Και καθόμασταν κάπου εκεί.
Και ήταν υπέροχα.
Ο κόσμος είναι κοντά στην νέα προσπάθεια, μιας και αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του εγχειρήματος. Eκείνο είναι φυσικά στην αρχή, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος αν οι παίκτες που βλέπουμε τωρα στο παρκέ θα ειναι και του χρόνου στην ομάδα. Αξίζει εντούτοις να μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας, καθώς η επερχόμενη προσθήκη του Χέρστον καθιστά την ΑΕΚ ακόμη ισχυρότερη, ενώ είχαμε δίπλα μας και καλό σύμβουλο. Είναι ωραιο να πηγαίνει κανείς στο γήπεδο με κάποιον που υποστηρίζει την ομάδα και ταυτόχρονα την αγαπά λιγότερο από το ίδιο το άθλημα. Είχα λοιπόν δίπλα μου τον Πάνο να με κατευθυνει και ιδού μερικά συμπεράσματα.
Η ΑΕΚ κοιτά συνεχώς προς τους καλύτερους παίκτες της. Είναι ακόμα σύνολο ανομοιογενές, με μεγάλες ποιοτικές διαφορές στο ρόστερ, κι έτσι ειναι λογικό το παιχνίδι να γυρίζει γύρω τους. Ο τρόπος βέβαια που συμβαίνει αυτό ειναι διαφορετικός. Ενώ στον Μπονσού η μπάλα πηγαίνει προγραμματισμένα και με σχέδιο, πολλές προσπάθειες του Ινγκλις είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά. Οταν πρωτοήρθε στην ομάδα, είχα την εντύπωση πως θα κινείται για μεγάλο μέρος των επιθέσεων πίσω από τα σκριν. Παρόλο που αυτό συμβαίνει, ο Ινγκλις παίζει πολύ με τη μπάλα στα χέρια. Η δημιουργία του ειναι συζητήσιμη. Πολλές προσπάθειες καταλήγουν σε σκοτωμένα σουτ, λιγότερες στα χέρια ελεύθερων συμπαικτών. Από την άλλη, πρέπει να εξετάσει κανείς κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι τελικώς εφικτό και τι επιλογές βρίσκονται γύρω του τη δεδομένη στιγμή.
Το αγαπημένο μου play ήταν ένα που ενέπλεκε και τους δύο σταρ. Ο Αθηναιου τριπλάρει στο πλάι, ο Ποπς δίνει down screen στον Ινγκλις, εκείνος πετάγεται κάθετα και εκτελεί από το ύψος των βολών αμέσως μετά από την πάσα. Απλό, γρηγορο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Οι συνδυασμοί των δύο θα μπορούσαν να είναι και συχνότεροι.
Ο Βρετανός σέντερ, μαζί με τον τρίτο της all-euroleague παρέας της Ενωσης, τον Tόμας Ντελινικάιτις, αποτελούν τον πιο σταθερό πυλώνα του επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας του Σάκοτα. Ετσι όπως είδα την ΑΕΚ (δεν ήταν φυσικά το μόνο παιχνίδι ε?), ο Λιθουανός μοιάζει ο συνδετικός ιστός της πεντάδας. Μπορεί να εκτελέσει πίσω από τα σκριν, αποτελεί πηγή δευτερογενούς δημιουργίας από τις πτέρυγες, και έχει διάθεση να ψάξει την καλύτερη δυνατή επιλογή χωρίς να είναι καθαρό πλέι-μέικερ. Εντουτοις, με τον Αθηναιου ως "κουβαλητή" και με τον ρόλο του παίκτη που εκκινεί την επίθεση, μεγάλο δημιουργικό βάρος πέφτει στις πλατες του. Και εκείνος τα πάει μέχρι στιγμής πολύ ικανοποιητικά.
Για να το καταλάβει κανείς αυτό, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο πώς η ΑΕΚ καθάρισε τον χθεσινό αγώνα απέναντι στον ΚΑΟΔ. Ο Ντελινικάιτις ήταν πιθανώς ο πιο καθοριστικός παίκτης της (όπως και με τον ΠΑΟΚ) και ας έβγαλε ο Ποπς ένα μεγαλοπρεπές 48 στο ranking. Στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου, όταν η Δράμα πλησίασε επικίνδυνα, ο Σάκοτα απέσυρε τον Ινγκλις, παρέταξε την πιο αμυντική ομάδα του και έδωσε ξεκάθαρα τα οργανωτικά σκήπτρα στον πιο ποιοτικό γκαρντ του. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο σερί με το γκάζι στο πάτωμα.
Γενικώς, η ΑΕΚ δεν έχει πρόβλημα να ανοίξει το σκορ απέναντι σε ανάλογους αντιπάλους. Αυτό δεν ειναι τόσο αποτέλεσμα ενός προσεκτικά κατευθυνόμενου επιθετικού μπάσκετ, όσο κυρίως συνέπεια του ταλέντου ορισμένων παικτών. Ηταν πολύ δύσκολο για τον ΚΑΟΔ να σταματήσει τις ποιοτικές απειλές της Ενωσης, και εξίσου δύσκολο θα είναι και για τους υπόλοιπους αντίστοιχους αντιπάλους, οι οποίοι αποτελούν και την ισχυρή πλειοψηφία στο πρωτάθλημά μας.
Οταν η συζήτηση πηγαίνει στο αμυντικό κομμάτι, εκεί συναντάμε και τους υπόλοιπους παίκτες, και πρώτα πρώτα τον ωραίο Βόσνιο Μιλόσεβιτς. Πασπαρτού δυο θέσεων στο μπλοκάκι του κοουτς, ο Μιλόσεβιτς μπαίνει δυνατά σε κάθε μάχη κάτω από το καλάθι, κυνηγά κοντύτερους αντιπάλους και μαζεύει τα ριμπάουντ που δεν καταλήγουν στον Μπονσού, σώζοντας μάλιστα και χαμένες κατά τα άλλα κατοχές. Στο rotation αντικαθιστά πότε τον Βρετανό και πότε τον Σάκοτα, ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Ο γιος του κοουτς είναι κυρίως επιφορτισμένος με αλλαγές στα σκριν, μαρκαρίσματα στην περίμετρο και hedge out, καθώς και με κάποια εκτελεστικά καθήκοντα στην αδυνατη πλευρα (η οποία πάντως βγαίνει δύσκολα).
Περίπου αντίστοιχες είναι και οι αρμοδιότητες του Γουίλιαμσον, με τη διαφορά οτι εκείνος μοιραία και λόγω θέσης δεν εμπλέκεται σε σύνθετες αμυντικές καταστάσεις. Είναι παρόλα αυτά εξαιρετικά χρήσιμος κυνηγωντας αντιπάλους στα πόδια, κάτι που κάνει πιθανώς καλύτερα από τον καθένα. Στην άλλη άκρη του γηπέδου υστερεί όμως σημαντικά. Ο Πάνος μου υπέδειξε δυο τρεις φασεις, στις οποίες είχε τον χωρο να σουτάρει πίσω από τα σκριν, κι όμως δίστασε σημαντικά να πάρει την προσπάθεια.
Από εκεί και πέρα, με τον Ποπς στο παρκέ, η ΑΕΚ μπορεί να αμυνθεί πολύ καλά στο μέσον της απόστασης των πικ εν ρολ. Το άλμα και η επιβλητική παρουσία του επιτρέπει την σωστή κάλυψη του χώρου ανάμεσα στον κοντό που διεισδύει και τον ψηλό που ζητάει μπάλα. Οταν βέβαια χρειαστεί να βγει στην περίμετρο σε καθαρή αλλαγή, του ειναι δύσκολο να σταματήσει κάθε επιλογή που έχει ο αντίπαλος γκαρντ και ιδιαίτερα το drive. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ιδανική συνθήκη είναι οι περιφερειακοί να μπορέσουν να μείνουν κοντά πάνω ή κατω από τα σκριν, κάτι που ο Αθηναίου σίγουρα μπορεί να κάνει.
Οι υπόλοιποι παίκτες είναι κυρίως συμπληρωματικοί και καλύπτουν τρύπες, καθώς το βάθος του Δικεφάλου εξαντλείται κάπου εδώ. Ομως η συμπλήρωση ενός καθόλα ανταγωνιστικού ρόστερ δεν είναι εύκολο πράγμα, ιδιαίτερα μετά από τόσα δύσκολα χρόνια περιπετειών. Η έλευση του Χέρστον είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατευθυνση, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τη φετινή σεζόν. Ο Αμερικάνος είναι παίκτης πληθωρικός, που κουβαλάει μαζί του εκτός των άλλων και μπολικη εμπειρία. Για την ΑΕΚ είναι ταμάμ. Θα δώσει ποικιλία στην επίθεση από τη θέση 4 (πολύ καλός αντίθετα από τα close-out), θα μετακινηθεί και στο 3 δίνοντας τη δυνατότητα για πιο ψηλά σχήματα και miss-match, θα παίξει δυνατή άμυνα. Γενικώς, θα ανεβάσει την Ενωση ένα ακόμη επιπεδο, και πιθανώς να την κάνει ικανή για εκπλήξεις.
Ας μην προτρέχουμε. Η ΑΕΚ κάνει μια δήλωση: οτι είναι παρών. Του χρόνου πιθανώς θα πρέπει να την ανασκευάσει, ανανεώνοντας σχεδόν εκ βάθρων ακόμη και αυτή την επιτυχημένη μέχρι στιγμής σύνθεση. Θα κληθεί να αγωνιστεί σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, εκει όπου οι ρόλοι θα πρέπει να ειναι ξεκάθαροι και η χημεία προσεκτικά δουλεμένη.
Προς το παρόν, πήγαμε στην ΑΕΚ. Ηταν ωραία και δεν ήμασταν μόνο οι μπλε.
Και ήταν υπέροχα.
Ο κόσμος είναι κοντά στην νέα προσπάθεια, μιας και αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του εγχειρήματος. Eκείνο είναι φυσικά στην αρχή, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος αν οι παίκτες που βλέπουμε τωρα στο παρκέ θα ειναι και του χρόνου στην ομάδα. Αξίζει εντούτοις να μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας, καθώς η επερχόμενη προσθήκη του Χέρστον καθιστά την ΑΕΚ ακόμη ισχυρότερη, ενώ είχαμε δίπλα μας και καλό σύμβουλο. Είναι ωραιο να πηγαίνει κανείς στο γήπεδο με κάποιον που υποστηρίζει την ομάδα και ταυτόχρονα την αγαπά λιγότερο από το ίδιο το άθλημα. Είχα λοιπόν δίπλα μου τον Πάνο να με κατευθυνει και ιδού μερικά συμπεράσματα.
Η ΑΕΚ κοιτά συνεχώς προς τους καλύτερους παίκτες της. Είναι ακόμα σύνολο ανομοιογενές, με μεγάλες ποιοτικές διαφορές στο ρόστερ, κι έτσι ειναι λογικό το παιχνίδι να γυρίζει γύρω τους. Ο τρόπος βέβαια που συμβαίνει αυτό ειναι διαφορετικός. Ενώ στον Μπονσού η μπάλα πηγαίνει προγραμματισμένα και με σχέδιο, πολλές προσπάθειες του Ινγκλις είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά. Οταν πρωτοήρθε στην ομάδα, είχα την εντύπωση πως θα κινείται για μεγάλο μέρος των επιθέσεων πίσω από τα σκριν. Παρόλο που αυτό συμβαίνει, ο Ινγκλις παίζει πολύ με τη μπάλα στα χέρια. Η δημιουργία του ειναι συζητήσιμη. Πολλές προσπάθειες καταλήγουν σε σκοτωμένα σουτ, λιγότερες στα χέρια ελεύθερων συμπαικτών. Από την άλλη, πρέπει να εξετάσει κανείς κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι τελικώς εφικτό και τι επιλογές βρίσκονται γύρω του τη δεδομένη στιγμή.
Το αγαπημένο μου play ήταν ένα που ενέπλεκε και τους δύο σταρ. Ο Αθηναιου τριπλάρει στο πλάι, ο Ποπς δίνει down screen στον Ινγκλις, εκείνος πετάγεται κάθετα και εκτελεί από το ύψος των βολών αμέσως μετά από την πάσα. Απλό, γρηγορο και δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Οι συνδυασμοί των δύο θα μπορούσαν να είναι και συχνότεροι.
Ο Βρετανός σέντερ, μαζί με τον τρίτο της all-euroleague παρέας της Ενωσης, τον Tόμας Ντελινικάιτις, αποτελούν τον πιο σταθερό πυλώνα του επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας του Σάκοτα. Ετσι όπως είδα την ΑΕΚ (δεν ήταν φυσικά το μόνο παιχνίδι ε?), ο Λιθουανός μοιάζει ο συνδετικός ιστός της πεντάδας. Μπορεί να εκτελέσει πίσω από τα σκριν, αποτελεί πηγή δευτερογενούς δημιουργίας από τις πτέρυγες, και έχει διάθεση να ψάξει την καλύτερη δυνατή επιλογή χωρίς να είναι καθαρό πλέι-μέικερ. Εντουτοις, με τον Αθηναιου ως "κουβαλητή" και με τον ρόλο του παίκτη που εκκινεί την επίθεση, μεγάλο δημιουργικό βάρος πέφτει στις πλατες του. Και εκείνος τα πάει μέχρι στιγμής πολύ ικανοποιητικά.
Για να το καταλάβει κανείς αυτό, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο πώς η ΑΕΚ καθάρισε τον χθεσινό αγώνα απέναντι στον ΚΑΟΔ. Ο Ντελινικάιτις ήταν πιθανώς ο πιο καθοριστικός παίκτης της (όπως και με τον ΠΑΟΚ) και ας έβγαλε ο Ποπς ένα μεγαλοπρεπές 48 στο ranking. Στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου, όταν η Δράμα πλησίασε επικίνδυνα, ο Σάκοτα απέσυρε τον Ινγκλις, παρέταξε την πιο αμυντική ομάδα του και έδωσε ξεκάθαρα τα οργανωτικά σκήπτρα στον πιο ποιοτικό γκαρντ του. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο σερί με το γκάζι στο πάτωμα.
Γενικώς, η ΑΕΚ δεν έχει πρόβλημα να ανοίξει το σκορ απέναντι σε ανάλογους αντιπάλους. Αυτό δεν ειναι τόσο αποτέλεσμα ενός προσεκτικά κατευθυνόμενου επιθετικού μπάσκετ, όσο κυρίως συνέπεια του ταλέντου ορισμένων παικτών. Ηταν πολύ δύσκολο για τον ΚΑΟΔ να σταματήσει τις ποιοτικές απειλές της Ενωσης, και εξίσου δύσκολο θα είναι και για τους υπόλοιπους αντίστοιχους αντιπάλους, οι οποίοι αποτελούν και την ισχυρή πλειοψηφία στο πρωτάθλημά μας.
Οταν η συζήτηση πηγαίνει στο αμυντικό κομμάτι, εκεί συναντάμε και τους υπόλοιπους παίκτες, και πρώτα πρώτα τον ωραίο Βόσνιο Μιλόσεβιτς. Πασπαρτού δυο θέσεων στο μπλοκάκι του κοουτς, ο Μιλόσεβιτς μπαίνει δυνατά σε κάθε μάχη κάτω από το καλάθι, κυνηγά κοντύτερους αντιπάλους και μαζεύει τα ριμπάουντ που δεν καταλήγουν στον Μπονσού, σώζοντας μάλιστα και χαμένες κατά τα άλλα κατοχές. Στο rotation αντικαθιστά πότε τον Βρετανό και πότε τον Σάκοτα, ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Ο γιος του κοουτς είναι κυρίως επιφορτισμένος με αλλαγές στα σκριν, μαρκαρίσματα στην περίμετρο και hedge out, καθώς και με κάποια εκτελεστικά καθήκοντα στην αδυνατη πλευρα (η οποία πάντως βγαίνει δύσκολα).
Περίπου αντίστοιχες είναι και οι αρμοδιότητες του Γουίλιαμσον, με τη διαφορά οτι εκείνος μοιραία και λόγω θέσης δεν εμπλέκεται σε σύνθετες αμυντικές καταστάσεις. Είναι παρόλα αυτά εξαιρετικά χρήσιμος κυνηγωντας αντιπάλους στα πόδια, κάτι που κάνει πιθανώς καλύτερα από τον καθένα. Στην άλλη άκρη του γηπέδου υστερεί όμως σημαντικά. Ο Πάνος μου υπέδειξε δυο τρεις φασεις, στις οποίες είχε τον χωρο να σουτάρει πίσω από τα σκριν, κι όμως δίστασε σημαντικά να πάρει την προσπάθεια.
Από εκεί και πέρα, με τον Ποπς στο παρκέ, η ΑΕΚ μπορεί να αμυνθεί πολύ καλά στο μέσον της απόστασης των πικ εν ρολ. Το άλμα και η επιβλητική παρουσία του επιτρέπει την σωστή κάλυψη του χώρου ανάμεσα στον κοντό που διεισδύει και τον ψηλό που ζητάει μπάλα. Οταν βέβαια χρειαστεί να βγει στην περίμετρο σε καθαρή αλλαγή, του ειναι δύσκολο να σταματήσει κάθε επιλογή που έχει ο αντίπαλος γκαρντ και ιδιαίτερα το drive. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ιδανική συνθήκη είναι οι περιφερειακοί να μπορέσουν να μείνουν κοντά πάνω ή κατω από τα σκριν, κάτι που ο Αθηναίου σίγουρα μπορεί να κάνει.
Οι υπόλοιποι παίκτες είναι κυρίως συμπληρωματικοί και καλύπτουν τρύπες, καθώς το βάθος του Δικεφάλου εξαντλείται κάπου εδώ. Ομως η συμπλήρωση ενός καθόλα ανταγωνιστικού ρόστερ δεν είναι εύκολο πράγμα, ιδιαίτερα μετά από τόσα δύσκολα χρόνια περιπετειών. Η έλευση του Χέρστον είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατευθυνση, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τη φετινή σεζόν. Ο Αμερικάνος είναι παίκτης πληθωρικός, που κουβαλάει μαζί του εκτός των άλλων και μπολικη εμπειρία. Για την ΑΕΚ είναι ταμάμ. Θα δώσει ποικιλία στην επίθεση από τη θέση 4 (πολύ καλός αντίθετα από τα close-out), θα μετακινηθεί και στο 3 δίνοντας τη δυνατότητα για πιο ψηλά σχήματα και miss-match, θα παίξει δυνατή άμυνα. Γενικώς, θα ανεβάσει την Ενωση ένα ακόμη επιπεδο, και πιθανώς να την κάνει ικανή για εκπλήξεις.
Ας μην προτρέχουμε. Η ΑΕΚ κάνει μια δήλωση: οτι είναι παρών. Του χρόνου πιθανώς θα πρέπει να την ανασκευάσει, ανανεώνοντας σχεδόν εκ βάθρων ακόμη και αυτή την επιτυχημένη μέχρι στιγμής σύνθεση. Θα κληθεί να αγωνιστεί σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, εκει όπου οι ρόλοι θα πρέπει να ειναι ξεκάθαροι και η χημεία προσεκτικά δουλεμένη.
Προς το παρόν, πήγαμε στην ΑΕΚ. Ηταν ωραία και δεν ήμασταν μόνο οι μπλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου