Ο Σπανούλης και το αμυντικό Βατερλό της Εφές Πίλσεν

Για να φτάσει ο Ολυμπιακός στο 4-0 στο τοπ-16 χρειάστηκε να εμφανιστεί μετά από καιρό ο εκτελεστής Βασίλης Σπανούλης. Η καλή άμυνα που έπαιξαν οι ερυθρόλευκοι στο δεύτερο ημίχρονο δεν αρκούσε, αφού η επίθεση ηταν εγκλωβισμένη σε επιλογές που απαιτούσαν πολύ χρόνο, ελαχιστοποιώντας θεωρητικά το ρίσκο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σίγουρο όμως, από την εκτέλεση των επιθέσεων σε χρόνο που η άμυνα δεν προλαβαίνει να ετοιμαστεί. Με μερικές τετοιες επιθέσεις άλλαξε τη μοίρα του αγώνα η ομάδα του Σφαιρόπουλου, τις περισσότερες από τις οποίες ενορχήστρωσε ο σχεδόν αλάνθαστος σταρ.

Αυτό με τον Σπανούλη δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Τα χρόνια της θητείας του στον Ολυμπιακό έχουν σημαδευτεί από αμέτρητες τέτοιες βραδιές. Μία από αυτές, την οποία οι φίλοι της ομάδας μοιάζουν συχνά να ξεχνάνε, είναι εκείνη που έδωσε στους ερυθρόλευκους το πρώτο τους πρωτάθλημα από το μακρινό 1997. Μια άλλη, εκείνη που τους επέτρεψε να γίνουν μόλις η δεύτερη ομάδα από το 1991 και μετά που σήκωσε συνεχόμενους ευρωπαικούς τίτλους. Μια τρίτη, αυτή που μια άμυνα μαζεύτηκε πάνω του για να τον δει να μοιράζει την πιο σημαντική πάσα στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Σε κάτι τετοιες επιθέσεις, ο δημιουργός ειναι στην ιεραραχία ψηλότερα από τον εκτελεστή.

Μέσα στην (κάποιες φορές) δίκαιη κριτική τους, πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού τείνουν να ξεχνούν: κανονικά τα παραπάνω θα έπρεπε να φτάνουν και να περισσευουν για να ανακυρηχτεί ο Σπανούλης σε ιερό τοτέμ της ερυθρόλευκης εξέδρας. Κάτι τέτοιο δεν εχει συμβεί ακόμα, και αν η ομάδα αποτύχει εκ νέου να κατακτησει το εγχώριο πρωτάθλημα, ίσως να μη συμβεί και ποτέ.

Τέλος πάντων, θα μπορούσα να αραδιάζω επιχειρήματα με τις ωρες, αλλά αυτό που προέχει είναι η ανάλυση και τον Ολυμπιακό πλέον περιμένει η Εφές. Αν οι ερυθρόλευκοι κερδίσουν αυτό το παιχνίδι, τότε το προβάδισμα που θα αποκτησουν για τη δευτερη θέση θα ειναι τεράστιο. Με την εικόνα που παρουσιάζει εσχάτως η ομάδα του Ιβκοβιτς, είναι πολύ πιθανό να τα καταφέρουν. 109 (!) πόντους δέχτηκαν οι Τούρκοι από τη Νίζνι και μια γρηγορη ματια στο φύλλο της στατιστικής ήδη αποκαλύπτει πολλά. 15 ασίστ ο Ρότσεστι, 27 πόντους ο Παραχούσκι. Το 1-5 των Ρωσων έκανε θραύση απεναντι στη μέχρι πρότινος καλύτερη άμυνα της ευρωλίγκα.

Η Εφές, η οποία δεχόταν 69,6 πόντους στην πρώτη φάση της ευρωλίγκα, δέχεται στο τοπ-16 κατά μ.ο. 81 (!), ερχόμενη στην προτελευταια θέση πίσω μόνο από τη Μάλαγα.




Ποτς γένεν αυτό?







Υπάρχει μια απλή και ταυτόχρονα σωστή εξήγηση, την οποία κάποιοι την είχαν ήδη δώσει πριν καν αρχίσει η σεζόν.  H παρουσία του Νέναντ Κρίστιτς δίνει ένα προφανή στόχο στο κεντρικό πικ εν ρολ. Μετά τον τραυματισμό του, ο Σερβος δεν έχει ανακτήσει δυνάμεις και παρουσιάζεται πιο αργός από πριν. Πάνω στα δικά του πόδια στόχευσαν συστηματικά οι παίκτες της Νίζνι και σίγουρα δεν το μετάνιωσαν, ειδικά από τη στιγμή που ο Ντούντα έδινε εντολή για στιγμιαίες βοήθειες και ανάκτηση του προσωπικού αντιπάλου. Πού να προλάβει ο Σερβος....

Επειτα, είναι ο Ερτέλ. Ο Γάλλος είναι φυσικά ένας προικισμένος επιθετικά παίκτης, αλλά στην άμυνα υστερεί σημαντικά ακόμα και στις πιο απλές των περιπτώσεων. Η παρακάτω φάση συμβαίνει αμέσως μετά από καλάθι της Εφές και τελειωνει μέσα σε 6-7 δεύτερα.

Με μια απλή προσποίηση, ο Κίνσει ξεφευγει από τον αντιπαλο και τελειωνει πολύ εύκολα τη φάση. Το θέμα είναι πως εδω η άμυνα του Ερτέλ είναι εξ'αρχής τελείως λάθος. Εχει γυρίσει την πλάτη στη μπάλα και έχει ο ίδιος του ανοίξει διάπλατα τον διαδρομο για τον Αμερικάνο.

Λίγο αργότερα, δείτε πόσο κακή (και μάλλον αχρείαστη) βοήθεια δίνει στο πικ εν ρολ, προκαλώντας πλήρη ανισορροπία στην άμυνα της ομάδας του και προσφέροντας ένα επιθετικό ριμπάουντ στον Τόμπκινς.

Το χειρότερο για τον Ιβκοβιτς είναι πως πίσω από αυτούς τους δύο, οι περιστροφές γίνονται αργά και οι βοήθειες δίνονται χωρίς τον παραμικρό συντονισμό. Το πράγμα χειροτερεύει όταν στην πεντάδα βρίσκεται ο Μίλκο Μπιέλιτσα.

 Ο Μαυροβούνιος αποτυγχάνει συστηματικά να εκτιμήσει πότε οφείλει να δώσει να βοήθεια. Στη φάση που βλέπετε έχει γυρισμένη την πλάτη στη μπάλα και στο χώρο όπου κινούνται οι παίκτες που τρέχουν την επίθεση. Η κατάληξη ειναι ένα από τα πολλα ελευθερα λέι-απ του Παραχούσκι, ένα μεγάλο μέρος των οποίων οφειλόταν (εκτός από τον Κρίστιτς) στις περίπου ανύπαρκτες βοήθειες.  Ακολουθεί ο συνδυασμός που σκοτώνει.

 

Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν για την αντίδραση του power forward, εντουτοις δείτε και αυτή τη φωτό. 

Εδώ ο Παραχούσκι έχει στη διάθεση του περίπου έναν αεροδιάδρομο. Ο Μπιέλιτσα είναι καρφωμένος κάπου στο high - post και δεν μαρκάρει κανέναν, η βοήθεια φτάνει τελικά από τον Ερτέλ, και φυσικά η κατάληξη ειναι άλλοι δυο εύκολοι πόντοι.
Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε καμμιά δεκαριά ακόμη τέτοια παραδείγματα, καθώς η άμυνα των Τούρκων έμπαζε από ένα σωρό σημεία. Υπήρχαν μάλιστα φορές που συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο, με 3-4 παίκτες να πέφτουν πάνω στον Ρότεστι, αφήνοντας όλους τους άλλους ελεύθερους.

Εν συντομία, στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, ο Ιβκοβιτς κατέβασε μια ομάδα γεμάτη ρολίστες και νεαρούς έτοιμους να "πεθάνουν" στην άμυνα και να αφήσουν στο παρκέ και την τελευταια ικμάδα των δυνάμεων τους. Πολύ δεν σκόραραν, ωστόσο κατάφερναν να μενουν κοντά στους αντιπάλους τους και να υποχρεωνουν το σύνολο σε πολύ λιγότερες περιστροφές. Η επιστροφή του Κρίστιτς και η προσθήκη του Ερτέλ, σε συνδυασμό με το δεδομένο αμυντικό ταβάνι του Μπιέλιτσα, αποκάλυψαν κάτι καινούριο: πως η Εφές Πίλσεν δεν έχει ακόμα αναπτύξει τους αμυντικούς μηχανισμούς που θα καλύπτουν τις όποιες τρύπες δημιουργούν αντιπάλοι με μεγάλη έφεση στο πικ εν ρολ παιχνίδι.