Η ντεφορμέ Μπαρτσελόνα αντιμετωπισε τον ντεφορμέ Παναθηναικό και το αποτέλεσμα ήταν ένα περίεργο όσο και συναρπαστικό παιχνίδι. Οι Καταλανοί δεν επιχείρησαν καλά καλά ουτε ενα συνδυασμό Χουέρτας - Τόμιτς, ο ΠΑΟ έβγαλε όλο το β ημίχρονο με 1 μόλις ασίστ του Διαμαντίδη.
Εν τέλει, ένα παιχνίδι χαμηλής δημιουργίας κρίθηκε εκτός των συστηματων και μέσα από τα βασικά του μπάσκετ. 6 μαζεμένα τρίποντα του Χουέρτας που ήρθαν ως ρήξη με την ιστορική μπασκετική συνεχεια και μετά ένα σωρό λάθη. Το τριφύλλι έχασε μια μοναδική ευκαιρία να μπει σε μια απροσδόκητη θέση ισχύος. Κρίμα.
Στην οικονομία του αγώνα μέτρησαν το λάθος του Διαμαντίδη, το εκτός λογικής φάουλ του Γιάνκοβιτς, η πάσα του Μπατίστα στα χέρια αντιπάλων. Και ακόμα περισσότερο αν θέλετε τη γνώμη μου, τα δύο φάουλ του Μαυροκεφαλίδη σε φάσεις που κάθε άλλο παρά εγκυμονούσαν κινδύνους. Οταν τα παιχνίδια του ΠΑΟ χρειαστεί να κριθούν από μια δυο άμυνες, οι αντίπαλοι βρίσκουν πού να στοχεύσουν.
Ο Ιβάνοβιτς δεν ενορχήστρωσε στο τέλος κάποια πολύ καλη επίθεση, εντούτοις δεν μπορείς να πεις και οτι δεν προσπάθησε. Μέχρι και με σχήμα Γκιστ - Φωτση - Μπατίστα έπαιξε για κάποια λεπτά προκειμένου να καλυφθεί η τεράστια τρύπα που υπάρχει εδώ και μήνες στη θέση 3. Κάτι έπρεπε να σκαρφιστεί απέναντι στα post-up και τα ριμπάουντ του Τόμας, καθώς και την ηχηρή παρουσία του Χεζόνια στο ά ημίχρονο.
Ο ΠΑΟ θα μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη αν έκανε λίγο νωρίτερα αυτό που με συνέπεια προσπάθησε στο 4ο δεκάλεπτο. Να πάει στο καλάθι, είτε με πλάτη είτε με γρηγορα drive όπως αυτά του Νελσον. Η Μπαρτσελόνα παρουσιάζει αρρυθμίες όταν ο αντίπαλος αφήνει τα πολλά-πολλά και την παίζει στα πόδια.
Οπως και να έχει, οι 4 πόντοι της διαφοράς είναι και αυτοί ένα κάποιο εφόδιο για τη συνέχεια. Οπως και η πίστη οτι δεν υπάρχουν αντίπαλοι που δεν μπορεί κάποιος να κερδίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου