Τέσσερα παιχνίδια μετά την έναρξη των πλέι-οφ, ο Παναθηναικός μας αφήνει με την αίσθηση οτι είναι η καλύτερη από τις δύο ομάδες. Οντως, αν δεν ήταν η αυτοκτονία στο πρώτο παιχνίδι, σήμερα θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια μεγάλη πρόκριση. Το θέμα είναι πως το σκηνικό πήγε χθες να επαναληφθεί και οι πράσινοι να χάσουν ένα παιχνίδι το οποίο είχαν υπό τον απόλυτο έλγχο τους μέχρι και σχεδό το τέλος. Η επιλογή να βάλει τη δεύτερη βολή ο Ούκιτς στα 2,9", η εκτέλεση του Διαμαντίδη στα 8,4'' πριν το τέλος της παράτασης, η απώλεια του ριμπάουντ μετά τη βολή του Ουίμς και κάποιες κακιές επιθεσεις στον αιφνιδιασμό συνέθεσαν το σκηνικό της παρολίγον ανατροπής. Ευτυχώς οι Ρώσοι δεν πήραν αυτό που δεν δικαιούνταν. Διότι, για τρίτο από τα τέσσερα παιχνίδια, ο Παναθηναικός τους είχε βραχυκυκλώσει πλήρως, κερδίζοντας και στις προσωπικές μονομαχίες αλλά και στην τακτική σκακιέρα.
Σε ο,τι αφορά το πρώτο, οι πράσινοι έβγαλαν πάλι πολύ δυνατές άμυνες, εκμηδένισαν πλήρως ατού όπως ο Χριάπα και ο Κρίστιτς, περιορίζοντας ιδιαίτερα τη ζημιά του πρώτου σε μόλις 4 ασίστ και 2 πόντους. Ψίχουλα, μπροστά σε αυτά που θα μπορούσε ο Ρώσος να κάνει. Και αν δεν ήταν ο Ουίμς να βάλει μερικά πραγματικά πολύ δύσκολα καλάθια, το παιχνίδι θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα. Απεναντι σε τέτοια σουτ είναι άλλωστε δύσκολο να ζητήσεις ευθύνες από την άμυνα. Αν ξαναδείτε τις φάσεις, θα βρείτε κάποια απίθανα, στα οποία οι παίκτες του ΠΑΟ ήταν κρεμασμένοι πάνω του.
Σε ο,τι αφορά το δεύτερο, δεν μπορούμε να μη σταθούμε σε δύο καίριες επιλογές του πάγκου.
Α. Τη χρησιμοποίηση του Μαυροκεφαλίδη για 10 συνεχόμενα λεπτά στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Τα πέντε μάλιστα από αυτά είχε μαζί συμπαίκτες στο παρκέ τους Ουκιτς, Ράιτ και Γκιστ, παίκτες που δηλαδή απειλούν ελάχιστα έξω από τη ρακέτα. Ο Μπράμος, η μόνη μακρινή απειλή σε αυτό το διάστημα, δεν σκόραρε καθόλου. Ενα σχήμα φαινομενικά "κλειστό", το οποίο όμως λειτούργησε άψογα και έφερε τον Παναθηναικό οριστικά σε θέση ισχύος. Αυτό έγινε για δυο λόγους.
1ον. Ο Λουκάς έπαιξε απέναντι σε Κάουν και Κριστιτς, και σκοραρε με ευκολία εναντίον τους στο ένας με έναν. Οταν απέναντι του βρέθηκε αργότερα ο Χάινς, τότε δυσκολευτηκε, αλλά με ένα αριστερό hook άφησε τη θέση του στον Λασμε και την ομάδα του ασφαλώς στη θέση του οδηγού. Πραγματικά πολύ καλός.
2ον. Το σχήμα αυτό, με πιθανότατα τους 4 πιο "ενεργητικούς" παίκτες των πρασίνων μαζί στο παρκέ, πίεσε πολύ καλά στην περιφέρεια, έκοψε τη δημιουργία του Χριάπα και βγήκε και κάποιες φορές στο transition απέναντι σε ένα βαρύτερο σχήμα. Την ίδια στιγμή, πάλι ο Μαυροκεφαλίδης δεν είχε κανένα πρόβλημα στο μαρκάρισμα των Κάουν και Κρίστιτς.
Β. Την πίστη στον Ούκιτς. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά το + 18 στο +/- δίπλα στο όνομα του βγάζει μάτι. Το στατιστικό δεν λεει κάτι από μόνο του και δεν είναι από τα αγαπημένα μου. Οταν όμως το επόμενο που συναντάς είναι το +6 του Λάσμε, αυτό κάτι λέει. Και λέει πως ο Κροάτης κλείδωσε όποιον αντίπαλο βρήκε στην περιφέρεια (λέγε με και Ουίμς), με τρόπο παρόμοιο με αυτό που έχει κλειδώσει στο παρελθόν τον Σπανούλη.
Από εκεί και πέρα, ο Παναθηναικός δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσαρμόσει το παιχνίδι του απέναντι στις νέες εξαλλοσύνες του Μεσίνα, ο οποίος χρησιμοποίησε ακόμα λιγότερο τον Χάινς στη θέση 5 δίνοντας του στο σύνολο μόλις 7 λεπτά!!! Να φανταστείτε, ο Κρίστιτς έπαιξε 12. Ενώ άλλα τόσα έπαιξε μόλις ο Βιτάλι Φριτζόν, ο οποίος είχε 3/3 σουτ και έβγαλε ένα +13 για την ομάδα του. Ξένισε επίσης η παραλλαγή του "ψηλού" σχήματος, με Βοροντσέβιτς στο 3 και Χριάπα στο 4, απέναντι στο οποίο πάλι δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα οι πράσινοι. Ας είναι κι έτσι, νομίζω κανέναν δεν ενοχλούν αυτά.
Θα μου πείτε, κάτσε ρε Πάνου, εδώ το παιχνίδι πήγε στον πόντο και εσύ μας λες οτι όλα καλά? Πρώτον, δεν είναι η φάση τέτοια που να κερδίζει κανείς με 15 πόντους τέτοιες ομάδες. Δεύτερον, αν δεν ήταν η βιασύνη να τελειώσει το παιχνίδι πριν την ώρα του, το τριφύλλι θα μπορούσε να είχε κερδίσει με ένα καθαρό +10. Τότε όντως, θα ήταν όλα καλά.
Και τώρα είναι, αλλά πλέον στο επόμενο παιχνίδι παίζεται όλη η χρονιά και ο Παναθηναικός θα χρειαστεί να πάρει περισσότερα από δυο παίκτες. Τον μέχρι στιγμής μέτριο Ραμέλ Κάρι, τον οποίο οι αντίπαλοι σημαδεύουν σταθερά στην άμυνα παίζοντας με τον προσωπικό του αντίπαλο. Και φυσικά τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος ακόμα δεν έχει βάλει τη σφραγίδα του στη σειρά. Το επόμενο παιχνίδι είναι από αυτά που έχουν φτιάξει το όνομα του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα τον περιμένουμε.
Αντί επιλόγου, τρεις ακόμη έπαινοι. Στον "κρύο" εκτελεστή Αντώνη Φωτση, ο οποίος μετά δήλωσε κάτι σαν "νταξ μωρέ, πήρα το σουτ και μπήκε", στον μέγα μαχητή Στεφάν Λάσμε και στον σταθερότατο Γιόνας Μασιούλις, ο οποίος κέρδισε πολλές μάχες στα ίσα απέναντι στον Χριάπα.
Ο Παναθηναικός, επιβιώνοντας χθες από τα κόλπα του Μεσίνα, δείχνει πανέτοιμος. Ελπίζω να δικαιώσει εαυτόν και τους κόπους του. Το πιστεύω κιόλας δηλαδή.
stats: in-the-game.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου