Η Αλμπα δεν κέρδισε απλώς τη Μπαρτσελόνα, την κέρδισε εύκολα και αυτό κάνει την έκπληξη του πρώτου γύρου ακόμα μεγαλύτερη. 2-3 πραγματάκια χωρίς να το έχω σκεφτεί και πολύ.
Οι Καταλανοί είναι μια από τις καλύτερες ομάδες τις διοργάνωσης, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν εχουν μειονεκτήματα. Οπως είχαμε αναφέρει στο σημείωμα πριν το τοπ - 16, το εξαιρετικό τους ρεκόρ οφειλόταν εν μέρει στο οτι "δεν έχουν βρεθεί ακόμη απέναντι σε αντίπαλο που θα στοχεύσει συστηματικά τα πόδια των ψηλών της." Αυτό ακριβώς έκανε η ομάδα του Ομπράντοβιτς, παίζοντας για πολλά λεπτά με ένα "βαρύ δίδυμο" Ραντόσεβιτς - Μακλίν, σουτάροντας σε όλο το παιχνίδι μόλις 13 τρίποντα και πηγαίνοντας μέχρι το καλάθι συχνά και με τους περιφερειακούς της.
Παρόλο που το σχήμα που μολις αναφέραμε δεν είναι από αυτά που "ανοίγουν" τις αποστάσεις, στο συγκεκριμένο παιχνίδι κάτι τετοιο αποτέλεσε πλεονέκτημα λόγω κυρίως της ικανότητας του Μακλίν να εκτοπίζει τους Ντόλμαν και Νάχμπαρ. Εξάλλου, το σωστό spacing δεν σημαίνει απαραίτητα δημιουργία αδύνατης πλευράς ή μεγάλες διαδρομές της μπάλας. Περισσότερο από όλα σημαίνει ο,τι λεει η φράση: καλές τοποθετήσεις. Δείτε.
Aυτό είναι ένα κεντρικό πικ εν ρολ με μια όχι και τόσο συμβατική διάταξη. Ο Μακλίν έχει βάλει εύκολα πλάτη τον Ντόλμαν και δημιουργεί δύο δυνατότητες. Πρώτον να τροφοδοτηθεί και να παίξει με πλάτη και δεύτερον να κρατήσει ανοιχτό το διάδρομο για drive του Χάμοντς. Βλέποντας τον Τόμιτς στο μέσο της απόστασης, ο γκαρντ της Αλμπα προτιμά τη δεύτερη επιλογή.
Ο Κροάτης σέντερ είναι πολύ αργός για να ακολουθήσει ενώ επιπλέον η τοποθέτηση του Μακλίν δυσκολεύει και τη δική του κίνηση. Η κατάληξη ειναι ενα εύκολο αμαρκάριστο λει - απ. Τόσο απλό, με σωστό παιχνίδι στόχευσης επάνω στους δύο ψηλούς των Καταλανών.
Μα αυτο τον απλό τρόπο η Αλμπα έβαλε μέσα στα καλάθια τη Μπαρτσελόνα και δεν άφησε την άμυνα της να πάρει ανάσα. Δεν ήταν ο μόνος. Στο παρακάτω παράδειγμα ο Μακλίν παίζει ως σέντερ απομονώνοντας τον Νάχμπαρ κάτω από το καλάθι. Η γερμανική ομάδα εκμεταλλεύεται παρά πολύ το γεγονός οτι ο Αμερικανός είναι δυνατότερος σχεδόν από όλους τους προσωπικούς αντιπάλους που συναντά στη διοργάνωση.
Η διάταξη αυτή εμφανίζεται συχνά στα παιχνίδια της με τον σέντερ να βγαινει εξω και τον PF να αναλαμβάνει τον ρόλο του. Η μπάλα πέρασε μέσα και ο Μακλίν σκόραρε εύκολα καθώς έχει γρήγορο γυρισμα και προλαβαίνει τις βοήθειες.
Η Αλμπα δεν χρειάστηκε γενικώς να κάνει πολλά παραπάνω. Πήρε τα drive από τα πικ στην κορυφή, ολοκλήρωσε συνεργασίες με τον Ραντόσεβιτς σε καθαρό παιχνίδι 2 εναντίον 2, εκμεταλλευτηκε τη δύναμη του νέου της αστέρα. Συστηματικά και με επιμονή έβαλε μέσα στο καλάθι τα τεσσάρια των αντιπάλων της, ποντάροντας στο οτι από μία τετοια θέση δύσκολα θα μπορούσαν να βγουν σε άλλους αντιπάλους.
Οι βοήθειες στα πικ εν ρολ δίνονται συχνά από τη θέση 4 στο ευρωπαικό μπάσκετ, για αυτό και η παρουσία των stretch forwards προτιμάται συχνά από τους προπονητες. Κι όμως, ενα τεσσάρι παλαιού τυπου βάζει άλλου ειδους προβλήματα. Πως να βγει σε βοήθεια ο προσωπικός του αντίπαλος όταν ρισκάρει να τον αφήσει μόνο του, όχι στο τρίποντο, αλλά ακριβώς κάτω από τη στεφάνη? Το γεγονός οτι ο Μακλίν απασχολεί μονίμως έναν παίκτη, κάνει την ολοκλήρωση των προσπαθειών κοντά στο καλάθι πιο εύκολη.
Δυο παρατηρήσεις για να είμαστε σωστοί:
1. Το οτι η Αλμπα πέτυχε με αυτό τον τρόπο να κερδίσει κατά κράτος τη Μπαρτσελόνα δε σημαίνει φυσικά πως κάτι τετοιο θα λειτουργεί μονίμως. Απέναντι σε ψηλούς με πιο γρηγορα πόδια, η ελλειψη ενός φόργουορντ που σουτάρει μπορεί να γεμίσει τη ρακέτα με πολύ κόσμο και να να έχει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα: τα τελειώματα στη ρακέτα μπορεί να γίνουν δυσκολότερα.
2. Είναι φυσικά και θέμα στελέχωσης. Ματς απ σαν τα Μακλίν - Νάχμπαρ ή Μακλίν - Ντόλμαν δεν μπορούν να δημιουργήσουν όλες οι ομάδες, ούτε όλοι οι αντίπαλοι εχουν τεσσάρια τόσο ευάλωτα στη σωματική επαφή. Επίσης, δεν εχουν όλες κοντούς οι οποίοι μπορούν να πάνε τόσο καλά μέχρι το καλάθι όσο οι Χάμοντς και Ρεντινγκ. Η κι αν έχουν, δεν βρίσκονται πάντα σε τόσο καλή μέρα.
Οπως και να έχει πάντως, η Αλμπα έδειξε ένα τρόπο να κερδίσει κανείς μια ομάδα που έμοιαζε άτρωτη. Ως γνωστόν, τετοιες δεν υπάρχουν.
Οι Καταλανοί είναι μια από τις καλύτερες ομάδες τις διοργάνωσης, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν εχουν μειονεκτήματα. Οπως είχαμε αναφέρει στο σημείωμα πριν το τοπ - 16, το εξαιρετικό τους ρεκόρ οφειλόταν εν μέρει στο οτι "δεν έχουν βρεθεί ακόμη απέναντι σε αντίπαλο που θα στοχεύσει συστηματικά τα πόδια των ψηλών της." Αυτό ακριβώς έκανε η ομάδα του Ομπράντοβιτς, παίζοντας για πολλά λεπτά με ένα "βαρύ δίδυμο" Ραντόσεβιτς - Μακλίν, σουτάροντας σε όλο το παιχνίδι μόλις 13 τρίποντα και πηγαίνοντας μέχρι το καλάθι συχνά και με τους περιφερειακούς της.
Παρόλο που το σχήμα που μολις αναφέραμε δεν είναι από αυτά που "ανοίγουν" τις αποστάσεις, στο συγκεκριμένο παιχνίδι κάτι τετοιο αποτέλεσε πλεονέκτημα λόγω κυρίως της ικανότητας του Μακλίν να εκτοπίζει τους Ντόλμαν και Νάχμπαρ. Εξάλλου, το σωστό spacing δεν σημαίνει απαραίτητα δημιουργία αδύνατης πλευράς ή μεγάλες διαδρομές της μπάλας. Περισσότερο από όλα σημαίνει ο,τι λεει η φράση: καλές τοποθετήσεις. Δείτε.
Aυτό είναι ένα κεντρικό πικ εν ρολ με μια όχι και τόσο συμβατική διάταξη. Ο Μακλίν έχει βάλει εύκολα πλάτη τον Ντόλμαν και δημιουργεί δύο δυνατότητες. Πρώτον να τροφοδοτηθεί και να παίξει με πλάτη και δεύτερον να κρατήσει ανοιχτό το διάδρομο για drive του Χάμοντς. Βλέποντας τον Τόμιτς στο μέσο της απόστασης, ο γκαρντ της Αλμπα προτιμά τη δεύτερη επιλογή.
Ο Κροάτης σέντερ είναι πολύ αργός για να ακολουθήσει ενώ επιπλέον η τοποθέτηση του Μακλίν δυσκολεύει και τη δική του κίνηση. Η κατάληξη ειναι ενα εύκολο αμαρκάριστο λει - απ. Τόσο απλό, με σωστό παιχνίδι στόχευσης επάνω στους δύο ψηλούς των Καταλανών.
Μα αυτο τον απλό τρόπο η Αλμπα έβαλε μέσα στα καλάθια τη Μπαρτσελόνα και δεν άφησε την άμυνα της να πάρει ανάσα. Δεν ήταν ο μόνος. Στο παρακάτω παράδειγμα ο Μακλίν παίζει ως σέντερ απομονώνοντας τον Νάχμπαρ κάτω από το καλάθι. Η γερμανική ομάδα εκμεταλλεύεται παρά πολύ το γεγονός οτι ο Αμερικανός είναι δυνατότερος σχεδόν από όλους τους προσωπικούς αντιπάλους που συναντά στη διοργάνωση.
Η διάταξη αυτή εμφανίζεται συχνά στα παιχνίδια της με τον σέντερ να βγαινει εξω και τον PF να αναλαμβάνει τον ρόλο του. Η μπάλα πέρασε μέσα και ο Μακλίν σκόραρε εύκολα καθώς έχει γρήγορο γυρισμα και προλαβαίνει τις βοήθειες.
Η Αλμπα δεν χρειάστηκε γενικώς να κάνει πολλά παραπάνω. Πήρε τα drive από τα πικ στην κορυφή, ολοκλήρωσε συνεργασίες με τον Ραντόσεβιτς σε καθαρό παιχνίδι 2 εναντίον 2, εκμεταλλευτηκε τη δύναμη του νέου της αστέρα. Συστηματικά και με επιμονή έβαλε μέσα στο καλάθι τα τεσσάρια των αντιπάλων της, ποντάροντας στο οτι από μία τετοια θέση δύσκολα θα μπορούσαν να βγουν σε άλλους αντιπάλους.
Οι βοήθειες στα πικ εν ρολ δίνονται συχνά από τη θέση 4 στο ευρωπαικό μπάσκετ, για αυτό και η παρουσία των stretch forwards προτιμάται συχνά από τους προπονητες. Κι όμως, ενα τεσσάρι παλαιού τυπου βάζει άλλου ειδους προβλήματα. Πως να βγει σε βοήθεια ο προσωπικός του αντίπαλος όταν ρισκάρει να τον αφήσει μόνο του, όχι στο τρίποντο, αλλά ακριβώς κάτω από τη στεφάνη? Το γεγονός οτι ο Μακλίν απασχολεί μονίμως έναν παίκτη, κάνει την ολοκλήρωση των προσπαθειών κοντά στο καλάθι πιο εύκολη.
Δυο παρατηρήσεις για να είμαστε σωστοί:
1. Το οτι η Αλμπα πέτυχε με αυτό τον τρόπο να κερδίσει κατά κράτος τη Μπαρτσελόνα δε σημαίνει φυσικά πως κάτι τετοιο θα λειτουργεί μονίμως. Απέναντι σε ψηλούς με πιο γρηγορα πόδια, η ελλειψη ενός φόργουορντ που σουτάρει μπορεί να γεμίσει τη ρακέτα με πολύ κόσμο και να να έχει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα: τα τελειώματα στη ρακέτα μπορεί να γίνουν δυσκολότερα.
2. Είναι φυσικά και θέμα στελέχωσης. Ματς απ σαν τα Μακλίν - Νάχμπαρ ή Μακλίν - Ντόλμαν δεν μπορούν να δημιουργήσουν όλες οι ομάδες, ούτε όλοι οι αντίπαλοι εχουν τεσσάρια τόσο ευάλωτα στη σωματική επαφή. Επίσης, δεν εχουν όλες κοντούς οι οποίοι μπορούν να πάνε τόσο καλά μέχρι το καλάθι όσο οι Χάμοντς και Ρεντινγκ. Η κι αν έχουν, δεν βρίσκονται πάντα σε τόσο καλή μέρα.
Οπως και να έχει πάντως, η Αλμπα έδειξε ένα τρόπο να κερδίσει κανείς μια ομάδα που έμοιαζε άτρωτη. Ως γνωστόν, τετοιες δεν υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου