Tυχεροί όσοι παρακολουθήσαμε χθες τη ματσάρα ΠΑΟΚ - ΑΕΚ, η οποία μας ήρθε από περασμένες δεκαετίες, τότε που οι δυο δικέφαλοι ήταν μεγέθη στο ευρωπαικό στερέωμα. Μάχες σώμα με σώμα, πάθος, μεγάλα σουτ εκτός συστήματος, παλμός στις εξέδρες, φινάλε-θρίλερ, και στην άκρη του πάγκου μια μονομαχία ρετρό: Σάκοτα vs Σούλης.
Οι προπονητές αυτού του τύπου μπορεί να ακούγονται ή και να θεωρούνται από κάποιους παλιομοδίτικοι, αλλά αυτά είναι δοξασίες. Οι άνθρωποι που ψάχνουν τη δουλειά τους δε μένουν ποτέ πίσω. Δεν θα μπορούσαν να φανταστώ καλύτερο άνθρωπο να χτίσει την ΑΕΚ της νέας εποχής από τον Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος έδωσε άλλωστε στην Ενωση και το τελευταίο της πρωτάθλημα. Εξάλλου, δεν είναι απαραίτητο πως μια νέα εποχή ξεκινά με νέους ανθρώπους. Δείτε τον Ολυμπιακό, δείτε τις προσπάθειες των Εφές και Φενέρ, δείτε ακόμα και τον χθεσινό αντίπαλο των κιτρινόμαυρων.
Εφ'οσον η πορεία του ευρωπαικού μπάσκετ συνεχίσει ως έχει και τα εγχώρια μπάτζετ ακολουθήσουν την πρόσφατη τάση εξισορρόπησης, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ μπορούν να επανέλθουν στο προσκήνιο. Και μάλιστα όχι από παραθυρο, αλλά από την κεντρική είσοδο. Πρέπει φυσικά να αλλάξουν και οι ευρωπαικές αντιλήψεις περί της συμμετοχής δύο μόνο ελληνικών ομάδων στην κορυφαία διοργάνωση της ηπείρου, αλλά για να γίνει αυτό η ευρωλίγκα πρέπει να αισθανθεί την (αγωνιστική) πίεση από τους δύο κολοσσούς. Ας φτιάξουν καλές ομάδες με καλούς παίκτες και όλα γίνονται, ή τουλάχιστον αυτό πιθανολογώ.
Είναι βέβαια νωρίς να μιλάμε για αυτά. Στην ΑΕΚ υπάρχει θέληση, υπάρχει εσχάτως και η δυνατότητα να εντάσσονται και ηχηρά ονόματα, αλλά προς το παρόν η προσπάθεια βρίσκεται σε βρεφικό στάδιο. Οταν μπλοκάρει ο άξονας Ινγκλις - Μπονσού - Ντελινκάιτις, οι λύσεις που έρχονται από τους υπόλοιπους είναι όσο να ναι μία ποιότητα κάτω. Δεν γίνεται ισορροπημένο ποιοτικό ρόστερ μέσα σε δυο μήνες, κι ας υπάρχει η προσθήκη του Αθηναίου ή η ευχάριστη έκπληξη που ακούει στο όνομα Μιλόσεβιτς. Ο έμπειρος Βόσνιος ήταν χθες βράδυ πανταχού παρών, ειδικά στις μάχες σώμα με σώμα και στις χαμένες μπάλες.
Δεν αρκούσε, διότι από ένα σημείο και ύστερα η ΑΕΚ έψαχνε κυρίως σκορ. Για μία ακόμη αγωνιστική, ο Κάρτερ έπεσε πάνω στο πιο επικίνδυνο όπλο του αντιπάλου και (με την αρωγη και του Σαλούστρου) από ένα σημείο και υστερα τα κατάφερε περίφημα. Ο Ινγκλις ήταν ουσιαστικά απών στο β΄μέρος, καθώς ο ΠΑΟΚ κατάφερε να του αποκόψει τη δημιουργία και να τον κρατήσει μακριά από το καλάθι. Ολες οι προσπάθειες του μέσα από τα 6,75 τράκαραν πάνω σε τοίχο και οι καλές πάσες προς τον Μπονσού έγιναν πολύ δύσκολες. Ακόμα κι όταν ο ιδιόρρυθμος Αγγλος πήρε τη μπάλα, αυτό εγινε με τρόπο ανορθόδοξο και γύρω από χέρια αντιπάλων. Ο σέντερ των κιτρινόμαυρων πέταξε τα σουτ και τις βολές στο βρόντο. Με τα δύο πιο επικίνδυνα όπλα του παροπλισμένα, ο Σάκοτα έψαξε στον πάγκο, αλλά δεν βρήκε παρά ελάχιστα. Κάποια δύσκολα σουτ του Ντελινκάιτις, κάτι ψίχουλα από τον μοιραίο Παπαντωνίου.
Στην άλλη άκρη του παρκέ, ο Μαρκόπουλος ευτύχησε να βρει τους δικούς του ήρωες, προιόντα της μακροχρόνιας δουλειας πάνω σε μια ισορροπημένη στελέχωση (το ζητούμενο δηλαδή για την ΑΕΚ). Η συνεισφορά του Τσόχλα ήταν π.χ. ανεκτιμητη, το ίδιο και εκείνη του πολύτιμου Λάνγκφορντ. Κέρδισε τις μάχες με τον Μπονσού ο τελευταίος, αλλά η αλήθεια είναι πως τροφοδοτήθηκε και καλύτερα από τους συμπαίκτες του. Πολλά από τα καλάθια του βρήκαν τον Ποπς σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου.
Και πάλι λοιπόν, είναι πολύ νωρίς ακόμα για την ΑΕΚ. Για τη σελίδα και το μπλογκ μας όμως, είναι ήδη πολύ αργά. Το επόμενο Σαββατο, κλιμάκιο του Giorgos Panou θα βρίσκεται στο ΟΑΚΑ για την αναμέτρηση με τη Δράμα έτσι ώστε να βγάλει την επόμενη ανάρτηση απ'ευθείας από εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου