Καλησπέρα φανζ.
Καθώς το pick n' roll εχει τα τελευταία χρόνια γίνει τρόπον τινά ο θεμέλιος λίθος πολλών επιθέσεων (ειδικά στο ευρωπαικό μπάσκετ), οι άμυνες δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Με την είσοδο των combo γκαρντς και των undersized ψηλών στην εξίσωση, η εκτέλεση μιας κλασικής pick n' roll κίνησης μεταξύ δύο μόνο παικτών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ασχετα αν εκτελείται πολλές φορές σωστά από μάστορες του είδους. Καθώς οι άμυνες επιλέγουν τις αλλαγές, το ίδιο δύσκολο μοιάζει να βρεθεί η αδύνατη πλευρά νωρίς στο χρόνο επίθεσης. Χρειάζεται περισσότερη κίνηση και passing game, χρειάζεται μια επανεφευρεση του επιθετικού παιχνιδιού, όπως έκανε π.χ. ο Ολυμπιακός του Ιβκοβιτς, στη δική του περίπτωση χρησιμοποιώντας τα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών και το transition όσο το δυνατόν περισσότερο.
Θεωρώ τον Τσάβι Πασκουάλ έναν από τους κορυφαίους της ηπείρου, και η φετινή χρονιά επιβεβαιώνει την πεποίθηση μου ακόμη περισσότερο. Εχοντας αποκτήσει παίκτες όπως ο Παπανικολάου, ο Νάχμπαρ και ο Ντόρσει, παίκτες δηλαδή που το ειδικό βάρος τους απαιτεί και τις ανάλογες προσαρμογές, έχει καταφέρει να τους ενσωματώσει στην αυτοματοποιημένη επιθεση του με θαυμαστά αποτελέσματα. Οι δικές του προσεγγίσεις δεν είναι ίδιες με του Ιβκοβιτς, όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Λέγαμε προχθές στο post-game για τον Τόμιτς στην κορυφή και τις δυνατότητες που προκύπτουν από αυτή την τοποθέτηση. Παρακάτω σας παρουσιάζω ένα play που μου άρεσε πάρα πολύ και πηγαίνει "πέρα από το πικ εν ρολ". Η κίνηση γίνεται στην αρχή της επίθεσης με τον Τόμιτς να σκρινάρει στον Ναβάρο ψηλά και να μένει εκει. Ετσι, αφήνει χώρο στο low post ωστε να συμβεί κάτι σαν ένα screen χαμηλά και κόψιμο μεταξύ των Παπανικολάου και Λόρμπεκ. Η μπάλα πηγαίνει αριστερά στον Ναβάρο και εκείνος τροφοδοτεί τον power forward, του οποίου η κίνηση έχει μπερδέψει την άμυνα του ΠΑΟ, που σε αυτό το σημείο δείχνει αναποφάσιστη.
Λογικό. Με τις άμυνες να επικεντρώνονται στο πως θα αντιμετωπίσουν μια κίνηση πικ στην κορυφή και στη βοήθεια, ο καλός προπονητής θα προσπαθήσει να τις κάνει να σκεφτούν παραπάνω. Πως θα αντιδράσουν λόγου χάρη σε screens μακριά από τη μπάλα όταν αυτά γίνονται ταυτόχρονα ή σαν συνέχεια ενός pick n' roll? Ποια θα είναι η φιλοσοφία εκεί και πως θα διαφοροποιείται ανάλογα με το ποιοι παίκτες εμπλέκονται? Χωρίς να προεξοφλώ πως η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ θα αποδειχθεί τελικά η καλύτερη ομάδα της ηπείρου για φέτος, σίγουρα είναι εκείνη που βάζει στους αντιπάλους τα περισσότερα τέτοιου είδους ερωτήματα.
Καθώς το pick n' roll εχει τα τελευταία χρόνια γίνει τρόπον τινά ο θεμέλιος λίθος πολλών επιθέσεων (ειδικά στο ευρωπαικό μπάσκετ), οι άμυνες δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Με την είσοδο των combo γκαρντς και των undersized ψηλών στην εξίσωση, η εκτέλεση μιας κλασικής pick n' roll κίνησης μεταξύ δύο μόνο παικτών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ασχετα αν εκτελείται πολλές φορές σωστά από μάστορες του είδους. Καθώς οι άμυνες επιλέγουν τις αλλαγές, το ίδιο δύσκολο μοιάζει να βρεθεί η αδύνατη πλευρά νωρίς στο χρόνο επίθεσης. Χρειάζεται περισσότερη κίνηση και passing game, χρειάζεται μια επανεφευρεση του επιθετικού παιχνιδιού, όπως έκανε π.χ. ο Ολυμπιακός του Ιβκοβιτς, στη δική του περίπτωση χρησιμοποιώντας τα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών και το transition όσο το δυνατόν περισσότερο.
Θεωρώ τον Τσάβι Πασκουάλ έναν από τους κορυφαίους της ηπείρου, και η φετινή χρονιά επιβεβαιώνει την πεποίθηση μου ακόμη περισσότερο. Εχοντας αποκτήσει παίκτες όπως ο Παπανικολάου, ο Νάχμπαρ και ο Ντόρσει, παίκτες δηλαδή που το ειδικό βάρος τους απαιτεί και τις ανάλογες προσαρμογές, έχει καταφέρει να τους ενσωματώσει στην αυτοματοποιημένη επιθεση του με θαυμαστά αποτελέσματα. Οι δικές του προσεγγίσεις δεν είναι ίδιες με του Ιβκοβιτς, όμως έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Λέγαμε προχθές στο post-game για τον Τόμιτς στην κορυφή και τις δυνατότητες που προκύπτουν από αυτή την τοποθέτηση. Παρακάτω σας παρουσιάζω ένα play που μου άρεσε πάρα πολύ και πηγαίνει "πέρα από το πικ εν ρολ". Η κίνηση γίνεται στην αρχή της επίθεσης με τον Τόμιτς να σκρινάρει στον Ναβάρο ψηλά και να μένει εκει. Ετσι, αφήνει χώρο στο low post ωστε να συμβεί κάτι σαν ένα screen χαμηλά και κόψιμο μεταξύ των Παπανικολάου και Λόρμπεκ. Η μπάλα πηγαίνει αριστερά στον Ναβάρο και εκείνος τροφοδοτεί τον power forward, του οποίου η κίνηση έχει μπερδέψει την άμυνα του ΠΑΟ, που σε αυτό το σημείο δείχνει αναποφάσιστη.
Λογικό. Με τις άμυνες να επικεντρώνονται στο πως θα αντιμετωπίσουν μια κίνηση πικ στην κορυφή και στη βοήθεια, ο καλός προπονητής θα προσπαθήσει να τις κάνει να σκεφτούν παραπάνω. Πως θα αντιδράσουν λόγου χάρη σε screens μακριά από τη μπάλα όταν αυτά γίνονται ταυτόχρονα ή σαν συνέχεια ενός pick n' roll? Ποια θα είναι η φιλοσοφία εκεί και πως θα διαφοροποιείται ανάλογα με το ποιοι παίκτες εμπλέκονται? Χωρίς να προεξοφλώ πως η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ θα αποδειχθεί τελικά η καλύτερη ομάδα της ηπείρου για φέτος, σίγουρα είναι εκείνη που βάζει στους αντιπάλους τα περισσότερα τέτοιου είδους ερωτήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου