Ολοκληρώνουμε το προηγούμενο σημείωμα (post, ανάρτηση) με ένα play της Αρμάνι το οποίο δεν αντιμετώπισε ο Πανθηναικός καθ'όλη τη διάρκεια του κακού α' ημιχρόνου στο Μιλάνο και που ενδεχομένως να βρει μπροστά του ο Ολυμπιακός. Αν θα έπρεπε να του δώσω ένα τίτλο, αυτός θα ήταν...
Ο Μέλι και ο ρόλος του στην κυκλοφορία της μπάλας
Πριν όμως πάμε σε αυτό καθ'αυτό το συστηματάκι μια απαραίτητη εισαγωγή.
Στους Ιταλούς αρέσει να βγάζουν τους Λάνγκφορντ, Χάκετ και Τζέρελς στο ένας εναντίον ενός. Ειδικά για τον πρώτο σκόρερ τους, καταστάσεις σαν αυτή που βλέπετε είναι βούτυρο στο ψωμί του.
Naturally, αυτό είναι κάτι που οι άμυνες το προσέχουν. Και ο Παναθηναικός εξάλλου, είχε τον Γκιστ να επιτηρεί σε κάτι τέτοια plays και να είναι έτοιμος να αλλάξει, όπως τόσες φορές έχει κάνει απέναντι στον Σπανούλη.
Η ομάδα του Μπάνκι όμως είχε και σχέδιο Β, παίζοντας με 4 παίκτες έξω από το τρίποντο και με τον Μέλι στον ρόλο του να κινεί τη μπάλα από τη μία άκρη στην άλλη και να δίνει σκριν στο πλάι (side pick). Σε αυτές τις επιθέσεις το τριφύλλι έμεινε εκτεθειμένο. Για να το δούμε όμως.
Επίθεση 1.
Ο Λάνγκφορντ δέχεται το σκριν και ο Γκιστ βγαίνει φυσιολογικά σε βοήθεια. Εχοντας πάρει το δεξί διάδρομο, ο Αμερικανος δεν δίνει στον Μος αλλά ούτε και στον Σάμιουελς γιατί ο Μασιούλις καλύπτει. Αντ'αυτού μετακινεί τη μπάλα στην άλλη πλευρά όπου ο Μέλι κοιτάζει αμέσως να πασάρει στον ακροβολισμένο Τζέρελς. Η θέση του Μέλι στα 8 μέτρα μάλλον μας προιδεάζει πως δεν είναι εκεί για να σουτάρει.
Ο Μέλι, αφού έχει δώσει τη μπάλα, σκρινάρει για τον Τζέρελς, ο οποίος κάνει κίνηση προς τα έξω και αναγκάζει την άμυνα σε αλλαγή.
Ο Τζέρελς παίρνει το τρίποντο απέναντι στον Φώτση που δεν μπορεί να ακολουθήσει το step-back. Πάνω απ'όλα η επίθεση έχει καταφέρει να ξεφορτωθεί τον Γκιστ παίζοντας μακριά του και πάνω στον Φώτση. Δείτε το και σε βιννντεο.
Την ίδια επίθεση με κάποιες παραλλαγές η ομάδα του Μπανκι την παρουσίασε σε άλλες τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις στο α' ημίχρονο, δείγμα του πόσο στοχευμένα είχε αποφασίσει ο προπονητής της να επιτεθεί πάνω στους πιο ευάλωτους αμυντικά παίκτες των πρασίνων, και συγκεκριμένα απέναντι στα 4άρια.
Στην επίθεση 2, ο Μπράμος καταφέρνει να μείνει πάνω στον παίκτη του, όμως και πάλι έχουμε καλάθι ένας εναντίον ενός με τον Λάσμε αυτή τη φορά να μένει εκτός της άμυνας αφού ήταν (σωστά) επικεντρωμένος σε άλλο καθήκον.
Χωρίς λόγια, σας παραθέτω και την επίθεση 3 με τον Μέλι να στήνει πάλι το side pick με τον Τζεντίλε, αυτή τη φορά απέναντι στον Μαυροκεφαλίδη. Γκιστ και Λάσμε πουθενά στην αμυντική εξίωση.
Για μπόνους, μια 4η επίθεση στην οποία δεν γίνεται φυσικά το ίδιο, όμως και πάλι ο Ιταλός κυκλοφορεί τη μπάλα προς την άλλη πλευρά, και πάλι ακριβώς από την ίδια θέση, βλέποντας το ματς απ Λάνγκφορντ Παππά.
Τι θελω να πω?
ΠΑΟ
Πρώτον πως η γενικά πολύ καλή φετινή άμυνα του Παναθηναικού πιάστηκε να αιφνιδιάζεται από συστήματα τα οποία δεν επέτρεπαν στον Γκιστ και στον Λάσμε να συμμετέχουν αμυντικά. Η Μιλάνο, με άξονα τον Μέλι κυκλοφόρησε εξαιρετικά τη μπάλα προς την αδύνατη πλευρά. Ο ΠΑΟ, όντας έτοιμος με τη γνωστή συνταγή να αναχαιτίσει τον Λάνγκφορντ και να κόψει τα drive του Χάκετ, δεν βρήκε εύκολα αντίδοτο σε μια διαφορετική επιθετική λειτουργία.
Αυτό που επίσης βρίσκω ενδιαφέρον είναι πως με την πρόσφατη μετατόπιση του Τζειμς Γκιστ για κάμποσα λεπτά στη θέση 5 - τη στιγμή που Μπατίστ και Μαυρος δεν χρησιμοποιούνται - ο Παναθηναικός ενδεχομένως να θυσιάζει αμυντικές επιδόσεις στη θέση 4 και σε καταστάσεις στις οποίες τα αντίπαλα 4άρια εχουν ικανότητες στο περιεφερειακό παιχνίδι. Στο Μιλάνο, Γκιστ και Λάσμε βρεθηκαν μαζί στο παρκέ μόνο για τα 6-7 λεπτά του πρωτου ημιχρόνου. H διαφορά άνοιξε μετά, και όλες οι φάσεις που σας έδειξα είναι με έναν εκ των δύο στο παρκέ. Πόσο καλύτερα θα ήταν ο ΠΑΟ με έναν ακόμη ενεργό σέντερ (ή ενα 4άρι)?
ΟΣΦΠ
Δεύτερον πως τέτοιου είδους plays η Αρμανι ενδεχομένως να παρουσιάσει αν ο Ολυμπιακός επιτύχει και εκείνος με τη σειρά του να κόψει την εύκολη δημιουργία των τριών κοντών των Ιταλών. Εδώ όμως, με τους Πέτγουει και Πρίντεζη στο 4 τα πράγματα ίσως αποδειχτούν δυσκολότερα, υπό την έννοια πως οι δυο τους είναι καλύτεροι στα close out από οτι Φώτσης και Μαυροκεφαλίδης.
Τα τεσσάρια της ομάδας του Μιλάνου δεν καθιστούν μεγάλες επιθετικές απειλές. Παρ'ολα αυτά, εφ'οσον η άμυνα μείνει κοντά τους τότε μπορεί να εμποδίσει την περιφερειακή κυκλοφορια στην οποία και συμμετέχουν.
Φυσικά, τα πρωτεύοντα plays του Μπανκι είναι αυτά που ψάχνουν τη δημιουργία και το σκορ της γνωστής τριάδας στην περιφέρεια, η οποία μάλιστα απέναντι στους πράσινους πέτυχε να περάσει και με επιτυχία τη μπάλα κοντά στο καλάθι εκμεταλλευόμενη τις αλλαγές των Γκιστ και Λάσμε. Η αντιμετώπιση την οποία θα επιφυλάξει στους δύο Αμερικάνους και στον Ιταλό ο Ολυμπιακός είναι ένα ερωτηματικό. Ακόμη κι έτσι όμως, μοιάζει ίσως προτιμότερο να θυσιαστούν κάποια μιας ματς με τον Σάμιουελς ή τον Λαβάλ από το να οργιάσουν οι κοντοί ή να κυκλοφορήσει καλά η μπάλα στην περιφερεια με τον τρόπο που μόλις δείξαμε.
Για να δούμε τι (εκπλήξεις ίσως) θα δούμε.....
Υ.Γ. Λοιπόν επειδή έπαθα overdose αυτές τις μέρες, μέχρι την Παρασκευή θα πάμε χαλαρά μέσω f/b στο οποίο ο συνδιαχειριστής μου μοιάζει έτοιμος για μεγάλα πράγματα.
Ο Μέλι και ο ρόλος του στην κυκλοφορία της μπάλας
Πριν όμως πάμε σε αυτό καθ'αυτό το συστηματάκι μια απαραίτητη εισαγωγή.
Στους Ιταλούς αρέσει να βγάζουν τους Λάνγκφορντ, Χάκετ και Τζέρελς στο ένας εναντίον ενός. Ειδικά για τον πρώτο σκόρερ τους, καταστάσεις σαν αυτή που βλέπετε είναι βούτυρο στο ψωμί του.
Naturally, αυτό είναι κάτι που οι άμυνες το προσέχουν. Και ο Παναθηναικός εξάλλου, είχε τον Γκιστ να επιτηρεί σε κάτι τέτοια plays και να είναι έτοιμος να αλλάξει, όπως τόσες φορές έχει κάνει απέναντι στον Σπανούλη.
Η ομάδα του Μπάνκι όμως είχε και σχέδιο Β, παίζοντας με 4 παίκτες έξω από το τρίποντο και με τον Μέλι στον ρόλο του να κινεί τη μπάλα από τη μία άκρη στην άλλη και να δίνει σκριν στο πλάι (side pick). Σε αυτές τις επιθέσεις το τριφύλλι έμεινε εκτεθειμένο. Για να το δούμε όμως.
Επίθεση 1.
Ο Λάνγκφορντ δέχεται το σκριν και ο Γκιστ βγαίνει φυσιολογικά σε βοήθεια. Εχοντας πάρει το δεξί διάδρομο, ο Αμερικανος δεν δίνει στον Μος αλλά ούτε και στον Σάμιουελς γιατί ο Μασιούλις καλύπτει. Αντ'αυτού μετακινεί τη μπάλα στην άλλη πλευρά όπου ο Μέλι κοιτάζει αμέσως να πασάρει στον ακροβολισμένο Τζέρελς. Η θέση του Μέλι στα 8 μέτρα μάλλον μας προιδεάζει πως δεν είναι εκεί για να σουτάρει.
Ο Τζέρελς παίρνει το τρίποντο απέναντι στον Φώτση που δεν μπορεί να ακολουθήσει το step-back. Πάνω απ'όλα η επίθεση έχει καταφέρει να ξεφορτωθεί τον Γκιστ παίζοντας μακριά του και πάνω στον Φώτση. Δείτε το και σε βιννντεο.
Την ίδια επίθεση με κάποιες παραλλαγές η ομάδα του Μπανκι την παρουσίασε σε άλλες τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις στο α' ημίχρονο, δείγμα του πόσο στοχευμένα είχε αποφασίσει ο προπονητής της να επιτεθεί πάνω στους πιο ευάλωτους αμυντικά παίκτες των πρασίνων, και συγκεκριμένα απέναντι στα 4άρια.
Στην επίθεση 2, ο Μπράμος καταφέρνει να μείνει πάνω στον παίκτη του, όμως και πάλι έχουμε καλάθι ένας εναντίον ενός με τον Λάσμε αυτή τη φορά να μένει εκτός της άμυνας αφού ήταν (σωστά) επικεντρωμένος σε άλλο καθήκον.
Χωρίς λόγια, σας παραθέτω και την επίθεση 3 με τον Μέλι να στήνει πάλι το side pick με τον Τζεντίλε, αυτή τη φορά απέναντι στον Μαυροκεφαλίδη. Γκιστ και Λάσμε πουθενά στην αμυντική εξίωση.
Για μπόνους, μια 4η επίθεση στην οποία δεν γίνεται φυσικά το ίδιο, όμως και πάλι ο Ιταλός κυκλοφορεί τη μπάλα προς την άλλη πλευρά, και πάλι ακριβώς από την ίδια θέση, βλέποντας το ματς απ Λάνγκφορντ Παππά.
Τι θελω να πω?
ΠΑΟ
Πρώτον πως η γενικά πολύ καλή φετινή άμυνα του Παναθηναικού πιάστηκε να αιφνιδιάζεται από συστήματα τα οποία δεν επέτρεπαν στον Γκιστ και στον Λάσμε να συμμετέχουν αμυντικά. Η Μιλάνο, με άξονα τον Μέλι κυκλοφόρησε εξαιρετικά τη μπάλα προς την αδύνατη πλευρά. Ο ΠΑΟ, όντας έτοιμος με τη γνωστή συνταγή να αναχαιτίσει τον Λάνγκφορντ και να κόψει τα drive του Χάκετ, δεν βρήκε εύκολα αντίδοτο σε μια διαφορετική επιθετική λειτουργία.
Αυτό που επίσης βρίσκω ενδιαφέρον είναι πως με την πρόσφατη μετατόπιση του Τζειμς Γκιστ για κάμποσα λεπτά στη θέση 5 - τη στιγμή που Μπατίστ και Μαυρος δεν χρησιμοποιούνται - ο Παναθηναικός ενδεχομένως να θυσιάζει αμυντικές επιδόσεις στη θέση 4 και σε καταστάσεις στις οποίες τα αντίπαλα 4άρια εχουν ικανότητες στο περιεφερειακό παιχνίδι. Στο Μιλάνο, Γκιστ και Λάσμε βρεθηκαν μαζί στο παρκέ μόνο για τα 6-7 λεπτά του πρωτου ημιχρόνου. H διαφορά άνοιξε μετά, και όλες οι φάσεις που σας έδειξα είναι με έναν εκ των δύο στο παρκέ. Πόσο καλύτερα θα ήταν ο ΠΑΟ με έναν ακόμη ενεργό σέντερ (ή ενα 4άρι)?
ΟΣΦΠ
Δεύτερον πως τέτοιου είδους plays η Αρμανι ενδεχομένως να παρουσιάσει αν ο Ολυμπιακός επιτύχει και εκείνος με τη σειρά του να κόψει την εύκολη δημιουργία των τριών κοντών των Ιταλών. Εδώ όμως, με τους Πέτγουει και Πρίντεζη στο 4 τα πράγματα ίσως αποδειχτούν δυσκολότερα, υπό την έννοια πως οι δυο τους είναι καλύτεροι στα close out από οτι Φώτσης και Μαυροκεφαλίδης.
Τα τεσσάρια της ομάδας του Μιλάνου δεν καθιστούν μεγάλες επιθετικές απειλές. Παρ'ολα αυτά, εφ'οσον η άμυνα μείνει κοντά τους τότε μπορεί να εμποδίσει την περιφερειακή κυκλοφορια στην οποία και συμμετέχουν.
Φυσικά, τα πρωτεύοντα plays του Μπανκι είναι αυτά που ψάχνουν τη δημιουργία και το σκορ της γνωστής τριάδας στην περιφέρεια, η οποία μάλιστα απέναντι στους πράσινους πέτυχε να περάσει και με επιτυχία τη μπάλα κοντά στο καλάθι εκμεταλλευόμενη τις αλλαγές των Γκιστ και Λάσμε. Η αντιμετώπιση την οποία θα επιφυλάξει στους δύο Αμερικάνους και στον Ιταλό ο Ολυμπιακός είναι ένα ερωτηματικό. Ακόμη κι έτσι όμως, μοιάζει ίσως προτιμότερο να θυσιαστούν κάποια μιας ματς με τον Σάμιουελς ή τον Λαβάλ από το να οργιάσουν οι κοντοί ή να κυκλοφορήσει καλά η μπάλα στην περιφερεια με τον τρόπο που μόλις δείξαμε.
Για να δούμε τι (εκπλήξεις ίσως) θα δούμε.....
Υ.Γ. Λοιπόν επειδή έπαθα overdose αυτές τις μέρες, μέχρι την Παρασκευή θα πάμε χαλαρά μέσω f/b στο οποίο ο συνδιαχειριστής μου μοιάζει έτοιμος για μεγάλα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου