Τακτικές διορθώσεις και εκτελεστικά προβλήματα. Ρεάλ - Ολυμπιακός 82 - 77.

Αν μπορεί να γράφει άρθρα για το μπάσκετ ο Τσόχος, ε τότε κάτι μπορώ να γράψω κι εγώ.

Επίσης, αν ο καλός προπονητής Φώτης Κατσικάρης έχει πει κάτι απόλυτα σωστό και χρήσιμο, τότε δε χρειάζεται να εφεύρω κάτι πιο έξυπνο. Στην τρίτη περίοδο, βλέποντας πως ο Σπανούλης είναι έτοιμος να πάρει φωτιά και μετά από δύο τρίποντα που κατέβασαν τη διαφορά στους τρεις, ο Λάσο έδωσε εντολή στον Μπουρούση να μείνει ψηλά μετά από το σκριν στη μπάλα. Μοιραία δημιουργήθηκαν χώροι. Πώς νομίζετε έφτασε τα 6 επιθετικά ριμπάουντ ο πολύ μαχητικός Ντάνστον? Μαζί με τους χώρους δημιουργήθηκαν και ευκαιρίες. Ελεύθερα τρίποντα, φάουλ και βολές λόγω των μις ματς. Δυστυχώς, ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλεύτηκε καμμιά από αυτές. Τα τρίποντα (από Λοτζέσκι, Μάντζαρη και αργότερα Σλούκα) βρήκαν σίδερο, το ίδιο και οι βολές. Εκεί που οι Μαδριλένοι θα μπορούσαν να νοιώθουν καυτή την ανάσα των αντιπάλων τους, βρέθηκαν να βολεύονται στο χαμηλό ρυθμό και να διατηρούν με άνεση το προβάδισμα. 


Το έχουμε ξαναγράψει. Η τακτική είναι ένα σημαντικό μέρος, τα βασικά ένα ακόμη σημαντικότερο. Είναι νομίζω προφανές και μετά από χθες βράδυ. Σε όλο το β΄μέρος, ο Ολυμπιακός έκανε στην άμυνα αυτό που έπρεπε ή αν θέλετε, αυτό που δεν έκανε στο διαολεμένο πρώτο 15λεπτό της Ρεάλ, όταν και ο Ρέγες έβαλε δυο τρίποντα. Πήγε σε αλλαγές, πήγε σε hedge out και κράτησε τη Ρεάλ σε ένα μόνο τρίποντο από αυτά που πρέπει να δίνει μια άμυνα. Ομως υστέρησε εκτελεστικά και δεν τόλμησε να τρέξει το γήπεδο λίγο παραπάνω, την ώρα που ήδη από το τέλος του πρώτου εικοσαλέπτου είχε φανεί πως η transition άμυνα των Μαδριλένων ήταν για κλάματα. Οταν κάποια στιγμή αργότερα το έκανε , τότε φάνηκε και ο Λοτζέσκι. Αν κάτι κάνει καλά ο "Βέλγος" αυτό δεν είναι να βάζει τα μεγάλα σουτ, αλλά να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο.

Εν τέλει το παιχνίδι χάθηκε ενώ θα μπορούσε να είχε έρθει ακόμα και η νίκη. Το επιχείρημα πως αν η Ρεάλ είχε πιεστεί περισσότερο, τότε θα είχε ανεβάσει εκ νέου στροφές, είναι για τα πανηγύρια και το εκφράζουν σήμερα μόνο οι τυχάρπαστοι που δεν είχαν τίποτα να γράψουν για ψάρια και καφριλίκια. Αυτό που εγώ ξέρω, είναι πως ο Ολυμπιακός είχε βρει τον τρόπο να σταματήσει τον Σέρχι, είχε αναχαιτίσει τον οίστρο του Ρούντι και είχε δαμάσει το ταλέντο του Μίροτιτς. Επαθε τη ζημιά βέβαια από τους Γιουλ και Μπουρούση, όμως έτσι είναι στο σύγχρονο μπάσκετ. Οι άμυνες κάνουν επιλογές, συνεπώς και θυσίες. Οι τελευταίες θα είχαν πιάσει τόπο αν.... τα είπαμε.

Ο Ολυμπιακός τουλάχιστον χαρτογράφησε χθες βράδυ ένα μονοπάτι νίκης. Το αν θα το περπατήσει στο ΣΕΦ μένει να το δούμε. Εκεί βέβαια, τα βασικά πρέπει να γίνουν σωστά. Το να μιλάμε αυτή τη στιγμή για ανατροπή και πρόκριση είναι εκτός τόπου και χρόνου. Το να ζητάμε μια νίκη είναι απολύτως ρεαλιστικό. Και μετά βλέπουμε. 

Αντί επιλόγου, τρεις - τέσσερις παρατηρήσεις:

1. Η απόδοση του Μπουρούση ήταν και πάλι κομβικής σημασίας για το επιθετικό παιχνίδι της Ρεάλ. Στα πικ εν ρολ μεταξύ 1 και 5, ο Ντάνστον παρακολουθεί τον κοντό. Δεν τον αδικώ, ειδικά αν στο σχήμα εμπλέκεται ο Σλούκας. 

2. Η Ρεάλ θέλει physical game. Θα το διαβάσατε παντού, αλλά έχει βάση. Ο Κόλινς όντως έδωσε το σύνθημα. Οπως γράφαμε προχθές, "ας μπει να κάνει 3 φάουλ". Τόσα έκανε. 

3. Ο τρόπος με τον οποίο πήγαν οι Μαδριλένοι στις επαφές στο τέλος, δείχνει πως αν μη τι άλλο φέτος σκέφτονται περισσότερο. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσαν βέβαια αν είχαν ισοφαριστεί κάποια στιγμή νωρίτερα.

4.

 

Ρε Ματ, αφού έχεις πάρει τα βήματα, τελείωσε και τη φάση αντί να γίνει αυτό.