"Το παράδοξο του Παπανικολάου" τιτλοφορείται ένα πρόσφατο άρθρο του καλού eurohoops και αναφέρεται σε κάτι όντως αξιοσημείωτο. Ο Ελληνας διεθνής εμφανίζει στο ΝΒΑ επιδόσεις παραπλήσιες με αυτές τις ευρωπαικής του καριέρας, ενώ σε κάποιες στατιστικές κατηγορίες (όπως π.χ. οι ασίστ) οι αριθμοί του είναι εμφανώς καλύτεροι. 6,6 πόντοι, 4,2 ριμπαουντ και 3 τελικές πάσες είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός του πρωην πρωταθλητή Ευρωπης. Αυτό όμως που βγάζει πραγματικά το μάτι είναι ένα άλλο νούμερο: 25,5 λεπτά συμμετοχής.
Πώς κατάφερε ένας - άσημος στις ΗΠΑ - ρούκι να αποκτήσει τόσο σεβαστό μερίδιο στη μοιρασιά των λεπτών του ρόστερ σε μία από τις καλύτερες ομάδες του φετινού ΝΒΑ? Το μυστικό κρύβεται στα λεγόμενα του τζένεραλ μάνατζερ των Ρόκετς Ντάριλ Μόρει, ο οποίος υποστήριξε περίπου τα εξής ( και συγχωρήστε μου μια αυθαιρεσία στην απόδοση): "Θέλουμε να είμαστε μία από τις 5 καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος και το κλειδί για να το καταφέρουμε είναι αν ο πάγκος μας διατηρήσει το ίδιο επίπεδο ενέργειας με τους βασικούς". Το πλάνο του Μόρει για την κατάκτηση της κορυφής περνάει πρώτα από όλα μέσα από την άμυνα, για τη χάρη της οποίας έφυγαν κακήν κακώς από το Χιούστον ο Τσάντλερ Πάρσονς με τον Τζέρεμι Λιν.
Μέσα σε ένα τέτοιο εγχείρημα, ο Παπανικολάου βρήκε αμέσως το έδαφος για να κερδίσει αυτά που του αναλογούν. Στα μέχρι στιγμής παιχνίδια, οι προσωπικοί του αντίπαλοι σουτάρουν 5,4% χειρότερα από ο,τι ο μέσος όρος τους και έχουν μόλις 20,9% στις προσπάθειες έξω από τα 4,5 μέτρα. Παρόλο που το τελευταίο αυτό νούμερο αποτελεί συνάρτηση και του είδους των αντιπάλων που καλείται να μαρκάρει ο Κώστας, δεν παύει να είναι αξιοσημείωτο και να έχει εντυπωσιάσει τους αναλυτές. Ετσι, αν και τα ποσοστά του παίκτη είναι σαφώς χειρότερα από ο,τι ήταν στην ευρωπαική του καριέρα, ο χρόνος του στο παρκέ είναι εξασφαλισμένος χάρην της αμυντικής αποτελεσματικότητας.
Από τη στιγμή που ο Παπανικολάου έχει πετύχει να βρίσκεται στο παρκέ για τέτοιο διάστημα, τα νούμερα του είναι απλά μια λογική συνέπεια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς και τους χώρους που προσφέρουν τα "ξεχειλωμένα" παρκέ του ΝΒΑ. Ετσι κάπως μπορεί να πάει στο αγαπημένο drive αντίθετα από την άμυνα και, είτε να τελειώσει τη φάση , είτε να πασάρει σε ελεύθερο συμπαίκτη του. Επιθετικά, τα περισσότερα παιχνίδια του θα μοιάζουν με αυτό που συνοπτικά ακολουθεί και λιγότερο με λαοπρόβλητα τρίποντα ρεσιτάλ. Δείτε.
Διεισδύσεις, πάσες στους ψηλούς, αιφνιδιασμοί και πολύ λιγότερα τρίποντα. Αυτός είναι ο ρόλος του πρώην φόργουορντ του Ολυμπιακού, του οποίου η αναλογία διπόντων/τριπόντων ανά παιχνίδι είναι 5,4/1,8. Καμμία σχέση δηλαδή με το 3,25/2,7 που είχε στην τελευταία του χρονιά στη Μπαρτσελόνα. Στο πρόσωπο του οι Ρόκετς δεν ψάχνουν σουτέρ από την αδύνατη πλευρά (έχουν άλλωστε τους Αρίζα, Τέρι, Τζόουνς), αλλά έναν δεύτερο διεμβολιστή που σε περιπτώσεις θα τροφοδοτεί και το θηρίο κάτω από τη ρακέτα.
Είπαμε όμως: περισσότερο από όλα αυτά, αυτό που ζητείται από τον 24άχρονο είναι να συμβάλλει σε μια αμυντική γραμμή που φέτος είναι γεμάτη από καμικάζι: Μπέβερλι, Χάουαρντ, Αρίζα, Ντόρσει. Μέχρι στιγμής βάζει όχι απλά ένα λιθαράκι, αλλά πέτρες ολόκληρες. Οι Ρόκετς έχουν την καλύτερη άμυνα του ΝΒΑ και ανάμεσα στους παίκτες που την στελεχώνουν δεν βρίσκεται κάποιος "Ελληνας Θεός", αλλά ο πραγματικά καλός παίκτης Κώστας Παπανικολάου.
Υ.Γ. Για μια πιο πλήρη εικόνα της αμυντικής επιτυχίας των Ρόκετς, διαβάστε αυτό http://www.si.com/nba/2014/11/18/nba-defenses-trends-rockets-bucks-pelicans-anthony-davis ή και αυτό http://www.sbnation.com/nba/2014/12/4/7332039/houston-rockets-defense-breakdown-nba-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου