Γενική φιλοσοφία
Η φιλοσοφία του Μεσίνα είναι απλή και την έχει εξηγήσει και ο ίδιος με δικό του κείμενο σε ένα μπλογκ. "Πρώτον, είναι απαραίτητο να μην επιτρέπουμε πόντους στον αιφνιδιασμό. Αυτό συμβαίνει όταν παίρνεις βεβιασμένα σουτ ή κάνεις λάθη. Αντίθετα, οταν βγαίνουν καλά σουτ μέσα από τη ροή της επίθεσης, τότε δίνεται στην ομάδα η ευκαιρία να διεκδικήσει ένα επιθετικό ριμπάουντ ή στη χειρότερη περίπτωση να γυρίσει έγκαιρα πίσω και να οργανώσει την άμυνα". Αυτό είναι το μοτό που διέπει αγαπητοί φίλοι όλο το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ. Μελετημένες επιθέσεις, οι οποίες οδηγούν σε σουτ υψηλών ποσοστών και συνεπώς λιγότερες διεκδικούμενες μπάλες στην επίθεση. Ταυτόχρονα και μέσω αυτών, εξασφάλιση της σωστής αμυντικής διάταξης. Η ομάδα του Μεσίνα προτιμά να γυρίσει στην άμυνα, από το να διεκδικήσει μια έξτρα κατοχή μετά από ένα κακό σουτ. *(1)
Η επίθεση ως προυπόθεση για την άμυνα είναι κάτι που έχουμε δει και σε προηγούμενο κείμενο για τον ΠΑΟ, και από εκεί πηγάζει η επιλογή της ΤΣΣΚΑ να πηγαίνει τα παιχνίδια σε χαμηλό ρυθμό με μετρημένες σχετικά κατοχές. Στο τοπ-16 εμφάνισε 67,2 ανά παιχνίδι, μόνο η Γαλατάσαραι είχε λιγότερες. Ο έλεγχος του ρυθμού λοιπόν είναι για τους Ρώσους το Α, με το Ω να το βρίσκουμε στον προσεκτικό σχεδιασμό των επιθέσεων. Εδώ είναι που γενικά η ομάδα του Μεσίνα παίρνει εξαιρετικό βαθμό, εμφανίζοντας μια ποικιλία από plays στο σετ παιχνίδι. Τα κυριότερα από αυτά είναι:
- Το κλασικό πικ εν ρολ με τον Τεόντοσιτς και τον Κάουν , τον Κρίστιτς ή τον Χάινς. Η ΤΣΣΚΑ έχει πολλούς παίκτες που μπορούν να ολοκληρώσουν μια τέτοια κίνηση πρoσφέροντας δυνατά σκριν και σωστές τοποθετήσεις. Η διαφοροποίηση έχει να κάνει με τις ικανότητες του κάθε ψηλού. Πολύ καλός στο high-post ο Σερβος, εξαιρετικός στα τελειώματα πάνω στην κίνηση ο Ρώσος, ευέλικτος έναντι αργών αμυντικών ο τρίτος.
- Πικ εν ρολ plays με άλλους παίκτες, όπως π.χ. τον εξαιρετικό σε mid-range και σουτ στην κίνηση σουτ Σόνι Ουίμς, ο οποίος βγαίνει πολύ και πίσω από curl screens (σκριν μακριά από τη μπάλα χάρην απλοποίησης) δεχόμενος πάσες για άμεση εκτέλεση.
- Παιχνίδι αποστάσεων με ελεγχόμενα drives και γύρισμα της μπάλας στην περιφέρεια με την εξαιρετική "δεύτερη ομάδα", που αποτελείται από τους Τζάκσον, Φριτζόν, Μίτσοβ και Βοροντσέβιτς. Η ταυτόχρονη παρουσία όλων ή καποιων εξ αυτών μαζί στο παρκέ ανοίγει τις αποστάσεις, δημιουργεί προυποθέσεις για ελευθερα τρίποντα και αναγκάζει τις άμυνες να αφήνουν χώρους μέσα στη ρακέτα. Εκεί αναλαμβάνει δράση ο Κάουν, ο κύριος ψηλός που συνοδεύει ένα τέτοιο σχήμα.
- Συνεργασίες μεταξύ των Χριάπα και ενός ψηλού, high-low δηλαδή, το οποίο βασίζεται στην εξαιρετική αντίληψη του γηπέδου που έχει ο πολυσχιδής Ρώσος φόργουορντ. Γενικά, ο Χριάπα ως τρίτη πηγή δημιουργίας από το ποστ είναι μια αξιόπιστη επιλογή που προσθέτει έξτρα ποικιλία στο επιθετικό παιχνίδι. Οταν τον δείτε να παίζει με πλάτη, μπορείτε με ασφάλεια να περιμένετε μια πάσα σε όποιον κάνει σωστή κίνηση μακριά από τη μπάλα.
Προβλήματα
Τα παραπάνω η ΤΣΣΚΑ τα κάνει σε γενικές γραμμές πολύ καλά και με ευελιξία ανάλογα την περίσταση. Δεν είναι τυχαίο πως είναι πρώτη σε effective field goal percentage (σαν να λέμε "πραγματική ευστοχία" βάσει κατοχών) και σε πόντους ανά 100 κατοχές με 123,4. Και τα δύο αυτά νούμερα είναι πάνω από τα αντίστοιχα της Ρεάλ, ενώ η δημιουργία της κυμαίνεται σε υψηλότατα επίπεδα. 19,2 ασίστ ανά παιχνίδι, αριθμός που την φέρνει στην πρώτη θέση της διοργάνωσης και στις δύο φάσεις. Πώς λοιπόν η ΤΣΣΚΑ έχει αποδεδειγμένα αντιμετωπίσει κάμποσες δυσκολίες? Τα προβλήματα ξεκινούν από δύο παράγοντες: την έλλειψη δημιουργικού ποιντ-γκαρντ πίσω από τον Τεόντοσιτς και στα βαριά σχήματα που συχνά επιλέγει ο Μεσίνα.
Λειψανδρία στον άσο
Για το πρώτο νομιζω δε χρειάζεται να πούμε και πάρα πολλά. Ο Μίλος, όσο και αν έχει χαλασμένο μυαλό, αποτελεί την κυριότερη δημιουργική πηγή της ομάδας στο πικ εν ρολ. Αν έπαιζε στα πρώτα παιχνίδια, θα έλεγα οτι αποστολή του Παναθηναικού είναι να τον πιέσει, έτσι ώστε να αναγκάσει τον Μεσίνα να ανασύρει παίκτες λιγότερο δημιουργικούς από τον πάγκο. Αυτή τη στιγμή αυτό έχει ήδη συμβεί από μόνο του, με τους Τζάκσον και Πάργκο να είναι εξ'αρχής επιφορτισμένοι με την οργάνωση. Ο πρώτος διακρίνεται πολύ στην άμυνα πάνω στη μπάλα και στο transition παιχνίδι, αλλά έχοντας ως αποστολή να πιέζει πολύ και στην άμυνα, θα δυσκολευτεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Ο δεύτερος είναι μέχρι στιγμής πλήρως αναξιόπιστος. Πέρα από την ικανότητα του στο drive, αδυνατεί να σουτάρει με συνέπεια και να οργανώσει με ακρίβεια. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό πως πιο η ηχηρή καλοκαιρινή μεταγραφή της ΤΣΣΚΑ έρχεται ως τρίτη επιλογή στα πλάνα του προπονητή. Το αν θα "αναστηθεί" κοντά στο Πάσχα δεν το γνωρίζω, όμως αυτή τη στιγμή η πρώτη αποστολή των πράσινων μοιάζει εμφανής: αποτελεσματική άμυνα στους δύο Αμερικάνους. Πιο κοντά στον πρώτο? Με απόσταση από τον δεύτερο? Διαλέχτε τον τρόπο, πάντως η ομάδα του Αλβέρτη έχει τους παίκτες για να ματσάρει επαρκώς τους δύο Αμερικάνους. Ουκιτς και Ράιτ μπορούν να το κάνουν, το ίδιο φυσικά και ο Διαμαντίδης, ο οποίος όμως είναι πιθανό να πέσει και επάνω στον πολύ επικίνδυνο Ουίμς.
Τα ψηλά σχήματα και ο Χάινς
Για το δεύτερο (βαρειά σχήματα) κοιτάξτε αυτό.
Αυτή είναι μια τυπική διαταξη που χρησιμοποιεί ο Μεσίνα σε μεγάλο μέρος των παιχνιδιών και ιδιαιτερα στην αρχή τους. Ξεκινώντας τον Χάινς σαν τεσσάρι στην άμυνα και πεντάρι στην επίθεση με την ταυτόχρονη παρουσία των Κρίστιτς και Χριάπα, η ΤΣΣΚΑ πηγαίνει πολλές φορές στην επιλογή να παίξει πικ περνώντας τη μπάλα στον Σερβο στο high-post. Oι άμυνες τείνουν να δίνουν αυτό το σουτ ματσάροντας τους υπόλοιπους παίκτες και ρισκάροντας περίπου στο 50 - 50 να δεχτούν το καλάθι, αφού ο Κρίστιτς έχει 48,3% από τετοιες αποστάσεις. Περίπου έτσι όπως βλέπετε σε μια επόμενη φάση.
Εδώ, ο Μαρκοισβίλι ελέγχει απόλυτα τον Χριάπα παρά την απόσταση και όλοι οι υπόλοιποι είναι πάνω στους παίκτες τους. Εάν ο Κρίστιτς αστοχήσει και το ριμπάουντ εξασφαλιστεί, τότε οι συνθήκες για έναν αιφνιδιασμό είναι περίπου ιδανικές. Ο πιο αργός παίκτης της ΤΣΣΚΑ είναι αυτός ο οποίος θα κληθεί να επιστρέψει πρώτος στην άμυνα και να καλύψει την απόπειρα αιφνιδιασμού, ενώ ο καλύτερος αμυντικός ψηλός θα είναι αυτός που θα γυρίσει τελευταίος, μαζί μάλιστα με τον Χριάπα, ο οποίος σε τέτοιες περιπτώσεις συγκλίνει υποστηρικτικα προς το ριμπάουντ. Είναι αυτό ακριβώς που δεν θέλει ο Μεσίνα και συμβαίνει λόγω μιας ιδιότυπης χρήσης του Κάιλ Χάινς στο 4. Η οποία στην ακόμη πιο "επικίνδυνη" μορφή της καταλήγει κάπως έτσι.
Αυτό είναι ένα σουτ πραγματικά χαμηλών ποσοστών, το οποίο δεν αναγκάζει την άμυνα να κινηθεί ούτε στο ελάχιστο. Ο Χάινς λογικά αστοχεί, σε μια επίθεση που η επαναδιεκδίκηση της μπαλας είναι μάλλον αδύνατη. Είναι αυτό που θα χαρακτήριζε ο Ιταλός κοουτς ως "επιπόλαιο σουτ" στο απόσπασμα που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου, όμως είναι ταυτόχρονα και ένα σουτ που ο Κάιλ αναγκάζεται να πάρει, αφού η άμυνα βοηθάει αλλού.
Τα παραπάνω είναι προβλήματα τα οποία προκύπτουν από τη χρήση του Χάινς στη θέση 4 ή αν θέλετε σε συνδυασμό με έναν ακόμη ψηλό. Τα εχουμε επισημάνει δύο φορές από την αρχή της σεζόν, τα έδειξε πολύ αναλυτικά και ο rodhig σε πρόσφατο άρθρο του. H παρουσία του Αμερικάνου μαζί με άλλο κλασικό πεντάρι, μικραίνει τις αποστάσεις στην επίθεση, δίνει στις άμυνες ευκαιρίες να δίνουν εύκολες βοήθειες από την πλευρά του και αναγκάζει την ΤΣΣΚΑ να καταφεύγει σε επιλογές αμφιβολου αποτελεσματικότητας. Τα νούμερα πιστοποιούν τους ισχυρισμούς. Με τετοια σχήματα (και ειδικά με τον συνδυασμό Κρίστιτς - Χάινς) η αποδοτικότητα της ομάδας του Μεσίνα πέφτει κατακόρυφα.
Ο αντίκτυπος είναι φανερός και στην άμυνα, αφού οι αντίπαλοι παίζουν στοχευμένα πικ εν ρολ επάνω στον Κρίστιτς, με τον Χάινς να βρίσκεται πολλές φορες στον άχαρο ρόλο να μαρκάρει κάποιο τεσσάρι στην περιφέρεια. Δεν είναι λοιπόν μόνο οι ευκαιρίες αιφνιδιασμού ή γρηγορης εκτέλεσης που προκύπτουν όταν πολλές φορές οι αντίπαλοι (όπως η Γαλατά στην Πόλη) καταφευγουν σε χαμηλότερα σχήματα. Είναι και η απουσία από καταστάσεις πικ εν ρολ του ίσως καλύτερου "ψηλού" στην Ευρώπη στην άμυνα σε αυτό τον τομέα.
Τι μπορεί να κάνει ο Παναθηναικός.
Ιδού λοιπόν και τελικά δύο ευκαιρίες ακόμη:
Α. Ο Παναθηναικός μπορεί να εκμεταλλευτεί άστοχα σουτ του Κρίστιτς από το high-post και να φύγει στο transition. Ο υψηλός ρυθμός είναι κάτι στο οποίο οι Ρώσοι δεν αισθάνονται άνετα. Το θέμα είναοι φυσικά κατά πόσο οι πράσινοι είναι έτοιμοι με τη σειρά τους για κάτι τετοιο. Το νέο τεχνικό τιμ δουλεύει στην γρηγορότερη εκτέλεση, το είδαμε άλλωστε και απέναντι στον Ολυμπιακό στο α ημίχρονο του πρόσφατου ντερμπι. Ομως και πάλι, καθαροί αιφνιδιασμοί απέναντι σε μια άμυνα σαν της ΤΣΣΚΑ θα είναι δύσκολο να βγουν.
Β. Οσο ο Χάινς μένει μακριά από το κεντρικό πικ εν ρολ, ο ΠΑΟ μπορεί να χτυπήσει πάνω στα αργά πόδια του Κρίστιτς ή δευτερευόντως του Κάουν . Ειδικά ο πρώτος, μένει συχνά περίπου στη μέση της απόστασης σε flat κάλυψη και αποτελεί ίσως ευκολότερο στόχο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια πως δεν θα είναι πάντα έτσι. Πρώτον ο Χάινς παίρνει κάμποσα λεπτά και ως σέντερ παίζοντας καθαρά με αλλαγές στην άμυνα και βγαίνοντας πάνω στον κοντό, και δεύτερον η ΤΣΣΚΑ έχει έτσι κι αλλιώς σε απόλυτα νούμερα την καλύτερη άμυνα της Ευρωπης *(2). Κοντά στο καλάθι δε, δαγκώνει, με τα ψηλά κορμιά της να αναγκάζουν τους αντιπάλους σε άθλια ποσοστά. Δεδομένου πως Γκιστ και Λάσμε δεν είναι και οι πιο αποτελεσματικοί παίκτες στις προσωπικές φάσεις κάτω από το καλάθι, ο Παναθηναικός το πιθανότερο είναι να χρειαστεί να ανοίξει λίγο το γήπεδο, πηγαίνοντας σε σχήματα με τον Φώτση ως stretch four και με τον Μπατίστ ή τον Μαυροκεφαλίδη, οι οποίοι σουτάρουν καλύτερα από μέση απόσταση. (Τον ρόλο του πρώτου τον θεωρώ κομβικό, σε συνδυασμό και με όσα μόλις είπαμε σχετικά με την αμυντική συμπεριφορά του Χάινς.)
Τα καλά νέα είναι πως και σε αυτό τον τομέα δουλεύει τελευταία το τριφύλλι. Ο Αλβέρτης έχει αυξήσει τα λεπτά και των τριών παικτών, τους έχει δώσει αρμοδιότητες και με αυτό τον τρόπο έχει προσθέσει ποικιλία στο επιθετικό παιχνίδι. Κάτι που σίγουρα θα χρειαστεί στη σειρά που έρχεται.
Από εκεί και πέρα, και όπως πάντα σε περιπτώσεις τέτοιων αγώνων, υπάρχει ο παράγοντας της ατομικής απόδοσης των παικτών στα διάφορα ματς-απ που θα παρουσιαστούν. Δεν χρειάζεται νομίζω εξήγηση για το πόσο σημαντικός είναι ένας φρέσκος Διαμαντίδης. Η περυσινή σειρά με τη Μπαρτσελόνα το πιστοποιεί. Οπως πιστεύω είναι και περίπου αυτονόητο πως ο Χριάπα δεν μπορεί να περιοριστεί εύκολα. Οχι στην επίθεση, αλλά στις διάφορες δουλειές που κάνει μέσα στο παιχνίδι. Τα δύο πολυεργαλεία των ομάδων θα κρίνουν πολλά με τις εμπνεύσεις και τις ενέργειες τους.
Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί για μένα ο Τζέιμς Γκιστ. Ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας του Πεδουλάκη, δεν έχει βρει ακόμα πατήματα μετά τον τραυματισμό του ενώ ο ρόλος του υπό τη νέα τεχνική ηγεσία είναι διαφορετικός. Αγωνίζεται πλέον αποκλειστικά στη θέση 4, ερχόμενος ως δεύτερος πίσω από τον Φώτση. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά αν κληθεί να αντιμετωπίσει παίκτες όπως ο Βοροντσέβιτς που παίζει από έξω προς τα μέσα, σουτάροντας συχνά από την περιφέρεια. Ο Γκιστ μπορεί εύκολα να ακολουθήσει σε αυτό το χώρο και να χαλάσει την κυκλοφορία και την εκτέλεση των εφεδρικών του Μεσίνα. Οσο για το "τρικ" που τον θέλει να ματσάρει τους κοντούς, αυτό δεν φαίνεται τόσο απαραίτητο απέναντι στους Τζάκσον, Πάργκο ή Ουίμς. Περισσότερο χρειάζεται η ομάδα την ενέργεια του κοντά στο καλάθι απέναντι στα θηρία παρά στην περίμετρο.
Για να συνοψίσουμε ο,τι διαβάσατε σήμερα, ο Παναθηναικός μπαίνει στη σειρά απέναντι σε μια ομάδα που παίζει στον ίδιο πάνω-κάτω ρυθμό με μια σειρά από όπλα στα χέρια του.
1ον Την αμυντική πίεση που μπορεί να ασκήσει πάνω στην ελλειπή θέση 1 της ΤΣΣΚΑ
2ον Την δυνατότητα να παίξει λιγο πιο γρήγορα εκμεταλλευόμενος τις αργές επιστροφές του Κρίστιτς μετά από σουτ στο high-post
3ον Το κεντρικό πικ εν ρολ και την εκμετάλλευση ενός stretch forward όταν ο Χάινς αμύνεται από τη θέση 4.
4ον Την ικανότητα των Μπατίστ και Μαυροκεφαλίδη να σουτάρουν από μεση απόσταση
5ον Την άμυνα του Τζέιμς Γκιστ πάνω σε τεσσάρια που ανοίγουν το γήπεδο.
6ον Την υπεροχή του στο αμυντικό ριμπάουντ απέναντι σε μια ομάδα που δεν διεκδικεί με πάθος την έξτρα κατοχή.
Πάνω σε αυτά τα 6 στοιχεία κινήθηκε η σημερινή μας ανάλυση η οποία, πιστέψτε με, μπορεί να πάει περίπατο εάν τα όπλα της ΤΣΣΚΑ στην επίθεση και τα συστήματα που αναφέραμε στην αρχή λειτουργήσουν σε φουλ ρυθμό. Ομως για να πω την αλήθεια, αν κάτι εμπιστεύομαι σε αυτό τον Παναθηναικό είναι η άμυνα του.
Με τους Ρώσους να παραμένουν το φαβορί, οψόμεθα. Το σίγουρο είναι πως απέναντι τους (και πάντα κατά τη γνώμη μου) ο ΠΑΟ αισθάνεται πιο άνετα από όσο θα αισθανόταν απέναντι στον φρενήρη ρυθμό της Ρεάλ Μαδρίτης. Βέβαια για αυτό το τελευταίο οι απόψεις διίστανται ως γνωστόν και ως συνήθως....
*(1) Για όσους θέλουν, πάνω στο ίδιο απόσπασμα υπάρχει η εξαιρετική ανάλυση του rodhig μετά την αναμέτρηση με την Παρτιζάν. http://www.in-the-game.org/in-non-moving-pictures-partizan-cska-and-the-control-of-pace/#more-24473
* (2) Αναφέρω τα απόλυτα νούμερα γιατί βάσει κατοχών και ρυθμού δεν είναι πρώτη, αλλά και πάλι είναι μέσα στην πεντάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου