Απλές επιθέσεις και ο Σλότερ πίσω από τα σκριν

Στα τελευταία τρία παιχνίδια του στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναικός έχει ομολογουμένως εντυπωσιακά ξεσπάσματα με τα οποία χτίζει διαφορές, τις οποίες στη συνέχεια κρατάει εύκολα. Εκατσα λοιπόν και είδα πιο προσεκτικά το διάστημα κατά το οποίο οι πράσινοι καθάρισαν το παιχνίδι με την Μπάγερν, μετατρέποντας το 31-31 σε 55-35 για να βγάλω και εγώ τα συμπεράσματα μου ως προς τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα του Ιβάνοβιτς χτίζει διαφορές.

Το ξέσπασμα αυτό - πέρα από το προφανές της εξασφάλισης του αμυντικού ριμπάουντ και της καλής άμυνας - στηρίχθηκε επάνω σε δύο τακτικούς άξονες. Πρώτον, στο γρήγορο transition ή στον δευτερεύων αιφνιδιασμο και δεύτερον στις κινήσεις του Σλότερ πίσω από διπλά (staggered) σκριν.

14 πόντοι των πρασίνων επετεύχθησαν χωρίς κανέναν σκριν και χωρίς καν υποψία πικ εν ρολ. 2 τρίποντα των Σλότερ και Φώτση ήρθαν από την εκμετάλλευση της αργοπορίας της άμυνας να στηθεί, ενώ οι υπόλοιποι πόντοι ήταν από απλό διάβασμα των κινήσεων των αμυντικών και το ψάξιμο μιας απλής πάσας ή ενός ελευθερου διαδρόμου. Ta drive των Φωτση και Γιάνκοβιτς στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου ήταν αποτελέσματα διάγνωσης των ανοιχτών χώρων, μια ασίστ του δεύτερου στον Μαυροκεφαλίδη ήρθε ως η κατάληξη ενός απλού high - low που βρήκε τον Μπράιαντ να ρεμβάζει στη μέση της απόστασης.

Εν ολίγοις, η μεγαλύτερη παραγωγή σε αυτό το διάστημα προήλθε περισσότερο από την θέληση και την εξυπνάδα και λιγότερο από στο σύστημα. Ηταν θέμα νοοτροπίας και ανάδειξης των βασικών του μπάσκετ. Οταν είμαι ελευθερος σουτάρω, όταν ο αντίπαλος αργεί, το εκμεταλλεύομαι. Στην απλότητα του, το μπάσκετ αυτό απαιτεί σύνθετη σκέψη, υπό την έννοια οτι κάθε παίκτης είναι εν δυνάμει decision maker, επιτελώντας πρωτίστως μια διαγνωστική λειτουργία. Ο κίνδυνος που κρύβει είναι η υπερεκτίμηση και το ατομικό παιχνίδι, τα οφέλη της εκτέλεσης του από "εξυπνους" παίκτες είναι όμως τεράστια.

 Τα υπόλοιπα προήλθαν από αυτό.

Ο Σλότερ πίσω από σκριν είναι μια μεγάλη ιστορία για τον φετινό Παναθηναικό. Η παραπάνω φάση κατέληξε με τον Μπράιαντ να τον ακολουθεί μέχρι έξω, ανοίγοντας έτσι χώρο για μια εύκολη μεταβίβαση κάτω από το καλάθι στον Μαυροκεφαλίδη.
Την αφήνουμε στην άκρη και πάμε σε μια άλλη, εκείνη που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον. Δείτε παρακάτω:

Το να αρχίζουν και τα δύο γκαρντ από το low post και να δέχονται διαδοχικά τα διπλά σκριν (πρώτα ο Διαμαντίδης, μετά ο Σλότερ), είναι κάτι που έχουμε συναντήσει κάποιες φορές στα φετινά παιχνίδια. Ο Γιάνκοβιτς είναι εδώ αυτός που ξεκινά το play, αλλά βέβαια η εκτέλεση βαρύνει αργότερα τον αρχηγό. Στην εξέλιξη της, η φάση δημιουργεί ένα ενδιαφέρον σενάριο.

 Τρεις παίκτες καταλήγουν να παρακολουθούν τον Σλότερ, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλές επιλογές. Πιο ενδιαφέρουσα, ο ελεύθερος Διαμαντίδης στην κορυφή, από τον οποίο έχει φύγει ο κακός αμυντικά Μίτσιτς για να δώσει βοήθεια. Ιδού πως τελειώνει τη φάση ο αρχηγός. (Δυστυχώς, το βίντεο είναι σε κακή ποιότητα. Κάτι πρέπει να κάνω για αυτό ρε γαμώτο, θα δούμε.)

Ο A.J.. Σλότερ είναι η μεγαλύτερη έκπληξη του φετινού ΠΑΟ. Ακόμα και όσοι τον είχαν παρακολουθήσει στη Γαλλία δεν περίμεναν τέτοια επιρροή. Η αλήθεια είναι οτι δεν είναι σταθερός, αλλά στις καλές βραδιές του (εντός ΟΑΚΑ) αποτελεί μια απειλή που καμμιά άμυνα δεν μπορεί να αγνοήσει. 

Ηθελα να γράψω μερικές ακόμη γενικές παρατηρήσεις, αλλά τα δίδυμα μόλις συγχρονίστηκαν....