Mεγαλης σημασίας νίκη πέτυχε χθες βράδυ ο Ολυμπιακός στην Πόλη, ιδιαιτερα αν αναλογιστεί κανείς και τις ατυχίες που του προέκυψαν. Δεν είναι και λίγο απέναντι σε μια ομάδα με ψηλά τεσσάρια να φευγει με τραυματισμό ο ένας εκ των δυο power forward. Ουτε είναι και ο,τι καλύτερο να τραυματίζεται ξαφνικά ο πιο φορμαρισμένος περιφερειακός, ο οποίος μάλιστα είχε μπει και φουριόζος. Οι ερυθρόλευκοι κατέφυγαν για κάμποσα λεπτά σε σχήματα ανάγκης με τον Ντάρντεν ή τον Ντάνστον στη θέση 4, ενεργοποίησαν τον Κατσίβελη. Και με αυτά, νίκησαν, χωρίς μάλιστα ο Σπανούλης να αγωνιστεί πάνω από 26 λεπτά!
Το λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, ελάχιστοι είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν έναν Ολυμπιακό αυτού του είδους, δηλαδή μια ομάδα που καταφεύγει στον Σπανούλη κυρίως στα δύσκολα και δεν εξαρτάται από εκείνον. Μια ομάδα που βγάζει από παιχνίδι σε παιχνίδι διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Βέβαια ο αρχηγός εμφανίστηκε στην ώρα του, την ίδια ώρα που η μεγαλύτερη απειλή των αντιπάλων (Γκαουντλοκ) κατέφευγε σε ποικιλίες. Οι τελευταίες επιθέσεις της Φενέρ ήταν πραγματικά παράδειγμα προς αποφυγή. Η μπάλα έμεινε κολλημένη στα χέρια του Αμερικάνου.
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι με τη σωστή τακτική να θυσιάσει το χώρο γύρω από τον Βέσελι, ο οποίος είναι ακίνδυνος μακρύτερα από τα 3 - 3,5 μέτρα. Το πρόβλημα ήταν οτι ο Τσέχος κινήθηκε μέσα από αυτή την απόσταση, με αποτέλεσμα να τελειώσει με επιτυχία τις μπάλες που ήρθαν στα χέρια του, χωρίς μάλιστα να πιέζεται ο ίδιος στην άμυνα από την παρουσία του Πετγουει. Ο Ομπράντοβιτς μπήκε με ξεκάθαρο στόχο να κλείσει τον κάθετο άξονα του Ολυμπιακού γεμίζοντας την ρακέτα με παίκτες και αφήνοντας πιο ελευθερες τις πτέρυγες. Αυτό του βγήκε, καθώς Ντάρντεν και Πετγουει δεν συνιστούσαν ιδιαιτερη απειλή και τα close-out τους προλάβαιναν. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός πήρε σε όλο το παιχνίδι ελάχιστα από το παιχνίδι Σπανούλη - ψηλών.
Ομως κάθε τακτική έχει και τις θυσίες της. Πρώτα ο Λαφαγέτ και ύστερα ο νεοεισελθών Λοτζέσκι εκμεταλεύτηκαν κάθε σπιθαμή χώρου που τους έδωσε η Φενέρ και με την παρουσία τους ο Ολυμπιακός ισορρόπησε σιγά σιγα το παιχνίδι. Σε αυτό βοήθησε και το rotation από πλευράς Τουρκων, το οποίο έφερε στην πενταδα τον Γκαουντλοκ, τον Μπιέλιτσα στο 4 και τον Βέσελι στο 5. Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού μετατόπισαν το βάρος των επιθέσεων τους στην περιφέρεια, και παρόλο που πήραν πολλά από τον Γκάουντλοκ, εχασαν παραπάνω σε αμυντική ισορροπία και post παιχνίδι. Οι ερυθρόλευκοι έκλεισαν το ημίχρονο ως η καλύτερη ομάδα, και έχοντας στις τάξεις τους τον καλύτερο παίχτη. Η συμπεριφορά του Λοτζέσκι στην αδύνατη πλευρά και στην επιθεση αντίθετα από τα close-out βγάζει ένα blog post από μόνη της.
Στα 15 λεπτά που η ομάδα έμεινε στα αποδυτήρια, σίγουρα έγινε δουλειά. Δεν εξηγείται αλλιώς η ευκολία με την οποία ο Σπανούλης έβρισκε ελευθερους τους συμπαίκτες του στην περίμετρο στο 3ο δεκάλεπτο. Τα ευστοχα τρίποντα βοήθησαν τον Ολυμπιακό να μείνει μπροστά, αλλά μοιραία τα σχήματα ανάγκης κάποια στιγμή έφεραν την αντεπίθεση της Φενέρ. Η άμυνα με αλλαγές στον Γκάουντλοκ αδειασε τη ρακέτα, ο Ντάρντεν δεν μπορούσε να τα βάζει με τα θηρία, οταν ο Ντάνστον πήγε στο 4 η επίθεση μπλόκαρε. Φυσιολογικά πράγματα όλα αυτά.
To σημαντικό στο διάστημα του αναγκαστικού rotation (τέλος 3ης - μέσα 4ης περιόδου) ήταν οτι οι ερυθρόλευκοι καταφεραν να μείνουν κοντά στο σκορ. Ετσι, όταν πια επανήλθε το φυσιολογικό σχήμα με τον Πρίντεζη στο 4 και ο Γκάουντλοκ βρέθηκε να αντιμετωπίζει δυναμικά hedge και διπλές καλύψεις, ο Ολυμπιακός επανέκαμψε. Ο Πρίντεζης πήγε πολύ καλά στις άμυνες βοήθειας, ο Μάντζαρης έκανε το καλύτερο αμυντικό του διάστημα και ο Σπανούλης φώναζε φωναχτά παρών. Ο μεγάλος παίκτης ηταν εκεί οταν η ομάδα του τον χρειαστηκε. Ασίστ στον Λοτζέσκι για τρίποντο, 3 βολές και φυσικά το μεγάλο σουτ της νίκης, που ήρθε ως επιστέγασμα μιας απόλυτα ομαδικής προσπάθειας.
Μια παρατήρηση: Ντάνστον και Χάντερ ίσως δεν φάνηκαν. Αυτό δε σημαίνει οτι δεν υπήρχαν. Η αμυντική απόδοση τους ήταν εξαιρετικά πολύτιμη σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Ο Ολυμπιακός (του Μπ#%$&^) είχε κάνει το καλοκαίρι μια συνειδητή επιλογή. Να έχει δύο ψηλούς που θα μπορούν να προσφέρουν 40 λεπτά ενέργειας στο αμυντικό κομμάτι απέναντι σε μια ποικιλία αντιπάλων με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η επιλογή αυτή (όπως όλες) έχει τα υπέρ και τα κατά της. Τα ζυγίζει κανείς και κρίνει, άσχετα αν θα ηταν ωραια να υπήρχε και ένας ψηλός με περισσότερη τεχνική. Eπίσης θα ήταν ωραια να ήμασταν τωρα κάπου εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου