Ποιος τον περιμένει?

Η Αρμάνι δεν είναι κάποια σπουδαία ομάδα. Ο καθένας κάνει περίπου ο,τι του κατέβει στο κεφάλι. Ο Τζεντίλε τρυπάει το πάτωμα από τις τρίπλες και απολαμβάνει μια ανεξήγητη ασυλία. Ο Μπρουκς δεν μπορείς να καταλάβεις πώς ακριβώς κινείται και τι σκοπούς έχει, ο Ράγκλαντ γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, ο Μέλι χάσκει κάπου στο τρίποντο και ο Κλέιζα μοιάζει έξω από τα νερά του. Ο Μος, όταν δεν παίζει άμυνα, δέρνει και ο Χάκετ κοιτάζει με ποιο τρόπο θα προκαλέσει ταραχές. Είναι απορίας άξιον το πως προκύπτει οτι ο Μπάνκι είναι ισάξιος των κορυφαιων προπονητών της ηπείρου. 

Οπως και να εχει, δεν ξέρω πόσες ομάδες είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν αυτή την εκδοχή του Ολυμπιακού. Με τον Σπανούλη να αγωνίζεται 19 λεπτά, την μπαγκέτα να περνάει για πολλή ωρα στον Σλούκα και τον Λαφαγέτ να παίζει τον ρόλο του παίκτη που δεν μπορείς να προβλέψεις τον χρόνο που θα σουτάρει, οι ερυθρόλευκοι είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουν σημειωμένο στα κιτάπια τους οι σκάουτερ των αντιπάλων.

Ισως βεβαια αυτό να είναι ένας αφορισμός, μιας και δεν μπορώ να γνωρίζω πως καταγράφονται τα πεπραγμένα των παικτών του Σφαιρόπουλου στα ανά την Ευρώπη προπονητικά μπλοκάκια. Ομως  μπορούμε να το παραδεχτούμε, τουλάχιστον μεταξύ μας: ήταν αναμενόμενο οτι ο Πρίντεζης θα έδινε μια νέα διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι, όπως και οτι η ταυτόχρονη παρουσία του με τον Λοτζέσκι θα έδινε επιπλέον εφόδια για γρήγορο παιχνίδι. Τα υπόλοιπα δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη και δεν προκύπτουν από πουθενά, για αυτό και μέχρι στιγμής Μάλαγα και Μιλάνο την έχουν πατήσει. 

Στο τρίτο δεκάλεπτο, ο Μπάνκι ξεκίνησε με τον Μος επάνω στον Σπανούλη και στέλνοντας και δεύτερο παίκτη σε στιγμιαία βοήθεια στο πικ εν ρολ. Η ελπίδα του ήταν μάλλον πως η μπάλα θα κολλήσει. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν εγινε, αλλά απεναντίας το παιχνίδι άνοιξε από τις πάσες του αρχηγού και τις καλές τοπoθετήσεις των υπολοίπων. Καμμία σχέση με τη στατικότητα και το μπλοκάρισμα του πρώτου κακού δεκαλέπτου, στο οποίο βέβαια οι δυο παίκτες-κλειδιά που αναφέραμε πάτησαν ελάχιστα το παρκέ. 

Η αρχή της ανατροπής και της πλήρους αποκατάστασης του ελέγχου ξεκίνησε από μια απόφαση της στιγμής του Αμερικανοβέλγου (sic). Σε μια φαινομενικά ανύποπτη κατάσταση, ο Λοτζέσκι αποφάσισε να πατήσει το γκάζι και τελικά να πάρει το δεύτερο γρηγορο φάουλ του Μος. Ο Μπάνκι τον απέσυρε άρον άρον και αναγκάστηκε να τον επαναφέρει όταν πια ο Σλούκας είχε βάλει το νερό στο αυλάκι και οι προσωπικοί του αντίπαλοι είχαν πιει θάλασσα. Σε 25 λεπτά, ο νεαρός που μεγαλώνει είχε 9 πόντους και κυρίως 6 ασίστ, τις περισσότερες από κάθε άλλον στην ομάδα του. 

Σε αυτά που λέγαμε όμως: ο Ολυμπιακός που παρουσιάζει τρεις ισάξιες περιφερειακές απειλές είναι μια ομάδα που δεν εμφανίζεται στις εικόνες που εχουν σχηματίσει οι άλλοι για εκείνον. Αυτό (μαζί με το γρήγορο transition) είναι το στοιχείο που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η καλή άμυνα, ο Σπανούλης και το post παιχνίδι του Πρίντεζη είναι και θα είναι τα σταθερά δεδομένα.

Μέσα στις γιορτές, σε ένα από τα σουαρέ με γερά σαλάμια, ήπ(γ)ιαμε και αυτό που βλέπετε. 

Ο Μελάς είναι μικρός παραγωγός, το La Tour Melas όμως είναι ένα μεγάλο κρασί. Με μια μισοψημένη μπριζόλα δίπλα του, πιθανολογώ οτι θα έκανε θαυματα αγαπητοί φίλοι. Cabernet Frank και Μerlot οι ποικιλίες του. Μπράβο σε όλους εκεί στον Μελάς. Γιατί άνθρωποι με μεράκι και όρεξη μπορούν να κάνουν τα πάντα, ποια κρίση τωρα μωρε, αμα προσπαθήσεις όλα γίνονται και μπλα μπλα μπλα....