό αποδίδεται εξίσου σε γονιδιακές καταβολές αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες. http://www.jstor.org/discover/10.2307/41465456?uid=3738128&uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21104685122583